«Μήλον της Εριδος» το ελληνικό χρέος

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Η αντιπαράθεση μεταξύ ΗΠΑ και Γερμανίας σχετικά με τη διευθέτηση του κυρίαρχου προβλήματος της χώρας μας χαρακτηρίζεται σήμερα οξυμμένη, είναι όμως πολύ βαθύτερη

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 330,  22/10/2016

Tου Παύλου Δερμενάκη

Τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα μετά από το ξέσπασμα της κρίσης του 2007-2008 στις ΗΠΑ, υπάρχει μια μόνιμη ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση μεταξύ ΗΠΑ και Γερμανίας, με επίκεντρο τα οικονομικά θέματα. Η αντιπαράθεση γνωρίζει περιόδους έντασης και ύφεσης, ανάλογα με την πορεία των οικονομιών των δύο χωρών και την εξέλιξη των γεωπολιτικών ενδιαφερόντων τους. Σε ορισμένες περιόδους παίρνει μεγαλύτερη οξύτητα ως αντιπαράθεση μεταξύ ΔΝΤ (που εκφράζει τις ΗΠΑ) και της Γερμανίας. Μία σημαντική περίοδος έντασης σε αυτήν τη σχέση ήταν η πορεία «διευθέτησης» του ελληνικού προβλήματος στην περίοδο 2009-2012 (1ο και 2ο μνημόνιο). Επίσης τώρα βρίσκεται ξανά στην επικαιρότητα, εκτός των άλλων, για το θέμα του ελληνικού χρέους.

Η αντιπαράθεση ΗΠΑ – Γερμανίας δεν είναι συνδεδεμένη μόνο με το ελληνικό πρόβλημα, είναι πολύ βαθύτερη. Η περίπτωση της Ελλάδας κάποιες περιόδους γίνεται εντονότερη καθώς συνδέεται είτε με την όξυνση της οικονομικής πλευράς του ελληνικού προβλήματος (2009-2012), είτε με γεωπολιτικά συμφέροντα των ΗΠΑ στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, όπως συμβαίνει στην παρούσα περίοδο.

Η αντιπαράθεση στο επίπεδο του ελληνικού προβλήματος ξεκίνησε από την έναρξή του, το 2009, με έμφαση στην ανάγκη ή μη «κουρέματος» του χρέους παράλληλα με το 1ο μνημόνιο. Τελικά υπερίσχυσε η γερμανική πλευρά και δεν επήλθε το «κούρεμα» που ζητούσε το ΔΝΤ και υποστήριζαν οι ΗΠΑ.

Γενικότερα στο θέμα της αναζήτησης λύσης για την αντιμετώπιση των προβλήματος χρέους στην Ευρωζώνη εκείνη την περίοδο (Ελλάδα δημοσιονομικό, Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ισπανία και κατόπιν Κύπρος, φερεγγυότητα τραπεζών και κατ’ επέκταση δημόσιο χρέος) υπερίσχυσε η γερμανική άποψη για την ατομική, κατά περίπτωση, λήψη μέτρων χωρίς την αξιοποίηση της δυνατότητας χρηματοδότησης κεντρικά από την ΕΚΤ. Η λογική αυτή ήταν σε ευθεία αντίθεση με όσα είχε πράξει στο αποκορύφωμα της κρίσης, η αμερικανική κυβέρνηση και η FED,, όταν με την έκδοση κρατικών ομολόγων κάλυψαν τις ανάγκες του καταρρέοντος χρηματοπιστωτικού τους συστήματος.

Σε αυτήν τη βάση, αντιπαράθεση στην αντιμετώπιση του πυρήνα της κρίσης στην Ευρωζώνη χωρίς τη συνδρομή των αρμόδιων κεντρικών θεσμικών οργάνων της Ε.Ε., μπορεί να αναζητηθεί και η πρόσφατη «αυτοκριτική» του ΔΝΤ, όσον αφορά την αναποτελεσματικότητα του ελληνικού προγράμματος και τους περιορισμούς στην αποτελεσματικότητα της εφαρμογής νεοφιλελεύθερων προγραμμάτων προσαρμογής οικονομιών.

Γεωπολιτικός ανταγωνισμός και συστημικοί κίνδυνοι

Άλλα στοιχεία που επιτείνουν την εξεταζόμενη αντιπαράθεση πρέπει να αναζητηθούν στους ακόλουθους παράγοντες:

α) Η σχέση ΗΠΑ – Γερμανίας είναι γενικά ανταγωνιστική. Η Γερμανία, ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα είναι στην κυβέρνηση, τουλάχιστον την τελευταία 15ετία, ακολουθεί μια συστηματική πολιτική μεγέθυνσης με βάση τον εξωστρεφή προσανατολισμό της, εφαρμόζοντας ταυτόχρονα περιοριστική πολιτική (λιτότητα) στο εσωτερικό της. Παράλληλα με τις κατάλληλες κινήσεις έχει διαμορφώσει πλέον μια γερμανοκρατούμενη Ε.Ε. Αυτή η ισχυροποίηση της Γερμανίας κάθε άλλο παρά καλοδεχούμενη μπορεί να είναι από τις ΗΠΑ σε μια περίοδο αμφισβήτησης της παγκόσμιας οικονομικής της δύναμης και έντονων οικονομικών διακυμάνσεων και αβεβαιοτήτων.

β) Οι χαμηλοί ρυθμοί ανάπτυξης της παγκόσμιας οικονομίας, κύρια των αναπτυγμένων χωρών. Από το σύνολο του αναπτυγμένου κόσμου μόνον οι ΗΠΑ έχουν κατορθώσει να έχουν έναν ικανοποιητικό ρυθμό ανάπτυξης, που υπολείπεται συγκριτικά με το παρελθόν και είναι ιδιαίτερα ευάλωτος σε οποιεσδήποτε σημαντικές διεθνείς αλλαγές κλίματος. Σε κάθε περίπτωση, η συνεχής διόγκωση του γερμανικού πλεονάσματος στο εξωτερικό της ισοζύγιο αντιμετωπίζεται με ιδιαίτερο σκεπτικισμό.

γ) Η γενικότερη αστάθεια του παγκόσμιου συστήματος και στο πως κάθε χώρα από τις ΗΠΑ – Γερμανία συμβάλλει σε αυτήν με την πολιτική της. Η Γερμανία και πάλι με την επιθετική πολιτική για τα πλεονάσματά της, που αποτελούν ελλείμματα και μάλιστα μεγάλα σε αρκετές περιπτώσεις, είναι παράγοντας διεθνούς αστάθειας σε μία ιδιαίτερα ευαίσθητη οικονομική περίοδο.

δ) Η προσπάθεια ελέγχου, αν όχι περιορισμού των συστημικών κινδύνων, είναι παγκόσμια. Εδώ και πάλι είναι δακτυλοδεικτούμενη η Γερμανία από τις ΗΠΑ. Η γνωστή πλέον Deutsche Bank αποτελεί, λόγω μεγέθους και ανάληψης υψηλών ρίσκων, τον υπ’ αριθμόν ένα συστημικό κίνδυνο παγκόσμια. Αυτή την εκτίμηση περιέλαβε στη σχετική με τους κινδύνους έκθεσή του το ΔΝΤ, όχι τυχαία φυσικά σε σχέση και με τις απόψεις των ΗΠΑ.

ε) Η μάχη των αγορών μεταξύ των δύο ως άνω μονομάχων. Πρόσφατα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επέβαλε ένα πρόστιμο μαμούθ 13 δισ. € στην αμερικανική Apple για φορολογικούς λόγους. σε σχέση με τις ευρωπαϊκές της δραστηριότητες. Η απόφαση αυτή δεν έμεινε ούτε ασχολίαστη από πλευράς ΗΠΑ ούτε και αναπάντητη. Η απάντηση ήρθε μερικές μέρες μετά, με την επιβολή κατ’ αρχήν αντίστοιχου προστίμου 14 δισ. δολαρίων στη Deutsche Bank, για τη συμβολή της στη χρηματοπιστωτική κρίση 2007-2008, στις ΗΠΑ. Εξελίξεις και αντιδράσεις θα πρέπει να αναμένουμε και όσον αφορά την εξαγορά της αμερικανικής Monsanto από τη Bayer ανάλογα με το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα και ποιός τελικά θα έχει επί της ουσίας «το πάνω χέρι» στη νέα κατάσταση.

στ) Γεωπολιτικές εξελίξεις. Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην Ανατολική Μεσόγειο, ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα με τις εξελίξεις στην Τουρκία και τη Συρία, κάθε άλλο παρά ευχάριστες είναι για τις ΗΠΑ, ενώ η Γερμανία βγαίνει ειδικότερα ωφελημένη, καθώς έχει παραδοσιακές σχέσεις με την Τουρκία. Παράλληλα, αυτές οι εξελίξεις επιδρούν στην Ελλάδα αρνητικά. Όλοι αυτοί οι παράγοντες επηρεάζουν αρνητικά τα ευρύτερα γεωπολιτικά συμφέροντα των ΗΠΑ στην περιοχή.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες η αντιπαράθεση μεταξύ ΗΠΑ και Γερμανίας στην παρούσα περίοδο βρίσκεται σε όξυνση και ένα από τα κύρια μέτωπά της είναι, εκτός εκείνο της Deutsche Bank με το πρόστιμο στις ΗΠΑ, το θέμα του ελληνικού χρέους.

Η γερμανική πλευρά αρνείται κάθε επί της ουσίας συζήτηση για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους πριν από τις γερμανικές εκλογές, το φθινόπωρο 2017. Αντίθετα, ΗΠΑ και ΔΝΤ πιέζουν ζητώντας τη λήψη των σχετικών μέτρων πριν από το τέλος του τρέχοντος έτους.

«Ελάφρυνση» ίσον επιμήκυνση

Να ξεκαθαρίσουμε ότι οι όποιες αποφάσεις ληφθούν επί του θέματος θα βασίζονται σε εκείνη του Eurogroup της 24ης Μαΐου 2016. Σύμφωνα με αυτήν «το ονομαστικό κούρεμα εξαιρείται και όλα τα μέτρα που θα αναληφθούν θα ευθυγραμμίζονται με τους νόμους της Ε.Ε.». Συνεπώς, η όποια «ελάφρυνση», όπως έχει χαρακτηριστεί, του ελληνικού χρέους αποκλείει διαγραφή, έστω και μικρού μέρους του. Άρα, στην πράξη, ενώ για λόγους ουσιαστικά προπαγανδιστικούς ονομάζεται ελάφρυνση, πρόκειται για αναδιάρθρωση που, στην καλύτερη περίπτωση πέρα από την όποια επιμήκυνση της αποπληρωμής, ενδεχόμενα να έχει και κάποια οριακή βελτίωση των επιτοκίων. Αυτό είναι το πλαίσιο, για το οποίο ζητά την άμεση λήψη αποφάσεων η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που κάθε άλλο παρά λύνει το πρόβλημα της βιωσιμότητας του χρέους.

Το πως θα λήξει αυτή η αντιπαράθεση, ΗΠΑ και ΔΝΤ με Γερμανία, στο θέμα του χρέους θα το δούμε στο επόμενο δίμηνο, καθώς αναμένονται ακόμα και κινήσεις κορυφής από πλευράς ΗΠΑ, με την ενδεχόμενη έλευση του Μπάρακ Ομπάμα τον επόμενο μήνα στην Αθήνα. Σε κάθε περίπτωση, για εμάς πρέπει να είναι ξεκάθαρα δύο θέματα: α) Ο προσανατολισμός για λύση χωρίς διαγραφή μέρους του χρέους δεν λύνει το πρόβλημα, απλώς το μεταφέρει στις επόμενες γενιές, και β) όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός μας «Όταν στο βάλτο μαλώνουν τα βουβάλια την πληρώνουν τα βατράχια».

Πηγή:  http://www.e-dromos.gr/mhlon-ths-eridos-to-ellhniko-xreos/

Πλειστηριασμοί λαϊκής περιουσίας από την κυβέρνηση Τσίπρα

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 329,  15/10/2016

Tου Παύλου Δερμενάκη

Ο κατήφορος της κυβέρνησης Τσίπρα δεν έχει τέλος. Η κυβέρνηση που εμπιστεύθηκε ο λαός για να σώσει τουλάχιστον τα σπίτια του, ο ΣΥΡΙΖΑ του  «Κανένα σπίτι στα χέρια» τραπεζίτη, βγάζει τα σπίτια του λαού σε πλειστηριασμό.

Η κυβέρνηση στο πλαίσιο υλοποίησης του 3ου Μνημονίου, διαμόρφωσε ένα νομικό πλαίσιο για τους πλειστηριασμούς υπέρ του τραπεζικού συστήματος. Υλοποίησε δεσμεύσεις που ούτε η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου δεν είχε τολμήσει να κάνει, όπως η αλλαγή του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας σε βάρος των δανειοληπτών και η πώληση των δανείων στα ξένα funds. Έδωσε σχεδόν δωρεάν τις τράπεζες στους ξένους με την 3η ανακεφαλαιοποίηση, άλλαξε τη νομοθεσία παραδίδοντας τη Διοίκηση του τραπεζικού συστήματος στους ξένους και τροποποίησε επί το δυσμενέστερον το νόμο Κατσέλη. Μέσω των τραπεζών παρέδωσε την ιδιωτική περιουσία, επιχειρήσεων και νοικοκυριών (που είναι υποθηκευμένη με δάνεια) στις τράπεζες και στα χέρια των δανειστών.

Παράλληλα, ενεργοποίησε τον εκβιαστικό εισπρακτικό μηχανισμό του Δημοσίου των ΔΟΥ, στέλνοντας εκατοντάδες χιλιάδες «ραβασάκια» σε μικρο-οφειλέτες και ξεκίνησε, σταδιακά, τη διαδικασία πλειστηριασμών. Αυτή τη στιγμή, στη σελίδα επικείμενων πλειστηριασμών της Γενικής Γραμματείας Εσόδων, υπάρχουν 9 αναγγελίες πλειστηριασμών διαμερισμάτων με μέση τιμή εκκίνησης τα 47.500€(!).

Χιονοστιβάδα πλειστηριασμών

Προς επιβεβαίωση, δυστυχώς, των απόψεών μας διαπιστώνεταιμια ραγδαία αύξηση των πλειστηριασμών, από την αρχή 2016, που παίρνει μορφή «χιονοστιβάδας», μετά το καλοκαίρι.

Σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται ακόμα και κραυγαλέες περιπτώσεις, όπως στις 28/9/2016 στη Θεσσαλονίκη, πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας πολύτεκνης οικογένειας με οφειλέτη άτομο με αναπηρία.

Σε αυτή την επιθετική πολιτική πλειστηριασμών απαντούν τα κινήματα κατά των πλειστηριασμών. Πραγματοποιούν κάθε Τετάρτη συγκεντρώσεις στα ειρηνοδικεία, που οδηγούν σε ματαιώσεις των διαδικασιών πλειστηριασμών. Η κυβέρνηση προκειμένου να επιβάλλει το «νόμο και την τάξη» άρχισε να επιστρατεύει κατά των πολιτών τα ΜΑΤ. Οι δυνάμεις καταστολής έδειξαν ιδιαίτερο ζήλο στην περίπτωση που προαναφέραμε, της πολύτεκνης οικογένειας στη Θεσσαλονίκη, προχωρώντας σε συλλήψεις και προσαγωγές στο Αυτόφωρο.

Ψευδεπίγραφοι ισχυρισμοί και λύσεις από την κυβέρνηση

Η κυβέρνηση, διαπιστώνοντας τη ραγδαία φθορά της και από αυτά τα γεγονότα προσπαθεί να αντιμετωπίσει την κατάσταση με δύο μεθοδεύσεις. Κατ’ αρχήν κυκλοφόρησε ένα από τα γνωστά non paper, ισχυριζόμενη ότι δεν υπάρχουν πλειστηριασμοί πρώτης λαϊκής κατοικίας, αλλά ευκατάστατων οικονομικά ατόμων που είναι κακοπληρωτές.  Επιχειρούν έτσι να αποκρύψουν την πραγματικότητα. Οι πλειστηριασμοί αφορούν, στο μεγαλύτερο μέρος τους (αριθμητικά), λαϊκές κατοικίες και μάλιστα για οφειλές που σε κάποιες περιπτώσεις φτάνουν σε επίπεδο της «γελοιότητας». Είναι χαρακτηριστικό ότι στους πλειστηριασμούς της 28/9/2016, επί συνόλου 59 πλειστηριασμών στο Λεκανοπέδιο Αττικής, οι 20 αφορούσαν τράπεζες εναντίον ιδιωτών και οι 8 από αυτές αφορούσαν οφειλές έως 100.000€ (μέση οφειλή 69.800€).

Κατά δεύτερον, η κυβέρνηση, επειδή είναι εκπλειστηριαστής, σκέφτεται να επεκτείνει τις ρυθμίσεις της όποιας προστασίας πρώτης κατοικίας που ισχύουν μέχρι το τέλος του 2017 για τις τράπεζες και στις οφειλές προς το Δημόσιο.

Η ρύθμιση αυτή μπορεί να βοηθά κάποιους πολίτες, αλλά δεν λύνει το πρόβλημα. Όπως και στις περιπτώσεις των τραπεζών, ένα πολύ μεγάλο μέρος μένει εκτός ρύθμισης λόγω είτε υψηλών αντικειμενικών αξιών (διατηρούνται από την κυβέρνηση για φορομπηχτικούς λόγους) είτε λόγω αδυναμίας να ανταποκριθούν ακόμα και σε ελάχιστες καταβολές όταν δεν υπάρχει εισόδημα.

Η κυβέρνηση, όπως και η προηγούμενη, προσπαθεί να κερδίσει χρόνο, μεταφέροντας το πρόβλημα στο μέλλον, για τους «τυχερούς» που εντάσσονται στις ρυθμίσεις, χωρίς να δίνει οριστική λύση. Στην καλύτερη περίπτωση κάποιοι κερδίζουν έναν ακόμα χρόνο προστασίας μέχρι 31/12/2017 και μετά ακολουθεί η πλήρης απελευθέρωση των πλειστηριασμών. Απελευθέρωση που θα ολοκληρώσει, ότι δεν θα έχει γίνει μέχρι τότε, τη μεταβίβαση δηλαδή της ιδιωτικής μας περιουσίας στους ξένους.

Πηγή:  http://www.e-dromos.gr/pleistiriasmoi-laikis-periousias-apo-thn-kyvernisi-tsipra/

Προϋπολογισμός 2017, ένα ακόμα βήμα στον μνημονιακό κατήφορο

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Η κυβέρνηση Τσίπρα υπογραμμίζει στους δανειστές την εθελοδουλία της, ενώ στο εσωτερικό τάζει «λαγούς και πετραχείλια» όσον αφορά την ανάπτυξη

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 328,  8/10/2016

Tου Παύλου Δερμενάκη

Η εθελόδουλη κυβέρνηση Τσίπρα κατέθεσε το Προσχέδιο Κρατικού Προϋπολογισμού 2017. Πρόκειται για το 2ο μνημονιακό Προϋπολογισμό της, που εξειδικεύει τα δεινά του ελληνικού λαού στο δημοσιονομικό τομέα για το 2017.

Η κυβέρνηση μέσω του Προσχεδίου Προϋπολογισμού (Π.Π.), στο σκέλος των εσόδων και των δαπανών, απευθύνεται προς τους δανειστές αποδεικνύοντας πόσο καλή είναι στο να εκτελεί τις εντολές τους. Παράλληλα, μέσω των γενικότερων εκτιμήσεών της, όσον αφορά την πορεία της οικονομίας και τη σύνδεσή της με τα δημοσιονομικά μεγέθη, απευθύνεται προς το εσωτερικό της χώρας, για μία ακόμα φορά, με τη γλώσσα του ψεύδους και της εξαπάτησης, υποσχόμενη «λαγούς με πετραχήλια», όσον αφορά την ανάπτυξη.

Τα ψέματα χοντραίνουν

Στο Π.Π. η κυβέρνηση εκτιμά ότι το 2016 θα έχουμε μείωση του ΑΕΠ μόνο κατά 0,3% και το 2017 ανάπτυξη 2,7%(!). Την αισιοδοξία της κυβέρνησης συμμερίζεται και το ΔΝΤ καθώς, στην έκθεσή του, που δημοσιοποιήθηκε προχθές, εκτιμά ότι το 2016 το ΑΕΠ θα αυξηθεί οριακά και το 2017 θα αυξηθεί 2,8%(!). Δηλαδή το ΔΝΤ προβλέπει ότι η ελληνική οικονομία θα πάει ακόμα καλύτερα από ότι προβλέπει η ίδια η κυβέρνηση. Βέβαια, για την αξιοπιστία αυτών των προβλέψεων ας κρατάμε πολύ μικρό καλάθι.

Έχουμε την αρνητική εμπειρία, όλα τα προηγούμενα χρόνια, όταν οι εκτιμήσεις τόσο της εκάστοτε κυβέρνησης όσο και του ΔΝΤ, για την ανάκαμψη της οικονομίας και το τέλος της κρίσης, όχι μόνο δεν επιβεβαιώνονταν αλλά τα τελικά αποτελέσματα ήταν πάρα πολύ χειρότερα των αναμενόμενων. Νομίζω, δεν χρειάζεται να μπούμε σε βάθος ανάλυσης για τα «ομολογημένα», από το ίδιο, λάθη του ΔΝΤ όσον αφορά τον πολλαπλασιαστή (αρχές 2013) και το γενικότερο σχέδιο για την Ελλάδα (Ιούλιος 2016).

Σε κάθε περίπτωση, βάση για τις μελλοντικές προβλέψεις, όσον αφορά την ανάπτυξη, δεν μπορεί παρά να είναι τρέχοντα στοιχεία και η γενικότερη κατάσταση της οικονομίας, όπως αποτυπώνεται στην κοινωνία.

Με βάση τα επίσημα (ΕΛΣΤΑΤ) στοιχεία των εθνικών λογαριασμών (29/8/2016) το ΑΕΠ στο 1ο εξάμηνο 2016 ήταν μειωμένο κατά 1,0%. Η κυβέρνηση προσδοκά θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης στο 2ο εξάμηνο, ώστε το ΑΕΠ να αυξηθεί κατά 0,4% για να διαμορφωθεί στο σύνολο του έτους στο -0,3% που προβλέπει. Το κατά πόσο θα επιβεβαιωθεί αυτή η θετική καμπή στο ΑΕΠ, όταν είναι γνωστοί μια σειρά αρνητικοί παράγοντες που επέδρασαν ήδη στο 3ο τρίμηνο, όσον αφορά κυρίως τη χαμηλότερη μέση δαπάνη στον τουρισμό και την καταβαράθρωση των εξαγωγών, είναι κάτι που πολύ σύντομα θα γνωστοποιηθεί.

Όμως, για το 2017 η οικονομία, σύμφωνα με το Π.Π., προβλέπεται να απογειωθεί σημειώνοντας ανάπτυξη 2,7%. Εκτός από το σοκαριστικό του μεγέθους αυτό που έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία είναι το από που θα προέλθει αυτή η ανάπτυξη. Έτσι, λοιπόν, σύμφωνα με το Π.Π. θα προέλθει με την αύξηση της ιδιωτικής κατανάλωσης κατά 1,8%, από πάγιες επενδύσεις & αποθέματα 9,1% και από εξαγωγές 5,3%. Τώρα, πώς θα γίνουν αυτά τα θαύματα αποτελούν μεγάλο μυστήριο.

Για να έχουμε μια αίσθηση της πραγματικότητας, μακριά από τα κυβερνητικά παραμύθια, οφείλουμε να σημειώσουμε ότι στο 1ο εξάμηνο 2016 η ιδιωτική κατανάλωση μειώθηκε κατά 1,4%, οι εξαγωγές κατά 11,4% και οι πάγιες επενδύσεις & αποθέματα αυξήθηκαν κατά 12,1% (κυρίως λόγω αύξησης των αποθεμάτων). Επίσης, η αύξηση στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων για το 2017 είναι ένα ολοστρόγγυλο μηδενικό Συνεπώς πως από αυτή την αρνητική εικόνα του 2016 θα φτάσουμε στα θαυμαστά μεγέθη του 2017 είναι τουλάχιστον απορίας άξιο ή τεράστιο ψέμα. Μάλιστα η εκτίμηση για μεταστροφή στις εξαγωγές και ραγδαία αύξηση τους αναμένεται να υλοποιηθεί εν μέσω περιορισμού του ρυθμού ανάπτυξης στην ευρωζώνη (1,4% το 2017 έναντι 1,6% το 2016), που είναι και ο κύριος εξαγωγικός μας εταίρος.

Προκλητική πρόβλεψη

Από όλες τις παραπάνω προβλέψεις η πλέον ακραία και ταυτόχρονα προκλητική είναι εκείνη που αφορά την αύξηση της ιδιωτικής κατανάλωσης κατά 1,8%. Είναι τουλάχιστον ύβρις απέναντι στο λαό, που επί 9 χρόνια βλέπει το εισόδημά του συνεχώς να μειώνεται, όταν το 40% σχεδόν του κόσμου είναι κάτω από το όριο ή στο όριο της φτώχειας, να βλέπουν το φως τέτοιες άκρως προκλητικές εκτιμήσεις.

Καλό θα ήταν τα κυβερνητικά στελέχη να εξηγήσουν από πού θα βρει ο λαός αυτά τα εισοδήματα, όταν το 2017 θα υποστεί νέα μέτρα 4 δισ. €, για να αυξήσει την κατανάλωσή του, που τόσο πολύ την έχει ανάγκη για επιβίωση. Εκτός και αν έχουν σκοπό να ξεπεράσουν τον Ντράγκι και να ρίξουν χρήματα από το ελικόπτερο…

Την αισιοδοξία κυβέρνησης και ΔΝΤ δεν φαίνεται να συμμερίζεται ούτε το Δημοσιονομικό Συμβούλιο, ένα καθαρά μνημονιακό όργανο. Στην πρώτη του έκθεση επισημαίνει ότι «Για το 2017, η εκτίμηση αύξησης του ΑΕΠ με ρυθμό 2,7% αξιολογείται ως αρκετά αισιόδοξη, και υπό προϋποθέσεις». Παράλληλα, οι διεθνείς αναλυτές, με μια σειρά δημοσιεύματα, κριτικάρουν τους υπερβολικά αισιόδοξους στόχους συμπληρώνοντας πως η ελληνική οικονομία εισέρχεται σταδιακά σε μία περίοδο μάλλον στασιμότητας, παρά ανάπτυξης.

Συνεπώς, οι προβλέψεις του Π.Π. για την ανάπτυξη το 2017 είναι ένα ακόμα κακόγουστο παραμύθι για εσωτερική κατανάλωση στο πλαίσιο της επικοινωνιακής πολιτικής της κυβέρνησης.

Νέα μέτρα οδηγούν σε εξαθλίωση τα λαϊκά στρώματα

Στο Π.Π. είναι ξεκάθαρα αποτυπωμένος ο μνημονιακός του χαρακτήρας. Όπως ειδικότερα τονίζεται στο σχετικό τμήμα του, το σύνολο των νέων μέτρων για το 2017, που προκύπτουν από τις υποχρεώσεις στο πλαίσιο του 3ου μνημονίου, ανέρχεται σε 4 δισ. € από τα οποία 3,1 δισ. € αφορούν τα έσοδα και 900 εκ. € αφορούν τις δαπάνες. Δηλαδή ο λαός θα χάσει, για μία ακόμα φορά, άμεσα ή έμμεσα από τα εισοδήματά του ένα πρόσθετο ποσό της τάξης των 2,2% του ΑΕΠ για την ικανοποίηση των στόχων των δανειστών. Συνολικά, μάλιστα, στο πλαίσιο του 3ου Μνημονίου, την περίοδο 2015-2017 η επιβάρυνση ανέρχεται σε 11,3 δισ. €. Δηλαδή η αναδιανομή, με νέα μέτρα σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, μέσω του Κρατικού Προϋπολογισμού ανέρχεται σε ποσοστό 6,3% του ΑΕΠ την περίοδο 2015-2017.

Οι νέα φοροεπιδρομή προβλέπει, μεταξύ άλλων, αυξήσεις 1 δισ. € από φόρο εισοδήματος, 736 εκ. € από εισφορά αλληλεγγύης, 437 εκ. € από την αύξηση κατά 1% του ΦΠΑ, 422 εκ. € από αυξήσεις φόρων στα καύσιμα κ.λπ. Δηλαδή ενώ έχει διαπιστωθεί η εξάντληση της φοροδοτική δυνατότητα του λαού, ενώ τα χρέη προς το Δημόσιο αυξάνονται κατά 1 δισ. € κάθε μήνα και έχουν ξεπεράσει τα 90 δισ. €, η κυβέρνηση συνεχίζει τη φορομπηχτική πολιτική οδηγώντας τα λαϊκά στρώματα στην εξαθλίωση.

Στον τομέα των κοινωνικών δαπανών προβλέπει μειώσεις συντάξεων κατά 600 εκ. € και κοινωνικών δαπανών κατά 950 εκ. € αλλά ένα μέρος από αυτές επιστρέφει (600 εκ. €) μέσω της χορήγησης του εισοδήματος κοινωνικής αλληλεγγύης, χωρίς όμως μέχρι στιγμής να είναι απόλυτα ξεκάθαρο από που θα προέλθουν αυτά τα χρήματα. Σε περίπτωση δε αστοχίας του Προϋπολογισμού, το αποτέλεσμα θα είναι η ισόποση μείωση, με τα 600 εκ. €, άλλων κοινωνικών δαπανών, κυρίως επιδομάτων.

Η κυβέρνηση με τα νέα μέτρα επιδιώκει την επίτευξη του στόχου του 3ου μνημονίου για πρωτογενές πλεόνασμα 1,75% του ΑΕΠ. Υπενθυμίζουμε ότι αν υπάρξει αρνητική απόκλιση μεγαλύτερη από 0,25% του ΑΕΠ ενεργοποιείται την επόμενη χρονιά ο αυτόματος «κόφτης» δαπανών, περικόπτοντας γενικά τις συντάξεις και τους μισθούς δημοσίων υπαλλήλων.

Συνεπώς, η κυβέρνηση με το Π.Π. φτάνει τα δημοσιονομικά μεγέθη στα όρια, με άμεσα μέτρα την αύξηση της φορολογίας και τη μείωση των κοινωνικών δαπανών και έμμεσα τη θεωρητική αύξηση του ΑΕΠ. Σε κάθε περίπτωση, όμως, οι δανειστές είναι εξασφαλισμένοι. Η οποιαδήποτε ουσιαστική απόκλιση από τον τελικό στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος θα καλυφθεί με την αυτόματη διαδικασία του κόφτη δαπανών.

Πηγή:  http://www.e-dromos.gr/proypologismos-2017-ena-akoma-vhma-ston-mnhmoniako-kathforo/

Ευρωπαϊκές τράπεζες και Deutsche Bank: «παιγνίδια με τη φωτιά»

04.10.2016 | από Σύνταξη

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Σε κρίσιμη κατάσταση τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της ΕΕ –Η «αξιοπιστία» τωνstress test – H «καμπάνα» από τις ΗΠΑ –

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 327,  1/10/2016

Tου Παύλου Δερμενάκη

Αποτελεί πλέον κοινό μυστικό ότι ο μεγάλος οικονομικός ασθενής της Ευρωζώνης είναι το τραπεζικό της σύστημα, ενώ η μεγαλύτερη τράπεζα – η Deutsche Bank (DB) – βρίσκεται εδώ και αρκετό καιρό στην εντατική με χαρακτηριστικά ραγδαίας επιδείνωσης της κατάστασης της. Σε κρίσιμη κατάσταση, σε διαφορετικό βαθμό το καθένα αλλά συνδεδεμένα με τα μεγάλα εγγενή προβλήματα της εθνικής τους οικονομίας, βρίσκονται τα τραπεζικά συστήματα Ιταλίας, Ισπανίας, Πορτογαλίας και Ελλάδας. Σε όλα αυτά προστίθεται το πρόβλημα των προβλημάτων που είναι η DB.

Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του ΔΝΤ (2016.07), για την αξιολόγηση του χρηματοπιστωτικού τομέα παγκόσμια, μία στις τρεις τράπεζες της ευρωζώνης αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα λόγω α) των 900 δισ. € μη εξυπηρετούμενων δανείων β) ενός απροσδιόριστου ποσού τοξικών περιουσιακών στοιχείων στους ισολογισμούς και γ) της ανάγκης για συνεχή επιχειρηματική προσαρμογή καθώς δεν μπορούν να ανταποκριθούν στο, συνεχώς επί το δυσμενέστερο, μεταβαλλόμενο οικονομικό περιβάλλον όσον αφορά τους κινδύνους που αναλαμβάνουν.

Στην ίδια έκθεση αναφέρεται ότι «Από τις παγκόσμια συστημικά σημαντικές τράπεζες η DB φαίνεται να έχει τη μεγαλύτερη συμβολή σε συστημικούς κινδύνους,…». Με δεδομένα ότι (στοιχεία στις 31/12/2015) το σύνολο του ενεργητικού της είναι 1,63 τρισ. €, τα ίδια κεφάλαια μόλις 67,6 δισ. € και έχει έκθεση σε παράγωγα 42 τρισ. € (14 φορές το ΑΕΠ της Γερμανίας), μια ενδεχόμενη κρίση της DB θα συμπαρασύρει τους πάντες εντός Ευρώπης αλλά και παγκόσμια.

Υπό αυτές τις συνθήκες πραγματοποιήθηκαν πρόσφατα, από την ΕΚΤ – European Banking Authority (EBA), τα τεστ αντοχής σε ακραίες συνθήκες (stress tests) των ευρωπαϊκών τραπεζών. Τα αποτελέσματα που ανακοινώθηκαν στις 29/7/2016 δείχνουν και την «αξιοπιστία» των τεστ. «Επιβεβαιώθηκε» η «ανθεκτικότητα» και η «υγεία» του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος, αλλά τα αποτελέσματα κάθε άλλο παρά πειστικά κρίθηκαν, όπως φάνηκε αμέσως στις χρηματιστηριακές αγορές με την μεγάλη πτώση των τραπεζικών μετοχών.

Για την «αξιοπιστία» των τεστ σημειώνουμε ότι: 1) ελέγχθηκαν μόλις 51 τράπεζες από 15 χώρες έναντι 124 στον προηγούμενο έλεγχο (2014) από 29 χώρες (μαζί με τη Νορβηγία), 2) το δυσμενές σενάριο αφορούσε το ενδεχόμενο παρατεταμένης ύφεσης και «διολίσθησης» στις τιμές των εμπορευμάτων, αλλά δεν συμπεριελάμβανε την πιθανότητα αθέτησης χρέους όταν είναι γνωστό το μέγεθος του προβλήματος στην ΕΕ, 3) εξαιρέθηκαν οι ελληνικές και πορτογαλικές τράπεζες, που είχαν από τις χειρότερες επιδόσεις κατά τα προηγούμενα stress tests.Οι ελληνικές ως γνωστόν ανακεφαλαιοποιήθηκαν το 2015 και ήδη υπάρχουν ενδείξεις για ανάγκη νέας ανακεφαλαιοποίησης. 4) τα τεστ δεν αναφέρουν, όπως στο παρελθόν, ποιες τράπεζες «περνούν» ή όχι, ή πόσα κεφάλαια θα χρειάζονταν για να πληρούν τα αδικαιολόγητα χαλαρά ελάχιστα όρια που προβλέπονται στους κανονισμούς.

Τα τεστ έδειξαν ότι η DB έχει μόλις 3 € για κάθε 100 € που έχει επενδύσει στις διάφορες κατηγορίες του ενεργητικού της.

Συνεπώς με τις πλάτες της ΕΚΤ-EBA κάποιες τράπεζες συνεχίζουν να λειτουργούν χωρίς τους προβλεπόμενους αυστηρούς ελέγχους και τις αναγκαίες συστάσεις για την κεφαλαιακή τους επάρκεια. Οι λόγοι είναι προφανείς: κατά πρώτον η αδυναμία υπό τις παρούσες θεσμικές συνθήκες (bail in, σωτηρία τραπεζών κατά σειρά από μετόχους, ομολογιούχους, καταθέτες) κάλυψης μαζικών αναγκών αύξησης μετοχικών κεφαλαίων τραπεζών σε ευρωπαϊκό επίπεδο, και κατά δεύτερον η άρνηση της Γερμανίας για αλλαγή των κανόνων, όσον αφορά την ενίσχυση των τραπεζών με δημόσιο χρήμα (bail-out) και την αλλαγή στον τρόπο κατ’ αρχήν υπολογισμού και στη συνέχεια χρηματοδότησης των δημόσιων ελλειμμάτων.

Όλα αυτά διαμορφώνουν ένα εκρηκτικό μείγμα στον ευρωπαϊκό τραπεζικό τομέα.

Και κάπου εκεί χτύπησε η «καμπάνα», ταρακουνώντας ξανά το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα και αναζωπυρώνοντας φόβους. Η «καμπάνα» ήρθε από το υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ που ζητά από την DB να καταβάλει 14 δισ. δολάρια για να «διευθετηθεί» η έρευνα για τα ενυπόθηκα στεγαστικά δάνεια που πούλησε στις ΗΠΑ την περίοδο 2005-2007, χωρίς να έχει ενημερώσει τους επενδυτές σχετικά με τους κινδύνους που αναλάμβαναν. Το ποσό αυτό είναι 6 φορές μεγαλύτερο από εκείνο που εκτιμούσαν αναλυτές ως ένα πιθανό σενάριο (2,4 δισ. $) και επιδεινώνει τα ήδη μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η DB, ακόμα και αν μειωθεί δραστικά μέσω των διαπραγματεύσεων που θα ακολουθήσουν.

Να σημειώσουμε εδώ ότι για τους ίδιους λόγους οι 5 μεγαλύτεροι τραπεζικοί κολοσσοί των ΗΠΑ έχουν επιβαρυνθεί με 44,65 δισ. $. Έναντι αυτής της απαίτησης η DB έχει προβλέψεις στον ισολογισμό της για νομικές διαδικασίες μόνο 6,6 δισ. $. Αξιοσημείωτο επίσης είναι ότι η DB έχει σε εκκρεμότητα πάνω από 7.000 νομικές υποθέσεις. Συνεπώς, οποιαδήποτε ρύθμιση στις ΗΠΑ για ποσό άνω των 6 δισ. $ θα υποχρεώσει την τράπεζα σε αναζήτηση νέων κεφαλαίων.

Η επιδείνωση των οικονομικών μεγεθών της DB είναι συνεχής και δραματική σε μέγεθος τα δύο τελευταία χρόνια. Τα έσοδά της στο 1ο εξάμηνο 2016 μειώθηκαν κατά 21% συγκριτικά με την αντίστοιχη περίοδο του 2015, και τα καθαρά κέρδη κατά 81,5%. Η επιδείνωση στο 2ο τρίμηνο 2016 ήταν πολύ μεγαλύτερη (-98% στα κέρδη).

H DB είναι «η πιο επικίνδυνη τράπεζα στον κόσμο», σύμφωνα με την αρχή ασφάλισης καταθέσεων των ΗΠΑ, καθώς έχει κεφαλαιακό δείκτη χαμηλότερο από αυτόν που είχαν οι αμερικάνικες τράπεζες πριν από την κρίση του 2008. Μελέτη του Κέντρου Ευρωπαϊκής Οικονομικής Έρευνας του Μανχάιμ, αξιοποιώντας τις ίδιες μεθόδους με την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, εκτίμησε κεφαλαιακό κενό 19 δισ. € για την DB.

Συνοπτικά η εικόνα της DB χαρακτηρίζεται από ανεπαρκή κεφαλαιοποίηση, μεγάλες νομικές εκκρεμότητες και πρόστιμα, σχεδόν μηδενισμό της κερδοφορίας της, αναντιστοιχία ιδίων προς ξένα κεφάλαια (υψηλή μόχλευση) και «αστρονομική» έκθεση σε παράγωγα.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες η μετοχή της DB έχει καταρρεύσει. Από τα 100 € το 2008 κυμαίνεται σήμερα γύρω στα 10,5 (-90%). Οι απώλειες το τελευταίο δωδεκάμηνο είναι -55% και η χρηματιστηριακή της αξία μόλις 14,5 δισ. € με ενεργητικό 1,8 τρισ. € στις 30/6/2016.

 «Ωρολογιακή βόμβα» ο γερμανικός κολοσσός

Ο συστημικός κίνδυνος από τις αρνητικές εξελίξεις στην DB, είναι τεράστιος τόσο για την γερμανική οικονομία, όσο και για το ευρωπαϊκό, αλλά και το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα. Ενδεχόμενο ξέσπασμα τραπεζικής κρίσης στην Ευρώπη με αφορμή την DB, δεν θα αφήσει τίποτα όρθιο, από αυτά που γνωρίζουμε σήμερα ως ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, με τους μηχανισμούς του, τις διαδικασίες του και τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας του ευρώ. Ιδιαίτερα αν λάβουμε υπόψη και τη γενικότερη προβληματική κατάσταση του ευρωπαϊκού τραπεζικού τομέα.

Υπό αυτές τις συνθήκες οι συνεχείς αρνητικές εξελίξεις σε συνδυασμό με τις καθησυχαστικές δηλώσεις των Γερμανών πολιτικών μοιάζουν με παιγνίδι με τη φωτιά. Το Φεβρουάριο 2016 ο κ. Σόιμπλε δήλωνε «δεν ανησυχώ για την DB». Τώρα η κα. Μέρκελ μιλά για «προσωρινά προβλήματα που μπορούν να επιλυθούν». Όμως η πραγματικότητα είναι πολύ πιο περίπλοκη από τέτοιου είδους «εύκολες» δηλώσεις.

Η Γερμανία επέβαλε το σύστημα bail-in και σήμερα το πρόβλημα χτυπά πολύ δυνατά την πόρτα της. Όσο και αν εξορκίζουν το κακό με δηλώσεις ότι δεν πρόκειται να παρέμβουν, η οικονομική πραγματικότητα στο τέλος επιβάλλει λύσεις πέρα από το οποιοδήποτε οικονομικό δόγμα. Αρκεί να θυμηθούμε τι έγινε στις ΗΠΑ εκείνο το Σαββατοκύριακο που κατέρρευσε η Lehman Brothers και πως τελικά σώθηκαν οι άλλες τράπεζες με την παρέμβαση του κράτους.

Η ΕΕ αγκυλωμένη στη γερμανική μέγγενη και το νεοφιλελευθερισμό βρίσκεται εδώ και χρόνια σε κρίση, η οποία δεν φαίνεται να ξεπερνιέται καθώς αντιμετωπίζεται μόνο με νομισματικά μέσα. Το ενδεχόμενο μιας μεγάλης τραπεζικής κρίσης, που υποβόσκει σε πολλές χώρες της ευρωζώνης, θα πυροδοτήσει εξελίξεις που θα οδηγήσουν σε πολλαπλές ριζικές ανατροπές.

Πηγή:  http://www.e-dromos.gr/evrwpaikes-trapezes-kai-deutsche-bank-pagnidia-me-th-fwtia/

Δέκα και ένας κατεπείγοντες λόγοι εξευτελισμού της Βουλής

ΤΡΕΧΟΝΤΑ ΝΕΑ

Ψηφίστηκε και 11o πολυνομοσχέδιο – Ο «Ναός της Δημοκρατίας» έχει μετατραπεί σε οργανισμό πρωτοκόλλησης με συνοπτικές διαδικασίες κάθε απαίτησης των δανειστών

Δημοσίευση στο site του Δρόμου της Αριστεράς : 3/10/2016

«Είμαστε κάθε λέξη από το Σύνταγμα αυτής της χώρας», είπε ο κ. Τσίπρας στις πρώτες προγραμματικές του δηλώσεις. Προηγούμενα είχε καταφερθεί με σκληρούς χαρακτηρισμούς προς την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου για τα πολυνομοσχέδια προαπαιτούμενων του 2ου Μνημονίου τα οποία περνούσαν με συνοπτικές διαδικασίες. «Η κυβέρνηση τρέμει τη δυνατότητα που θα έδινε η τριήμερη συζήτηση στον ελληνικό λαό να ενημερωθεί για το εθνικό, κοινωνικό και οικονομικό έγκλημα….», είπε στην ομιλία του στις 30/3/2014 στη συζήτηση του πολυνομοσχεδίου για τη 2η ανακεφαλαιοποίηση, κατέθεσε πρόταση μομφής στον Στουρνάρα και αποχώρησε από τη συνεδρίαση.

Αυτά πριν γίνει κυβέρνηση και μεταλλαχθεί σε μνημονιακό υπηρέτη των δανειστών. Έκτοτε έχει ξεχάσει το Σύνταγμα και τη Δημοκρατία. Η Βουλή έχει μετατραπεί σε έναν οργανισμό πρωτοκόλλησης, με συνοπτικές διαδικασίες, των κάθε λογής απαιτήσεων των δανειστών. Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες που δεν έχουν διαψευστεί, μια σειρά από αυτές τις απαιτήσεις έρχονται έτοιμες από το εξωτερικό, παραδίδονται για μετάφραση και νομοτεχνική επεξεργασία σε δικηγορικό γραφείο και στη συνέχεια, μέσω της κυβέρνησης, φτάνουν στη Βουλή.

Μέχρι τώρα έχουν ψηφιστεί με τη διαδικασία του κατεπείγοντος 11 πολυνομοσχέδια, από τον Ιούλιο 2015. Το τελευταίο ψηφίστηκε προχθές. Σε μια διαδικασία λίγων ωρών συνεδρίασης της Ολομέλειας, χωρίς δυνατότητα να μιλήσουν οι βουλευτές και να κατατεθούν από αυτούς τροπολογίες, με μονόλογους πρωθυπουργού, υπουργών και αρχηγών κομμάτων ολοκληρώνεται η παρωδία της Δημοκρατίας. Τα θέματα που «συζητούνται» αφορούν το μέλλον της Ελλάδας για τα επόμενα τουλάχιστον 100 χρόνια. Όμως, οι εθελόδουλοι πολιτικοί πάσης απόχρωσης αρκούνται στο ρόλο τους, υψώνουν τα χεράκια τους όσοι ψηφίζουν (τα πρώτα πολυνομοσχέδια το καλοκαίρι 2015 τα ψήφισαν όλοι μαζί ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι) και η διαδικασία ολοκληρώθηκε, πάμε για άλλα.

Πριν από τις ψηφοφορίες υπάρχουν κάποιοι φαιδροί που, μυξοκλαίγοντας, δηλώνουν ότι δεν μπορούν να ψηφίσουν το α’ ή το β’ θέμα. Μετά το σχετικό «μασάζ» μπαίνουν όλοι στο μαντρί και ψηφίζουν «ναι σε όλα». Χαρακτηριστικά παραδείγματα προχθές οι οικολόγοι Τσιρώνης και Δημαράς, που τελικά έκαναν την προσωπική τους κωλοτούμπα.

Μέσα από αυτά τα πολυνομοσχέδια οριστικοποιείται βήμα-βήμα η υποδούλωση της χώρας και του λαού. Επιβάλλονται υπέρμετροι φόροι, καρατομούνται κοινωνικές δαπάνες, μειώνονται εισοδήματα, κατακρεουργούνται ασφαλιστικά δικαιώματα και συντάξεις, αυξάνονται οι πάσης φύσεως υποχρεώσεις των πολιτών προς το κράτος, παραδίδεται η δημόσια και η ιδιωτική περιουσία στους ξένους, ξένοι καταλαμβάνουν σημαντικές θέσεις διοίκησης στη χώρα αποφασίζοντας για το μέλλον μας… Και όλα αυτά με υπαγόρευση των δανειστών μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Και αν κάτι τους έχει ξεφύγει, το «λύνουν» στο επόμενο πολυνομοσχέδιο με τις σχετικές διορθωτικές διατάξεις. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τα θέματα κοινωνικής ασφάλισης. Από τα 11 πολυνομοσχέδια στα 6 από αυτά υπάρχουν σχετικές ρυθμίσεις ακόμα και στο τελευταίο παρά το ότι το 9ο ήταν ειδικά αφιερωμένο στο Ασφαλιστικό.

Έτσι, λοιπόν, η Βουλή σε «μία ωραία ατμόσφαιρα» πρωτοκολλεί τις αποφάσεις των δανειστών… Χεράκια πάνω «ναι σε όλα»… οι αχρείοι.

Π.Δ.

Πηγή: 

http://www.e-dromos.gr/enteka-kai-enas-katepeigontes-logoi-exeftelismou-ths-voulhs/