Βραχυπρόθεσμα μνημόνια μέχρι το 2060

ΘΕΜΑ

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 337,  10/12/2016

Tου Παύλου Δερμενάκη

Μακροπρόθεσμος ο μποναμάς από το Eurogroup

  

Η κυβέρνηση, σύμφωνα με όσα δήλωνε εδώ και αρκετούς μήνες στον ελληνικό λαό, είχε επενδύσει πολλά στο θέμα της ελάφρυνσης του δημόσιου χρέους αναμένοντας ένα «καλό γεγονός» εντός του 2016. Στο πλαίσιο αυτό τα «έδωσε όλα» όσα ζήτησαν πολλές φορές οι δανειστές, για να ολοκληρωθεί η πρώτη αξιολόγηση, έκανε επαφές με μια σειρά αξιωματούχους της Ε.Ε., προσπάθησε να αξιοποιήσει την άποψη του ΔΝΤ που υποστήριζε τη μείωση χρέους, έκανε τη Συνδιάσκεψη των χωρών του Νότου στην Αθήνα για βοήθεια, έλαβε «βοήθεια» από τις ΗΠΑ με την επίσκεψη του υπουργού Οικονομικών Τζακ Λιου και την επίσκεψη του προέδρου Ομπάμα κ.ά. Τελικά έκανε ταμείο επί του θέματος με την απόφαση του Eurogroup της 5/12/2012 και το αποτέλεσμα είναι άκρως αρνητικό σε όλα τα επίπεδα. Στο παρόν άρθρο θα επικεντρωθούμε στο χρέος και στο πρωτογενές πλεόνασμα. Τα υπόλοιπα θέματα του Eurogroup αναλύονται σε άλλο άρθρο από τον Γ. Κιμπουρόπουλο.

Πριν δούμε τα ειδικά θέματα του χρέους, πρέπει να κάνουμε μερικές επισημάνσεις σε σχέση με τους πανηγυρισμούς της κυβέρνησης αλλά και κάποιων δημοσιογράφων της ΕΡΤ, που ζήλεψαν τις «δάφνες» του κάθε Mega και του κάθε «Πρετεντέρη» και νομίζουν ότι μας ταΐζουν κουτόχορτο…

Τα χειρότερα δεν τα είδαμε ακόμα, το 4ο Μνημόνιο γράφεται ήδη

Η ανάγνωση της ανακοίνωσης του Eurogroup και του επεξηγηματικού κειμένου που κυκλοφόρησε κατόπιν ο ESM καθώς και οι δηλώσεις των αρμοδίων της Ε.Ε., αποδεικνύουν ότι κάθε άλλο παρά θα πρέπει να πανηγυρίζει η κυβέρνηση. Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, του οποίου οι απόψεις ξέρουμε τι σημαίνουν, μετά τη συνεδρίαση δήλωσε ότι «η Ελλάδα έχει πολύ δρόμο μπροστά της να διανύσει και πολλή δουλειά να κάνει… Η αποστολή να φέρουμε την Ελλάδα σε μια βιώσιμη, ανταγωνιστική πορεία, υπό τον όρο της συμμετοχής στη νομισματική ένωση, είναι -το παραδέχομαι- μακράς διάρκειας και πολιτικά φιλόδοξη» και πρόσθεσε ότι «όσο όμως οι υπεύθυνοι στην Ελλάδα το επιθυμούν, γιατί συζητήσαμε και εναλλακτικές προτάσεις, τρίτος δρόμος δεν υπάρχει». Δηλαδή μέτρα και ξανά μέτρα και όσο αντέξετε. Aν δεν αντέξετε κάποια στιγμή πηγαίνουν «τζάμπα» οι μέχρι τότε θυσίες και βγαίνετε εκτός ευρώ. Συνεπώς, τα μνημόνια κάθε μορφής είναι μονόδρομος.

Ο Γερούν Ντάισελμπλουμ ξεκαθάρισε, όσον αφορά το ύψος του πρωτογενούς πλεονάσματος επί του ΑΕΠ από το 2018 και μετά, ότι «πρέπει να είναι 3,5% αλλά υπάρχουν διαφορετικές γνώμες για τη διάρκεια… μερικοί προτείνουν και 10 χρόνια». Να θυμηθούμε μόνο ότι αρκετούς μήνες τώρα το βασικό επιχείρημα όχι μόνο της κυβέρνησης αλλά και της Τράπεζας της Ελλάδας και μνημονιακών αναλυτών, επί του ύψους του πλεονάσματος, ήταν ότι οικονομία δεν αντέχει πρωτογενή πλεονάσματα πάνω από 2%.

Σε αυτά πρέπει να προστεθούν οι διατυπώσεις που υπάρχουν στο κείμενο απόφασης του Eurogroup: α) η δεύτερη αξιολόγηση θα ολοκληρωθεί με την εφαρμογή συμβατών πολιτικών με εκείνες του ΔΝΤ, β) θα υπάρξει μηχανισμός, στα πρότυπα του «κόφτη», μετά το 2018 που θα διασφαλίζει την επιτυχία του πρωτογενούς πλεονάσματος του 3,5% και γ) ο ESM θα παρουσιάσει νέο μνημόνιο…

Συνεπώς, γίνεται απόλυτα κατανοητό, κατ’ αρχήν πολιτικά, το μέγεθος της κυβερνητικής αποτυχίας.

Ελάφρυνση χρέους:«Κοιλοπονούσε το βουνό και γέννησε ποντίκι»

Το αποτέλεσμα, όσον αφορά στην ελάφρυνση του χρέους, κάθε άλλο παρά ανταποκρίνεται στις «προσπάθειες» και τις προσδοκίες που καλλιέργησε η κυβέρνηση. Όπως λέει ο θυμόσοφος λαός, «ώδινεν όρος και έτεκεν μυν» ή στη νεοελληνική γλώσσα «κοιλοπονούσε το βουνό και γέννησε ποντίκι».

Τα μέτρα που γράφαμε, σε σχετικό άρθρο εδώ στις 28/10/2016, αυτά τελικώς ήταν οι ανακοινώσεις επί του θέματος της ελάφρυνσης του χρέους από το Eurogroup της 5/12/216.

Ειδικότερα:

α) Θα μεταφερθούν για αργότερα κάποιες εξοφλήσεις χρέους που είναι συσσωρευμένες σε ορισμένες χρονιές και δημιουργούν οξυμένο πρόβλημα. Θα αυξηθεί η διάρκεια του χρέους κατά 4,5 έτη (από 28 σε 32,5) και θα λήγει το 2060.

β) Τα πολύ χαμηλά σήμερα κυμαινόμενα επιτόκια θα μετατραπούν σε σταθερά ύψους 1,5%, με τη χρήση κύρια παραγώγων χρηματοοικονομικών εργαλείων. Το αποτέλεσμα θα είναι να εξαλειφθεί η αβεβαιότητα για το μέλλον, όσον αφορά την πορεία τους. Όμως, με τα σημερινά δεδομένα, θα υπάρξει επιβάρυνση της Ελλάδας, καθώς το 1,5% είναι υψηλότερο από τα τρέχοντα.

γ) Δεν θα εφαρμοστεί για το 2017 η αύξηση (καπέλο) κατά 2% στο επιτόκιο κάποιων δανείων (περίπου 11 δισ. ευρώ). Γεγονός που θα έχει ως συνέπεια τη μείωση των τόκων το 2017 κατά περίπου 200 εκατ. ευρώ

Την ανεπάρκεια αυτών των μέτρων επισήμανε το ΔΝΤ. Αξιωματούχος του δήλωσε στο Bloomberg ότι τα μέτρα που συμφωνήθηκαν για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους είναι ανεπαρκή για να το κάνουν βιώσιμο.

Οφέλη για Ελλάδα το 2060 στα «χαρτιά» και στις «αναλύσεις»

Η κυβέρνηση, μετά από τόσο μεγάλη επένδυση σε προσδοκίες για μείωση του χρέους, όπως ήταν φυσικό βγήκε και πανηγύρισε ως μεγάλη νίκη αυτή την απόφαση που είναι γνωστή ουσιαστικά από τις 24/5/2016. Με δηλώσεις και κυκλοφορία εγγράφων ισχυρίζεται ότι τα μέτρα αυτά θα έχουν ως αποτέλεσμα την ελάφρυνση του χρέους κατά 45 δισ. ή κατά 20% του ΑΕΠ. Μέγιστο ψεύδος, όπως φυσικά συνηθίζεται από κάθε μνημονιακή κυβέρνηση.

Τα όποια ενδεχόμενα οφέλη υπάρξουν από τις παραπάνω αλλαγές (πλην των 200 εκατ. ευρώ του 2017) θα εμφανιστούν, σύμφωνα με τις αναλύσεις, στην περίοδο 2040 – 2060! Ας λογαριάσουμε ο καθένας την ηλικία μας τότε (!) για να καταλάβουμε το μέγεθος της κοροϊδίας… Όμως ακόμα και αυτό το ενδεχόμενο δεν είναι σίγουρο. Παρά τις επίμονες ερωτήσεις που έγιναν επ’ αυτού στον πρόεδρο του ESM, Κλάους Ρέγκλινγκ, ο ίδιος δεν το επιβεβαίωσε. Αρνήθηκε να απαντήσει ευθέωςγια το εάν το χρέος θα μειωθεί κατά 20% του ΑΕΠ και αντ’ αυτού επισήμανε τις αβεβαιότητες που υπάρχουν, καθώς όπως είπε «το χρονικό διάστημα είναι μεγάλο, υπάρχουν πολλές αβεβαιότητες και παρεμβαίνουν πολλοί αστάθμητοι παράγοντες»!

Αποκλείεται ρητά η ονομαστική μείωση του χρέους…

Στο πλαίσιο του Eurogroup τονίστηκε με πολλούς τρόπους ότι αποκλείεται τώρα και στο μέλλον η ονομαστική μείωση-διαγραφή μέρους του χρέους. Όταν θα λήξει το τρίτο μνημόνιο (Αύγουστος 2018) τότε θα δουν οι δανειστές αν χρειάζονται νέα μέτρα για την «ελάφρυνση» του χρέους (τα λεγόμενα μεσοπρόθεσμα). Και αυτά όμως, όπως και τα βραχυπρόθεσμα, θα είναι «τεχνικής» φύσης, αφού έχει αποκλειστεί ρητά η διαγραφή. Για μακροπρόθεσμα μέτρα δεν έγινε λόγος.

Αν σε όλη αυτή τη διαδικασία, των ήδη αποφασισμένων βραχυπρόθεσμων μέτρων, υπάρξουν κόστη λόγω χρήσης των παραγώγων, αυτά θα επιβαρύνουν την Ελλάδα. Δηλαδή αβεβαιότητα για την όποια «ελάφρυνση» από τα μέτρα αυτά, αλλά το κόστος που θα έχει αυτό το αβέβαιο αποτέλεσμα θα το πληρώσει οπωσδήποτε ο «ανοιχτοχέρης» ελληνικός λαός.

…Τόσο μεγάλη η επιτυχία  της κυβέρνησης

Συνεπώς για μία ακόμα φορά ο ελληνικός λαός, εκπροσωπούμενος από εθελόδουλους, δεν πέτυχε απολύτως τίποτα θετικό. Αντίθετα, διαμορφώθηκαν για μία ακόμα φορά όροι ώστε να αυξηθούν τα βάρη που σηκώνει, τόσο με την προσθήκη νέων μέτρων όσο και με τη χρονική επέκταση των ισχυόντων και των νέων μέτρων… Κατά τα άλλα η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι «η Ελλάδα δεν θα νομοθετήσει πρόσθετα μέτρα για το 2018 και μετά»!

Και ακολουθούν νέα μέτρα 4,5 δισ. ευρώ

Και ύστερα από όλα αυτά δεσμευθήκαμε για πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ μεσοπρόθεσμα, από το 2018 και μετά, χωρίς να αποφασιστεί για πόσα χρόνια. Ο Σόιμπλε το ζητά για 10 χρόνια, ο Ντάισελμπλουμ προτείνει 5 και κάποιοι 3. Η γνωστή «κολοκυθιά» των παιδικών μας χρόνων. Άρα να θεωρούμε ως βασικό – ελάχιστο σενάριο τα 5 χρόνια (λήξη τέλος 2022) με την εφαρμογή παράλληλα του μηχανισμού που θα εξασφαλίζει ότι τα πλεονάσματα αυτά θα επιτυγχάνονται. Γιατί όπως αναφέρει το Eurogroup «Για να εξασφαλιστεί η συμμόρφωση με τους δημοσιονομικούς στόχους με βιώσιμο τρόπο…, οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται να συμφωνήσουν με τους θεσμούς σε έναν μηχανισμό και σε διαρθρωτικά μέτρα που θα το διασφαλίζουν αυτό».

Άρα νέο μνημόνιο τουλάχιστον μέχρι τότε και βλέπουμε, νέα μέτρα και νέος αυτόματος «κόφτης».

Η Ε.Ε. εκτιμά ότι με τα μέτρα που έχουν ληφθεί έως τώρα, θα χρειαστούν πρόσθετα μέτρα 800 εκατ. ευρώ για να επιτευχθεί ο στόχος του 3,5% το 2018. Το ΔΝΤ έχει άλλη άποψη. Ισχυρίζεται ότι αφού δεν μειώθηκε το χρέος, πρέπει να διασφαλιστούν τα σχετικά πλεονάσματα του 3,5%. Όμως τα μέχρι στιγμής μέτρα δεν αρκούν και ζητά νέα, πρόσθετα μέτρα ύψους 4,5 δισ. ευρώ. Συνεπώς η κυβέρνηση με την διαπραγμάτευσή της «πέτυχε» να χάσει την υποστήριξη του ΔΝΤ για τη μείωση του χρέους και αφού συμφώνησε στα βραχυπρόθεσμα μέτρα που αποφάσισε το Eurogroup, τα οποία κρίνονται ανεπαρκή από το ΔΝΤ, οδήγησε το Ταμείο να εγκαταλείψει το θέμα της μείωσης του χρέους και να τα βρει με την Ε.Ε. στο ύψος του πλεονάσματος για να μας πιέσουν όλοι μαζί για νέα μέτρα…

Πηγή:  http://www.e-dromos.gr/vraxypro8esma-mnhmonia-mexri-to-2060/

Αντιλαϊκός και ο προϋπολογισμός 2017 από την «κυβέρνηση» της «αριστεράς»

29.11.2016 | από Σύνταξη

ΘΕΜΑ

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 335,  26/11/2016

Tου Παύλου Δερμενάκη

Υλοποιεί τις μνημονιακές δεσμεύσεις, όπως και το 2016, εξυπηρετώντας το απεχθές χρέος, επιβαρύνοντας τα λαϊκά στρώματα με φόρους, περικοπή συντάξεων και κοινωνικών παροχών

Ένας ακόμα μνημονιακός κρατικός προϋπολογισμός, ο 7ος κατά σειρά, συζητιέται αυτές τις μέρες στη Bουλή. Η φιλοσοφία και οι στόχοι του ίδιοι, όπως και όλων των προηγούμενων: Υλοποίηση των εντολών των δανειστών, εξυπηρέτηση χωρίς προβλήματα του απεχθούς χρέους, επιβάρυνση αποκλειστικά των λαϊκών στρωμάτων με τη φορολογική σε βάρος τους επιδρομή, την περικοπή συντάξεων και κοινωνικών παροχών αλλά και τη μεταφορά με κάθε τρόπο της κρίσης στις πλάτες τους (ανεργία, μείωση μισθών, κλπ). Η μόνη διαφορά του νέου προϋπολογισμού, όπως και εκείνου του 2016, συγκριτικά με εκείνους προηγούμενων ετών, είναι ότι τον εισηγείται μια κυβέρνηση που αυτοαποκαλείται «αριστερή». Μια κυβέρνηση που εκλέχτηκε από το λαό, για να κάνει ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που εφαρμόζει σε όλο το φάσμα της πολιτικής της και φυσικά στο κεντρικό οικονομικό θέμα του κρατικού προϋπολογισμού.

Που είσαι νιότη που ‘λεγες πως θα γινόμουν άλλος…

Η εξουσία είναι γλυκιά και προκειμένου κάποιοι να παρατείνουν την παραμονή τους σ’ αυτήν, όσο το δυνατόν περισσότερο, αποκηρύσσουν τον παλαιότερο εαυτό τους. Ξεχνούν τι έλεγαν και τι υπόσχονταν και συνεχίζουν στο δρόμο των προηγούμενων.

Ανατρέχοντας στην τελευταία ομιλία του Τσίπρα, ως αντιπολίτευση, στη Bουλή για τον προϋπολογισμό του 2015, «βγάζουν μάτι» μια σειρά από τα λεγόμενά του, με τα οποία κατακεραύνωνε την τότε κυβέρνηση, και τα οποία ισχύουν στο ακέραιο και για τα δικά του πλέον έργα. Ο προϋπολογισμός «είναι το αποτύπωμα της πιο σκληρής πολιτικής που επιβλήθηκε με τη βία σε μια χώρα πειραματόζωο. Ο προϋπολογισμός αυτός είναι ουσιαστικά η φωτογραφία του μνημονίου… Αυτός ο προϋπολογισμός είναι ταυτόχρονα όμως και η θλιβερή εικόνα μιας κυβέρνησης παραδομένης…»

Και πάμε στο σήμερα της πολιτικής Τσίπρα ως κυβέρνηση, που και για το 2017 χαρακτηρίζεται από την επιδρομή στο λαϊκό εισόδημα με νέο φορολογικό τσουνάμι και την ταυτόχρονη περικοπή συντάξεων και κοινωνικών δαπανών.

Νέοι δυσβάσταχτοι φόροι

Η καινούργια φορολογική επιδρομή βασίζεται στις νέες μνημονιακές υποχρεώσεις, όπως αυτές καταγράφηκαν με την ολοκληρωτική παράδοση της «κυβέρνησης» στους δανειστές κατά την 1η αξιολόγηση του τρίτου Μνημονίου.

Το σύνολο των νέων φόρων που θα πληρώσουμε το 2017 ανέρχεται σε 3,1 δισ. ευρώ. Από αυτά οι νέοι άμεσοι φόροι είναι 1,7 δισ. και θα προέλθουν από τη μείωση του αφορολόγητου, την αύξηση των φορολογικών συντελεστών σε διάφορες κατηγορίες φορολογούμενων (ελεύθεροι επαγγελματίες) και την αύξηση της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης. Παράλληλα αυξάνονται οι νέοι έμμεσοι φόροι κατά 1,4 δισ. ευρώ τα οποία προκύπτουν από την αύξηση του ΦΠΑ από 23% σε 24% και την οριστική κατάργηση του ειδικού καθεστώτος ΦΠΑ στα νησιά, από την αύξηση της φορολογίας σε καύσιμα, καφέ, τσιγάρα κλπ. και από την επιβολή νέων τελών-φόρων σε σταθερή τηλεφωνία, συνδρομητική τηλεόραση, ηλεκτρονικό τσιγάρο κ.λπ. (βλέπετε αναλυτικά σχετικό πίνακα).

Οι νέοι φόροι είναι εδώ για τα λαϊκά στρώματα, όμως τα νούμερα του «ταξικά μεροληπτικού» κ. Τσακαλώτου μάς υποδεικνύουν ότι κάτι «σάπιο υπάρχει στο βασίλειο…» του υπουργείου του και στα νούμερα που παρουσιάζει. Ειδικότερα, έχουμε τα ακόλουθα δεδομένα: α) το 2017 η κυβέρνηση προβλέπει ανάπτυξη 2,7%. Άρα ιδιαίτερα αυξημένη οικονομική δραστηριότητα, υψηλότερα εισοδήματα, μείωση ανεργίας κλπ. Συνεπώς στη διάρκεια του 2017 από αυτό και μόνο θα εισπράττει (παρακρατεί) αυξημένο φόρο εισοδήματος, σε σύγκριση με το 2016, σε όλες τις κατηγορίες εισοδημάτων φυσικών προσώπων (μισθωτοί, ελεύθεροι επαγγελματίες κλπ). β) όπως αναφέραμε επέβαλε νέους άμεσους φόρους 1,7 δισ. ευρώ. Το ερώτημα που προκύπτει είναι το ακόλουθο: Πώς είναι δυνατόν να ισχύουν τα παραπάνω αλλά στον προϋπολογισμό του 2017 οι άμεσοι φόροι να είναι μειωμένοι συγκριτικά με το 2016 κατά 300 εκατ. ευρώ; Προφανώς είτε οι νέοι φόροι δεν θα εισπραχθούν, λόγω εξάντλησης της φοροδοτικής ικανότητας των πολιτών, είτε κάποιοι αναμένεται να ωφεληθούν, σχεδιασμένα, στην πορεία της χρονιάς από αυτά τα νούμερα. Φυσικά αυτοί δεν θα είναι τα λαϊκά στρώματα. Μια πρώτη εικόνα, για το που μπορεί να οδηγηθούν τα πράγματα, καταγράφεται από το γεγονός ότι το 2017 οι φόροι των νομικών προσώπων θα είναι μειωμένοι κατά 250 εκατ. ευρώ!!! Συνεπώς δεν πρέπει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖ«Α»-ΑΝΕΛ να είναι σκέτα φιλελεύθερη, αλλά και να το δείχνει έμπρακτα, με μειώσεις φόρων στην επιχειρηματική δραστηριότητα. Διαφορετικά αφήνει χώρο στον Κυριάκο Μητσοτάκη να υπόσχεται, μόνο αυτός, μείωση φορολογίας των επιχειρήσεων.

Με αυτά δε τα δεδομένα, όσον αφορά τα φορολογικά έσοδα, η σχέση μεταξύ άμεσων και έμμεσων φόρων επιδεινώνεται για μία ακόμα χρονιά. Διαμορφώνεται για το 2017 σε 56,4% οι έμμεσοι έναντι 43,6% οι άμεσοι φόροι. Και είναι γνωστό ότι όσο μεγαλύτερη είναι η έμμεση φορολογία τόσο αντιλαϊκότερο είναι το φορολογικό σύστημα.  Υπερφορολογεί, μέσω της κατανάλωσης, με πολύ υψηλότερο τελικά συντελεστή τα χαμηλά εισοδήματα που καταναλώνονται στο σύνολό τους, έναντι των υψηλών που δεν καταναλώνονται στο σύνολό τους και συνεπώς δεν φορολογούνται με έμμεσους φόρους.

Παράλληλα μια ακόμα επιτυχία της  «κυβέρνησης» Τσίπρα είναι η ραγδαία αύξηση της συνολικής φορολογικής επιβάρυνσης στα 2 χρόνια της θητείας της. Ειδικότερα το σύνολο των φορολογικών εσόδων την περίοδο 2010-2015 ήταν σταθερά μειούμενο σε απόλυτο ύψος, από 51,3 δισ. ευρώ το 2010 σε 43,7 δισ. το 2015. Την περίοδο της  «κυβέρνησης» Τσίπρα, με τους δύο προϋπολογισμούς που έχει εισηγηθεί, ανέβηκαν σε 45,8 δισ. ευρώ το 2016 και σε 46,9 το 2017, αποδεικνύοντας στην πράξη ότι, αυτή η «κυβέρνηση» κάνει όλα όσα δεν μπορούσαν να κάνουν σε βάρος του λαού οι προηγούμενες «κυβερνήσεις».

Στο κάδρο των «κοινωνικών» δράσεων…
Με δύο σκληρούς άκρως αντιλαϊκούς προϋπολογισμούς η «κυβέρνηση» επιδεινώνει τα προβλήματα φτώχειας και περιθωριοποίησης του λαού για να μπορεί να επιστέφει «ψίχουλα» σε ελάχιστους, μέσω κολοβών κοινωνικών προγραμμάτων, και να απαιτεί να την ευγνωμονούν….
Η παραπάνω φωτογραφία είναι από κάποια κοινωνική δράση και αποτυπώνει την αγωνία του κόσμου για λίγα πορτοκάλια σε μια προσπάθεια επιβίωσης. Η κυβέρνηση αντί να δώσει λύση στην ουσία των προβλημάτων του λαού, τα επιδεινώνει και παράλληλα προσπαθεί να τοποθετήσει και τον εαυτό της στο κάδρο των «κοινωνικών» δράσεων… Οπως έκαναν όταν ήταν στην αντιπολίτευση. 

Νέες περικοπές λαϊκών εισοδημάτων

Στο σκέλος των δαπανών η αντιλαϊκότητα της εφαρμοζόμενης πολιτικής είναι πιο ξεκάθαρη. Για το 2017 προβλέπεται η εφαρμογή των μέτρων που ήδη έχουν ψηφιστεί από τη Βουλή και θα αποφέρουν «όφελος» στα ταμεία του κράτους 1 δισ. ευρώ. Όμως οι επιβαρύνσεις σε κάποιες κατηγορίες πολιτών θα είναι ιδιαίτερα επώδυνες. Οι μειώσεις συντάξεων θα ανέλθουν σε 720 εκατ. και οι μειώσεις κοινωνικών επιδομάτων και αυξήσεις εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία θα είναι 930 εκατ. ευρώ. Από αυτά θα χρηματοδοτηθεί το εισόδημα κοινωνικής αλληλεγγύης ύψους 570 εκατ. ευρώ καθώς και 300 εκατ. που δεν έχουν οριστικοποιηθεί, τα οποία προβλέπεται να αποδοθούν για κοινωνικούς σκοπούς «αν όλα πάνε καλά» στην εκτέλεση του προϋπολογισμού του 2017. Διαφορετικά οι μειώσεις δαπανών θα ανέλθουν σε 1,3 δισ. ευρώ.

Η Ελλάδα πρώτη στο ΝΑΤΟ σε στρατιωτικές δαπάνες

Ενώ η χώρα και ο λαός βυθίζονται στην κρίση, τα ποσά που καταβάλλονται από το ελληνικό κράτος για στρατιωτικές – εξοπλιστικές δαπάνες, ανεξάρτητα αν αποτυπώνονται και πως στον κρατικό προϋπολογισμό, συνεχίζουν να ευημερούν. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΝΑΤΟ, που είδαν πρόσφατα το φως της δημοσιότητας, η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα μετά τις ΗΠΑ σε στρατιωτικές δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ. Κάθε έτος το 2015 και 2016 δαπανήσαμε το 2,4% του ΑΕΠ. Το ποσό  σε απόλυτο ύψος για το 2016 είναι 5,8 δισ. δολάρια. Γι’ αυτό και ο κ. Ομπάμα στην πρόσφατη επίσκεψή του τόνισε ιδιαίτερα την ανάγκη να τηρούμε, πλην των άλλων, και τις οικονομικές δεσμεύσεις μας ως χώρα απέναντι στη συμμαχία.

Δημόσιο χρέος, ένα βαρέλι χωρίς πάτο…

Υποτίθεται ότι το σύνολο των πολιτικών που εφαρμόζεται στην Ελλάδα εδώ και 8 χρόνια έχει σκοπό τη μείωση του δημόσιου χρέους. Όμως αυτό, ως λερναία ύδρα, συνεχίζει να αυξάνει. Με τον τρόπο μέτρησης του χρέους, που περιλαμβάνεται στον κρατικό προϋπολογισμό («χρέος γενικής κυβέρνησης»), αυτό αναμένεται να ανέλθει σε 315,4 δισ. ευρώ το 2016 και σε 319,2 το 2017. Δηλαδή, παρά τα νέα μέτρα συνολικού ύψους 4,0 δισ. ευρώ του προϋπολογισμού 2017, το χρέος θα αυξηθεί κατά 3,8 δισ. ευρώ. Σύμφωνα δε με στοιχεία που δημοσιεύθηκαν στην Καθημερινή (23/11/2016) «οι συνολικές χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας για το 2017 (μαζί με την αναχρηματοδότηση των εντόκων γραμματίων) υπολογίζονται σε περίπου 16,8% του ΑΕΠ. Ποσοστό υψηλότερο του ορίου του 15% του ΑΕΠ, που έχει τεθεί ως κριτήριο για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Να σημειωθεί ότι το 16,8% του ΑΕΠ  γα το 2017 αντιστοιχεί σε 30,5 δισ. ευρώ».

Ερχεται… ανάπτυξη;

Σύμφωνα με τον κρατικό προϋπολογισμό το 2015 το ΑΕΠ θα σημειώσει συνολικά μείωση κατά 0,3%, αλλά το 2017 θα σημειωθεί ανάπτυξη 2,7% που θα προέρχεται κατά κύριο λόγο από την αύξηση της ιδιωτικής κατανάλωσης κατά 1,8%. Τώρα από πού τα νοικοκυριά θα βρουν χρήματα για να αυξήσουν την κατανάλωσή τους και μάλιστα κατά 1,8% το 2017 όταν α) θα υποστούν τα νέα μέτρα των 4,0 δισ. ευρώ και β) λόγω των προηγούμενων αντίστοιχων μέτρων μείωσαν την κατανάλωσή τους κατά 0,2% το 2015 και 0,6% το 2016, είναι ένα ερώτημα που θα απαντηθεί στην πράξη. Κατά την εκτίμησή μας αρνητικά, με την διάψευση των ελπίδων για τόσο υψηλή ανάπτυξη, και φυσικά την δημιουργία τεράστιων προβλημάτων στην υλοποίηση του κρατικού προϋπολογισμού του 2017.

Συνεπώς, καθώς προχωρά ο ΣΥΡΙΖ«Α» στην «κυβερνητική» του θητεία βουλιάζει όλο και περισσότερο στην εφαρμογή αντιλαϊκών πολιτικών. Ένα κλασικό δείγμα είναι και ο δεύτερος δικός του κρατικός προϋπολογισμός που επιβάλλει μια σειρά νέα αντιλαϊκά μέτρα. Στην πράξη έχουν καταντήσει «κυβέρνηση» και βουλευτές να ψηφίζουν και να υλοποιούν όλα όσα δεν θα τολμούσαν να κάνουν οι άλλοι μνημονικοί, αρκεί να παρατείνουν για λίγο ακόμα την παραμονή τους στην εξουσία…

Πηγή:  http://www.e-dromos.gr/antilaikos-kai-o-proypologismos-2014/#prettyPhoto

Βαδίζοντας προς το 4ο μνημόνιο

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Σκίτσο του Βαγγέλη Παπαβασιλείου

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 333,  12/11/2016

Tου Παύλου Δερμενάκη

Μέσω της «ελάφρυνσης» του αυξημένου χρέους η χώρα θα είναι πιασμένη και μετά το 2018 στο δόκανο των δανειστών, οι οποίοι θα εκβιάζουν διαιωνίζοντας το καθεστώς αποικίας, με ευθύνη πλέον της παρούσας κυβέρνησης

Σε σχετικό άρθρο, στον «Δρόμο» της 28/10/2016, αναφερθήκαμε στο αδιέξοδο όσον αφορά την τρέχουσα πολιτική κυβέρνησης και θεσμών για το ελληνικό δημόσιο χρέος. Οι ακολουθούμενες μνημονιακές πολιτικές επί 7 χρόνια όχι μόνο δεν μείωσαν το χρέος αλλά αντίθετα το αύξησαν, παρά τη διαγραφή που έγινε τον Φεβρουάριο 2012. Οι όποιες συζητήσεις, στην παρούσα φάση, για τα λεγόμενα βραχυπρόθεσμα μέτρα αντιμετώπισης του χρέους (θα αποφασιστούν μετά τις 5/12/2016) αποτελούν μέθοδο «θεραπείας του καρκίνου με χορήγηση ασπιρίνης».

Η κυβέρνηση Τσίπρα, αμέσως μετά την αρχική εκλογή της, στις 25/1/2015, εγκατέλειψε τον διακηρυγμένο στόχο της «διαγραφής του μεγαλύτερου μέρους του χρέους» και παράλληλα σύρθηκε σε μια διαδικασία μετάλλαξης σε μνημονιακή. Η μνημονιακή μετάλλαξη ολοκληρώθηκε με την αποδοχή του 3ου μνημονίου και την υλοποίησή του, με στυγνό τρόπο, ενάντια στο λαό.  Η όλη εξέλιξη, από το καλοκαίρι 2015, χαρακτηρίζεται από την εθελοδουλία της κυβέρνησης και την τελική υποχώρησή της σε κάθε απαίτηση των δανειστών.  Σε όλο αυτό το διάστημα η κυβέρνηση κατά καιρούς προβάλλει κάποια επιμέρους αιτήματα τα οποία στην πορεία εγκαταλείπει και συμβιβάζεται πλήρως με τις απαιτήσεις των δανειστών.

Διαμορφώνονται οι συνθήκες

Το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση έχει κάνει «σημαία» της το θέμα της αναδιάρθρωσης – ελάφρυνσης του χρέους, χωρίς να συμπεριλαμβάνεται στην ατζέντα των συζητήσεων με τους θεσμούς η οποιαδήποτε διαγραφή του. Η συζήτηση γίνεται σε ένα πλαίσιο μέτρων που κάθε άλλο παρά λύνουν το πρόβλημα,  (βλέπε περισσότερα στο προαναφερόμενο άρθρο). Όμως με δεδομένα α) την άρνηση της γερμανοκρατούμενης Ε.Ε. για οποιαδήποτε διαγραφή χρέους καθώς κάτι τέτοιο, σύμφωνα με τις απόψεις τους, προσκρούει στις συνθήκες, β) την άρνηση της Γερμανίας να γίνει η οποιαδήποτε επί της ουσίας συζήτηση  (για διαγραφή) για το ελληνικό χρέος, γ) την επιμονή της Γερμανίας η όποια συζήτηση ελάφρυνσης να ξεκινήσει το 2018, μετά τις γερμανικές εκλογές του 2017 αλλά και μετά την ολοκλήρωση του 3^ου μνημονίου (καλοκαίρι 2018), δ) την απαίτηση εκ μέρους του ΔΝΤ να δοθεί λύση στο θέμα της βιωσιμότητας του χρέους παράλληλα με πολύ σκληρά νέα μέτρα σε εργασιακά, ασφαλιστικό κλπ, και ε) το αδιέξοδο στο οποίο βρισκόμαστε μεταξύ άλλων και με το χρέος, διαμορφώνεται ένα κλίμα προετοιμασίας για τα χειρότερα, που θα έρθουν και θα είναι συνδεδεμένα αυτή τη φορά με την εξυπηρέτηση του χρέους.

Το πλαίσιο του νέου μνημονίου

Ειδικότερα τις τελευταίες μέρες πυκνώνουν τα δημοσιεύματα για την προετοιμασία του 4ου μνημονίου.  Ανεξάρτητα από την τελική νομική μορφή  που θα πάρει, τα στοιχεία που θα το καθορίζουν με τα μέχρι στιγμής δεδομένα διαμορφώνονται ως εξής:

α) Τα όποια μέτρα ελάφρυνσης χρέους και τα «αντισταθμιστικά» μνημονιακά για τη χώρα θα αποφασιστούν στην τελική τους μορφή μετά τη λήξη του 3ου μνημονίου.

β) Για να διευκολυνθεί στη συνεδρίαση του Eurogroup 5/12/2016 το ΔΝΤ και να αποφασίσει θετικά, για τη συμμετοχή του στο 3ο μνημόνιο, θα περιγραφεί ένα γενικό πλαίσιο μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων μέτρων, που ενδεχομένως δεν θα ανακοινωθεί, και το οποίο κατά την κρίση τους θα καθιστά βιώσιμο σε γενικές γραμμές το ελληνικό χρέος.

γ) Τα μέτρα που θα ληφθούν τελικά, μετά το καλοκαίρι 2018, για το χρέος θα αφορούν διαδικασίες ρύθμισης – ελάφρυνσής του και δεν θα περιλαμβάνουν νέα χρηματοδότηση εκ μέρους των θεσμών.

δ) Θα επιμηκυνθεί σημαντικά ο ορίζοντας αποπληρωμής του χρέους, ενδεχόμενα από το 2059 που είναι σήμερα θα φθάσει στο 2080, δηλαδή μια χρονική περίοδος 64 ετών από σήμερα.

ε) Σε όλη αυτή την περίοδο η χώρα θα συνεχίζει να βρίσκεται σε καθεστώς μνημονίων, υπό τον άμεσο έλεγχο των δανειστών όσον αφορά την άσκηση οικονομικής πολιτικής και όχι μόνο.

στ) Ενδεχομένως, σε αυτό το πλαίσιο, στο βαθμό που θα υπάρξει ομοφωνία μεταξύ των δανειστών να γίνει και κάποια διαγραφή χρέους, της τάξης των 75-80 δισ. € (24% από το επίπεδο των 330 δισ. που θα είναι στο τέλος 2016).

Η Ελλάδα στο δόκανο

Εδώ επιπλέον πρέπει να λάβουμε υπόψη τα ακόλουθα:

1. Με τα σημερινά δεδομένα το ύψος των ετήσιων τόκων για το χρέος, όπως αποτυπώνονται στον Κρατικό Προϋπολογισμό 2016, ανέρχεται σε 6 δισ. € που οδηγεί πρακτικά σε ένα μέσο επιτόκιο της τάξης του 1,9%. Για κάθε 1% επιπλέον στο επιτόκιο η χώρα θα επιβαρύνεται με ετήσιους τόκους 3,3 δισ. ευρώ. Με δεδομένο ότι σήμερα τα επιτόκια των ελληνικών τίτλων στις αγορές βρίσκονται λίγο πιο κάτω από 8% και αν όλα πάνε καλά, δηλαδή α) ολοκληρωθεί η δεύτερη αξιολόγηση χωρίς παρατράγουδα μέχρι το αργότερο τον Ιανουάριο 2017, β) εφαρμοστούν άμεσα, εντός του α’ εξαμήνου 2017, τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος, γ) ενταχθούν τα ελληνικά ομόλογα τουλάχιστον από τον Μάρτιο 2017 στην ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ, δ) ο προϋπολογισμός 2017 εκτελείται χωρίς προβλήματα ε) υπάρχει ουσιαστική ανάπτυξη στην οικονομία, τουλάχιστον πάνω από 1,5%, τότε η χώρα θα μπορέσει και πάλι υπό προϋποθέσεις (ανάλογα με τις διεθνείς συνθήκες) να βγει στις αγορές να δανειστεί.

2. Εάν συντρέχουν όλα τα παραπάνω θετικά, ο γράφων αμφισβητεί βάσιμα ότι θα εκπληρωθούν όλες αυτές οι προϋποθέσεις, ακόμα και τότε τα επιτόκια με τα οποία θα δανειστούμε θα είναι, στην καλύτερη περίπτωση της τάξης του 4-5%. Δηλαδή υπερδιπλάσια από το σημερινό μέσο ύψος. Άρα δυσβάστακτα. Συνεπώς το σενάριο να σταματήσει η εξάρτηση χρηματοδότησης από τους θεσμούς και να στραφεί η χώρα στις αγορές, ακόμα και αν τελικά γίνει, θα δημιουργήσει πολύ περισσότερα προβλήματα από όσα θα λύσει.

3. Με την ολοκλήρωση του 3ου μνημονίου η χώρα, μετά από 8 χρόνια μνημονιακών πολιτικών με τις τεράστιες περικοπές δαπανών και θέσπισης νέων φόρων, θα έχει σταθεροποιήσει μια δομή προϋπολογισμού που δεν θα έχει πρωτογενές έλλειμμα (έλλειμμα χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι πληρωμές τόκων και χρεολυσίων του δημοσίου). Συνεπώς από τη στιγμή που δεν θα δημιουργείται πρωτογενές έλλειμμα – γι’ αυτό θα φροντίζει η γερμανοκρατούμενη Ε.Ε. μέσω του δημοσιονομικού συμφώνου – το όλο πρόβλημα που θα ανακύπτει θα αφορά την εξυπηρέτηση των υπαρχόντων δανείων. Δηλαδή η χώρα θα συνεχίζει στην πράξη να εξαρτάται από τους δανειστές – θεσμούς, κατά πόσον θα της κάνουν τη «χάρη» να τη διευκολύνουν όσον αφορά την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους που θα τους οφείλει.

Κατ΄ αυτόν τον τρόπο η χώρα θα συνεχίζει να είναι στο δόκανο του χρέους, θα συνεχίζει να εξαρτάται από τους δανειστές και αυτοί με τη σειρά τους θα μπορούν να συνεχίζουν να εκβιάζουν διαιωνίζοντας το σημερινό καθεστώς «αποικίας».  Μάλιστα όλα αυτά θα συμβαίνουν μετά το 2018 χωρίς να χρειαστεί να ξαναβάλουν χρήματα με τη μορφή νέων δανείων.

Για 60 χρόνια…. και βλέπουμε

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι με ευθύνη πλέον της παρούσας κυβέρνησης η χώρα και ο λαός οδηγούνται σε ένα μακροχρόνιο μνημόνιο που όμοιό του δεν έχει υπάρξει στην παγκόσμια ιστορία.  Η χώρα θα συνεχίζει να βρίσκεται υπό τον άμεσο έλεγχο των δανειστών για πολλές δεκαετίες. Οι δανειστές, με όπλο το χρέος, θα απαιτούν την πλήρη συμμόρφωση της χώρας στο μνημονιακό πλαίσιο που θα επιβάλλουν, στο όνομα της μεσομακροπρόθεσμης «ελάφρυνσης» του χρέους.  Η ελάφρυνση δεν θα υλοποιείται αν η χώρα δεν εκτελεί τις εντολές τους που για μία ακόμα φορά θα έχουν περιβληθεί με κάποια νομική μορφή.

Μια τέτοια διαφαινόμενη δυστυχώς εξέλιξη, ανεξάρτητα πότε θα καταλήξει και με ποια κυβέρνηση, θα αποτελέσει το μεγαλύτερο έγκλημα σε βάρος του λαού και της χώρας και θα το έχει διαπράξει κατ΄ αρχήν η παρούσα κυβέρνηση της «αριστεράς» και οι όποιες άλλες θα ακολουθήσουν. Γι’ αυτό ας μην χρησιμοποιεί και η ΝΔ την απειλή του 4ου μνημονίου για να κερδίσει ψήφους. Θα κληθεί να το υπηρετήσει, είτε υπογράφοντας, είτε εφαρμόζοντας το 4^ομνημόνιο.

Πηγή:  http://www.e-dromos.gr/vadizontas-pros-to-4o-mnhmonio/

Σε κατάσταση ανεπίσημης χρεοκοπίας βρίσκεται η χώρα μας

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 332,  05/11/2016

Tου Παύλου Δερμενάκη

Τα αδιέξοδα της ελληνικής οικονομίας διαπιστώνει η έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής αλλά με προσεκτικές διατυπώσεις κινείται στο πλαίσιο στήριξης της μνημονιακής πολιτικής

Αλγεινή εντύπωση προκαλεί στον αναγνώστη η νέα έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή (ΓΠΚΒ) όσον αφορά στην κατάσταση και τις προοπτικές της οικονομίας. Η αλγεινή εντύπωση έχει δύο σκέλη: α) πρόκειται για ένα κείμενο που, ενώ διαπιστώνει και καταγράφει τα αδιέξοδα στα οποία βρίσκεται η ελληνική οικονομία, κινείται στο πλαίσιο στήριξης της μνημονιακής λογικής η οποία διόγκωσε και όξυνε τα προβλήματα, β) με τα στοιχεία που παραθέτει, διασκορπισμένα εντός του κειμένου, τεκμηριώνεται το πλήρες αδιέξοδο της οικονομίας και παράλληλα αποδομούνται, με πολύ προσεκτικό τρόπο, οι υπερ-αισιόδοξες προβλέψεις και τα σχέδια της κυβέρνησης για το μέλλον, ειδικότερα για το 2017. Σε κάθε περίπτωση το, ιδιαίτερα προσεγμένο στις διατυπώσεις του, κείμενο αποτελεί μια επίσημη, σημαντική πηγή στοιχείων για την κατάσταση της οικονομίας καθώς περιγράφει μια κατάσταση ανεπίσημης χρεοκοπίας….

Καθεστώς αποικίας

«Το ΓΠΚΒ διαπιστώνει για πολλοστή φορά ότι η χώρα παραμένει υπό αυστηρότερη εποπτεία και οικονομικό έλεγχο από εκείνη που ισχύει υπό κανονικές συνθήκες στην Ευρωζώνη (“πολυμερής εποπτεία”) και από οποιαδήποτε παρόμοια εποπτεία στο παρελθόν!»

Η οικονομία συνεχίζει να συρρικνώνεται: Παρά τις θετικές κυβερνητικές δηλώσεις, η κατάσταση της οικονομίας συνεχίζει να είναι τραγική. Σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής επίσημα διαθέσιμα στοιχεία, η ύφεση συνεχίζεται. Στο α΄ εξάμηνο του 2016 υποχωρούν όλα τα στοιχεία που συνθέτουν το ΑΕΠ. Όπως αναφέρει η έκθεση «τα τελευταία σχεδόν δύο χρόνια, η ελληνική οικονομία συρρικνώνεται, γίνεται πιο κλειστή (μεγάλη μείωση εισαγωγών και εξαγωγών), με μειωμένη ιδιωτική κατανάλωση, αλλά αυξημένη δημόσια και τέλος, χωρίς ανάκαμψη των επενδύσεων».

Η κυβέρνηση και οι διεθνείς οργανισμοί μπορεί να προβλέπουν ανάπτυξη 2,7% το 2017, όμως πολλές είναι οι φωνές, μεταξύ των οποίων και της έκθεσης του ΓΠΚΒ, που μιλούν για υπερβολική αισιοδοξία την οποία δεν επιτρέπουν τα διαθέσιμα στοιχεία. Φυσικά αν αυτές οι προβλέψεις ανατραπούν τότε όλο το μέχρι τώρα οικοδόμημα του 3ου μνημονίου και οι σχετικές θυσίες του λαού θα έχουν πάει για μία ακόμα φορά χαμένες και θα ξαναμπούμε σε νέες περιπέτειες. Συνεπώς τα χειρότερα ή αλλιώς τον «πάτο του βαρελιού» δεν τα έχουμε δει ακόμα.

Υφεσιακός προϋπολογισμός: Η εκτέλεση του προϋπολογισμού στο σκέλος των εσόδων και των δαπανών επιδεινώνει την ύφεση, καθώς στερεί χρήματα από την οικονομία.

Η συνεχής «φορομπηχτική» πολιτική έχει εξαντλήσει τα όριά της. Παρά το ότι τα φορολογικά έσοδα κινούνται θετικά, η συνεχής αύξηση των φόρων μειώνει εισοδήματα και κατανάλωση και συνεπώς το ΑΕΠ. Παράλληλα διαπιστώνεται, λόγω της συνεχούς αύξησης των χρεών προς το δημόσιο τόσο σε αριθμό φορολογουμένων όσο και σε ποσά, η εξάντληση της φοροδοτικής ικανότητας των πολιτών, γεγονός το οποίο δημιουργεί αμφιβολίες για την αποτελεσματικότητα των νέων μέτρων και την εξέλιξη του φιλόδοξου Προϋπολογισμού 2017.

Από την πλευρά των δαπανών η κυβέρνηση προχωρά σε κάθε μέτρο προκειμένου να καθυστερήσει δαπάνες, συγκρατώντας με τεχνητό τρόπο τα έξοδα. Σε 3,1 δισ. € ανέρχονται οι μη εκτελεσμένες δαπάνες που είχαν προϋπολογιστεί στο 9μηνο 2016. Παράλληλα, υπάρχουν υποχρεώσεις του Δημοσίου οι οποίες, με τη μέθοδο ότι δεν έχουν ακόμα βεβαιωθεί, δεν εμφανίζονται στα δημοσιονομικά αποτελέσματα. Έτσι επιστροφές φόρων και καθυστερούμενες συντάξεις ύψους 3,2 δισ. €, που οφείλει το Δημόσιο, δεν καταγράφονται στα μέχρι τώρα αποτελέσματα του κρατικού προϋπολογισμού.

Εισοδήματα, απασχόληση, εργασιακά στα «τάρταρα»: «Μαγική εικόνα» φαίνεται ότι είναι το ποσοστό της ανεργίας. Μπορεί να παραμένει πολύ υψηλό αλλά μειώνεται, λέει η κυβέρνηση. Το ποσοστό ανεργίας διαμορφώθηκε σε 23,1% στο τέλος Ιουνίου 2016 έναντι 24,6% τον Ιούνιο 2015. Όμως αυτή η εικόνα βελτίωσης είναι πλασματική. Οφείλεται στη δημιουργία προσωρινών θέσεων εργασίας, είτε μέσω προγραμμάτων κοινωνικής απασχόλησης με χρηματοδότηση ΕΣΠΑ, είτε μέσω της ραγδαίας αύξηση της μερικής απασχόλησης. Επί της ουσίας «μερική ζωή» ….

Σύμφωνα με την έκθεση «Ως προς τις μορφές απασχόλησης, η μερική απασχόληση τον Σεπτέμβριο του 2016 ανέρχεται σε ποσοστό 46,75%, η εκ περιτροπής απασχόληση σε 14,35% και η πλήρης απασχόληση σε 38,90%.» Την ίδια στιγμή η μακροχρόνια ανεργία (πάνω από 12 μήνες) διαμορφώθηκε στο 72,2%.

Η υψηλή ανεργία, η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και η θεσμοθετημένη από την πολιτεία μείωση των μισθών έχει τραγικά αποτελέσματα στις αμοιβές. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΓΣΕΕ, που επικαλείται και η έκθεση:

o       Συνολικά 343.760 εργαζόμενοι αμείβονται με μηνιαίους μισθούς από 100 έως και 400 € μεικτά.

o       126.956 εργαζόμενοι αμείβονται με μεικτό μηνιαίο μισθό έως 100 €.

o       Η ανασφάλιστη εργασία φτάνει στο 30%.

o       Η απλήρωτη εργασία θίγει πάνω από 1 εκατομμύριο εργαζόμενους.

o       Το ποσοστό φτώχειας των εργαζομένων μερικής απασχόλησης, από 30,1% το 2009, εκτινάχθηκε στο 52%.

o       Το ποσοστό απόλυτης φτώχειας των μισθωτών πλήρους απασχόλησης που το 2009 ανερχόταν στο 7,6%, πλέον αγγίζει το 20%.

o       Οι μειώσεις μισθών που έχουν σημειωθεί από το 2010 και μετά, κυμαίνονται στα επίπεδα του 40%-50% μεσοσταθμικά..

Σε αυτές τις συνθήκες είναι φυσικό αποτέλεσμα η «αύξηση της αδήλωτης εργασίας, που ανέρχεται στο 25% και τείνει να διαμορφώσει από μόνη της μια δεύτερη αγορά εργασίας», όπως αναφέρει η έκθεση.

Και σαν να μην φτάνουν αυτά, στην έκθεση παρουσιάζονται οι προτάσεις των θεσμών για τα εργασιακά, η υλοποίηση των οποίων θα μετατρέψει σε πραγματική ζούγκλα την αγορά εργασίας. Ζητούν μεταξύ άλλων: α) ο κατώτατος μισθός να ορίζεται από το κράτος και να μην περιλαμβάνει καμία προσαύξηση, β) επέκταση του θεσμού των επιχειρησιακών συμβάσεων, διότι «βοηθούν τις επιχειρήσεις να προσαρμοστούν» σε δύσκολες περιόδους, γ) κατάργηση των περιορισμών στης ομαδικές απολύσεις και αύξηση του ορίου τους από 5% σε 10%, δ) αλλαγές στη δομή και οργάνωση των συνδικάτων για την «εξασφάλιση της εκπροσώπησης όλων των εργαζομένων». Επί της ουσίας προετοιμάζονται περιορισμοί στη λήψη αποφάσεων για κινητοποιήσεις και απεργίες, ε) εφαρμογή «ανταπεργίας» (lockout) από τους εργοδότες.

Δραματική αύξηση ληξιπρόθεσμων χρεών του ιδιωτικού τομέα: Η αδυναμία εξυπηρέτησης των υποχρεώσεων του ιδιωτικού τομέα δεν έχει προηγούμενο. Το σύνολο των ληξιπρόθεσμων οφειλών ανέρχεται σε 230 δισ. € εκ των οποίων 93 προς το δημόσιο, 30 προς τους οργανισμούς κοινωνικής ασφάλισης, και 107 προς τις τράπεζες με συνεχώς αυξητική τάση. Ενδεικτικά, τον Σεπτέμβριο 2016 προστέθηκαν 343.565 νέοι φορολογούμενοι με ληξιπρόθεσμες οφειλές ανεβάζοντας το συνολικό αριθμό στους 4.374.475. Σύμφωνα με την έκθεση «Οι διαστάσεις είναι τέτοιες που το ιδιωτικό χρέος στην Ελλάδα σύντομα πλησιάζει το μέγεθος του δημοσίου χρέους!»

Η κατάσταση στα ασφαλιστικά ταμεία, κύρια στον ΟΑΕΕ περιγράφεται δραματική. Οι οφειλές στον ΟΑΕΕ ανέρχονται σε 12 δισ. € και από τους 701.000 ασφαλισμένους εν ενεργεία οι 538.000 είναι οφειλέτες, είτε έχουν κάνει διακοπή και οφείλουν εισφορές. Την ίδια στιγμή, τον Σεπτέμβριο 2016, το ταμείο έχει λάβει το 100% της δικαιούμενης κρατικής επιχορήγησης για πληρωμές συντάξεων.

Το χρέος δεν είναι ούτε βιώσιμο, ούτε διαχειρίσιμο: Σύμφωνα με την έκθεση «…μια σοβαρή αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους είναι απαραίτητη για να επανέλθει η χώρα σε τροχιά οικονομικής ανάπτυξης. Η διεθνής εμπειρία υποδεικνύει ότι, πρώτον, η αναδιάρθρωση του υπερβολικού χρέους μιας χώρας καθίσταται επιτακτική, όταν πλέον είναι φανερό ότι η εξυπηρέτησή του δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσω της δημοσιονομικής προσαρμογής ή της αναμενόμενης ανάπτυξης, ενώ και η παροχή ρευστότητας (μέσω νέων δανείων) δεν είναι αποτελεσματική.»

Από τα παραπάνω, σε συνδυασμό με διάφορα δημοσιεύματα, φαίνεται πως η χώρα σταδιακά ξαναμπαίνει στο «μάτι του κυκλώνα». Υπό αυτές τις συνθήκες δεν φαίνεται παράλογο αυτό που κυκλοφορεί στα ειδησεογραφικά πρακτορεία στο εξωτερικό, περί προετοιμασίας για 4ο μνημόνιο… καθώς τα χειρότερα δεν τα είδαμε ακόμα…

Πηγή:  http://www.e-dromos.gr/se-katastash-anepishmhs-xreokopias/