Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2017

Στα… ντουζένια του και το εσωτερικό χρέος


Στα… ντουζένια του και το εσωτερικό χρέος
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 347,  18/2/2017
Αντί για «σεισάχθεια» τα λαϊκά στρώματα βλέπουν να γίνονται «δούλοι»
Του Παύλου Δερμενάκη

Η κυβέρνηση διαπραγματεύεται με τους θεσμούς στο πλαίσιο της 2ης αξιολόγησης. Όπως συνέβη με το 3ο μνημόνιο και την 1η αξιολόγηση υποχωρεί στις απαιτήσεις των δανειστών και ετοιμάζεται να πάρει νέα αντιλαϊκά μέτρα μερικών ακόμα δισεκατομμυρίων.
Διαπραγματεύεται έχοντας διαγράψει από την όλη συζήτηση με τους δανειστές την οικτρή κατάσταση του λαού και της οικονομίας. Σαν να μην συμβαίνει τίποτα συζητούν με τους εντολείς τους, προβάλλοντας που και που κάποια ελαφρά αντίρρηση για να κάνουν την κωλοτούμπα αμέσως μόλις τους πιέσουν οι δανειστές. Η μείωση του αφορολόγητου έχει προαποφασιστεί και αναζητείται η «επικοινωνιακή» φόρμουλα για να το «σερβίρουν». Αντίστοιχα φαίνεται να ισχύουν και για τις συντάξεις και για μια σειρά από νέες «μεταρρυθμίσεις» κατ΄ εντολή των δανειστών. Φυσικά όλα αυτά συζητούνται ενώ η χώρα και ο λαός αποτελούν πλέον «καμένη γη».
Η ασφυξία που βιώνει ο λαός και η οικονομία οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια πλέον σε ποικιλόμορφες εκρήξεις. Τα μεγέθη είναι αμείλικτα. Η κυβέρνηση χαριεντίζεται συζητώντας με τους δανειστές για τα μέτρα, εκλιπαρώντας για έστω και οριακή μείωση του εξωτερικού δημόσιου χρέους, αλλά θέλει να αγνοεί ότι το εσωτερικό χρέος πλέον έχει γίνει εξίσου επώδυνο και ταυτόχρονα ακυρώνει οποιαδήποτε ενέργεια ανάταξης της οικονομίας.
Σύμφωνα με τις πλέον συντηρητικές εκτιμήσεις το εσωτερικό χρέος φτάνει στα 170% του ΑΕΠ. Αναλυτικά κάποια επιμέρους στοιχεία του φαίνονται στον πίνακα.

Αυτό το εσωτερικό χρέος, με τη δομή πλέον που έχει το ΑΕΠ και ο παραγωγικός ιστός της χώρας και τη συνεπαγόμενη διάρθρωση των εισοδημάτων, αλλά και τα συνεχή μνημονιακά μέτρα, πρέπει να είναι ξεκάθαρο προς όλους ότι δεν υπάρχει, ούτε τώρα ούτε και στο μέλλον, δυνατότητα να εξοφληθεί.
Τα μνημονικά χρόνια το χρέος αυτό διογκώθηκε σαν αποτέλεσμα των συνεχών αντιλαϊκών μέτρων και συνεχίζει να αυξάνεται. Όποια μέτρα και αν έχουν ληφθεί για την αντιμετώπισή του αποδείχθηκαν άκρως αναποτελεσματικά. Το αποτέλεσμα είναι να συνεχίζει να αυξάνεται με συνεχώς γρηγορότερους ρυθμούς, διαβρώνοντας κάθε προσπάθεια παραγωγικής ανάταξης της οικονομίας.
Ζούμε στην «αποικία χρέους» εξωτερικού και εσωτερικού σε «όλο το μεγαλείο» της, με διαχειριστή της «κυβέρνηση της αριστεράς», μια κυβέρνηση, που στο όνομα του κυβερνητισμού και της διαχείρισης, ξέχασε τα περί διαγραφής χρεών και τη σεισάχθεια, συνθήματα με τα οποία κέρδισε την ψήφο του λαού. Μια άκρως αντιλαϊκή κυβέρνηση που εφαρμόζει μνημονιακές πολιτικές οι οποίες οδηγούν, με απόλυτη ακρίβεια, στην άκρατη φτωχοποίηση των λαϊκών στρωμάτων και την μετατροπή τους σε «δούλους» όπως συνέβαινε στην αρχαιότητα στην Αθήνα.
Το μέγεθος πλέον που έχουν λάβει τα προβλήματα δεν είναι ούτε διαχειρίσιμο αλλά ούτε ελέγξιμο. Όποιος πιστεύει ότι με τις συνταγές που μας σερβίρουν οι μνημονικοί εθελόδουλοι (ανεξάρτητα αν λέγονται ως πολιτικά κόμματα ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, Ελεύθεροι κλπ) θα βρεθεί έστω σε βάθος χρόνου λύση είναι μακριά νυχτωμένοι. Αυτή η κατάσταση και οι υπηρέτες της ή ανατρέπεται ή θα μας κατασπαράξει. Μέση λύση δεν υπάρχει. Δυστυχώς η εμπειρία της πορείας από το 2010 και μετά δεν αφήνει κανένα περιθώριο αισιοδοξίας για το μέλλον. Λύσεις μπορεί να δώσει μόνο ο λαός με ανατροπές.

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2017

Τι ζητά ο Τσίπρας στο Παρίσι;


Τι ζητά ο Τσίπρας στο Παρίσι;
ΘΕΜΑ
Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 346,  11/2/2017
Η διαπλοκή στην εποχή της «κυβέρνησης της αριστεράς»
Του Παύλου Δερμενάκη

Η κυβέρνηση και ιδιαίτερα ο πρωθυπουργός και το περιβάλλον του συνεχίζουν ακάθεκτοι να μας εκπλήσσουν αρνητικά με νέα κατορθώματα. Σαν να βρίσκονται σε ένα ιδιότυπο αγώνα δρόμου προσπαθούν να αποδείξουν ότι μπορεί να κάνουν όλα όσα αρνητικά έκαναν οι προκάτοχοί της επί δεκαετίες. Το νέο «επίτευγμά» τους αφορά το ταξίδι αστραπή του πρωθυπουργού και του στενού του περιβάλλοντος στο Παρίσι και οι επιχειρηματικές συναντήσεις που πραγματοποιήθηκαν.
Προφανώς το ταξίδι ήταν σχεδιασμένο. Όμως για μία ακόμη φορά η κυβέρνηση προσπάθησε να αποκρύψει ένα τόσο σοβαρό γεγονός. Για μία ακόμη φορά χρειάστηκε να γίνει αναφορά από τρίτους, να διαρρεύσει το θέμα στον Τύπο, για να υποχρεωθεί μετά από μέρες η κυβέρνηση να ενημερώσει για το γεγονός. Μάλιστα χρειάστηκε να γίνουν αρκετά μη κολακευτικά σχόλια για τον σκοπό του ταξιδιού του προκειμένου να δοθεί μια απάντηση. Μια απάντηση – ενημέρωση με τη συνηθισμένη τακτική της κυβέρνησης. Όχι επώνυμη και σταράτη, αλλά μέσω της γνωστής διαδικασίας του non paper.
Σύμφωνα με τα σχετικά ανακοινωθέντα από τις ίδιους τους οίκους στο Παρίσι, το non paper του Μαξίμου κυκλοφόρησε μετά, ο πρωθυπουργός συναντήθηκε με τον πρόεδρο της L΄Οreal και εκπροσώπους της επενδυτικής τράπεζας Ρότσιλντ ένας από τους μεγαλύτερους και πιο σκοτεινούς παίκτες του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Και μόνο αυτό αρκεί για να δημιουργηθούν μια σειρά ερωτήματα και αρνητικοί συνειρμοί.
Είναι δυνατόν ο πρωθυπουργός να επισκέπτεται «κατ’ οίκον» τους επιχειρηματίες, όσο σημαντικοί και αν είναι για να συζητήσει μαζί τους και ιδιωτικά κάποια θέματα ακόμα και αν ήταν επείγοντα; Το γιατί επέλεξε να τους συναντήσει μόνος εκεί και όχι στην Ελλάδα με τους αρμόδιους παράγοντες δεν είναι το μόνο ερωτηματικό. Τι συζήτησε, σε τι δεσμεύτηκε είναι το πιο σημαντικό.
Σύμφωνα με τις σχετικές αναφορές οι συναντήσεις αφορούσαν, για μεν την L΄Οreal το γεγονός ότι «προετοιμάζει μεγάλη επένδυση στη χώρα μας», για την δε Ρότσιλντ ότι «αποτελεί επίσημο Σύμβουλο του ΟΔΔΗΧ με αντικείμενο την προετοιμασία της εξόδου της χώρας στις αγορές». Γεγονός που έγινε γνωστό εκ των υστέρων, αλλά χωρίς να υπάρχει ακόμα σύμβαση! Το πώς έγινε η επιλογή χωρίς διαγωνιστική διαδικασία είναι μια μικρή λεπτομέρεια για την κυβέρνηση Τσίπρα.
Η όλη κατάσταση του προσωπικού χειρισμού σημαντικών θεμάτων της χώρας, αποκλειστικά και μόνο από τον πρωθυπουργό και το πολύ στενό περιβάλλον του, δείχνουν την έλλειψη ενός συνολικού σχεδίου, αλλά και τη βαθιά περιφρόνηση στη διαφάνεια των κυβερνητικών επιδιώξεων. Θυμίζει αντίστοιχες συμπεριφορές του, που χωρίς να ενημερώσει επισήμως κανένα όργανο, μετέτρεψε το όχι του δημοψηφίσματος σε ναι.
Επιπλέον δημιουργούνται μια σειρά ακόμα σκέψεις. Για να τρέχει στο Παρίσι για μία ενδεχόμενη επένδυση ο πρωθυπουργός της χώρας, σημαίνει ότι η όλη κατάσταση της οικονομίας και της ανάπτυξης κάθε άλλο παρά σε καλή πορεία είναι, όπως προσπαθούν να μας πείσουν. Φυσικά αυτό το καταλαβαίνουν πρώτοι οι επενδυτές, που συνομιλούν μαζί του, με αποτέλεσμα να πιέζουν για όλο και περισσότερα προνόμια και διευκολύνσεις όπως αναφέρουμε παρακάτω στο ειδικότερο θέμα. Η όλη εσπευσμένη διαδικασία συνάντησης με τη Ρότσιλντ χωρίς τους αρμόδιους κρατικούς λειτουργούς (υπουργό Οικονομικών και ΟΔΔΗΧ), θυμίζει πρακτικές Σημίτη με την Goldman Sachs και το περίφημο swap και ερμηνεύεται ότι ενδεχομένως να βρισκόμαστε ξανά ως χώρα, παρά το 3ο μνημόνιο, στην κόψη του ξυραφιού. Γι’ αυτό ο πρωθυπουργός αναζητά εναγωνίως κάποιες λύσεις. Λύσεις και βοήθεια από τους τραπεζίτες, από αυτούς που έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης για την κατάσταση που βρισκόμαστε ως χώρα και ως λαός.
Συνοπτικά οι ενέργειες του πρωθυπουργού και της κυβέρνησής του, από τα γεγονότα στο Παρίσι, δείχνουν ότι βρίσκονται σε πανικό και ότι, ακόμα και αν δεν είναι αυτός ο σκοπός τους, συμπεριφέρονται ως ντίλερ συμφερόντων.

Ο Οίκος Ρότσιλντ
Η οικογένεια Ρότσιλντ υπήρξε ένας από τους δημιουργούς του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος. Αναπτύχθηκε χρηματοδοτώντας τις σφαγές των λαών με τους πολέμους στην εποχή του Ναπολέοντα. Χρηματοδοτούσε ταυτόχρονα και τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα.
Από την εποχή της ελληνικής Επανάστασης του 1821 επεκτάθηκε και στην Ελλάδα.
Οι Ρότσιλντ συμμετείχαν στο κονσόρτσιουμ που χορήγησε τα δύο ληστρικά δάνεια στην επαναστατημένη Ελλάδα, το 1824. Τα δάνεια αυτά δόθηκαν το πρώτο στο 59% (δανειστήκαμε 100, λάβαμε ως προϊόν του δανεισμού μόλις 59 και αποπληρώσαμε 100) και το δεύτερο στο 55%! Αντίστοιχα είχε συμμετοχή και στα δάνεια που εκδόθηκαν, με την εγγύηση των μεγάλων δυνάμεων της εποχής, μετά την ανακήρυξη της Ελλάδας σε ανεξάρτητο κράτος. Οι προμήθειες που εισέπραξε η οικογένεια ήταν τεράστιες σε βάρος του ελληνικού λαού.
Το 1841 που δημιουργήθηκε η Εθνική Τράπεζα ήταν και από τους ιδρυτικούς μετόχους της και παρέμειναν μέχρι πρόσφατα. Μέσω της Εθνικής Τράπεζας και του προνομίου που της παραχωρήθηκε, για την έκδοση χρήματος, συνέβαλαν στη δημιουργία του τραπεζικού και νομισματικού συστήματος του νέου ελληνικού κράτους αποκομίζοντας τεράστια οφέλη.
Τα τελευταία χρόνια ήταν σύμβουλοι του ελληνικού κράτους στις διαδικασίες ξεπουλήματος της ΔΕΗ και της Δημόσιας Επιχείρησης Αερίου, καθώς και σύμβουλοι, με τις γνωστές «χρυσές» αμοιβές, σε διαδικασίες εξαγορών, συγχωνεύσεων και αυξήσεων κεφαλαίου τραπεζών και μεγάλων επιχειρήσεων όπως η Cosmote, τα ΕΛΠΕ, η Eurobank κ.ά.
Η δραστηριότητα του Οίκου Ρότσιλντ στις μέρες μας έχει απλωθεί σε ολόκληρο τον κόσμο.
Αν και ο οικογενειακός πλούτος έχει διαιρεθεί μεταξύ πολλών απογόνων και κληρονόμων όλα αυτά τα χρόνια, οι Ρότσιλντ εξακολουθούν να συγκαταλέγονται μεταξύ των πλουσιότερων οικογενειών στον κόσμο. Εκτιμάται ότι η οικογένεια Ρότσιλντ ελέγχει πάνω από 2 τρισ. δολάρια στο ενεργητικό της, δηλαδή 8 φορές περισσότερα από τους 8 πλουσιότερους του κόσμου μαζί. Σήμερα, οι επενδύσεις τους, εκτείνονται σε μια σειρά διαφορετικών βιομηχανιών, συμπεριλαμβανομένων των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών, των ακινήτων, των ορυχείων, της ενέργειας, κλπ. Υπάρχουν μερικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα συμφερόντων Rothschild που εξακολουθούν να λειτουργούν στην Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης της NM Rothschild & Sons Ltd στο Ηνωμένο Βασίλειο, και της Edmond de Rothschild Ομίλου στην Ελβετία. Η οικογένεια διαθέτει επίσης επιχειρήσεις στη Βόρεια Αμερική, την Ευρώπη, τη Νότια Αμερική, τη Νότια Αφρική και την Αυστραλία.
Η Rothschild&CO αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες ανεξάρτητες οικονομικές συμβουλευτικές ομάδες παγκοσμίως. Παρέχει οικονομικές συμβουλές όχι μόνο σε επιχειρήσεις και ομίλους, αλλά και σε κυβερνήσεις, όσον αφορά επενδύσεις, διαχείριση χρέους, αναδιαρθρώσεις κ.α. ενώ απασχολεί πάνω από 3.300 εργαζομένους, με 50 γραφεία σε όλο τον κόσμο. Έχει βαθιά ιστορία στον χρηματοπιστωτικό τομέα, έχει συνεργαστεί με εταιρείες-κολοσσούς, σε περιπτώσεις εξαγορών και αναδιαρθρώσεων, αλλά και με κυβερνήσεις, όπως των ΗΠΑ και άλλες πολλές.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η στενή σχέση και τακτική επικοινωνία της τραπεζικής δυναστείας με τη Χίλαρι Κλίντον όλο το διάστημα που αυτή διατέλεσε υπουργός Εξωτερικών, καθώς και η συμφωνία με την κυβέρνηση του Ισραήλ για την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου και των πετρελαϊκών κοιτασμάτων στα υψώματα του Γκολάν στην κατειλημμένη Συρία. Σήμερα, με την αποδυνάμωση της συριακής κυβέρνησης κατάφερε και πήρε δικαιώματα επένδυσης για λογαριασμό της ενεργειακής εταιρείας Genie Energy, συμφερόντων Rothschild.
Αυτή η κίνηση ίσως ρίχνει φως σχετικά με τις ισραηλινές βομβιστικές επιθέσεις στη Συρία. Άλλωστε, η οικογένεια δεν έκρυψε ποτέ τη στήριξή της στις σιωνιστικές πολιτικές
Μετά από όλα αυτά πώς να μην σκεφτεί κανείς ότι κάτι πολύ σκοτεινό, σε βάρος του λαού, κρύβεται πίσω από αυτά τα «αλισβερίσια». Η εμπειρία λέει ότι όλους αυτούς τους συμβούλους τους έχουμε πληρώσει τα τελευταία 25 χρόνια «χρυσούς» για να συμβάλλουν, από την πλευρά τους, στη μετατροπή της χώρας σε αποικία χρέους.

Η συνάντηση με τη L’Oreal
Η άλλη συνάντηση του κ. πρωθυπουργού ήταν με τον πρόεδρο της εταιρείας καλλυντικών L’Oreal κ. Jean-Paul Agone. Ο συγκεκριμένος, πριν αναλάβει πρόεδρος του παγκόσμιου ομίλου, ήταν επικεφαλής της L’Oreal στην Ελλάδα και έχει βίλα σε κοσμοπολίτικο νησί της χώρας μας την οποία επισκέπτεται συχνά, ενώ μιλά άπταιστα τα ελληνικά και γνωρίζει άριστα την «ελληνική πραγματικότητα».
Να θυμηθούμε ότι η L’Oreal έχει ένα «αμφισβητούμενο» όνομα όσον αφορά την αδιαφανή χρηματοδότηση πολιτικών προσωπικοτήτων. Ήταν μπλεγμένη, μέσω της γηραιάς κληρονόμου της εταιρείας Λιλιάν Μπετανκούρ, στο σκάνδαλο χρηματοδότησης κατά το παρελθόν του Ν. Σαρκοζί, που είχε ως συνέπεια να του αποδοθούν κατηγορίες για παράνομη χρηματοδότηση για την αντιπαροχή φορολογικών ελαφρύνσεων στη L’Oreal επί της προεδρίας του.
Οι ισχυρισμοί της κυβέρνησης ότι η συνάντηση του πρωθυπουργού αφορούσε μεγάλη επένδυση που σχεδιάζει η L’Oreal στην Ελλάδα μένει να αποδειχθούν. Το θέμα όμως που προκύπτει είναι ποιος μπορεί να είναι ο ιδιαίτερος λόγος που «υποχρέωσε» τον πρωθυπουργό να επισκεφτεί τον επικεφαλής της L’Oreal στην έδρα του αντί να συμβεί, όπως είναι φυσικό, το ακριβώς αντίθετο. Η απάντηση πρέπει να βρίσκεται στις ζητούμενες «διευκολύνσεις» από πλευράς L’Oreal.
Τρία είναι τα σενάρια που κυκλοφορούν χωρίς να αποκλείεται ο οποιοσδήποτε συνδυασμός μεταξύ τους.
Πρώτο, σύμφωνα με δημοσιεύματα στον Τύπο η L’Oreal Hellas αυτή την περίοδο βρίσκεται στο επίκεντρο έρευνας που διεξάγει η Επιτροπή Ανταγωνισμού για την ύπαρξη καρτέλ στο χώρο των καλλυντικών. Στον έλεγχο εμπίπτει και η περίοδος που ο κ. Agone ήταν πρόεδρος της εταιρείας στην Ελλάδα.
Δεύτερο, σύμφωνα με πληροφορίες, σε ελληνικό νησί έχει διαπιστωθεί η καταλληλότητά του για την καλλιέργεια φυτών που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή καλλυντικών. Η L’Oreal, άμεσα ή έμμεσα, φέρεται να έχει αγοράσει μεγάλο τμήμα του νησιού σε εξευτελιστικές τιμές, καθώς η κατασκευή βιολογικού καθαρισμού στην περιοχή είχε σαν συνέπεια να μειωθεί η αξία της γης. Ο βιολογικός καθαρισμός έχει ολοκληρωθεί εδώ και ένα σχεδόν χρόνο χωρίς όμως να παραδοθεί. Η μη λειτουργία του και η μεταφορά του σε άλλο χώρο θα εξυπηρετούσε αφάνταστα τα σχέδια της L’Oreal και θα πολλαπλασίαζε την αξία της γης που αγόρασε.
Τρίτο, πάλι σύμφωνα με δημοσιεύματα η L’Oreal βρίσκεται σε συζητήσεις με την ελληνική εταιρεία καλλυντικών Apivita για την πραγματοποίηση επένδυσης από κοινού ή την εξαγορά της ελληνικής επιχείρησης.
Συμπέρασμα, με αυτές τις πρακτικές είναι απόλυτα καθαρό ότι η κυβέρνηση Τσίπρα συνεχίζει και στα θέματα της διαπλοκής και της εξυπηρέτησης συμφερόντων την πορεία, τη μέθοδο και τις «αρχές» των προηγούμενων κυβερνήσεων. Το χτύπημα της διαπλοκής είναι κούφια λόγια. Στην πράξη η διαπλοκή συνεχίζεται με νέους παίκτες την «κυβέρνηση της αριστεράς».

Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2017

Απόστολος Καψάλης: Ο εργασιακός μεσαίωνας στην Ελλάδα του 2017


Απόστολος Καψάλης: Ο εργασιακός μεσαίωνας στην Ελλάδα του 2017
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 345,  4/2/2017
Συνέντευξη του Απόστολου Καψάλη, ειδικού ερευνητή του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ
στον Παύλο Δερμενάκη

Ανάγλυφη εικόνα της ζούγκλας που επικρατεί στην αγορά εργασίας και του μέλλοντος που διαγράφεται ζοφερό παρουσιάζει στον Δρόμο ο ειδικός ερευνητής Απόστολος Καψάλης, του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ.

Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι η κατάσταση στην αγορά εργασίας βελτιώνεται. Πόσο αυτό ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα;
Δύο εισαγωγικές παρατηρήσεις. Πρώτο, η κατάσταση στην αγορά εργασίας επιδεινώνεται, δεν βελτιώνεται. Δεύτερο, τα χειρότερα είναι μπροστά μας, δεν είναι πίσω μας. Δυστυχώς τα νούμερα, αλλά και οι ποιοτικές αναλύσεις επιβεβαιώνουν και τις δύο αυτές εκδοχές. H κατάσταση είναι τραγική στην αγορά εργασίας.
Πρώτο, υπάρχει πολύ μεγάλη αδήλωτη εργασία και παραβατικότητα σε πολύ σημαντικά μεγέθη τα οποία δεν έχουν μετρηθεί.
Δεύτερο, υπάρχει πολύ μεγάλος αριθμός εργαζομένων οι οποίοι δεν καλύπτονται από συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Να σημειώσουμε εδώ ότι από τις 200 κλαδικές συμβάσεις που υπήρχαν πριν από το 2010, σήμερα διατηρούνται μόλις και μετά βίας 16. Άρα μέσα από αυτές τις διαδικασίες έχουμε μία έμμεση φτωχοποίηση εργαζομένων οι οποίοι ολοένα και περισσότερο υπάγονται στους κατώτατους μισθούς. Χαρακτηριστικά παραδείγματα:
– 500.00 ημιαπασχολούμενοι ιδιωτικοί υπάλληλοι, αμείβονται καθαρά με λιγότερο από το ελάχιστο επίδομα ανεργίας, που ανέρχεται στα 360 ευρώ.
– 343.760 εργαζόμενοι αμείβονται με μηνιαίους μισθούς από 100 έως και 400 ευρώ μεικτά.
– 126.956 εργαζόμενοι αμείβονται με μικτό μηνιαίο μισθό έως 100 ευρώ.
Τρίτο, το φαινόμενο της απλήρωτης εργασίας έχει λάβει εκπληκτικές διαστάσεις. Μεγάλο ποσοστό εργαζομένων δεν αμείβεται για την εργασία του από έναν έως 14-15 μήνες. Όταν μια επιχείρηση αρχίζει και καθυστερεί 2, 3, 4, 5 μήνες αποδοχές από την εμπειρία συμπεραίνεις ότι η κατάσταση αυτή δεν αντιστρέφεται πλέον.
Συνεπώς η κατάσταση είναι πολύ άσχημη, έχει χειροτερέψει και επιπλέον είναι σαφές ότι δεν μπορούν να ψηφιστούν νόμοι οι οποίοι να βελτιώνουν την αγορά εργασίας. Σύμφωνα με το Μνημόνιο απαγορεύεται κάτι τέτοιο ενώ οι συνεχείς απαιτήσεις των δανειστών, είναι για μεγαλύτερη επιδείνωση. Ένα από τα αγκάθια της 2ης αξιολόγησης είναι ως γνωστόν τα εργασιακά.

Κύριο επιχείρημά της κυβέρνησης είναι η καταγεγραμμένη μείωση της ανεργίας. Μάλιστα η αρμόδια υπουργός επαίρεται για τις 100.000 νέες θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν το 2016.
Δυστυχώς τέταρτο στοιχείο επιδείνωσης της κατάστασης στην αγορά εργασίας, είναι ότι πλέον έχουμε εγκαταλείψει οριστικά την προοπτική να δουλέψει ένας εργαζόμενος με τυπική εργασιακή σχέση, με σταθερό ωράριο, με αξιοπρεπή αμοιβή. Πάνω από 55% από αυτές τις νέες θέσεις εργασίας,  με τάσεις ανόδου τους τελευταίους μήνες, αφορούν σε μερική και  εκ περιτροπής εργασία. Υπάρχουν δηλαδή νέες προσλήψεις, αλλά από αυτές το μεγαλύτερο μέρος αφορά σε ευέλικτες εργασιακές σχέσεις. Και αυτό πλέον γίνεται κανόνας.
Άρα παγιώνεται μία κατάσταση, σύμφωνα με την οποία μπορεί να βρίσκεις δουλειά, μπορεί  να μειωθεί λίγο η ανεργία, χωρίς κανονική εργασιακή σχέση. Ξέχασε το 8ωρο, θα είναι μερική απασχόληση, ξέχασε ακόμα και τη μερική εργασία, θα είναι εκ περιτροπής εργασία, προσωρινή σχέση εργασίας ή  μπλοκάκια.
Όσον αφορά την καταγραφή της μείωσης της ανεργίας. Το να μοιράζεις μία θέση εργασίας σε δύο, δεν είναι μείωση της ανεργίας. Το να δουλεύουμε όλοι 4 και 5 ώρες για να εμφανιζόμαστε εργαζόμενοι, ούτε αυτό είναι μείωση της ανεργίας. Αν ορίσουμε την ανεργία μόνο μέσα από τέτοιας ποιότητας στατιστικούς όρους, όπως γίνεται από την Ε.Ε. και την ΕΛΣΤΑΤ, θα έχουμε κι άλλη τυπικά μείωση της ανεργίας. Όμως για τι θέσεις εργασίας μιλάμε;  Υπάρχουν πάρα πολλοί εργαζόμενοι οι οποίοι εμπίπτουν στα προγράμματα τα οποία επίσης είναι μερική απασχόληση, προσωρινή κλπ. Άρα πρέπει να ορίσουμε και να επαναπροσδιορίσουμε τι θα πει ανεργία και εργασία, γιατί έχουμε λίγο μπερδέψει τις έννοιες.

Έστω με αυτήν τη μείωση της ανεργίας ποιες είναι οι προοπτικές για τους εργαζόμενους;
Ακόμα και με τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης ότι μειώνεται η ανεργία, είναι μία πάρα πολύ μικρή μείωση με τη βεβαιότητα ότι για πάρα πολλά χρόνια η όποια ανάκαμψη –αν υπάρξει– θα είναι με ανεργία που θα κυμαίνεται κοντά στο 20% και με τους όρους εργασιακών σχέσεων που ήδη περιγράψαμε ή ακόμα χειρότερους.
Είπα ότι τα χειρότερα είναι μπροστά μας. Στις αρχές της κρίσης, ακόμα και οι αστοί οικονομολόγοι υποστήριζαν την άποψη ότι με την καταστροφή που έχει επέλθει στη χώρα σε επίπεδο παραγωγικής λειτουργίας, στα οικονομικά και στα δημοσιονομικά, αν υπάρξει κάποτε μια ανάκαμψη,  θα είναι άνεργη ανάκαμψη. Η έννοια της άνεργης ανάκαμψης επισημοποιείται πλέον. Υπάρχει κάποια οριακή βελτίωση, για την οποία πανηγυρίζει η κυβέρνηση, αλλά αυτή δεν αντικατοπτρίζεται στην ουσιαστική μείωση της ανεργίας. Σε κάθε περίπτωση με τους τρέχοντες ρυθμούς μείωσης της ανεργίας για να φτάσουμε στα επίπεδα του 2008 θα χρειαστούμε περίπου 20 χρόνια!

Πρόσφατα, με τον νέο ασφαλιστικό νόμο έγιναν τεράστιες αλλαγές που επηρεάζουν και τις εργασιακές σχέσεις. Ποιες θα είναι οι εξελίξεις;
Κατ’ αρχήν πρέπει να αποτυπωθεί εντός του 2017 η ζημιά που θα επιφέρει από δω και πέρα, προοδευτικά, η εφαρμογή του νόμου Κατρούγκαλου στην επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων. Αναμένεται έκρηξη ευέλικτων εργασιακών σχέσεων και αδήλωτης εργασίας. Με το νέο ασφαλιστικό και ο πολύ μικρός εργοδότης, που θέλει να κρατήσει μία νομιμότητα στην αγορά, θα είναι πάρα πολύ δύσκολο να επιβιώσει με το νέο φορολογικό και ασφαλιστικό καθεστώς, πόσο μάλλον οι νέοι σε ηλικία εργαζόμενοι, αυτοί που εργάζονται με μπλοκάκι και οι οποίοι πλέον είναι στο έλεος του Θεού. Το νέο ασφαλιστικό είναι βαθιά αντεργατικό καθώς, πέρα από τις συνέπειες που θα έχει στο καθ’ αυτό ασφαλιστικό σύστημα και στη βιωσιμότητά του, θα επιδεινώσει την κατάσταση στην αγορά εργασίας, καθώς θα απομακρύνει την προοπτική για αξιοπρεπή συνταξιοδότηση στους ίδιους τους εργαζόμενους., Πολλοί πλέον θα αναζητούν τρόπους να εισφοροδιαφεύγουν και βεβαίως δεν θα μπορέσει πλέον να πείσει κανείς την εργοδοτική πλευρά να συγχρωτιστεί με το νέο ασφαλιστικό. Χαρακτηριστική περίπτωση τα μπλοκάκια, με τα οποία μετακυλίεται όλο το βάρος της ασφάλισης στους δήθεν ελεύθερους επαγγελματίες.

Ποιες είναι οι διαθέσεις των εργαζομένων για να αντιμετωπίσουν αυτήν τη ζοφερή κατάσταση;
Δυστυχώς αυτή η άσχημη συνολικά κατάσταση στις εργασιακές σχέσεις έχει παγιωθεί. Ειδικά τα δύο τελευταία χρόνια, έχει να κάνει με την εγκατάλειψη της κανονικής εργασιακής σχέσης, την επέκταση και την επέλαση της παραβατικής εργασίας και της ευέλικτης απασχόλησης. Αυτό σημαίνει αυτόματα φτωχοποίηση των εργαζομένων και υποβάθμιση των εργασιακών τους σχέσεων και της ποιότητας εργασίας μέσα στους χώρους δουλειάς. Υποχωρεί δηλαδή η δημοκρατία, η αξιοπρέπεια, η κανονική αμοιβή σε βάρος αυτής της εργασιακής ζούγκλας. Παράλληλα έχει εγκαταλειφθεί και το πολιτικό όραμα της ανατροπής αυτών των καταστάσεων, με αποτέλεσμα να μειώνεται και η διάθεση του εργαζόμενου να καταγγείλει αυτήν τη σύμβαση εργασίας, να οργανωθεί, να αντιδράσει, να αρνηθεί. Αποτέλεσμα είναι να επεκτείνονται πάρα πολλές εκδοχές. Είδαμε προχθές ότι κάποιοι εργαζόμενοι πληρώνονται με κουπόνι, βλέπουμε μονίμως ζητήματα εργατικών ατυχημάτων και επιδείνωσης των εργασιακών σχέσεων στο επίπεδο της υγείας και της ασφάλειας. Άρα λοιπόν οι παραβατικοί εργοδότες καταλαβαίνουν ότι δεν θα ανατραπεί αυτή η κατάσταση, το ίδιο καταλαβαίνουν και οι εργαζόμενοι, οι μεν πρώτοι αξιοποιούν αυτό το κλίμα για να επιβάλλουν τις δικές τους εργασιακές σχέσεις στο χώρο εργασίας, οι δε εργαζόμενοι αποφεύγουν πλέον να καταγγέλλουν ή αποφεύγουν να δραστηριοποιούνται απέναντι σ’ αυτή την κατάσταση. Αυτό είναι πάρα πολύ άσχημο σε συνδυασμό και με την υποχώρηση της πολιτικής προοπτικής να αντιστραφούν αυτά τα φαινόμενα.

Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2017

Η φτωχοποίηση του λαού από την «κυβέρνηση της αριστεράς»


Η φτωχοποίηση του λαού από την «κυβέρνηση της αριστεράς»
ΘΕΜΑ

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 344,  28/1/2017

Tου Παύλου Δερμενάκη

Συνεχής η μείωση εισοδήματος για τα νοικοκυριά, διευρύνονται οι ανισότητες, αρνητικό ισοζύγιο στην κατανάλωση αγαθών και υπηρεσιών
του Παύλου Δερμενάκη

Επιδεινώνεται καθημερινά η κατάσταση των λαϊκών στρωμάτων από τη συνεχιζόμενη – και από την παρούσα «κυβέρνηση της αριστεράς» – μνημονιακή πολιτική. Η διαδικασία απόλυτης φτωχοποίησης του λαού βρίσκεται σε έξαρση, σημειώνοντας ιδιαίτερη ένταση την περίοδο 2015-2016. Αυτά πιστοποιούνται, για τον τελευταίο μήνα, από τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ (Ελληνική Στατιστική Αρχή), την έρευνα της ΓΣΕΒΕ, την έρευνα της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (EBRD), που αποτελεί ευρωπαϊκό «θεσμό», αλλά και από ανεξάρτητες έρευνες μελετητών που καθημερινά παρουσιάζονται στη δημοσιότητα.
Εκθέσεις περιγραφής της φτώχειας
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, στο 9μηνο 2016 η μείωση του εισοδήματος των νοικοκυριών ήταν 1,4 δισ. ευρώ ή σε ποσοστό 1,6%. Το μισό σχεδόν αυτής της μείωσης ήταν στο 3ο τρίμηνο 2016, που επισημαίνει και τις αρνητικές προοπτικές για τη συνέχεια. Τα στοιχεία αυτά αποτελούν ένα ξεκάθαρο αρνητικό δείγμα, που διαψεύδει τους κυβερνητικούς παράγοντες οι οποίοι προπαγανδίζουν ότι «πάει καλά η οικονομία» και συνεπώς μας αναμένουν «αναπτυξιακές προοπτικές».
Η EBRD στην «Έκθεση για τη Μετάβαση 2016-17» διαπιστώνει ότι ο δείκτης ανισότητας στην Ελλάδα επιδεινώθηκε σημαντικά στην περίοδο 2011-2016. Το 92% των νοικοκυριών που μετείχαν στην έρευνα δήλωσαν ότι έχουν επηρεαστεί από την οικονομική κρίση, και από αυτά μόλις το 2% εκτιμά ότι βελτιώθηκαν οι όροι της διαβίωσής τους, στην εξεταζόμενη περίοδο. Συνεπώς η επιδείνωση των όρων διαβίωσης αφορά το 90% του πληθυσμού. Το λεγόμενο «αίσθημα ικανοποίησης» των νοικοκυριών στην Ελλάδα είναι το χαμηλότερο, μόλις 24%, συγκριτικά με όλες τις λοιπές χώρες που συμμετείχαν στην έρευνα (χώρες ΕΕ και ανατολικές εκτός ΕΕ). Με αυτούς τους όρους η κατάσταση στην Ελλάδα συγκρίνεται πλέον με τη Γεωργία!!! Η συνεχής επιδείνωση της κατάστασης έχει οδηγήσει τον λαό στην πλήρη απαισιοδοξία όχι μόνο για το εγγύς μέλλον, αλλά και για το απώτερο. Μόνο το 24% εκτιμά ότι οι επόμενες γενιές θα κατορθώσουν να ζήσουν σε καλύτερες συνθήκες.
Διάφοροι μελετητές, αλλά και επίσημοι φορείς δημοσιεύουν στοιχεία τα οποία επιβεβαιώνουν αυτά που προαναφέραμε παραπάνω. Ενδεικτικά, μερικά από αυτά, που έχουν δημοσιευθεί τον τελευταίο μήνα, δείχνουν την τεράστια καταστροφή που συντελείται στην ελληνική κοινωνία και οικονομία.
– Μελέτη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας αναφέρεται στη μνημονιακή περίοδο 2009-2014 και τη μεγάλη μείωση της περιουσίας των Ελλήνων. Ειδικότερα αναφέρει, «Η αλλαγή ήταν ιδιαίτερα σημαντική στην Ελλάδα και την Κύπρο, όπου ο μέσος όρος μειώθηκε κατά περίπου 40%, αλλά είναι επίσης μεγάλη στην Ιταλία, την Πορτογαλία και την Ισπανία, όπου μειώθηκε περισσότερο από 15%». Με αυτά τα δεδομένα η μέση περιουσία έπεσε από 108.700 ευρώ το 2009, σε 61.500 το 2014.
– Σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδος, η μέση μείωση των τιμών των ακινήτων για την περίοδο 2008-2016 ξεπερνά το 42%. Πρακτικά αυτό σημαίνει μείωση των περιουσιακών στοιχείων κατά 500 δισ. ευρώ. Δηλαδή σχεδόν δύο φορές το ύψος του χρέους πριν την είσοδο της Ελλάδας στα μνημόνια.
– Σύμφωνα με το ενημερωτικό capital.gr τη διετία 2015-2016 αυξήθηκε η φορολογική επιβάρυνση στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις κατά 15,8% όταν παράλληλα μειώνονταν τα εισοδήματά τους κατά 8%. Το τελικό αποτέλεσμα πάνω από 63.000 «λουκέτα».
– Οικτρή είναι η κατάσταση, όπως αποτυπώνεται πλέον και στα ειρηνοδικεία, με τις αποποιήσεις κληρονομιών. Το 2015 οι αποποιήσεις κληρονομιών, λόγω χρεών του εκλιπόντος στο δημόσιο και τις τράπεζες, ανήλθαν σε 45.627 έναντι 29.200 το 2013.
Έρευνα ΓΣΕΒΕ
Την πλέον ολοκληρωμένη εικόνα αδιεξόδου και απογοήτευσης του λαού την αποτυπώνει η πρόσφατη έρευνα που έγινε για λογαριασμό της ΓΣΕΒΕ τον Νοέμβριο 2016. Από την έρευνα προκύπτουν κωδικοποιημένα τα ακόλουθα συμπεράσματα:
– Η οικονομία βρίσκεται σε μια αυτοτροφοδοτούμενη καθοδική πορεία η οποία επιδεινώνεται διαρκώς με τα συνεχή μέτρα από την κυβέρνηση και τους δανειστές.
– Οι ανισότητες που διαμορφώθηκαν στη μνημονιακή περίοδο διευρύνονται και μέσα στο 2016, σαν αποτέλεσμα των νέων μέτρων. Το 75% των ελληνικών νοικοκυριών, ζει με πολύ χειρότερους όρους σε σχέση με το προηγούμενο διάστημα της κρίσης.
– Οι οικονομικές συνέπειες της κρίσης είναι πολύ οξύτερες και βίαιες για τα μεσαία στρώματα, «εγείροντας ερωτηματικά για την αναγκαιότητα συνέχισης της ίδιας οικονομικής πολιτικής, που συνδυάζει μειωμένες δημόσιες δαπάνες και αυξημένες φορολογικές επιβαρύνσεις».
– Και επισημαίνει η έρευνα ότι «η έναρξη εφαρμογής του προγράμματος κοινωνικού εισοδήματος αλληλεγγύης, παρά τις θετικές προθέσεις που φέρει ως ρύθμιση, αδυνατεί να αντιμετωπίσει το ζήτημα της ‘’αξιοπρεπούς διαβίωσης’’ και της καταπολέμησης της φτώχειας».
Τα κυριότερα στοιχεία της έρευνας συνοψίζονται στα ακόλουθα:
i) Εισοδήματα
– Πάνω από 37% των νοικοκυριών ζει με ετήσιο οικογενειακό εισόδημα μικρότερο των 10.000 ευρώ. Τα μισά από αυτά έχουν έναν τουλάχιστον άνεργο.
– Το 75,3% των νοικοκυριών παρουσίασε μείωση των εισοδημάτων το 2016 σε σχέση με το 2015, ενώ διευρύνθηκε η ανισότητα υπέρ των ανώτερων εισοδηματικών κλιμακίων.
– Μόλις το 1,5% του πληθυσμού καταφέρνει πλέον να αποταμιεύσει. Η καθαρή αποταμίευση του ιδιωτικού τομέα το 2015 μειώθηκε κατά 9,5 δισ. ευρώ.
– Στο 16,0% των νοικοκυριών, τα εισοδήματά του δεν επαρκούν για να καλύψουν ούτε τις βασικές τους ανάγκες. Με βάση τα κριτήρια 2010 για τη φτώχεια (μειώθηκαν δραστικά στη συνέχεια από την ΕΛΣΤΑΤ για να «μειωθεί» η φτώχεια) σήμερα το μισό του πληθυσμού θα ήταν κάτω από το όριο φτώχειας.
– Σχεδόν τα 2/3 των νοικοκυριών (65,3%) κάνουν περικοπές για να εξασφαλίσουν τα αναγκαία προς το ζην.
  • Οι προσδοκίες για το 2017 είναι συντριπτικά αρνητικές. Το 73,5% αναμένει επιδείνωση της οικονομικής του κατάστασης και μόνο το 5,1% αναμένει βελτίωση.
ii) Απασχόληση, ανεργία
– Το 32,6% των νοικοκυριών, δηλαδή σχεδόν 1,1 εκατ. νοικοκυριά έχουν στην οικογένεια έναν τουλάχιστο άνεργο. Η μακροχρόνια ανεργία ανέρχεται σε 73,3%. Από το σύνολο μόνο το 9,5% λαμβάνει επίδομα ανεργίας.
– Η επισφάλεια αφορά και τους εργαζόμενους. Στο 22,4% των νοικοκυριών ένα μέλος εργάζεται για λιγότερα χρήματα από τον επίσημα καθορισμένο κατώτατο μισθό των 490 ευρώ καθαρά.
– Εκρηκτικές διαστάσεις παίρνει η οικονομική μετανάστευση. Το 9,7% των νοικοκυριών δηλώνει ότι είχε ένα τουλάχιστο μέλος που μετανάστευσε στο εξωτερικό για να βρει εργασία. Δηλαδή πάνω από 400.000 οικογένειες. Παράλληλα το 42% των νοικοκυριών θα εξέταζε σοβαρά το ενδεχόμενο να μεταναστεύσει στο εξωτερικό, αν υπήρχαν οι προϋποθέσεις για εξεύρεση εργασίας. Στις νεότερες ηλικίες 18-35 ετών, το ποσοστό αυτό ανέρχεται στο 67,7%.
iii) Οικονομικές υποχρεώσεις
– Το 21,3% των νοικοκυριών έχει ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την εφορία, ενώ το 58,2% των οφειλετών έχει υπαχθεί σε κάποιου είδους ρύθμιση, ένδειξη της αδυναμίας τους να ανταποκριθούν στα υπέρογκα φορολογικά βάρη. Πάνω από 160.000 νοικοκυριά έχουν υποστεί δέσμευση ή κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων στη μνημονιακή περίοδο.
– Το 27,3% των νοικοκυριών έχει «κόκκινα δάνεια» (αφορά περίπου 430.000 νοικοκυριά). Το 34% εκτιμά ότι δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις φορολογικές υποχρεώσεις το 2017. Το 34,5% δηλώνει αδυναμία ανταπόκρισης στις δανειακές.
iv) Κατανάλωση
– Συνεχίζεται η πτωτική πορεία της εγχώριας κατανάλωσης. Στο σύνολο σχεδόν των αγαθών και υπηρεσιών σημειώνεται αρνητικό ισοζύγιο. Οι σημαντικότερες περικοπές γίνονται στις δαπάνες ένδυσης – υπόδησης (53%), στις εξόδους (48,2%) και στα είδη διατροφής (40,2%), αποτελούν ενδείξεις στροφής στην κατανάλωση χαμηλότερης ποιότητας αγαθών.
– Αντίθετα αυξήθηκε η δαπάνη των νοικοκυριών για την ιατρο-φαρμακευτική περίθαλψη και εκπαίδευση, λόγω της μείωσης των αντίστοιχων δημόσιων δαπανών και της αύξησης της συμμετοχής των νοικοκυριών.
– Πάνω από τα μισά νοικοκυριά δήλωσαν ότι καθυστέρησαν να λάβουν ιατρικές συμβουλές και θεραπεία λόγω οικονομικής αδυναμίας.