Αντιλαϊκός και ο προϋπολογισμός 2017 από την «κυβέρνηση» της «αριστεράς»

29.11.2016 | από Σύνταξη

ΘΕΜΑ

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 335,  26/11/2016

Tου Παύλου Δερμενάκη

Υλοποιεί τις μνημονιακές δεσμεύσεις, όπως και το 2016, εξυπηρετώντας το απεχθές χρέος, επιβαρύνοντας τα λαϊκά στρώματα με φόρους, περικοπή συντάξεων και κοινωνικών παροχών

Ένας ακόμα μνημονιακός κρατικός προϋπολογισμός, ο 7ος κατά σειρά, συζητιέται αυτές τις μέρες στη Bουλή. Η φιλοσοφία και οι στόχοι του ίδιοι, όπως και όλων των προηγούμενων: Υλοποίηση των εντολών των δανειστών, εξυπηρέτηση χωρίς προβλήματα του απεχθούς χρέους, επιβάρυνση αποκλειστικά των λαϊκών στρωμάτων με τη φορολογική σε βάρος τους επιδρομή, την περικοπή συντάξεων και κοινωνικών παροχών αλλά και τη μεταφορά με κάθε τρόπο της κρίσης στις πλάτες τους (ανεργία, μείωση μισθών, κλπ). Η μόνη διαφορά του νέου προϋπολογισμού, όπως και εκείνου του 2016, συγκριτικά με εκείνους προηγούμενων ετών, είναι ότι τον εισηγείται μια κυβέρνηση που αυτοαποκαλείται «αριστερή». Μια κυβέρνηση που εκλέχτηκε από το λαό, για να κάνει ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που εφαρμόζει σε όλο το φάσμα της πολιτικής της και φυσικά στο κεντρικό οικονομικό θέμα του κρατικού προϋπολογισμού.

Που είσαι νιότη που ‘λεγες πως θα γινόμουν άλλος…

Η εξουσία είναι γλυκιά και προκειμένου κάποιοι να παρατείνουν την παραμονή τους σ’ αυτήν, όσο το δυνατόν περισσότερο, αποκηρύσσουν τον παλαιότερο εαυτό τους. Ξεχνούν τι έλεγαν και τι υπόσχονταν και συνεχίζουν στο δρόμο των προηγούμενων.

Ανατρέχοντας στην τελευταία ομιλία του Τσίπρα, ως αντιπολίτευση, στη Bουλή για τον προϋπολογισμό του 2015, «βγάζουν μάτι» μια σειρά από τα λεγόμενά του, με τα οποία κατακεραύνωνε την τότε κυβέρνηση, και τα οποία ισχύουν στο ακέραιο και για τα δικά του πλέον έργα. Ο προϋπολογισμός «είναι το αποτύπωμα της πιο σκληρής πολιτικής που επιβλήθηκε με τη βία σε μια χώρα πειραματόζωο. Ο προϋπολογισμός αυτός είναι ουσιαστικά η φωτογραφία του μνημονίου… Αυτός ο προϋπολογισμός είναι ταυτόχρονα όμως και η θλιβερή εικόνα μιας κυβέρνησης παραδομένης…»

Και πάμε στο σήμερα της πολιτικής Τσίπρα ως κυβέρνηση, που και για το 2017 χαρακτηρίζεται από την επιδρομή στο λαϊκό εισόδημα με νέο φορολογικό τσουνάμι και την ταυτόχρονη περικοπή συντάξεων και κοινωνικών δαπανών.

Νέοι δυσβάσταχτοι φόροι

Η καινούργια φορολογική επιδρομή βασίζεται στις νέες μνημονιακές υποχρεώσεις, όπως αυτές καταγράφηκαν με την ολοκληρωτική παράδοση της «κυβέρνησης» στους δανειστές κατά την 1η αξιολόγηση του τρίτου Μνημονίου.

Το σύνολο των νέων φόρων που θα πληρώσουμε το 2017 ανέρχεται σε 3,1 δισ. ευρώ. Από αυτά οι νέοι άμεσοι φόροι είναι 1,7 δισ. και θα προέλθουν από τη μείωση του αφορολόγητου, την αύξηση των φορολογικών συντελεστών σε διάφορες κατηγορίες φορολογούμενων (ελεύθεροι επαγγελματίες) και την αύξηση της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης. Παράλληλα αυξάνονται οι νέοι έμμεσοι φόροι κατά 1,4 δισ. ευρώ τα οποία προκύπτουν από την αύξηση του ΦΠΑ από 23% σε 24% και την οριστική κατάργηση του ειδικού καθεστώτος ΦΠΑ στα νησιά, από την αύξηση της φορολογίας σε καύσιμα, καφέ, τσιγάρα κλπ. και από την επιβολή νέων τελών-φόρων σε σταθερή τηλεφωνία, συνδρομητική τηλεόραση, ηλεκτρονικό τσιγάρο κ.λπ. (βλέπετε αναλυτικά σχετικό πίνακα).

Οι νέοι φόροι είναι εδώ για τα λαϊκά στρώματα, όμως τα νούμερα του «ταξικά μεροληπτικού» κ. Τσακαλώτου μάς υποδεικνύουν ότι κάτι «σάπιο υπάρχει στο βασίλειο…» του υπουργείου του και στα νούμερα που παρουσιάζει. Ειδικότερα, έχουμε τα ακόλουθα δεδομένα: α) το 2017 η κυβέρνηση προβλέπει ανάπτυξη 2,7%. Άρα ιδιαίτερα αυξημένη οικονομική δραστηριότητα, υψηλότερα εισοδήματα, μείωση ανεργίας κλπ. Συνεπώς στη διάρκεια του 2017 από αυτό και μόνο θα εισπράττει (παρακρατεί) αυξημένο φόρο εισοδήματος, σε σύγκριση με το 2016, σε όλες τις κατηγορίες εισοδημάτων φυσικών προσώπων (μισθωτοί, ελεύθεροι επαγγελματίες κλπ). β) όπως αναφέραμε επέβαλε νέους άμεσους φόρους 1,7 δισ. ευρώ. Το ερώτημα που προκύπτει είναι το ακόλουθο: Πώς είναι δυνατόν να ισχύουν τα παραπάνω αλλά στον προϋπολογισμό του 2017 οι άμεσοι φόροι να είναι μειωμένοι συγκριτικά με το 2016 κατά 300 εκατ. ευρώ; Προφανώς είτε οι νέοι φόροι δεν θα εισπραχθούν, λόγω εξάντλησης της φοροδοτικής ικανότητας των πολιτών, είτε κάποιοι αναμένεται να ωφεληθούν, σχεδιασμένα, στην πορεία της χρονιάς από αυτά τα νούμερα. Φυσικά αυτοί δεν θα είναι τα λαϊκά στρώματα. Μια πρώτη εικόνα, για το που μπορεί να οδηγηθούν τα πράγματα, καταγράφεται από το γεγονός ότι το 2017 οι φόροι των νομικών προσώπων θα είναι μειωμένοι κατά 250 εκατ. ευρώ!!! Συνεπώς δεν πρέπει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖ«Α»-ΑΝΕΛ να είναι σκέτα φιλελεύθερη, αλλά και να το δείχνει έμπρακτα, με μειώσεις φόρων στην επιχειρηματική δραστηριότητα. Διαφορετικά αφήνει χώρο στον Κυριάκο Μητσοτάκη να υπόσχεται, μόνο αυτός, μείωση φορολογίας των επιχειρήσεων.

Με αυτά δε τα δεδομένα, όσον αφορά τα φορολογικά έσοδα, η σχέση μεταξύ άμεσων και έμμεσων φόρων επιδεινώνεται για μία ακόμα χρονιά. Διαμορφώνεται για το 2017 σε 56,4% οι έμμεσοι έναντι 43,6% οι άμεσοι φόροι. Και είναι γνωστό ότι όσο μεγαλύτερη είναι η έμμεση φορολογία τόσο αντιλαϊκότερο είναι το φορολογικό σύστημα.  Υπερφορολογεί, μέσω της κατανάλωσης, με πολύ υψηλότερο τελικά συντελεστή τα χαμηλά εισοδήματα που καταναλώνονται στο σύνολό τους, έναντι των υψηλών που δεν καταναλώνονται στο σύνολό τους και συνεπώς δεν φορολογούνται με έμμεσους φόρους.

Παράλληλα μια ακόμα επιτυχία της  «κυβέρνησης» Τσίπρα είναι η ραγδαία αύξηση της συνολικής φορολογικής επιβάρυνσης στα 2 χρόνια της θητείας της. Ειδικότερα το σύνολο των φορολογικών εσόδων την περίοδο 2010-2015 ήταν σταθερά μειούμενο σε απόλυτο ύψος, από 51,3 δισ. ευρώ το 2010 σε 43,7 δισ. το 2015. Την περίοδο της  «κυβέρνησης» Τσίπρα, με τους δύο προϋπολογισμούς που έχει εισηγηθεί, ανέβηκαν σε 45,8 δισ. ευρώ το 2016 και σε 46,9 το 2017, αποδεικνύοντας στην πράξη ότι, αυτή η «κυβέρνηση» κάνει όλα όσα δεν μπορούσαν να κάνουν σε βάρος του λαού οι προηγούμενες «κυβερνήσεις».

Στο κάδρο των «κοινωνικών» δράσεων…
Με δύο σκληρούς άκρως αντιλαϊκούς προϋπολογισμούς η «κυβέρνηση» επιδεινώνει τα προβλήματα φτώχειας και περιθωριοποίησης του λαού για να μπορεί να επιστέφει «ψίχουλα» σε ελάχιστους, μέσω κολοβών κοινωνικών προγραμμάτων, και να απαιτεί να την ευγνωμονούν….
Η παραπάνω φωτογραφία είναι από κάποια κοινωνική δράση και αποτυπώνει την αγωνία του κόσμου για λίγα πορτοκάλια σε μια προσπάθεια επιβίωσης. Η κυβέρνηση αντί να δώσει λύση στην ουσία των προβλημάτων του λαού, τα επιδεινώνει και παράλληλα προσπαθεί να τοποθετήσει και τον εαυτό της στο κάδρο των «κοινωνικών» δράσεων… Οπως έκαναν όταν ήταν στην αντιπολίτευση. 

Νέες περικοπές λαϊκών εισοδημάτων

Στο σκέλος των δαπανών η αντιλαϊκότητα της εφαρμοζόμενης πολιτικής είναι πιο ξεκάθαρη. Για το 2017 προβλέπεται η εφαρμογή των μέτρων που ήδη έχουν ψηφιστεί από τη Βουλή και θα αποφέρουν «όφελος» στα ταμεία του κράτους 1 δισ. ευρώ. Όμως οι επιβαρύνσεις σε κάποιες κατηγορίες πολιτών θα είναι ιδιαίτερα επώδυνες. Οι μειώσεις συντάξεων θα ανέλθουν σε 720 εκατ. και οι μειώσεις κοινωνικών επιδομάτων και αυξήσεις εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία θα είναι 930 εκατ. ευρώ. Από αυτά θα χρηματοδοτηθεί το εισόδημα κοινωνικής αλληλεγγύης ύψους 570 εκατ. ευρώ καθώς και 300 εκατ. που δεν έχουν οριστικοποιηθεί, τα οποία προβλέπεται να αποδοθούν για κοινωνικούς σκοπούς «αν όλα πάνε καλά» στην εκτέλεση του προϋπολογισμού του 2017. Διαφορετικά οι μειώσεις δαπανών θα ανέλθουν σε 1,3 δισ. ευρώ.

Η Ελλάδα πρώτη στο ΝΑΤΟ σε στρατιωτικές δαπάνες

Ενώ η χώρα και ο λαός βυθίζονται στην κρίση, τα ποσά που καταβάλλονται από το ελληνικό κράτος για στρατιωτικές – εξοπλιστικές δαπάνες, ανεξάρτητα αν αποτυπώνονται και πως στον κρατικό προϋπολογισμό, συνεχίζουν να ευημερούν. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΝΑΤΟ, που είδαν πρόσφατα το φως της δημοσιότητας, η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα μετά τις ΗΠΑ σε στρατιωτικές δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ. Κάθε έτος το 2015 και 2016 δαπανήσαμε το 2,4% του ΑΕΠ. Το ποσό  σε απόλυτο ύψος για το 2016 είναι 5,8 δισ. δολάρια. Γι’ αυτό και ο κ. Ομπάμα στην πρόσφατη επίσκεψή του τόνισε ιδιαίτερα την ανάγκη να τηρούμε, πλην των άλλων, και τις οικονομικές δεσμεύσεις μας ως χώρα απέναντι στη συμμαχία.

Δημόσιο χρέος, ένα βαρέλι χωρίς πάτο…

Υποτίθεται ότι το σύνολο των πολιτικών που εφαρμόζεται στην Ελλάδα εδώ και 8 χρόνια έχει σκοπό τη μείωση του δημόσιου χρέους. Όμως αυτό, ως λερναία ύδρα, συνεχίζει να αυξάνει. Με τον τρόπο μέτρησης του χρέους, που περιλαμβάνεται στον κρατικό προϋπολογισμό («χρέος γενικής κυβέρνησης»), αυτό αναμένεται να ανέλθει σε 315,4 δισ. ευρώ το 2016 και σε 319,2 το 2017. Δηλαδή, παρά τα νέα μέτρα συνολικού ύψους 4,0 δισ. ευρώ του προϋπολογισμού 2017, το χρέος θα αυξηθεί κατά 3,8 δισ. ευρώ. Σύμφωνα δε με στοιχεία που δημοσιεύθηκαν στην Καθημερινή (23/11/2016) «οι συνολικές χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας για το 2017 (μαζί με την αναχρηματοδότηση των εντόκων γραμματίων) υπολογίζονται σε περίπου 16,8% του ΑΕΠ. Ποσοστό υψηλότερο του ορίου του 15% του ΑΕΠ, που έχει τεθεί ως κριτήριο για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Να σημειωθεί ότι το 16,8% του ΑΕΠ  γα το 2017 αντιστοιχεί σε 30,5 δισ. ευρώ».

Ερχεται… ανάπτυξη;

Σύμφωνα με τον κρατικό προϋπολογισμό το 2015 το ΑΕΠ θα σημειώσει συνολικά μείωση κατά 0,3%, αλλά το 2017 θα σημειωθεί ανάπτυξη 2,7% που θα προέρχεται κατά κύριο λόγο από την αύξηση της ιδιωτικής κατανάλωσης κατά 1,8%. Τώρα από πού τα νοικοκυριά θα βρουν χρήματα για να αυξήσουν την κατανάλωσή τους και μάλιστα κατά 1,8% το 2017 όταν α) θα υποστούν τα νέα μέτρα των 4,0 δισ. ευρώ και β) λόγω των προηγούμενων αντίστοιχων μέτρων μείωσαν την κατανάλωσή τους κατά 0,2% το 2015 και 0,6% το 2016, είναι ένα ερώτημα που θα απαντηθεί στην πράξη. Κατά την εκτίμησή μας αρνητικά, με την διάψευση των ελπίδων για τόσο υψηλή ανάπτυξη, και φυσικά την δημιουργία τεράστιων προβλημάτων στην υλοποίηση του κρατικού προϋπολογισμού του 2017.

Συνεπώς, καθώς προχωρά ο ΣΥΡΙΖ«Α» στην «κυβερνητική» του θητεία βουλιάζει όλο και περισσότερο στην εφαρμογή αντιλαϊκών πολιτικών. Ένα κλασικό δείγμα είναι και ο δεύτερος δικός του κρατικός προϋπολογισμός που επιβάλλει μια σειρά νέα αντιλαϊκά μέτρα. Στην πράξη έχουν καταντήσει «κυβέρνηση» και βουλευτές να ψηφίζουν και να υλοποιούν όλα όσα δεν θα τολμούσαν να κάνουν οι άλλοι μνημονικοί, αρκεί να παρατείνουν για λίγο ακόμα την παραμονή τους στην εξουσία…

Πηγή:  http://www.e-dromos.gr/antilaikos-kai-o-proypologismos-2014/#prettyPhoto

Βαδίζοντας προς το 4ο μνημόνιο

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Σκίτσο του Βαγγέλη Παπαβασιλείου

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 333,  12/11/2016

Tου Παύλου Δερμενάκη

Μέσω της «ελάφρυνσης» του αυξημένου χρέους η χώρα θα είναι πιασμένη και μετά το 2018 στο δόκανο των δανειστών, οι οποίοι θα εκβιάζουν διαιωνίζοντας το καθεστώς αποικίας, με ευθύνη πλέον της παρούσας κυβέρνησης

Σε σχετικό άρθρο, στον «Δρόμο» της 28/10/2016, αναφερθήκαμε στο αδιέξοδο όσον αφορά την τρέχουσα πολιτική κυβέρνησης και θεσμών για το ελληνικό δημόσιο χρέος. Οι ακολουθούμενες μνημονιακές πολιτικές επί 7 χρόνια όχι μόνο δεν μείωσαν το χρέος αλλά αντίθετα το αύξησαν, παρά τη διαγραφή που έγινε τον Φεβρουάριο 2012. Οι όποιες συζητήσεις, στην παρούσα φάση, για τα λεγόμενα βραχυπρόθεσμα μέτρα αντιμετώπισης του χρέους (θα αποφασιστούν μετά τις 5/12/2016) αποτελούν μέθοδο «θεραπείας του καρκίνου με χορήγηση ασπιρίνης».

Η κυβέρνηση Τσίπρα, αμέσως μετά την αρχική εκλογή της, στις 25/1/2015, εγκατέλειψε τον διακηρυγμένο στόχο της «διαγραφής του μεγαλύτερου μέρους του χρέους» και παράλληλα σύρθηκε σε μια διαδικασία μετάλλαξης σε μνημονιακή. Η μνημονιακή μετάλλαξη ολοκληρώθηκε με την αποδοχή του 3ου μνημονίου και την υλοποίησή του, με στυγνό τρόπο, ενάντια στο λαό.  Η όλη εξέλιξη, από το καλοκαίρι 2015, χαρακτηρίζεται από την εθελοδουλία της κυβέρνησης και την τελική υποχώρησή της σε κάθε απαίτηση των δανειστών.  Σε όλο αυτό το διάστημα η κυβέρνηση κατά καιρούς προβάλλει κάποια επιμέρους αιτήματα τα οποία στην πορεία εγκαταλείπει και συμβιβάζεται πλήρως με τις απαιτήσεις των δανειστών.

Διαμορφώνονται οι συνθήκες

Το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση έχει κάνει «σημαία» της το θέμα της αναδιάρθρωσης – ελάφρυνσης του χρέους, χωρίς να συμπεριλαμβάνεται στην ατζέντα των συζητήσεων με τους θεσμούς η οποιαδήποτε διαγραφή του. Η συζήτηση γίνεται σε ένα πλαίσιο μέτρων που κάθε άλλο παρά λύνουν το πρόβλημα,  (βλέπε περισσότερα στο προαναφερόμενο άρθρο). Όμως με δεδομένα α) την άρνηση της γερμανοκρατούμενης Ε.Ε. για οποιαδήποτε διαγραφή χρέους καθώς κάτι τέτοιο, σύμφωνα με τις απόψεις τους, προσκρούει στις συνθήκες, β) την άρνηση της Γερμανίας να γίνει η οποιαδήποτε επί της ουσίας συζήτηση  (για διαγραφή) για το ελληνικό χρέος, γ) την επιμονή της Γερμανίας η όποια συζήτηση ελάφρυνσης να ξεκινήσει το 2018, μετά τις γερμανικές εκλογές του 2017 αλλά και μετά την ολοκλήρωση του 3^ου μνημονίου (καλοκαίρι 2018), δ) την απαίτηση εκ μέρους του ΔΝΤ να δοθεί λύση στο θέμα της βιωσιμότητας του χρέους παράλληλα με πολύ σκληρά νέα μέτρα σε εργασιακά, ασφαλιστικό κλπ, και ε) το αδιέξοδο στο οποίο βρισκόμαστε μεταξύ άλλων και με το χρέος, διαμορφώνεται ένα κλίμα προετοιμασίας για τα χειρότερα, που θα έρθουν και θα είναι συνδεδεμένα αυτή τη φορά με την εξυπηρέτηση του χρέους.

Το πλαίσιο του νέου μνημονίου

Ειδικότερα τις τελευταίες μέρες πυκνώνουν τα δημοσιεύματα για την προετοιμασία του 4ου μνημονίου.  Ανεξάρτητα από την τελική νομική μορφή  που θα πάρει, τα στοιχεία που θα το καθορίζουν με τα μέχρι στιγμής δεδομένα διαμορφώνονται ως εξής:

α) Τα όποια μέτρα ελάφρυνσης χρέους και τα «αντισταθμιστικά» μνημονιακά για τη χώρα θα αποφασιστούν στην τελική τους μορφή μετά τη λήξη του 3ου μνημονίου.

β) Για να διευκολυνθεί στη συνεδρίαση του Eurogroup 5/12/2016 το ΔΝΤ και να αποφασίσει θετικά, για τη συμμετοχή του στο 3ο μνημόνιο, θα περιγραφεί ένα γενικό πλαίσιο μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων μέτρων, που ενδεχομένως δεν θα ανακοινωθεί, και το οποίο κατά την κρίση τους θα καθιστά βιώσιμο σε γενικές γραμμές το ελληνικό χρέος.

γ) Τα μέτρα που θα ληφθούν τελικά, μετά το καλοκαίρι 2018, για το χρέος θα αφορούν διαδικασίες ρύθμισης – ελάφρυνσής του και δεν θα περιλαμβάνουν νέα χρηματοδότηση εκ μέρους των θεσμών.

δ) Θα επιμηκυνθεί σημαντικά ο ορίζοντας αποπληρωμής του χρέους, ενδεχόμενα από το 2059 που είναι σήμερα θα φθάσει στο 2080, δηλαδή μια χρονική περίοδος 64 ετών από σήμερα.

ε) Σε όλη αυτή την περίοδο η χώρα θα συνεχίζει να βρίσκεται σε καθεστώς μνημονίων, υπό τον άμεσο έλεγχο των δανειστών όσον αφορά την άσκηση οικονομικής πολιτικής και όχι μόνο.

στ) Ενδεχομένως, σε αυτό το πλαίσιο, στο βαθμό που θα υπάρξει ομοφωνία μεταξύ των δανειστών να γίνει και κάποια διαγραφή χρέους, της τάξης των 75-80 δισ. € (24% από το επίπεδο των 330 δισ. που θα είναι στο τέλος 2016).

Η Ελλάδα στο δόκανο

Εδώ επιπλέον πρέπει να λάβουμε υπόψη τα ακόλουθα:

1. Με τα σημερινά δεδομένα το ύψος των ετήσιων τόκων για το χρέος, όπως αποτυπώνονται στον Κρατικό Προϋπολογισμό 2016, ανέρχεται σε 6 δισ. € που οδηγεί πρακτικά σε ένα μέσο επιτόκιο της τάξης του 1,9%. Για κάθε 1% επιπλέον στο επιτόκιο η χώρα θα επιβαρύνεται με ετήσιους τόκους 3,3 δισ. ευρώ. Με δεδομένο ότι σήμερα τα επιτόκια των ελληνικών τίτλων στις αγορές βρίσκονται λίγο πιο κάτω από 8% και αν όλα πάνε καλά, δηλαδή α) ολοκληρωθεί η δεύτερη αξιολόγηση χωρίς παρατράγουδα μέχρι το αργότερο τον Ιανουάριο 2017, β) εφαρμοστούν άμεσα, εντός του α’ εξαμήνου 2017, τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος, γ) ενταχθούν τα ελληνικά ομόλογα τουλάχιστον από τον Μάρτιο 2017 στην ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ, δ) ο προϋπολογισμός 2017 εκτελείται χωρίς προβλήματα ε) υπάρχει ουσιαστική ανάπτυξη στην οικονομία, τουλάχιστον πάνω από 1,5%, τότε η χώρα θα μπορέσει και πάλι υπό προϋποθέσεις (ανάλογα με τις διεθνείς συνθήκες) να βγει στις αγορές να δανειστεί.

2. Εάν συντρέχουν όλα τα παραπάνω θετικά, ο γράφων αμφισβητεί βάσιμα ότι θα εκπληρωθούν όλες αυτές οι προϋποθέσεις, ακόμα και τότε τα επιτόκια με τα οποία θα δανειστούμε θα είναι, στην καλύτερη περίπτωση της τάξης του 4-5%. Δηλαδή υπερδιπλάσια από το σημερινό μέσο ύψος. Άρα δυσβάστακτα. Συνεπώς το σενάριο να σταματήσει η εξάρτηση χρηματοδότησης από τους θεσμούς και να στραφεί η χώρα στις αγορές, ακόμα και αν τελικά γίνει, θα δημιουργήσει πολύ περισσότερα προβλήματα από όσα θα λύσει.

3. Με την ολοκλήρωση του 3ου μνημονίου η χώρα, μετά από 8 χρόνια μνημονιακών πολιτικών με τις τεράστιες περικοπές δαπανών και θέσπισης νέων φόρων, θα έχει σταθεροποιήσει μια δομή προϋπολογισμού που δεν θα έχει πρωτογενές έλλειμμα (έλλειμμα χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι πληρωμές τόκων και χρεολυσίων του δημοσίου). Συνεπώς από τη στιγμή που δεν θα δημιουργείται πρωτογενές έλλειμμα – γι’ αυτό θα φροντίζει η γερμανοκρατούμενη Ε.Ε. μέσω του δημοσιονομικού συμφώνου – το όλο πρόβλημα που θα ανακύπτει θα αφορά την εξυπηρέτηση των υπαρχόντων δανείων. Δηλαδή η χώρα θα συνεχίζει στην πράξη να εξαρτάται από τους δανειστές – θεσμούς, κατά πόσον θα της κάνουν τη «χάρη» να τη διευκολύνουν όσον αφορά την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους που θα τους οφείλει.

Κατ΄ αυτόν τον τρόπο η χώρα θα συνεχίζει να είναι στο δόκανο του χρέους, θα συνεχίζει να εξαρτάται από τους δανειστές και αυτοί με τη σειρά τους θα μπορούν να συνεχίζουν να εκβιάζουν διαιωνίζοντας το σημερινό καθεστώς «αποικίας».  Μάλιστα όλα αυτά θα συμβαίνουν μετά το 2018 χωρίς να χρειαστεί να ξαναβάλουν χρήματα με τη μορφή νέων δανείων.

Για 60 χρόνια…. και βλέπουμε

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι με ευθύνη πλέον της παρούσας κυβέρνησης η χώρα και ο λαός οδηγούνται σε ένα μακροχρόνιο μνημόνιο που όμοιό του δεν έχει υπάρξει στην παγκόσμια ιστορία.  Η χώρα θα συνεχίζει να βρίσκεται υπό τον άμεσο έλεγχο των δανειστών για πολλές δεκαετίες. Οι δανειστές, με όπλο το χρέος, θα απαιτούν την πλήρη συμμόρφωση της χώρας στο μνημονιακό πλαίσιο που θα επιβάλλουν, στο όνομα της μεσομακροπρόθεσμης «ελάφρυνσης» του χρέους.  Η ελάφρυνση δεν θα υλοποιείται αν η χώρα δεν εκτελεί τις εντολές τους που για μία ακόμα φορά θα έχουν περιβληθεί με κάποια νομική μορφή.

Μια τέτοια διαφαινόμενη δυστυχώς εξέλιξη, ανεξάρτητα πότε θα καταλήξει και με ποια κυβέρνηση, θα αποτελέσει το μεγαλύτερο έγκλημα σε βάρος του λαού και της χώρας και θα το έχει διαπράξει κατ΄ αρχήν η παρούσα κυβέρνηση της «αριστεράς» και οι όποιες άλλες θα ακολουθήσουν. Γι’ αυτό ας μην χρησιμοποιεί και η ΝΔ την απειλή του 4ου μνημονίου για να κερδίσει ψήφους. Θα κληθεί να το υπηρετήσει, είτε υπογράφοντας, είτε εφαρμόζοντας το 4^ομνημόνιο.

Πηγή:  http://www.e-dromos.gr/vadizontas-pros-to-4o-mnhmonio/

Σε κατάσταση ανεπίσημης χρεοκοπίας βρίσκεται η χώρα μας

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 332,  05/11/2016

Tου Παύλου Δερμενάκη

Τα αδιέξοδα της ελληνικής οικονομίας διαπιστώνει η έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής αλλά με προσεκτικές διατυπώσεις κινείται στο πλαίσιο στήριξης της μνημονιακής πολιτικής

Αλγεινή εντύπωση προκαλεί στον αναγνώστη η νέα έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή (ΓΠΚΒ) όσον αφορά στην κατάσταση και τις προοπτικές της οικονομίας. Η αλγεινή εντύπωση έχει δύο σκέλη: α) πρόκειται για ένα κείμενο που, ενώ διαπιστώνει και καταγράφει τα αδιέξοδα στα οποία βρίσκεται η ελληνική οικονομία, κινείται στο πλαίσιο στήριξης της μνημονιακής λογικής η οποία διόγκωσε και όξυνε τα προβλήματα, β) με τα στοιχεία που παραθέτει, διασκορπισμένα εντός του κειμένου, τεκμηριώνεται το πλήρες αδιέξοδο της οικονομίας και παράλληλα αποδομούνται, με πολύ προσεκτικό τρόπο, οι υπερ-αισιόδοξες προβλέψεις και τα σχέδια της κυβέρνησης για το μέλλον, ειδικότερα για το 2017. Σε κάθε περίπτωση το, ιδιαίτερα προσεγμένο στις διατυπώσεις του, κείμενο αποτελεί μια επίσημη, σημαντική πηγή στοιχείων για την κατάσταση της οικονομίας καθώς περιγράφει μια κατάσταση ανεπίσημης χρεοκοπίας….

Καθεστώς αποικίας

«Το ΓΠΚΒ διαπιστώνει για πολλοστή φορά ότι η χώρα παραμένει υπό αυστηρότερη εποπτεία και οικονομικό έλεγχο από εκείνη που ισχύει υπό κανονικές συνθήκες στην Ευρωζώνη (“πολυμερής εποπτεία”) και από οποιαδήποτε παρόμοια εποπτεία στο παρελθόν!»

Η οικονομία συνεχίζει να συρρικνώνεται: Παρά τις θετικές κυβερνητικές δηλώσεις, η κατάσταση της οικονομίας συνεχίζει να είναι τραγική. Σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής επίσημα διαθέσιμα στοιχεία, η ύφεση συνεχίζεται. Στο α΄ εξάμηνο του 2016 υποχωρούν όλα τα στοιχεία που συνθέτουν το ΑΕΠ. Όπως αναφέρει η έκθεση «τα τελευταία σχεδόν δύο χρόνια, η ελληνική οικονομία συρρικνώνεται, γίνεται πιο κλειστή (μεγάλη μείωση εισαγωγών και εξαγωγών), με μειωμένη ιδιωτική κατανάλωση, αλλά αυξημένη δημόσια και τέλος, χωρίς ανάκαμψη των επενδύσεων».

Η κυβέρνηση και οι διεθνείς οργανισμοί μπορεί να προβλέπουν ανάπτυξη 2,7% το 2017, όμως πολλές είναι οι φωνές, μεταξύ των οποίων και της έκθεσης του ΓΠΚΒ, που μιλούν για υπερβολική αισιοδοξία την οποία δεν επιτρέπουν τα διαθέσιμα στοιχεία. Φυσικά αν αυτές οι προβλέψεις ανατραπούν τότε όλο το μέχρι τώρα οικοδόμημα του 3ου μνημονίου και οι σχετικές θυσίες του λαού θα έχουν πάει για μία ακόμα φορά χαμένες και θα ξαναμπούμε σε νέες περιπέτειες. Συνεπώς τα χειρότερα ή αλλιώς τον «πάτο του βαρελιού» δεν τα έχουμε δει ακόμα.

Υφεσιακός προϋπολογισμός: Η εκτέλεση του προϋπολογισμού στο σκέλος των εσόδων και των δαπανών επιδεινώνει την ύφεση, καθώς στερεί χρήματα από την οικονομία.

Η συνεχής «φορομπηχτική» πολιτική έχει εξαντλήσει τα όριά της. Παρά το ότι τα φορολογικά έσοδα κινούνται θετικά, η συνεχής αύξηση των φόρων μειώνει εισοδήματα και κατανάλωση και συνεπώς το ΑΕΠ. Παράλληλα διαπιστώνεται, λόγω της συνεχούς αύξησης των χρεών προς το δημόσιο τόσο σε αριθμό φορολογουμένων όσο και σε ποσά, η εξάντληση της φοροδοτικής ικανότητας των πολιτών, γεγονός το οποίο δημιουργεί αμφιβολίες για την αποτελεσματικότητα των νέων μέτρων και την εξέλιξη του φιλόδοξου Προϋπολογισμού 2017.

Από την πλευρά των δαπανών η κυβέρνηση προχωρά σε κάθε μέτρο προκειμένου να καθυστερήσει δαπάνες, συγκρατώντας με τεχνητό τρόπο τα έξοδα. Σε 3,1 δισ. € ανέρχονται οι μη εκτελεσμένες δαπάνες που είχαν προϋπολογιστεί στο 9μηνο 2016. Παράλληλα, υπάρχουν υποχρεώσεις του Δημοσίου οι οποίες, με τη μέθοδο ότι δεν έχουν ακόμα βεβαιωθεί, δεν εμφανίζονται στα δημοσιονομικά αποτελέσματα. Έτσι επιστροφές φόρων και καθυστερούμενες συντάξεις ύψους 3,2 δισ. €, που οφείλει το Δημόσιο, δεν καταγράφονται στα μέχρι τώρα αποτελέσματα του κρατικού προϋπολογισμού.

Εισοδήματα, απασχόληση, εργασιακά στα «τάρταρα»: «Μαγική εικόνα» φαίνεται ότι είναι το ποσοστό της ανεργίας. Μπορεί να παραμένει πολύ υψηλό αλλά μειώνεται, λέει η κυβέρνηση. Το ποσοστό ανεργίας διαμορφώθηκε σε 23,1% στο τέλος Ιουνίου 2016 έναντι 24,6% τον Ιούνιο 2015. Όμως αυτή η εικόνα βελτίωσης είναι πλασματική. Οφείλεται στη δημιουργία προσωρινών θέσεων εργασίας, είτε μέσω προγραμμάτων κοινωνικής απασχόλησης με χρηματοδότηση ΕΣΠΑ, είτε μέσω της ραγδαίας αύξηση της μερικής απασχόλησης. Επί της ουσίας «μερική ζωή» ….

Σύμφωνα με την έκθεση «Ως προς τις μορφές απασχόλησης, η μερική απασχόληση τον Σεπτέμβριο του 2016 ανέρχεται σε ποσοστό 46,75%, η εκ περιτροπής απασχόληση σε 14,35% και η πλήρης απασχόληση σε 38,90%.» Την ίδια στιγμή η μακροχρόνια ανεργία (πάνω από 12 μήνες) διαμορφώθηκε στο 72,2%.

Η υψηλή ανεργία, η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και η θεσμοθετημένη από την πολιτεία μείωση των μισθών έχει τραγικά αποτελέσματα στις αμοιβές. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΓΣΕΕ, που επικαλείται και η έκθεση:

o       Συνολικά 343.760 εργαζόμενοι αμείβονται με μηνιαίους μισθούς από 100 έως και 400 € μεικτά.

o       126.956 εργαζόμενοι αμείβονται με μεικτό μηνιαίο μισθό έως 100 €.

o       Η ανασφάλιστη εργασία φτάνει στο 30%.

o       Η απλήρωτη εργασία θίγει πάνω από 1 εκατομμύριο εργαζόμενους.

o       Το ποσοστό φτώχειας των εργαζομένων μερικής απασχόλησης, από 30,1% το 2009, εκτινάχθηκε στο 52%.

o       Το ποσοστό απόλυτης φτώχειας των μισθωτών πλήρους απασχόλησης που το 2009 ανερχόταν στο 7,6%, πλέον αγγίζει το 20%.

o       Οι μειώσεις μισθών που έχουν σημειωθεί από το 2010 και μετά, κυμαίνονται στα επίπεδα του 40%-50% μεσοσταθμικά..

Σε αυτές τις συνθήκες είναι φυσικό αποτέλεσμα η «αύξηση της αδήλωτης εργασίας, που ανέρχεται στο 25% και τείνει να διαμορφώσει από μόνη της μια δεύτερη αγορά εργασίας», όπως αναφέρει η έκθεση.

Και σαν να μην φτάνουν αυτά, στην έκθεση παρουσιάζονται οι προτάσεις των θεσμών για τα εργασιακά, η υλοποίηση των οποίων θα μετατρέψει σε πραγματική ζούγκλα την αγορά εργασίας. Ζητούν μεταξύ άλλων: α) ο κατώτατος μισθός να ορίζεται από το κράτος και να μην περιλαμβάνει καμία προσαύξηση, β) επέκταση του θεσμού των επιχειρησιακών συμβάσεων, διότι «βοηθούν τις επιχειρήσεις να προσαρμοστούν» σε δύσκολες περιόδους, γ) κατάργηση των περιορισμών στης ομαδικές απολύσεις και αύξηση του ορίου τους από 5% σε 10%, δ) αλλαγές στη δομή και οργάνωση των συνδικάτων για την «εξασφάλιση της εκπροσώπησης όλων των εργαζομένων». Επί της ουσίας προετοιμάζονται περιορισμοί στη λήψη αποφάσεων για κινητοποιήσεις και απεργίες, ε) εφαρμογή «ανταπεργίας» (lockout) από τους εργοδότες.

Δραματική αύξηση ληξιπρόθεσμων χρεών του ιδιωτικού τομέα: Η αδυναμία εξυπηρέτησης των υποχρεώσεων του ιδιωτικού τομέα δεν έχει προηγούμενο. Το σύνολο των ληξιπρόθεσμων οφειλών ανέρχεται σε 230 δισ. € εκ των οποίων 93 προς το δημόσιο, 30 προς τους οργανισμούς κοινωνικής ασφάλισης, και 107 προς τις τράπεζες με συνεχώς αυξητική τάση. Ενδεικτικά, τον Σεπτέμβριο 2016 προστέθηκαν 343.565 νέοι φορολογούμενοι με ληξιπρόθεσμες οφειλές ανεβάζοντας το συνολικό αριθμό στους 4.374.475. Σύμφωνα με την έκθεση «Οι διαστάσεις είναι τέτοιες που το ιδιωτικό χρέος στην Ελλάδα σύντομα πλησιάζει το μέγεθος του δημοσίου χρέους!»

Η κατάσταση στα ασφαλιστικά ταμεία, κύρια στον ΟΑΕΕ περιγράφεται δραματική. Οι οφειλές στον ΟΑΕΕ ανέρχονται σε 12 δισ. € και από τους 701.000 ασφαλισμένους εν ενεργεία οι 538.000 είναι οφειλέτες, είτε έχουν κάνει διακοπή και οφείλουν εισφορές. Την ίδια στιγμή, τον Σεπτέμβριο 2016, το ταμείο έχει λάβει το 100% της δικαιούμενης κρατικής επιχορήγησης για πληρωμές συντάξεων.

Το χρέος δεν είναι ούτε βιώσιμο, ούτε διαχειρίσιμο: Σύμφωνα με την έκθεση «…μια σοβαρή αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους είναι απαραίτητη για να επανέλθει η χώρα σε τροχιά οικονομικής ανάπτυξης. Η διεθνής εμπειρία υποδεικνύει ότι, πρώτον, η αναδιάρθρωση του υπερβολικού χρέους μιας χώρας καθίσταται επιτακτική, όταν πλέον είναι φανερό ότι η εξυπηρέτησή του δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσω της δημοσιονομικής προσαρμογής ή της αναμενόμενης ανάπτυξης, ενώ και η παροχή ρευστότητας (μέσω νέων δανείων) δεν είναι αποτελεσματική.»

Από τα παραπάνω, σε συνδυασμό με διάφορα δημοσιεύματα, φαίνεται πως η χώρα σταδιακά ξαναμπαίνει στο «μάτι του κυκλώνα». Υπό αυτές τις συνθήκες δεν φαίνεται παράλογο αυτό που κυκλοφορεί στα ειδησεογραφικά πρακτορεία στο εξωτερικό, περί προετοιμασίας για 4ο μνημόνιο… καθώς τα χειρότερα δεν τα είδαμε ακόμα…

Πηγή:  http://www.e-dromos.gr/se-katastash-anepishmhs-xreokopias/

Το αδιέξοδο με το δημόσιο χρέος

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Το 2010 η χώρα μας χρωστούσε 137 δισ. ευρώ τα οποία, μετά από 3 μνημόνια με ολέθριες συνέπειες για το λαό και την οικονομία, ανήλθαν σε 328 δισ. ευρώ το 2016

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 331,  28/10/2016

Tου Παύλου Δερμενάκη

Η συζήτηση για το θέμα της ελάφρυνσης ή όχι του χρέους από τους δανειστές καλά κρατεί. Η κυβέρνηση «αγωνίζεται» για την ελάφρυνση, με βοήθειες επί του θέματος από τις ΗΠΑ και το ΔΝΤ, απέναντι στα συνεχή «όχι» της γερμανικής πλευράς ή αλλιώς της γερμανοκρατούμενης Ε.Ε. Πόσο, όμως, έχει νόημα η ελάφρυνση του χρέους που, στην πράξη, σημαίνει απλώς αναδιάρθρωση με επιμήκυνση των πληρωμών, δηλαδή να πληρώσουν το χρέος οι επόμενες γενιές, και κάποιες μικρές βελτιώσεις στα επιτόκια. Η εξέλιξη του χρέους από το 2010 και μετά είναι ιδιαίτερα διαφωτιστική…

Το ελληνικό δημόσιο χρέος της κεντρικής κυβέρνησης στις 30/6/2010, τη στιγμή της έναρξης των μνημονίων, ήταν 317 δισ. € και αντιστοιχούσε σε 140,2% του ΑΕΠ. Σύμφωνα με το τελευταίο δελτίο δημοσίου χρέους του υπουργείου Οικονομικών στις 30/6/2016 το χρέος ήταν 328 δισ. € και αντιστοιχούσε σε 188,5% του ΑΕΠ. Δηλαδή, μετά: α) από 3 μνημόνια που επέφεραν σε βάρος του λαού ένα σωρευτικό ετήσιο σύνολο μέτρων 30 δισ. €, χωρίς να λαμβάνεται υπ’ όψιν το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και β) τη μερική διαγραφή χρέους (το γνωστό ως PSI του 2012) το χρέος βρίσκεται σε υψηλότερο επίπεδο από εκεί που ξεκίνησε.

Συνεπώς, το σύνολο της πολιτικής που επιβλήθηκε από τους δανειστές και εφάρμοσαν πειθήνια όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις, όχι μόνο δεν έλυσε το πρόβλημα αλλά το επιδείνωσε. Εκτός, όμως, από την επιδείνωση του χρέους οι συνολικές συνέπειες στο λαό και την οικονομία είναι ολέθριες: Μείωση του ΑΕΠ κατά 30%, μείωση του πραγματικού διαθέσιμου εισοδήματος για το λαό κατά 40%, ενώ ακόμα δεν έχουμε δει τον «πάτο του βαρελιού».

Οι ζημιές από το PSI

Να σημειώσουμε ότι το λεγόμενο PSI, σύμφωνα με τα όσα ισχυρίζονταν τότε κυβέρνηση και δανειστές, επέφερε μείωση του χρέους κατά 105 δισ. €. Στην πράξη αυτό που έγινε ήταν ένα μικρό όφελος της τάξης των 30 δισ. €, ενώ παράλληλα α) μηδενίστηκαν τα κεφάλαια των τραπεζών, τις οποίες πλήρωσε ο λαός με την πρώτη ανακεφαλαιοποίηση των 40,2 δισ. € που καταγράφηκαν στο χρέος, β) οι οργανισμοί κοινωνικοί ασφάλισης έχασαν περί τα 15 δισ. € και γ) εξανεμίστηκαν οι επενδύσεις των μικρο-ομολογιούχων.

Με βάση τα παραπάνω δεν χρειάζεται κάποιος να είναι γνώστης της οικονομικής επιστήμης για να κατανοήσει αυτό που αρκετοί φωνάζουμε από την αρχή της κρίσης, ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο και συνεπώς μόνη λύση είναι η διαγραφή του. Και όμως με αυτό το ιστορικό, μέτρων και εξέλιξης του χρέους, η κυβέρνηση ζητά απλά την ελάφρυνση του για να γίνει βιώσιμο, έχοντας ξεχάσει τα όσα έλεγε ως αντιπολίτευση περί «διαγραφής του μεγαλύτερου μέρους του χρέους». Άκρατος καιροσκοπισμός την υπηρεσία της επικοινωνιακής προπαγάνδας.

Επιμήκυνση με σταθερά επιτόκια

Εμβαθύνοντας, δε, στο τι ετοιμάζουν να μας σερβίρουν ως επιτυχία, αν αυτό επιτευχθεί μέχρι το τέλος του έτους, προκύπτουν τα ακόλουθα βραχυπρόθεσμα μέτρα που βασίζονται στις αποφάσεις του Eurogroup της 24/5/2016: α) Μικρή επιμήκυνση της αποπληρωμής των δανείων κατά 4,5 χρόνια (από 28 σε 32,5) με τη μεταφορά στα τελευταία 4,5 έτη κάποιων μεγάλων δόσεων στην ενδιάμεση περίοδο. β) Με την αξιοποίηση παραγώγων που θα εκδόσει ο ESM θα διασφαλιστούν τα επιτόκια (hedging) σε όλη τη διάρκεια του δανείου της Ελλάδας από τον ESM και θα παραμείνουν σταθερά αντί για κυμαινόμενα. γ) Βελτιώσεις στην αυξημένη για το 2017 δαπάνη τόκων.

Μεσοπρόθεσμα (μετά το τέλος Αυγούστου 2018), προβλέπεται η δυνατότητα να αξιοποιηθούν τα κέρδη, από το 2017 και μετά, από τα ελληνικά ομόλογα που θα κατέχουν η ΕΚΤ και οι κεντρικές τράπεζες, για τη μερική αποπληρωμή δανείων εκτός του ESM. Να σημειώσουμε εδώ, ότι τα κέρδη αυτά ενώ έπρεπε να αποδίδονται στη χώρα, σύμφωνα με τη σχετική απόφαση του 2012, παρακρατήθηκαν τα τελευταία 3 χρόνια.

Η κυβέρνηση Τσίπρα, στο πλαίσιο του κλεισίματος της πρώτης αξιολόγησης με κάθε κόστος, συμφώνησε α) στη μη επιστροφή τους στην Ελλάδα, χαρίζοντας στους δανειστές 8 δις. € που έπρεπε ήδη να έχουν αποδοθεί στη χώρα, β) ομοίως τους χάρισε τα αντίστοιχα κέρδη μέχρι το τέλος 2016, και γ) τα σχετικά κέρδη από το 2017 και μετά να μεταφερθούν σε ειδικό αποθεματικό με την «προσδοκία να εφαρμοστεί πιθανή δέσμη μέτρων μετά την επιτυχή εφαρμογή» του τρίτου μνημονίου για «να μειωθούν οι μελλοντικές ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες» της χώρας. Και όλα αυτά μετά την «επικαιροποιημένη ανάλυση της βιωσιμότητας του χρέους από τους θεσμούς, στο τέλος του προγράμματος» (Αύγουστος 2018). Δηλαδή συμφώνησε για τη χρήση τους, μόνο για τα κέρδη από το 2017 και μετά, σε μια αμφίβολη διαδικασία όσον αφορά τα ενδεχόμενα οφέλη της χώρας.

Τεχνάσματα αντί πολιτικού χρόνου

Όπως είναι φυσικό, με τα μέτρα αυτά το χρέος δεν γίνεται βιώσιμο. Απλώς κάποιοι, σε Ελλάδα και Ε.Ε., προσπαθούν να κερδίσουν πολιτικό χρόνο με τη χρήση τεχνασμάτων. Όμως ακόμα και αυτά είναι αμφίβολο αν θα μπορέσουν να επιτευχθούν, καθώς υπάρχουν αρκετοί αστάθμητοι παράγοντες όπως π.χ. η αναμενόμενη αύξηση των αμερικανικών επιτοκίων και οι επιπτώσεις τους που μπορεί να δημιουργήσουν σημαντικά προβλήματα στο hedging από τον ESM.

Και μετά από όλα αυτά, στο βάθος… υπάρχει η γερμανική «πρόταση» όπως την περιέγραψε πρόσφατα η Süddeutsche Zeitung. Όταν θα «αδειάσουν τα ταμεία στην Ελλάδα» τότε «η Γερμανία και οι άλλες χώρες του ευρώ θα βρεθούν ενώπιον του προβλήματος, αν θα χαρίσουν τα ελληνικά χρέη πολλών δισ. ευρώ». Όμως «αυτό εξαρτάται από τα ελληνικά ανταλλάγματα» και ένα από αυτά, όπως το έχει περιγράψει ήδη από το καλοκαίρι 2015 ο κ. Σόιμπλε, είναι η αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ. Συνεπώς θα ξαναβρεθούμε εκεί που ξεκινήσαμε με τα μνημόνια, με μία δεκαετία χαμένη, με ολοσχερώς κατεστραμμένη τη χώρα και πάμπτωχο το λαό, ενώ τα βασικά περιουσιακά στοιχεία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα θα έχουν περάσει στα χέρια των ξένων.

Πηγή:  http://www.e-dromos.gr/to-adiexodo-me-to-dhmosio-xreos/

«Εικονική πραγματικότητα» η εκτέλεση του Προϋπολογισμού στο 9μηνο

02.11.2016 | από Σύνταξη

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 331,  28/10/2016

Tου Παύλου Δερμενάκη

«Χαράς ευαγγέλια» για την κυβέρνηση. Με ανακοίνωσή του το υπουργείο Οικονομικών γνωστοποιεί ότι το πρωτογενές πλεόνασμα στο 9μηνο 2016 ήταν 5,4 δισ. € έναντι στόχου 1,9 δισ. €, δηλαδή σημειώθηκε υπέρβαση του στόχου κατά 3,5 δισ. €. Συγκριτικά δε με την αντίστοιχη περίοδο του 2015 η θετική διαφορά είναι 2,4 δισ €.

Η «επιτυχία» της κυβέρνησης είναι αποτέλεσμα της τρομακτικής υπερφορολόγησης του λαού και της δραματικής μείωσης των δαπανών που αφορούν μισθούς, συντάξεις και λοιπές κοινωνικές δαπάνες. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά, ραγδαία φτωχοποίηση του λαού και βύθιση της οικονομίας. Οι νέοι φόροι, σε ετήσια βάση, που επιβλήθηκαν από την κυβέρνηση Τσίπρα με το τρίτο μνημόνιο ανέρχονται σε 4,2 δισ. € για το 2016, ενώ η αντίστοιχη μείωση των δαπανών είναι 3,1 δισ. €. Δηλαδή ο λαός επιβαρύνθηκε με πρόσθετα ετήσια μέτρα 7,3 δισ. € για να πετύχει η κυβέρνηση, σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιοποίησε, μία βελτίωση 2,4 δισ. € συγκριτικά με το 2015.

Όμως υπάρχουν και πολλά άλλα επιμέρους στοιχεία που πρέπει να συν-αξιολογηθούν, τα οποία δείχνουν ότι κάθε άλλο παρά θα πρέπει να πανηγυρίζει η κυβέρνηση. Ειδικότερα:

α) Οι δαπάνες του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων είναι μικρότερες από το στόχο κατά 629 εκατ. € (-19%), με ότι αυτό σημαίνει για την διαφημιζόμενη ανάπτυξη που «έρχεται»…

β) Οι δαπάνες του Τακτικού Προϋπολογισμού είναι επίσης μικρότερες από το στόχο κατά 2,5 δισ. € (-6,8%).

γ) Δηλαδή ένα ποσό συνολικά 3,1 δισ. € των δαπανών, που έχουν προϋπολογιστεί, δεν έχει εκτελεστεί. Έτσι εμφανίζεται αντίστοιχα βελτιωμένο το τελικό αποτέλεσμα του προϋπολογισμού. Όμως αυτή η υστέρηση των δαπανών έχει ιδιαίτερα αρνητική επίδραση σε μία οικονομία που συνεχίζει να είναι σε ύφεση καθώς αυτά τα χρήματα της λείπουν. Με διαφορετικά λόγια τα αποτελέσματα του προϋπολογισμού συμβάλλουν στην ύφεση («υφεσιακός χαρακτήρας» προϋπολογισμού), όπως λέει και το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής.

δ) Στο σύνολο των φορολογικών εσόδων σημειώνεται υπέρβαση 1,1 δισ. € (3,3%), όμως αυτό σε μεγάλο βαθμό είναι πλασματικό καθώς i) αρκετοί πολίτες, κάνοντας χρήση της διευκόλυνσης των άτοκων δόσεων μέσω πιστωτικής κάρτας, εξόφλησαν το σύνολο του ΕΝΦΙΑ μέσα στο Σεπτέμβριο ii) υπήρξε ο εκβιασμός των φορολογουμένων που είχαν επιστροφή φόρου εισοδήματος και το υπουργείο Οικονομικών τους υποχρέωσε να εξοφλήσουν το σύνολο της οφειλής ΕΝΦΙΑ για να μπορούν να την λάβουν. Σημειώνεται ότι με τα παραπάνω μέτρα οι εισπράξεις λόγω ΕΝΦΙΑ ανήλθαν σε 1 δισ. € τον Σεπτέμβριο.

ε) Οι εισπραχθέντες φόροι παρελθόντων οικονομικών ετών είναι αυξημένοι έναντι του στόχου κατά 500 εκατ. € (32,5%), σαν αποτέλεσμα του φοροκυνηγητού που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση, από την αρχή του 2016, στέλνοντας εκατοντάδες χιλιάδες απειλητικά ειδοποιητήρια και κατασχετήρια, κύρια σε μικρο-οφειλέτες. Όμως και αυτό το φοροκυνηγητό δεν αποδίδει επί της ουσίας. Το σύνολο των εσόδων παρελθόντων οικονομικών ετών που εισπράχτηκαν σε εννέα μήνες ανέρχεται σε 2 δισ. € όταν οι οφειλές που συσσωρεύονται από την αδυναμία του λαού να ανταποκριθεί στην αβάσταχτη φορολογία είναι κατά μέσο όρο 1,1 δισ. € το μήνα.

Συνεπώς οι αριθμοί του Κρατικού Προϋπολογισμού μπορεί, κατά την κυβέρνηση, να ευημερούν όμως η οποιαδήποτε τέτοια βελτίωση σημαίνει μεγαλύτερο υφεσιακό πρόβλημα στην οικονομία. Άρα ο φαύλος κύκλος της ελληνικής οικονομίας και μαζί ο μύθος του Σίσυφου για τον ελληνικό λαό συνεχίζονται…

Πηγή:  http://www.e-dromos.gr/eikonikh-pragmatikothta-h-ektelesh-tou-proypologismou/