Παγκόσμια οικονομικά μεγέθη: διαπιστώσεις, προβλήματα και κίνδυνοι

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 356,  22/4/2017

Η Κίνα διεκδικεί πρωταγωνιστικό ρόλο στη διαμόρφωση του παγκόσμιου ΑΕΠ – Το χρέος καλπάζει προς το 350%, κρίσιμο όριο-πλαφόν για την ανάπτυξη – Αυξημένες οι εξαγωγές στρατιωτικού εξοπλισμού με τις ΗΠΑ στην πρώτη θέση

του Παύλου Δερμενάκη

Δημοσιεύθηκαν προσφάτως με διαφορετικές ευκαιρίες μια σειρά από παγκόσμια μεγέθη η επεξεργασία των οποίων οδηγεί σε χρήσιμες γνώσεις και συμπεράσματα πολιτικά.

Το παγκόσμιο ΑΕΠ το 2015, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, ήταν 74 τρισ. δολάρια και αφορά 217 κράτη. Από αυτή την παγκόσμια παραγωγή το ένα τέταρτο προέρχεται από τις ΗΠΑ. Η Κίνα είναι δεύτερη παγκoσμίως με 14,8% και ακολουθεί η Ιαπωνία με 5,9%.

Σε πτωτική τροχιά το μερίδιο της Ε.Ε.

Γεωγραφικά η Ασία ξεπέρασε σε ΑΕΠ το σύνολο της αμερικανικής ηπείρου, ενώ η Ευρώπη είναι τρίτη σε μέγεθος. Η Ε.Ε. χωρίς το Ηνωμένο Βασίλειο αντιπροσωπεύει το 18,7% του παγκόσμιου ΑΕΠ με πτωτική όμως τάση. Η Γερμανία, παρά τις εξαγωγικές της επιδόσεις, αντιπροσωπεύει το 4,54% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Το περιορισμένο αυτό μέγεθος αποδεικνύει ότι μόνη της, χωρίς τη «γερμανική Ευρώπη» που οικοδομεί με την ευρωζώνη και την Ε.Ε., δεν μπορεί να παίξει έναν υπολογίσιμο παγκόσμιο ρόλο οικονομικά και πολιτικά. Το Ηνωμένο Βασίλειο με μερίδιο 3,9% στην 5η θέση βρίσκεται σε αναζήτηση της νέας του θέσης στον παγκόσμιο οικονομικό χάρτη μετά την αποχώρησή του από την Ε.Ε.

Στο συνοδευτικό πίνακα φαίνονται τα στοιχεία των 20 μεγαλύτερων  χωρών όσον αφορά το ΑΕΠ χωρών καθώς και η σχετική γεωγραφική κατανομή.

Από τους ρυθμούς ανάπτυξης της τελευταίας 15ετίας τεκμαίρεται ότι μέχρι το 2035 στην πρώτη θέση παγκοσμίως θα μπορεί να είναι η Κίνα. Σε πρόσφατη μελέτη της η Price Waterhouse Coopers (PWC) για την εικόνα της παγκόσμιας οικονομίας το 2050 αναφέρει ότι στις επόμενες τρεις δεκαετίες αναμένεται να σημειωθούν μεγάλες αλλαγές όσον αφορά την οικονομική δύναμη των χωρών. Η ανάπτυξη θα προέλθει κυρίως από τις αναδυόμενες αγορές και τις αναπτυσσόμενες χώρες με αποτέλεσμα να χάσουν «έδαφος» οι ΗΠΑ, να κυριαρχήσει η Κίνα και να διαμορφωθεί η Ρωσία στην ισχυρότερη οικονομική δύναμη στην Ευρώπη. Με αυτές τις εκτιμήσεις πρώτη θα είναι η Κίνα ακολουθούμενη από την Ινδία, και στην Τρίτη θέση οι ΗΠΑ. Ακολουθούν κατά σειρά Ινδονησία, Βραζιλία, Ρωσία, Μεξικό, Ιαπωνία, Γερμανία (9η από 4η το 2015) και Ηνωμένο Βασίλειο συμπληρώνοντας δεκάδα και στην 11 θέση προβλέπεται να είναι η Τουρκία.

Αυξάνεται και η φούσκα του χρέους

Το Institute of International Finance (IIF) δημοσιοποίησε πρόσφατα τα στοιχεία για το παγκόσμιο χρέος (ιδιωτικό και δημόσιο) το οποίο εκτιμάται σε 215 τρισ. δολάρια στο τέλος 2016 και αντιστοιχεί στο 325% του παγκόσμιου ΑΕΠ (320% το 2015). Το 2016 το παγκόσμιο χρέος αυξήθηκε κατά 7,6 τρισ. δολάρια εκ των οποίων τα μισά ήταν κρατικό χρέος. Επίσης, ιδιαίτερα έντονη το 2016 ήταν η αύξηση του χρέους των αναδυόμενων χωρών με τη «μερίδα του λέοντος» να έχει η Κίνα.

Στη δεκαετία 2006-2016 και εν μέσω της χρηματοπιστωτικής κρίσης το παγκόσμιο χρέος αυξήθηκε κατά 52,5%. Από 144 τρισ. δολάρια το 2007, πριν από την τελευταία χρηματοπιστωτική κρίση, έφτασε τα 215 τρισ. το 2016. Η κρίση ήταν ένας από τους παράγοντες που φούσκωσαν υπέρμετρα το παγκόσμιο χρέος στην προσπάθεια να σωθούν οι τράπεζες αλλά και να πληρωθούν οι τόκοι των δανείων.

Από τα 70 τρισ. δολάρια που ήταν η αύξηση της δεκαετίας τα 40 ήταν χρέος των αναπτυσσόμενων χωρών. Ποσό ιδιαίτερα υψηλό συγκρινόμενο με τα 9 τρισ. δολάρια που ήταν την περίοδο 1996-2006. Έτσι το χρέος των αναπτυσσόμενων χωρών έφθασε το 2016 σε 56 τρισ. δολάρια αυξημένο στη δεκαετία κατά 250%.

Το χρέος των αναπτυγμένων χωρών το 2016 ανερχόταν σε 160 τρισ. δολάρια και αντιστοιχούσε σχεδόν στο τετραπλάσιο (390%) του ΑΕΠ τους. Μεγάλο μέρος της αύξησης του χρέους των αναπτυγμένων χωρών την περίοδο 2006-2016 προέρχεται από τα δημοσιονομικά ελλείμματα. Στην περίοδο αυτή το δημόσιο χρέος των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου υπερδιπλασιάζεται. Για την Ιαπωνία και τις αναπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες η αύξηση ήταν της τάξης του 50%.

Το παγκόσμιο χρέος πλησιάζει με γοργούς ρυθμούς ένα πολύ κρίσιμο ύψος. Αναλυτές εκτιμούν ότι στο βαθμό που το παγκόσμιο χρέος θα ξεπεράσει τις 3,5 φορές το παγκόσμιο ΑΕΠ θα έχει διαμορφωθεί μια κατάσταση που θα καθιστά ουσιαστικά αδύνατη την οικονομική ανάπτυξη. Σε αυτές τις συνθήκες οι δρόμοι θα είναι δύο αλλά εξίσου επικίνδυνοι. Ο ένας θα είναι ότι οι τόκοι στον βαθμό που θα αποπληρώνονται και δεν θα κεφαλαιοποιούνται θα στερούν τις οικονομίες από τους αναγκαίους πόρους για την ανάπτυξη. Στη δεύτερη περίπτωση αν δεν αποπληρώνονται αλλά κεφαλαιοποιούνται θα αυξάνουν ακόμα ταχύτερα το παγκόσμιο χρέος μεγεθύνοντας τη χρηματοπιστωτική φούσκα. Συνδυασμός δε και των δύο θα οδηγεί σε συνθήκες το μεν χρέος να συνεχίζει αυξανόμενο, η ανάπτυξη να επιβραδύνεται και η φούσκα να μεγαλώνει. Προφανώς αυτές οι καταστάσεις έχουν ληφθεί υπόψη στις μελλοντικές προοπτικές για την ανάπτυξη της παγκόσμιας οικονομίας και γι΄ αυτό προβλέπεται «σημαντική  επιβράδυνση των ρυθμών ανάπτυξης μετά το 2020» σύμφωνα με την προαναφερθείσα παραπάνω μελέτη της PWC.

Παράλληλα στον ορίζοντα διαφαίνεται ένας ακόμα μεγαλύτερος κίνδυνος για την παγκόσμια οικονομία και κύρια για τις υπό ανάπτυξη χώρες. Το μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου χρέους είναι σε δολάρια ΗΠΑ και μετά από μια μακρά περίοδο πολύ χαμηλών επιτοκίων για το δολάριο, λόγω της κρίσης, βρισκόμαστε σε περίοδο που έχει ξεκινήσει η άνοδος των σχετικών επιτοκίων. (Δείτε σχετικό άρθρο στο Δρόμο της Αριστεράς της 18/3/2017).

Ενισχύεται η στρατιωτικοποίηση οικονομιών μέσω των εξοπλισμών

Όταν μια σειρά από περιοχές του πλανήτη είναι σε πολεμική ανάφλεξη και μάλιστα επί πολλά χρόνια, αυτό πρακτικά σημαίνει ότι κάποιοι κάνουν «χρυσές δουλειές». Αν δε σε αυτά προστεθούν και οι μόνιμες «επενδύσεις» σε εξοπλισμούς που γίνονται είτε στο πλαίσιο της στρατηγικής των μεγαπαικτών στην παγκόσμια σκακιέρα (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα) είτε των περιφερειακών παικτών στο πλαίσιο εθνικών διενέξεων το παζλ συμπληρώνεται και είναι πολύ βαρύ σε αξίες.

Σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία που δημοσίευσε το Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνών της Στοκχόλμης για την Ειρήνη (SIPRI), για το παγκόσμιο εμπόριο όπλων προκύπτουν μια σειρά σημαντικές διαπιστώσεις. Οι παγκόσμιες πωλήσεις όπλων την πενταετία 2012-16 αυξήθηκαν κατά 8,4% συγκριτικά με την προηγούμενη 5ετία 2007-11. Αυτή είναι η μεγαλύτερη αύξηση στο διεθνές εμπόριο όπλων σε επίπεδο 5ετίας από το 1990.

Πρώτη εξαγωγική χώρα παγκοσμίως συνεχίζουν να είναι οι ΗΠΑ με μερίδιο 33%, σημειώνοντας αύξηση πωλήσεων κατά 21% την περίοδο 2012-16 και ακολουθεί η Ρωσία με 23%. Η Κίνα έχει ανέλθει στην τρίτη θέση με μερίδιο 6,2% στην παγκόσμια αγορά όπλων όταν την προηγούμενη 5ετία ήταν στο 3,8%. Με αυτές τις επιδόσεις της η Κίνα έχει πλέον ξεπεράσει τη Γαλλία του 6% και τη Γερμανία του 5,6%.

Οι μισές από τις εξαγωγές των ΗΠΑ κατευθύνονται στη Μέση Ανατολή όπου οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις βρίσκονται σε εξέλιξη. Οι αγοραστές των ρωσικών όπλων είναι κυρίως Ινδία, Βιετνάμ, Κίνα και Αλγερία. Η Ινδία, ως αγοραστής, βρίσκεται στην πρώτη θέση σημειώνοντας αύξηση 43% την εξεταζόμενη περίοδο σαν αποτέλεσμα της διένεξης με το Πακιστάν στο Κασμίρ. Εντύπωση προκαλούν η ραγδαία αύξηση κατά 202% εισαγωγών όπλων από το Βιετνάμ που είχε σαν συνέπεια να βρεθεί στη 10 θέση ως εισαγωγέας από την 29η που ήταν. Επίσης οι εισαγωγές της Αλγερίας που αντιπροσωπεύουν σχεδόν το μισό (46%) του συνόλου των εισαγωγών όπλων στην αφρικανική ήπειρο, ενώ ένα μεγάλο μέρος από τα υπόλοιπα κατευθύνεται στην υποσαχάρια Αφρική όπου μαίνονται οι πολεμικές συγκρούσεις για πολλά χρόνια.

Η Κίνα ενισχύει τη θέση της στην παγκόσμια αγορά πολεμικού υλικού τόσο ως προμηθευτής όσο και ως καταναλωτής. Απέκτησε το πρώτο της αεροπλανοφόρο και ετοιμάζει δεύτερο. Ενισχύει τη στρατιωτική παρουσία της στη Νότια Σινική Θάλασσα σε αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ και τις γύρω χώρες. Επεκτείνει την παρουσία της και με στρατιωτικά μέσα στην Αφρική.

Σε επίπεδο ΝΑΤΟ το σύνολο των στρατιωτικών δαπανών το 2016 ανήλθε σε 918,3 δισ. δολάρια εκ των οποίων τα 664,1 (72,3%) αφορούσαν τις ΗΠΑ. Αυτό το τεράστιο μέγεθος η νέα διοίκηση Τραμπ φιλοδοξεί να το αυξήσει κατά 54 δισ. δολάρια.

Η Ελλάδα ως μέλος του ΝΑΤΟ τηρεί την εντολή για στρατιωτικές δαπάνες πάνω από το 2%. Είναι δεύτερη με ποσοστό 2,4% το 2016 μετά τις ΗΠΑ με 3,6%. Αξιοσημείωτο ότι στο όριο του 2% ανταποκρίνονται μόνο το Ηνωμένο Βασίλειο και η Εσθονία με 2,2% και η Πολωνία με 2%. Ενώ ο ελληνικός λαός αντιμετωπίζει συνθήκες ακραίας φτώχειας η κυβέρνηση για το 2016 δαπάνησε 5,83 δισ. δολάρια σε στρατιωτικές δαπάνες. Ειδικότερα όσον αφορά τις αγορές όπλων από το εξωτερικό την περίοδο 2015-2016 δαπάνησε 1,1 δισ. δολάρια και οι προμηθευτές της χώρας μας ήταν η Γερμανία (77,6%), οι ΗΠΑ (10,6%), η Γαλλία (5,8%) και λοιπές χώρες ΕΕ (6%).

Πηγή: https://www.e-dromos.gr/pagosmia-oikonomika-megethi-diapistwseis-provlhmata-kindynoi/

Φορολογικές δηλώσεις στα πέτρινα χρόνια των μνημονίων

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 355,  14/4/2017

Φτωχοποιούνται… οι φτωχοί και η μεσαία τάξη, ενισχύονται οι οικονομικά εύρωστοι και η ελίτ

του Παύλου Δερμενάκη

Όπως προκύπτει από τα δημοσιεύματα των εφημερίδων «Η Καθημερινή» και «Το Βήμα» της περασμένης Κυριακής, δόθηκαν σε επιλεκτική δημοσιότητα τα στοιχεία των φορολογικών δηλώσεων για το έτος 2016 (εισοδήματα 2015). Αξίζει δε να σημειωθεί ότι τα στοιχεία που δημοσιεύουν οι δύο εφημερίδες δεν είναι τα ίδια και σε ορισμένα σημεία υπάρχουν μεγάλες διαφορές.

Το «παιγνίδι» με την επιλεκτική δημοσιοποίηση των στοιχείων για τη φορολογία εισοδήματος δεν είναι καινούργιο. Διαρκεί όσο και τα μνημόνια. Το τελευταίο «Στατιστικό Δελτίο Φορολογικών Δεδομένων» αφορούσε τις δηλώσεις 2011 (εισοδήματα 2010), δηλαδή το έτος έναρξης (2010) των μνημονίων. Έκτοτε αυτή η αναλυτική έκδοση του υπουργείου Οικονομικών, με την πληθώρα των στοιχείων, δεν ξαναείδε το φως της δημοσιότητας καθώς στα επόμενα, μετά το 2010, έτη μεγάλωνε η φτωχοποίηση του λαού. Μην αναζητήσουμε λοιπόν τους λόγους, είναι προφανείς.

Υπάρχει όμως και το κωμικοτραγικό στην υπόθεση που αφορά την παρούσα κυβέρνηση της «αριστεράς». Στις 4/9/2014, 20 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ως αξιωματική αντιπολίτευση, είχαν καταθέσει «Ερώτηση και Αίτηση Κατάθεσης Εγγράφων» στη Βουλή, ζητώντας από την τότε κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου τη δημοσιοποίηση των σχετικών φορολογικών στοιχείων μετά το 2011, επικαλούμενοι ότι «ο κάθε πολίτης έχει δικαίωμα στην πληροφόρηση φορολογικών δεδομένων για να βγάλει τα συμπεράσματά του». Σήμερα οι ίδιοι, κάποιοι μάλιστα που υπέγραψαν τη σχετική ερώτηση όπως η κα Ολγα Γεροβασίλη, τώρα υπουργός Διοικητικής Ανασυγκρότησης, συνεχίζουν να κάνουν τα ίδια ακριβώς με τους προηγούμενους…

Αν και δεν διαθέτουμε τα πρωτογενή στοιχεία, αφού η κυβέρνηση δεν έχει φροντίσει μέχρι σήμερα να τα δώσει στη δημοσιότητα, θα προσπαθήσουμε, μέσω της περιορισμένης και όχι ασφαλούς-σωστής πληροφόρησης από τις εφημερίδες, να καταλήξουμε σε κάποια συμπεράσματα.

Η φοροεπιδρομή που έχει συντελεστεί στα χρόνια των μνημονίων και τα αρνητικά αποτελέσματα των μνημονιακών πολιτικών αποτυπώνονται ανάγλυφα και στις φορολογικές δηλώσεις, ιδιαίτερα όταν γίνεται σύγκριση με το παρελθόν.

Μείωση εισοδημάτων και αύξηση φόρων

Το σύνολο των εισοδημάτων που δηλώθηκαν το 2016 ήταν μικρότερο κατά 23 δισ. ευρώ (-23,5%), συγκριτικά με το 2011. Η μείωση των εισοδημάτων προκύπτει από τις εισοδηματικές κατηγορίες 20.001-100.000 και έχουν άμεση αρνητική επίπτωση στα φορολογικά έσοδα.

Παρά τη μείωση των εισοδημάτων τα φορολογικά έσοδα αυξήθηκαν λόγω της συνολικής αύξησης των φορολογικών επιβαρύνσεων (μείωση αφορολόγητου, αυξήσεις συντελεστών φόρου). Από 7,3 δισ. ευρώ το 2011, σε 8,2 δισ. το 2016 (+12,3%). Μόνο για το 2016, έναντι του 2015, οι επιπλέον φόροι ήταν 400 εκατ. ευρώ όταν τα δηλωθέντα συνολικά εισοδήματα ήταν αυξημένα μόλις κατά 300 εκατ. ευρώ!!!

Ραγδαία φτωχοποίηση

Στην περίοδο 2011-2016 διαπιστώνουμε μια ραγδαία αύξηση (26,7%) του αριθμού των φορολογούμενων που δηλώνουν έως 20.000 ευρώ με οριακή μείωση (0,6 δισ. ευρώ), στο σύνολο των εισοδημάτων. Στην πράξη συσσωρεύονται πλέον στα λαϊκά στρώματα και «πιέζονται» προς τα κατώτερα εισοδήματα όλο και μεγαλύτερες ομάδες πληθυσμού.

Επί του συνόλου των δηλώσεων, εισοδήματα κάτω των 1.000 ευρώ μηνιαίως δηλώνει για το 2016, το 64,1% των φορολογούμενων, έναντι 49% το 2011. Το μέσο ετήσιο εισόδημα στην κατηγορία αυτή το 2016 είναι μόλις 4.185 ευρώ ενώ το 2011 ήταν 5.500 ευρώ. Δηλαδή τα 2/3 των φορολογούμενων ζουν σε συνθήκες φτώχειας, με όποιο τρόπο και αν την ορίσεις. Και όμως οι «δήμιοι» αποφάσισαν νέο αίμα, με τη μείωση του αφορολόγητου το οποίο στην καλύτερη περίπτωση θα φτάσει τα 5.600 ευρώ αν όχι παρακάτω.

Συνολικά 600.000 νοικοκυριά (21% επί του συνόλου) δηλώνουν μηδενικό εισόδημα. Το αντίστοιχο ποσοστό το 2011 ήταν ακριβώς στο μισό 10,2%.

Όπως πάντοτε οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι συνεχίζουν, αλλά με πολύ χειρότερες εισοδηματικές συνθήκες, να πληρώνουν τους φόρους. Από το σύνολο των εισοδημάτων (74,2 δισ.) που δηλώθηκαν, οι μισθωτοί και συνταξιούχοι δήλωσαν τη «μερίδα του λέοντος», 58 δισ. ή 78,2% και φυσικά επιβαρύνονται με τον ανάλογο φόρο.

Διάλυση της «μεσαίας τάξης»

Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά των μνημονίων είναι η διάλυση του κοινωνικού τμήματος που ονομάζαμε «μεσαία τάξη», την οποία μπορούμε να προσδιορίσουμε στις εισοδηματικές κατηγορίες 20.001 ‒ 100.000 ευρώ.

Το 2016 μόλις το 17,5% των φορολογουμένων είχε ετήσιο εισόδημα πάνω από 20.000 ευρώ. Το αντίστοιχο ποσοστό το 2011 ήταν 28,9%. Τη μεγαλύτερη μείωση τόσο αριθμητικά, όσο και σε αξίες, την έχει υποστεί το τμήμα 50.001 ‒ 100.000 ευρώ. Αριθμητικά μειώθηκαν κατά 60% και σε εισόδημα κατά 56,6%.

Η διάλυση της μεσαίας τάξης έχει και τις μεγαλύτερες αρνητικές επιπτώσεις στα φορολογικά έσοδα. Η μείωση των εισοδημάτων της «μεσαίας τάξης» κατά 22,2 δισ. ευρώ, σημαίνει πρακτικά ετήσια απώλεια φορολογικών εσόδων της τάξης των 3 δισ. ευρώ. Όσα δηλαδή είναι τα νέα μέτρα (φορολογικά – μείωση συντάξεων), που αποφάσισαν κυβέρνηση και δανειστές στη Μάλτα. Συνεπώς στην πράξη πυροβολούμε (μας πυροβολούν) τα πόδια μας για να μπορέσουμε να περπατήσουμε!

Οι οικονομικά εύρωστοι ενισχύονται… και φοροδιαφεύγουν

Αν θεωρήσουμε ως εύρωστη την κατηγορία εισοδήματος πάνω από 100.000 ευρώ, καθώς δεν έχουμε πιο αναλυτική πληροφόρηση, διαπιστώνουμε ότι οικονομικά έχει ελάχιστες απώλειες στο εισόδημα. Ειδικότερα το δηλωθέν εισόδημα από 5,8 δισ. το 2011 μειώθηκε σε 5,5 δισ. ευρώ αλλά αύξησαν τη συμμετοχή τους στο σύνολο των εισοδημάτων από 6% στο 7%. Παράλληλα η αριθμητική μείωση, από 38.549 σε 25.000 έχει σαν συνέπεια την αύξηση του μέσου δηλωθέντος εισοδήματος κατά 46%, από 150.000 σε 220.000 ευρώ.

Βέβαια την παραπάνω αριθμητική μείωση δεν πρέπει να την θεωρήσουμε γεγονός όσον αφορά την πραγματική κοινωνική κατάσταση. Η συγκεκριμένη εισοδηματική κατηγορία έχει πολλές δυνατότητες φοροδιαφυγής-φοροαποφυγής. Με δεδομένο ότι η φορολογία είναι σημαντική στα υψηλά εισοδήματα, έχει τόσο το κίνητρο όσο και τα «εργαλεία» για να εμφανίσει μικρότερα εισοδήματα. Εισοδήματα μέσω εταιρειών και μάλιστα off-shore και άλλες τέτοιες τεχνικές, είναι σε καθημερινή χρήση.

Η εικόνα αυτή, της ενίσχυσης των οικονομικά εύρωστων αλλά και της οικονομικής ελίτ, συνάδει με την παγκόσμια τάση για συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του πλούτου σε όλο και λιγότερα χέρια. Στην Ελλάδα της κρίσης, που ο λαός φτωχοποιείται καθημερινά, η οικονομική ελίτ συνεχίζει να βγαίνει κερδισμένη και ισχυρότερη.

Φορολογική λεηλασία του λαού με όλα τα μέσα

Τα παραπάνω αφορούν μόνο την άμεση φορολογία των φυσικών προσώπων. Το συμπέρασμα είναι ότι στη μνημονιακή περίοδο τόσο τα εισοδήματα όσο και οι άμεσοι φόροι, έγιναν ακόμα πιο αντιλαϊκοί συγκριτικά με το παρελθόν. Και ενώ κυβέρνηση και δανειστές ετοιμάζονται για τη μείωση του αφορολόγητου στα λαϊκά στρώματα παράλληλα, μας προετοιμάζουν για τη μείωση των φόρων στις επιχειρήσεις στο όνομα της «ανάπτυξης».

Όμως η μεγάλη κλοπή των λαϊκών εισοδημάτων γίνεται με την έμμεση φορολογία που επιβαρύνει την κατανάλωση, τα καθημερινά μας έξοδα ανεξάρτητα από το ύψος του εισοδήματός μας, με ποσοστό κατά γενικό μέσο όρο 24%. Να σημειώσουμε ότι σύμφωνα με τον προϋπολογισμό 2017 οι άμεσοι φόροι φυσικών προσώπων είναι 9,2 δισ. ευρώ (20%) των νομικών προσώπων 3,2 δισ. (7%) οι έμμεσοι φόροι 26,4 δισ. (56%) και οι ειδικοί φόροι (ΕΝΦΙΑ κλπ) 8,1 δισ. (17%). Η αντιλαϊκότητα εκφρασμένη από την κυβέρνηση της «πρώτη φορά αριστερά» σε όλο της το «μεγαλείο». Και επιπλέον, οι αυξημένες εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία για τις συντάξεις-βοήθημα. Με όλα αυτά καταλήγουμε, πριν τους έμμεσους και τους ειδικούς φόρους, σε επιβάρυνση 40,2% του εισοδήματος για το 2016, σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ.

Πηγή: Φορολογικές δηλώσεις στα πέτρινα χρόνια των μνημονίων | Δρόμος της Αριστεράς

Τα μνημόνια βουλιάζουν την οικονομία

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Δημοσίευση: 8/4/2017 – Φύλλο 354

Στην καθυστέρηση της αξιολόγησης προσπαθούν να αποδώσουν την επιδείνωση των δεικτών τα «αντιπολιτευόμενα συνεταιράκια» ψαρεύοντας σε θολά νερά

του Παύλου Δερμενάκη

Το τελευταίο διάστημα και ενώ πυκνώνουν τα «μαύρα σύννεφα», σε βάρος του λαού, γύρω από τη διαδικασία της δεύτερης αξιολόγησης για το τρίτο μνημόνιο, οι υπερασπιστές των μνημονίων εφευρίσκουν ένα ακόμα λόγο για να απαιτήσουν την πλήρη υποταγή της χώρας. Η όλη λογική τους συνοψίζεται στην άποψη ότι «η καθυστέρηση στην αξιολόγηση δημιουργεί ανεπανόρθωτες βλάβες στο σώμα της οικονομίας».

Στο πλαίσιο αυτής της λογικής είδαν το φως της δημοσιότητας μια σειρά άρθρα με σκοπό να διαμορφώσουν ένα κλίμα στην κοινή γνώμη. Χαρακτηριστικό όλων ότι δεν στηρίζονται σε κάποια συγκεκριμένη ανάλυση. Απλά παρουσιάζοντας την ομολογουμένως κακή πορεία της οικονομίας, την αποδίδουν στην καθυστέρηση της αξιολόγησης και χωρίς φυσικά να το λένε καθαρά ζητούν την υποταγή σε κάθε τι που απαιτούν οι δανειστές. Σε αυτό το πνεύμα έχουν ενταχθεί οι εκπρόσωποι του σάπιου πολιτικού συστήματος, με χαρακτηριστικότερους τους Κυρ. Μητσοτάκη και Στ. Θεοδωράκη κατά την πρόσφατη συνάντησή τους, εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης όπως ο κ. Β. Κορκίδης πρόεδρος της Ελληνικής Συνομοσπονδίας Εμπορίου και Επιχειρηματικότητας αλλά και οι γνωστοί δημοσιογράφοι υμνητές των μνημονίων όπως ο κ. Μπ. Παπαδημητρίου. Μάλιστα η αγωνία τους γίνεται όλο και μεγαλύτερη καθώς πλησιάζουμε προς τον Ιούλιο που λήγουν ομόλογα ύψους 7,5 δισ. ευρώ, τα οποία πρέπει να εξοφλήσει η κυβέρνηση. Ο φόβος τους είναι μήπως «στραβώσουν» τα πράγματα, για οποιοδήποτε λόγο και χάσουν εκ των πραγμάτων το μεγάλο για αυτούς ευεργέτημα που λέγεται ενιαίο νόμισμα, με το οποίο εκβιάζουν εδώ και 7 χρόνια τον λαό.

Τα βασικά στοιχεία που χρησιμοποιούν παρουσιάζοντας την επιδείνωση της οικονομίας συνοψίζονται στα ακόλουθα. Στασιμότητα στην παραγωγή, μείωση καταθέσεων, αύξηση κόκκινων δανείων και χρεών στο Δημόσιο, αύξηση εξάρτησης τραπεζών από χρηματοδότηση της Τράπεζας της Ελλάδας (ΤτΕ) κλπ. Φυσικά τα στοιχεία αυτά είναι σωστά γιατί πραγματικά η οικονομία επιδεινώνεται. Και αυτή η επιδείνωση αποτελεί χαστούκι προς την κυβέρνηση, που επί ένα χρόνο διαφήμιζε ότι μπαίνουμε στην ανάπτυξη, ενώ εφαρμόζει με στυγνό τρόπο όλο και νέα μνημονιακά μέτρα σε βάρος του λαού.

Επτά χρόνια… φαγούρα στο σώμα της οικονομίας

Βέβαια, η οικονομική πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική από αυτές τις σοφιστείες, – ότι η επιδείνωση οφείλεται στη διαπραγμάτευση –  που σκοπό έχουν να παγιδεύσουν για μία ακόμα φορά την κοινωνική συνείδηση στην υποταγή και το μονόδρομο των μνημονίων. Η οικονομική πραγματικότητα που δεν ξεκινά από το πρώτο τρίμηνο 2017 (όταν διαπιστώνεται η καθυστέρηση στην αξιολόγηση), λέει ξεκάθαρα ότι η εφαρμογή των μνημονίων εδώ και 7 χρόνια είναι αυτή που «δημιουργεί ανεπανόρθωτες βλάβες στο σώμα της οικονομίας».

Μια σειρά οικονομικά στοιχεία αποδεικνύουν ότι η επιδείνωση του τελευταίου τριμήνου δεν ξεκίνησε μετά το Γενάρη 2017, αλλά είναι αποτέλεσμα της συνέχισης των μνημονίων και της συνεχούς επέκτασης της εφαρμογής των μνημονιακών πολιτικών. Από την 1/1/2017 ενεργοποιήθηκαν οι νέες ρυθμίσεις που αφορούν μέτρα οικονομικής «αφαίμαξης» του λαού ύψους συνολικά 4 δισ. ευρώ. Με το «καλημέρα» του 2017 αυξήθηκαν μια σειρά έμμεσοι φόροι που πληρώνει άμεσα ο λαός και ταυτόχρονα συνεχίζονται οι επαναπροσδιορισμοί – μειώσεις των συντάξεων. Όλα αυτά είναι χρήματα που αφαιρούνται από το λαό με αποτελέσματα τη μείωση της κατανάλωσης, τη χρήση των αποταμιεύσεων, όταν υπάρχουν για την πληρωμή υποχρεώσεων (μείωση αποταμίευσης), την αδυναμία ανταπόκρισης σε υποχρεώσεις είτε αφορούν φόρους είτε δάνεια προς τις τράπεζες κλπ. Συνεπώς όλοι οι δείκτες που επικαλούνται οι περισπούδαστοι αναλυτές και πολιτικοί έχουν να κάνουν άμεσα με την υλοποίηση των μνημονίων και τα αποτελέσματά τους.

Κέρδη από την ποσοτική χαλάρωση θα έχουν μόνον οι τράπεζες, όχι η οικονομία

Επίσης ενώ αποφεύγουν να θίξουν κάποια θέματα και τα σχετικά μεγέθη, π.χ. χρηματοδότηση της οικονομίας, επαναλαμβάνουν συνεχώς κάποια υποτιθέμενα ευεργετήματα για την οικονομία από την ολοκλήρωση της αξιολόγησης. Το κύριο από αυτά που αναφέρουν είναι η συμμετοχή της Ελλάδας στο «πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης» (QE) που υλοποιεί από το Μάρτη 2015 η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ). Θεωρούν ότι η ολοκλήρωση της αξιολόγησης θα οδηγήσει «αυτόματα» στην ένταξη της χώρας στο πρόγραμμα. Κατ΄ αρχήν κάτι τέτοιο ούτε είναι βέβαιο, ούτε θα γίνει αυτόματα, καθώς θα εκκρεμούν τα θέματα αξιολόγησης της βιωσιμότητας του χρέους, ακόμα και με την ολοκλήρωση της αξιολόγησης. Είναι γνωστό ότι η Γερμανία δεν πρόκειται να συναινέσει, έστω και σε έμμεσα μέτρα για το χρέος, πριν τις εκλογές στο τέλος Σεπτέμβρη 2017. Γι’ αυτό άλλωστε τα «έχει βρει» με το ΔΝΤ απαιτώντας στο όνομα της βιωσιμότητας του χρέους τα νέα μέτρα των 3,6 δισ. ευρώ, σε βάρος του ελληνικού λαού, μετά ή από το 2018.

Όμως ας κάνουμε την υπόθεση ότι η Ελλάδα εντάσσεται στο QE. Τι σημαίνει αυτό για την οικονομία και τον λαό; Ουσιαστικά ένα μεγάλο τίποτα. Μέσω του QE οι 4 συστημικές τράπεζες θα πουλήσουν ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου που έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους στην ΕΚΤ και θα πάρουν «ζεστό χρήμα». Το μέγιστο συνολικό ποσό που θα μπορούσε να πάρει η χώρα ανέρχεται σε 4 δισ. ευρώ με την προϋπόθεση ότι το QE θα διαρκέσει μέχρι τέλος του έτους. Από την εμπειρία της εφαρμογής του QE στη ζώνη του ευρώ, εδώ και 2 χρόνια προκύπτει ότι παρά τα 1,7 τρισ. που έχουν διατεθεί στα υπόλοιπα, πλην Ελλάδας, κράτη της ευρωζώνης η υπάρχουσα αναιμική ανάπτυξη (γύρω από το 1,5% την περίοδο 2015-2017) έχει ενισχυθεί ελάχιστα, σε ποσοστό πολύ μικρότερο του 0,5%.

Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο υποδιοικητής της ΤτΕ κ. Μουρμούρας «το πρόγραμμα QE μέχρι τώρα (τέλος 2015) είχε ελάχιστη επίδραση …. και την ανάπτυξη στην ευρωζώνη».  Όμως στην περίπτωση της Ελλάδας εκτός από τη χαμηλή επίδραση του QE στην ανάπτυξη γενικά, πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι οι τράπεζες δεν χρηματοδοτούν πλέον την οικονομία. Από το τέλος του 2009 σημειώνεται συνεχής μείωση στο συνολικό ύψος χρηματοδότησης του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας (επιχειρήσεις και ιδιώτες). Όσες φορές, από το 2011 και μετά, οι τράπεζες εισέπραξαν «ζεστό χρήμα» (π.χ. κεφαλαιοποιήσεις) αυτά, παρά τις φαντασιώσεις των κυβερνήσεων, δεν κατευθύνθηκαν στην αγορά ως χρηματοδότηση, αλλά για τη μείωση της εξάρτησης των τραπεζών από υψηλού κόστους δανεισμό από την ΤτΕ (ELA). Συνεπώς ό,τι εισπράξουν (εάν και εφόσον) από το QE θα το αξιοποιήσουν για να βελτιώσουν την κερδοφορία τους και όχι με κριτήριο τη συμβολή τους στην ανάπτυξη της οικονομίας.

Αλλά ας δούμε τι σημαίνει και το «γρήγορο» κλείσιμο της διαπραγμάτευσης για την οικονομία. Γερμανία και ΔΝΤ έχουν συμφωνήσει ότι απαιτούνται συμπληρωματικά μέτρα από την Ελλάδα ετήσιου ύψους 3,6 δισ. ευρώ. Η κυβέρνηση το έχει ουσιαστικά αποδεχθεί και οι διαφωνίες αφορούν το πότε θα εφαρμοστούν. Από τη διετία 2018-2019 ή μετά, επειδή οι εκλογές τυπικά προβλέπονται εντός του 2019, με την προϋπόθεση ότι θα αντέξει μέχρι τότε η κυβέρνηση. Τα αυτά σημαίνουν νέα οικονομική «αφαίμαξη» του λαού καθώς 1,8 δισ. θα προέλθουν από τη μείωση του αφορολόγητου κάτω από τις 6.000 ευρώ και τα υπόλοιπα από τη μείωση των συντάξεων. Δηλαδή τα μέτρα θα οδηγήσουν σε ακόμα μεγαλύτερη μείωση της κατανάλωσης στην οικονομία και μείωση της αποταμίευσης, αλλά οι μνημονιακοί ζητούν να κλείσει άμεσα η διαπραγμάτευση για να πάει καλά η οικονομία. Η διαστροφή σκέψης και πραγματικότητας σε όλο τους το μεγαλείο.

Τα νοικοκυριά προεξοφλούν τα χειρότερα

Και για να μην πάμε μακριά. Επειδή ο λαός ήδη προεξοφλεί, παρά τις «σκληρές διαπραγματεύσεις», τη νέα «κωλοτούμπα» της κυβέρνησης και την αποδοχή των μέτρων, προσαρμόζει και τις «προσδοκίες» του προς το χειρότερο. Στη μηνιαία έρευνα οικονομικής συγκυρίας Μαρτίου 2017 του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ), καταγράφεται για τρίτο συνεχόμενο μήνα χειροτέρευση της εκτίμησης των νοικοκυριών για την πορεία των οικονομικών τους, την οικονομική κατάσταση της χώρας και φυσικά την πρόθεσή τους για κατανάλωση. Και όπως είναι λογικό αυτή τους η απαισιοδοξία δεν προέρχεται από την απογοήτευση που νιώθουν επειδή δεν έχει κλείσει η αξιολόγηση που θα σημάνει και νέα μείωση των εισοδημάτων τους.

Συνεπώς η πορεία της οικονομίας επιδεινώνεται και η αιτία είναι οι μνημονιακές πολιτικές. Για την αντιστροφή της κατάστασης απαιτείται απαλλαγή από τα μνημόνια και όχι ακόμα μεγαλύτερη υποταγή σε αυτά και στις εντολές των δανειστών, όπως ζητούν και εφαρμόζουν το σάπιο πολιτικό σύστημα, τα μεγάλα συμφέροντα και οι κονδυλοφόροι τους.

Πηγή: Τα μνημόνια βουλιάζουν την οικονομία | Δρόμος της Αριστεράς

Αποκρατικοποιήσεις πλιάτσικο

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 353,  1/4/2017

 Ξεπουλιέται η δημόσια περιουσία με χαρακτηριστικό γνώρισμα όλοι οι «επενδυτές» να δανείζονται από το τραπεζικό σύστημα τα ευτελή ποσά που συμφώνησαν για τις εξαγορές

του Παύλου Δερμενάκη

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συνεχίζει τις αποκρατικοποιήσεις κατ’ εντολή των δανειστών, απλά οι όροι γίνονται συνεχώς δυσμενέστεροι για το δημόσιο συμφέρον. Ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα όλων των μεγάλων ξεπουλημάτων δημόσιας περιουσίας η πληρωμή τους με δανεικά από το τραπεζικό σύστημα. Οι νέοι «επενδυτές» δεν είναι διατεθειμένοι να επενδύσουν ούτε τα ευτελή ποσά που συμφώνησαν για να αποκτήσουν τη δημόσια περιουσία. Συμφωνούν μέσα από αυξημένα προνόμια να μεγιστοποιούν τα κέρδη για να πληρώνουν τα δάνεια. Το πλιάτσικο στη δημόσια περιουσία συνεχίζεται – εντείνεται επί της εποχής της κυβέρνησης της «αριστεράς».

Φραπόρτ: μια ακόμα… παραχώρηση «εξοφλείται» με τραπεζικό δανεισμό

Μία ακόμα αποκρατικοποίηση-ιδιωτικοποίηση, «αλά Ελληνικά» (ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας σε καθεστώς αποικίας του περασμένου αιώνα), ολοκληρώνεται και τυπικά αυτές τις μέρες. Πρόκειται για το ξεπούλημα ενός ακόμα δημόσιου φιλέτου, των 14 περιφερειακών αεροδρομίων που βρίσκονται στις πλέον τουριστικές περιοχές της χώρας.

Η μεθοδολογία εκποίησης είναι γνωστή και εφαρμοσμένη από όλες τις μνημονιακές κυβερνήσεις. Η διαφορά είναι ότι όσο περνούν τα χρόνια οι όροι γίνονται όλο και χειρότεροι για το δημόσιο συμφέρον και κατ΄ επέκταση για το λαό. Εκτελεστής του τελευταίου συμβολαίου ξεπουλήματος η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Ναι αυτοί που θα αναιρούσαν την παραχώρηση των αεροδρομίων από την προηγούμενη κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου. Όχι μόνο έκαναν «γαργάρα» όσα διακήρυτταν, αλλά πήγαν ακόμα παρακάτω παραχωρώντας «γη και ύδωρ» στη Φραπόρτ, τη δημόσια γερμανική εταιρεία που τα αγόρασε για 50 χρόνια. Εδώ οφείλουμε να σημειώσουμε την πρωτοτυπία της συγκεκριμένης ιδιωτικοποίησης. Το ελληνικό Δημόσιο σύμφωνα με τους δανειστές δεν μπορεί να κατέχει ως περιουσιακό στοιχείο τα αεροδρόμια. Συνεπώς υποχρεώθηκε να τα «αποκρατικοποιήσει» πουλώντας τα σε μία δημόσια γερμανική επιχείρηση!!!

Η διαδικασία των πλιατσικολόγων-αγοραστών επίσης γνωστή. Κατ’ αρχήν συμφωνούν στο χαμηλότερο δυνατόν τίμημα εξασφαλίζοντας τα μεγαλύτερα δυνατά άμεσα και έμμεσα οφέλη. Έτσι, μέσω της αρχικής σύμβασης και των μετέπειτα εφαρμοστικών της συμβάσεων: α) εξασφαλίζονται όπου απαιτείται έναντι ακόμα και έμμεσων ανταγωνιστών β) μεταφέρουν στο Δημόσιο, δηλαδή στον λαό με αποικιακούς όρους μια σειρά δικές τους υποχρεώσεις, γ) διασφαλίζουν ότι δεν θα πληρώσουν το μεγαλύτερο μέρος του τιμήματος με δικά τους χρήματα, αλλά με δάνεια και από τράπεζες της «αποικίας», δ) εξασφαλίζουν, πριν ακόμα ξεκινήσουν τη δραστηριότητά τους και τις υποτιθέμενες επενδύσεις τους, ότι το εμπορικό προϊόν που θα διαθέτουν προς πώληση θα πωλείται ακριβότερα, συγκριτικά με το παρελθόν, για να διασφαλίζουν αυξημένα – εγγυημένα κέρδη.

Σε εφαρμογή της παραπάνω διαδικασίας έχουμε μέχρι στιγμής για τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια τα ακόλουθα υπέρ των «επενδυτών» κατακτητών του γερμανικού Δημοσίου.

Αυξήσεις τιμολογίων

Έχουν ήδη αυξηθεί οι χρεώσεις ανά επιβάτη κατά 1 € από 1/1/2107 και έχει κατοχυρωθεί νέα αύξηση από τα 13 ευρώ σήμερα στα 18,5 μετά την ολοκλήρωση επενδύσεων ύψους 330 εκατ. ευρώ, και κατόπιν ετήσια αναπροσαρμογή στο 90% του πληθωρισμού.

Οι επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον τουριστικό τομέα, χρησιμοποιώντας χώρους εντός των αεροδρομίων καλούνται από την Φραπόρτ να καταβάλλουν αυξήσεις ενοικίων, ακόμα και για μη στεγασμένους χώρους, που ξεκινούν από 400% και φτάνουν στα 1.000%!!!

Εξόφληση τιμήματος με δάνειο

Συνηθισμένη πλέον τακτική, όπως αναφέρεται παρακάτω, στα «παραδείγματα» ΟΠΑΠ και ακινήτων Εθνικής Τράπεζας. Έναντι άμεσου τιμήματος προς το Δημόσιο 1,2 δισ. ευρώ για τα 14 αεροδρόμια η εταιρεία πήρε δάνειο 1 δισ. από τράπεζες μεταξύ των οποίων και η Alpha που συμμετέχει με 400 εκατ. ευρώ. Ενώ η χρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας συνεχίζει να μειώνεται για 7η χρονιά για τους αποικιοκράτες υπάρχουν πάντοτε χρήματα σε αφθονία.

Υποχρεώσεις στις πλάτες του λαού

Μια σειρά υπηρεσίες θα προσφέρονται από το Δημόσιο είτε έναντι ευτελούς τιμήματος είτε δωρεάν. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η απαλλαγή της Φραπόρτ από τα δημοτικά τέλη για τις σχετικές υπηρεσίες από την τοπική αυτοδιοίκηση. Παράλληλα η Φραπόρτ θα χρησιμοποιεί, λόγω και των αυξημένων υποχρεώσεων σύμφωνα με τη νέα ευρωπαϊκή νομοθεσία, υπηρεσίες από την Πυροσβεστική και την Αστυνομία έναντι χαμηλού τιμήματος. Εδώ το πρόβλημα δεν είναι μόνο η χαμηλή αμοιβή αλλά, ιδιαίτερα στην πυρόσβεση, ο μικρός αριθμός προσωπικού, κύρια στα νησιά. Αυτό θα έχει ως συνέπεια να καίγονται περιοχές και να μην υπάρχει προσωπικό πυρόσβεσης αφού θα είναι δεσμευμένο στο αεροδρόμιο ενώ παράλληλα οι δανειστές απαγορεύουν τις προσλήψεις. Ήδη, έχουν ξεκινήσει μετακινήσεις προσωπικού για να καλυφθούν άμεσες ανάγκες σε νησιά, που θα αποψιλωθούν πλήρως οι υπάρχουσες μονάδες πυρόσβεσης για να καλυφθούν οι ανάγκες της Φραπόρτ.

Όσον αφορά το οικονομικό σκέλος ο λαός θα επιδοτεί οικονομικά, μέσω της φορολογίας, και μέρος των υπηρεσιών πυρόσβεσης για λογαριασμό της Φραπόρτ. Σύμφωνα με τη σύμβαση που υπογράφηκε για 540 εξειδικευμένους πυροσβέστες η Φραπόρτ θα καταβάλλει στο δημόσιο μόλις 10,5 εκατ. ευρώ ετησίως, δηλαδή την άμεση μισθοδοσία τους και μόνο χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι λοιπές λειτουργικές δαπάνες που σχετίζονται με αυτούς.

ΟΠΑΠ: εκποίηση με δανεικά  και αυξανόμενη προίκα

Ο ΟΠΑΠ, το 33% των μετοχών που κατείχε το ελληνικό Δημόσιο το 2013, πουλήθηκε στους Μελισσανίδη με όμιλο τσέχικων συμφερόντων, έναντι 622 εκατ. άμεσα μετρητά και 30 εκατ. σε 10 ετήσιες δόσεις!!! Η πληρωμή των μετρητών έγινε και με δανεισμό (έκδοση ομολόγων 4ετούς διάρκειας) ύψους 400 εκατ. ευρώ με εγγύηση τις μετοχές του ΟΠΑΠ και η εξυπηρέτηση των τόκων του δανείου με τα μερίσματα που εισέπραττε ο αγοραστής, καταβάλλοντας ετήσιους τόκους 40 εκατ. ευρώ.

Για τις 4 χρήσεις 2013-2016 τα μερίσματα που αντιστοιχούσαν στο 33% που μεταβίβασε το Δημόσιο ήταν 274 εκατ. ευρώ δηλαδή όχι μόνο πλήρωσε τους τόκους αλλά αποπλήρωσε και 114 εκατ. ευρώ από το δάνειο (28,5%). Τα μέσα ετήσια μερίσματα ήταν 68,5 εκατ. ευρώ χωρίς να έχουν ξεκινήσει ακόμα σε αυτή την περίοδο τη λειτουργία τους οι «κουλοχέρηδες», κάτι που έγινε πρόσφατα αφού η κυβέρνηση ικανοποίησε πλήρως όλα τα αιτήματα των «επενδυτών» καρατομώντας τη διοίκηση της «ανεξάρτητης» αρχής για τα τυχερά παιγνίδια.

Έναντι λοιπόν των συνεχώς αυξανόμενων μερισμάτων, πέρα από τα λοιπά οικονομικά οφέλη (τεράστια ρευστότητα σε μία οικονομία με κυρίαρχο πρόβλημα την έλλειψη ρευστότητας), οι επενδυτές από το 2017 και μετά θα αποδίδουν τις λοιπές δόσεις στο Δημόσιο πληρώνοντας για αυτές μόλις ένα ποσοστό της τάξης του 25-30% από τα μερίσματα που θα εισπράττουν.

Αν αυτό δεν είναι «εγγυημένη κλοπή» δημοσίου χρήματος τότε οι λέξεις έχουν χάσει πλέον το νόημά τους.

Εθνική Τράπεζα: «αξιοποίηση» ακινήτων με δανεισμό και εγγυημένες ενοικιάσεις

Η Εθνική τράπεζα ξεπούλησε όλη την τεράστια ακίνητη περιουσία της σε πολύ χαμηλή αξία χορηγώντας δάνειο στον αγοραστή και εξασφαλίζοντας την ενοικίαση των ακινήτων από την ίδια.

Η μεγαλύτερη στην Ελλάδα εταιρεία ακίνητης περιουσίας, η ΠΑΝΓΑΙΑ, θυγατρική της Εθνικής έως το 2013 με 241, τότε, ακίνητα «φιλέτα» συνολικής αξίας 1 δισ. το 2013 πουλήθηκε σε ποσοστό 66% σε ένα ισραηλινών συμφερόντων fund. Η συμφωνία ολοκληρώθηκε αρχές 2014. Τίμημα πώλησης τα 653 εκατ. ευρώ. Από αυτά τα 421 εκατ. (τα 2/3) ήταν δάνειο της Εθνικής προς τον αγοραστή με προνομιακό επιτόκιο 2,7%. Την ίδια περίοδο η Εθνική έδινε επιχειρηματικά δάνεια στο 6% και είχε η ίδια δανειστεί (Απρίλιος 2014) με κόστος 4,5%. Παράλληλα δεσμεύθηκε για τη μακροχρόνια μίσθωση η ίδια των ακινήτων με υψηλό ενοίκιο, 70 εκατ. ετησίως και έτσι αποπληρώνεται ο δανεισμός. Δηλαδή ο αγοραστής με μόλις 163 εκατ. ευρώ δικά του μετρητά «έβαλε στο χέρι» μια περιουσία 1 δισ. ευρώ και με εξασφαλισμένα εισοδήματα ουσιαστικά στο διηνεκές.

Και μια μικρή λεπτομέρεια που «λέει» πολλά. Το ξεπούλημα της ΠΑΝΓΑΙΑ δεν έγινε με δημόσιο διαγωνισμό, όπως συνηθίζεται τουλάχιστον για τα προσχήματα σε τέτοιες περιπτώσεις, αλλά με απ’ ευθείας διαπραγμάτευση!!!

ΔΕΗ: η επόμενη στη σειρά για ξεπούλημα

Στα θέματα των ιδιωτικοποιήσεων στον τομέα της ενέργειας οι δανειστές περνούν στον «σκληρό πυρήνα» της υπόθεσης, την ίδια τη ΔΕΗ. Το ξεπούλημα της ΔΕΗ μπαίνει, μετά από απαίτηση των δανειστών, ως ένα από τα κύρια θέματα στην τρέχουσα φάση της διαπραγμάτευσης για τη 2η αξιολόγηση του 3ου μνημονίου. Οι δανειστές επιβάλλουν ως προαπαιτούμενο την πώληση λιγνιτικών και υδροηλεκτρικών μονάδων παραγωγής ενέργειας σε ιδιώτες. Η κυβέρνηση έχει ήδη συμφωνήσει στην πώληση του 40% της παραγωγής μέσω λιγνιτικών μονάδων μέχρι το τέλος Ιουνίου 2018. Αν δεν υπάρξει επενδυτικό ενδιαφέρον τότε η εκποίηση θα προχωρήσει σε υδροηλεκτρικές και μονάδες φυσικού αερίου.

Επί της ουσίας, επενδύσεις δεκαετιών της ΔΕΗ, με χρήματα του λαού, οδηγούνται στα χέρια των ιδιωτών με αμφισβητούμενες, αδιαφανείς διαδικασίες και ευτελή τιμήματα, όπως είναι η συνολική πρακτική των ιδιωτικοποιήσεων στην εποχή της αποικιοκρατίας των μνημονίων.

Η κυβέρνηση στην προσπάθειά της να μειώσει αντιδράσεις, για το ξεπούλημα της ΔΕΗ, ακόμα και στο εσωτερικό της «ξαναζεσταίνει» παλιότερα θέματα όπως τη συνταγματική αναθεώρηση, που δεν κοστίζει τίποτα σε σχέση με τη διαπραγμάτευση, και την πάταξη της διαφθοράς με αφορμή τις εξελίξεις γύρω από την παραπομπή του Γιάννου Παπαντωνίου σε προανακριτική επιτροπή. Επί της ουσίας χάνει σε ένα ακόμα θέμα το οποίο θεωρούσε ότι μπορούσε να διαχειριστεί χωρίς μεγάλα προβλήματα. Και εδώ πλέον έχει να αντιμετωπίσει πολλαπλά μέτωπα και εσωτερικά, καθώς κυβερνητικά στελέχη, βουλευτές και ο κομματικός και συνδικαλιστικός μηχανισμός εκφράζουν την αντίθεσή τους. Να θυμηθούμε ότι ένα από τα τελευταία χαρτιά αντίστασης του ΣΥΡΙΖΑ στην τότε κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, το καλοκαίρι του 2014, ήταν το θέμα της ΔΕΗ. Μάλιστα σε αυτό επικεφαλής είχε τεθεί ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας με ομιλίες και περιοδείες. Επίσης στην εκλογές Σεπτεμβρίου 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ υποστήριξε στα λόγια τη διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα της ΔΕΗ. Βέβαια ήδη τον είχε υποσκάψει με το σχετικό περιεχόμενο του 3ου μνημονίου. Στη συνέχεια δε με την 1η αξιολόγηση προχώρησε σε ακόμα πιο αρνητικές συμφωνίες, όπως ήταν επί υπουργίας Π. Σκουρλέτη η ρήτρα για την εφαρμογή «εναλλακτικών δομικών μέτρων», δηλαδή πωλήσεις παραγωγικών μονάδων της ΔΕΗ στην περίπτωση της αποτυχίας του μοντέλου δημοπρασιών ηλεκτρικής ενέργειας.

Ήδη κομματικά στελέχη όπως η υπεύθυνη επικοινωνίας του ΣΥΡΙΖΑ Ράνια Ζβίγγου έχουν κρατήσει αποστάσεις «ασφαλείας» από το θέμα των πωλήσεων μονάδων. Ο υπουργός Εσωτερικών Π. Σκουρλέτης, ως πρώην υπουργός Ενέργειας, έχει κηρύξει ένα «ιδιότυπο αντάρτικο» αποποιούμενος των ευθυνών του, για το πως και με δική του ευθύνη έφτασαν τα πράγματα στο σημερινό ξεπούλημα. Εκφράζει την αντίθεσή του στην άμεση πώληση των μονάδων και μιλά για στημένο διαγωνισμό από τους δανειστές για να πουληθούν οι μονάδες όσο-όσο, όταν «σε αναγκάζουν να πουλάς σώνει και καλά μέχρι το τέλος Ιουλίου του 2018. Είναι σαν να παίζεις χαρτιά και να σου έχουν πει εξαρχής ότι το πρωί θα έχεις χάσει τα μισά σου λεφτά».

Πηγή: Αποκρατικοποιήσεις πλιάτσικο | Δρόμος της Αριστεράς

Σε φορολογική ασυλία οι τράπεζες για τα επόμενα 20 χρόνια

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 352,  25/3/2017

Μία ακόμη χαριστική πράξη υπέρ των ξένων funds που κυριαρχούν στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της χώρας, με υπογραφή ΣΥΡΙΖΑ

του Παύλου Δερμενάκη

Ένα ακόμα έγκλημα, της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, σε βάρος του λαού ολοκληρώθηκε και οι υπάκουοι βουλευτές ψήφισαν την (ν)τροπολογία για τον αναβαλλόμενο φόρο των τραπεζών. Μία ακόμα χαριστική πράξη υπέρ των τραπεζών και σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων ολοκληρώθηκε με επιτυχία, από τους «εκτελεστές» βουλευτές, την κυβέρνηση Τσίπρα και την παρέα του.

Ο αναβαλλόμενος φόρος είναι η φορολογική ασυλία των τραπεζών για τα επόμενα 20 χρόνια. Οι όποιες ζημιές των τραπεζών λόγω των κόκκινων δανείων μπαίνουν σε έναν λογαριασμό-«κουμπαρά». Ο λογαριασμός αυτός θα μειώνεται σταδιακά μέχρι να μηδενιστεί, για τα επόμενα 20 χρόνια, ανάλογα με τους φόρους που αναλογούν κατ’ έτος σύμφωνα με την κερδοφορία των τραπεζών. Συνεπώς μέχρι να μηδενιστεί ο λογαριασμός οι τράπεζες δεν θα καταβάλλουν φόρους. Δηλαδή οι τράπεζες με κέρδη εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ δεν θα καταβάλλουν φόρο για τα επόμενα 20 χρόνια (!), αλλά τα λαϊκά στρώματα θα πρέπει να καταβάλλουν φόρο, σύμφωνα με τις νέες συζητήσεις κυβέρνησης-δανειστών, μετά τα 5.000 ευρώ!!! Η απόλυτη φορολογική «δικαιοσύνη» και μάλιστα με ταξικό πρόσημο…

«Πατέντα» από Σαμαρά – Βενιζέλο

Αυτή η «πατέντα» φορολογικής ασυλίας ξεκίνησε το 2014, επί Σαμαρά-Βενιζέλου, στο όνομα του συμψηφισμού των ζημιών (37 δισ. €) από το PSI (κούρεμα ομολόγων του δημοσίου το 2012) που είχαν οι τράπεζες. Η ρύθμιση αυτή είχε ορίζοντα 5ετίας. Σήμερα στις ζημιές που δεν έχουν συμψηφιστεί, με τα αντιστοιχούντα πολλαπλάσια κέρδη, θα προστεθούν οι νέες από τα κόκκινα δάνεια και θα αποσβεστούν, σύμφωνα με τη νέα ρύθμιση, σε ορίζοντα 20ετίας. Η 20ετία ήταν απαίτηση των τραπεζών καθώς στην πενταετία δεν θα είχαν τα αναλογούντα κέρδη για να συμψηφίσουν τους φόρους και συνεπώς το σχετικό bonus θα ήταν δώρο-άδωρο.

Όμως η σκανδαλώδης ρύθμιση δεν σταματά στην κατάργηση, για 20 έτη, της φορολογίας των τραπεζών. Το ποσό του αναβαλλόμενου φόρου αν και αποτελεί επί της ουσίας «αέρα κοπανιστό», αποτελεί εποπτικό κεφάλαιο (ίδια κεφάλαια). Συνεπώς προσμετράται στον δείκτη φερεγγυότητας. Παράλληλα το Δημόσιο, δηλαδή όλοι εμείς, έχει δεσμευτεί και εγγυάται στις τράπεζες ότι στο βαθμό που δεν θα υπάρξουν τα αναγκαία κέρδη και θα χρειαστούν ανακεφαλαιοποίηση, θα καταβάλλει το ίδιο (εμείς) το ποσό του αναβαλλόμενου φόρου ως μετοχικό κεφάλαιο.

Για να το κάνουμε πιο πρακτικό, η κυβέρνηση χάρισε έναντι ευτελούς τιμήματος τις τράπεζες στους ξένους. Αυτοί έναντι ενός ελάχιστου ποσού, συγκριτικά με ό,τι έχουμε πληρώσει όλοι εμείς για τις τράπεζες από το 2008, με το δέλεαρ των υπεραξιών στις εγγυήσεις των κόκκινων δανείων «επένδυσαν» αγοράζοντας τις τράπεζες. Σήμερα διορίζουν διοικήσεις στα μέτρα τους, δημιουργούν με ελάχιστα ποσά (100.000 €) τα νέα funds που θα κερδοσκοπήσουν με τα κόκκινα δάνεια και ετοιμάζονται να εξαγοράσουν «μπιρ παρά», συγκριτικά με τις πραγματικές τους αξίες, τα δάνεια κόκκινα και μη.

Υποτιμητική κερδοσκοπία

Η κυβέρνηση, με τη νέα ρύθμιση για τον αναβαλλόμενο φόρο, τους ετοίμασε. Φούσκωσε το «μαξιλάρι» ώστε όλη αυτή η υποτιμητική κερδοσκοπία στις αξίες να μην έχει άμεσα επιπτώσεις στους σημερινούς μετόχους. Αυτοί θα μεταβιβάσουν στα funds των δικών τους συμφερόντων σε πολύ υποτιμημένες τιμές, στοιχεία του ενεργητικού των τραπεζών και τις αντίστοιχες εγγυήσεις, θα βγάλουν υπερκέρδη από αυτή τη διαδικασία και θα μείνουν οι τράπεζες-«κουφάρια» για να ανακεφαλαιοποιηθούν με χρήματα του Δημοσίου (μη πληρωμένους φόρους ή/και μετρητά) και, όπου δεν φτάσουν, με την υποχρεωτική μετατροπή καταθέσεων σε μετοχές.

Δηλαδή «μονά» κερδίζουν οι ξένοι ιδιοκτήτες των τραπεζών, γιατί αν υπάρχουν κέρδη απαλλάσσονται της φορολογίας, «ζυγά» χάνουμε ως λαός, γιατί αν δεν υπάρχουν κέρδη θα πληρώσουμε εμείς την ανακεφαλαιοποίηση μέσω του κράτους και με δήμευση των καταθέσεών μας.

Και για να έχουμε μια εικόνα του μεγέθους της εθελοδουλίας της κυβέρνησης σημειώνουμε, όπως προκύπτουν από την εισηγητική έκθεση της (ν)τροπολογίας στη Βουλή, ότι: α) στη διαβούλευση για την κατάρτισή του συμμετείχαν «το υπουργείο Οικονομικών, η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων, η Τράπεζα της Ελλάδος, η Ελληνική Ένωση Τραπεζών, ο Ενιαίος Εποπτικός Μηχανισμός, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας», β) «Η διαβούλευση περιορίστηκε στους συγκεκριμένους φορείς και αρχές λόγω του απολύτως εμπιστευτικού χαρακτήρα των ρυθμίσεων» και γ) στο ερώτημα για τη διατύπωση των απόψεων υπέρ και κατά που εκφράστηκαν, η απάντηση ήταν «Όλες οι πλευρές ήταν θετικές…» Δηλαδή επί της ουσίας οι τραπεζίτες αποφάσισαν να απαλλάξουν τους εαυτούς τους από τη φορολογία, αποκλείστηκαν οι πολίτες και οι φορείς τους από τη διαβούλευση στο όνομα της εμπιστευτικότητας, η τροπολογία αν και ήταν έτοιμη από τον Φλεβάρη κατατέθηκε εκπρόθεσμα στις 16/3/2017 (!) και τέλος, δεν υπάρχει έκθεση του επιστημονικού συμβουλίου της Βουλής για τη συνταγματικότητα του νόμου.

Τι έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2014

«Κατόπιν τούτων, πού είναι το δημόσιο συμφέρον; Πού ακριβώς εξυπηρετείται και κατοχυρώνεται το δημόσιο συμφέρον; Εκτός κι αν πούμε, ότι “τράπεζες” και “δημόσιο συμφέρον” είναι ταυτόσημες έννοιες. Εκεί να καταλάβω ότι αυτός ο άκρατος παραλογισμός γίνεται κρατούσα λογική.» […] «Δεν υπάρχει, λοιπόν, δημόσιο συμφέρον εδώ που να κατοχυρώνεται. Υπάρχει άκρατος νεοφιλελευθερισμός που θεωρεί το ρόλο και την ελευθερία των τραπεζών ύψιστο αγαθό για τη λειτουργία του πολιτεύματος, της οικονομίας, της κοινωνίας, της ανθρωπότητας! Είναι πραγματικά πολύ σοβαρή αυτή η τροπολογία και πρέπει να αποσυρθεί αμέσως. Είναι όνειδος για το ελληνικό Κοινοβούλιο να αποδεχθεί να δεσμεύσει τον ελληνικό λαό για τριάντα χρόνια μέσα από αυτήν τη διαδικασία.»

Αυτή ήταν η τοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή για τον αναβαλλόμενο φόρο το 2014, όπως την παρουσίασε ο τότε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος Θοδωρής Δρίτσας. Σήμερα, στο όνομα της καρέκλας της εξουσίας, τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και ο ίδιος ο Δρίτσας έκαναν μία ακόμα «κωλοτούμπα» για τον αναβαλλόμενο φόρο. Έτσι με τη μία απόφαση απαλλάσσουν τις τράπεζες από φόρους δεκάδων δισ. και με την άλλη επιβάλλουν στον λαό νέα φορολογικά μέτρα και περικοπές συντάξεων και κοινωνικών δαπανών.

Πηγή: Σε φορολογική ασυλία οι τράπεζες για τα επόμενα 20 χρόνια | Δρόμος της Αριστεράς