Ο κυβερνητικός μύθος για μείωση της ανεργίας

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 377,  14/10/2017

του Παύλου Δερμενάκη

Τα στοιχεία απασχόλησης-ανεργίας δείχνουν επιδείνωση, η κυβέρνηση πανηγυρίζει

Η κυβέρνηση για να δείξει το φιλολαϊκό της πρόσωπο δηλώνει με κάθε ευκαιρία ότι στη θητεία της η ανεργία έχει μειωθεί από το 25,8% τον Ιανουάριο 2015 σε 21,0% τον Ιούλιο 2017. Επικαλείται τα γενικά μεγέθη αποφεύγοντας τον «σκόπελο» της αναφοράς των ποιοτικών στοιχείων απασχόλησης που καταρρίπτουν την αισιόδοξη εικόνα που προσπαθεί να μας προβάλει. Δυστυχώς για το λαό, κάποιοι αριθμοί δείχνουν να βελτιώνονται όπως το συνολικό αποτέλεσμα όχι μόνο παραμένει προβληματικό αλλά γίνεται ακόμα χειρότερο την περίοδο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Σύμφωνα με τα τελευταία κυβερνητικά στοιχεία (σύστημα ΕΡΓΑΝΗ) στο εννεάμηνο 2017 δημιουργήθηκαν 265.871 νέες θέσεις εργασίας. Όμως αυτές οι θέσεις εργασίας δεν δεν είναι όλες πλήρους απασχόλησης.

Το σύνολο των προσλήψεων την περίοδο αυτή ήταν 1.849.872 και από αυτές μόνο το 46,5% ήταν θέσεις πλήρους απασχόλησης. Το υπόλοιπο 54,5% ήταν μερικής ή εκ περιτροπής απασχόληση. Αν λάβουμε δε υπόψη και ότι το 48,6% των αποχωρήσεων από την εργασία δηλώθηκαν ως «οικειοθελείς» οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι η τελική εικόνα του ποσοστού της ανεργίας είναι τελείως πλαστή. Μια απλή σκέψη, σε περίοδο κρίσης και μεγάλης ανεργίας, ανεξάρτητα ποιο είναι το ποσοστό της, δεν είναι φυσιολογικό να υπάρχουν τόσες πολλές οικειοθελείς αποχωρήσεις, άρα κάτι άλλο συμβαίνει. Αυτό που συμβαίνει είναι το γνωστό, υποχρεώνονται οι εργαζόμενοι σε αποχώρηση «οικειοθελώς» από τη δουλειά που ήδη έχουν για να επαναπροσληφθούν με νέα «σύμβαση» μερικής ή εκ περιτροπής απασχόλησης, με μειωμένες αποδοχές κλπ. Παράλληλα οι μετατροπές από πλήρη σε μερική απασχοληση χωρίς απόλυση όλο και αυξάνουν. Στο εννεάμηνο 2017 πανω από 38.000 χιλιάδες θέσεις εργασίας (2% στο σύνολο των εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα) πλήρους απασχόλησης μετατράπηκαν σε μερική είτε με μονομερή απόφαση του εργοδότη είτε με τη συναίνεση του εργαζόμενου.

Με αυτές τις μεθόδους μοιράζεται μια υπάρχουσα θέση πλήρους απασχόλησης σε περισσότερους από έναν ανέργους με τη μορφή της μερικής ή εκ περιτροπής απασχόλησης και η κυβέρνηση πανηγυρίζει για την επιτυχία της.

Μάλιστα τα στοιχεία του Σεπτεμβρίου 2017 ήταν ιδιαίτερα άσχημα όσον αφορά το ισοζύγιο πλήρους και μερικής απασχόλησης. Μόλις το 39,7% ήταν θέσεις πλήρους απασχόλησης ενώ η μερική & εκ περιτροπής έφτασε το 60,3%. Συνολικά στα στοιχεία εννεαμήνου 2016 και 2017 δείχνουν για το 2017 επιδείνωση μικρή υπέρ της μερικής & εκ περιτροπής απασχόλησης τόσο όσον αφορά τις νέες θέσεις εργασίας όσο και τις μετατροπές θέσεων πλήρους απασχόλησης σε μερική.

Συμπερασματικά η κυβέρνηση ακολουθώντας πιστά τις λογικές Σημίτη περί «απασχολησιμότητας» δίνει έμφαση στον τυπικό αριθμό ανέργων όπως η ίδια τον προσδιορίζει και αγνοεί τα ποιοτικά στοιχεία του χρόνου της απασχόλησης και της συνδεδεμένης αμοιβής. Η τακτική αυτή της κυβέρνησης είναι κλασσική περίπτωση «στρουθοκαμηλισμού». Δείχνει ότι η οικονομία πάει καλά αγνοώντας το μέγιστο πρόβλημα ότι με αυτές τις μεθόδους δεν αυξάνεται ούτε η απασχόληση ούτε φυσικά και τα εισοδήματα που θα τονώσουν με τη σειρά τους τη ζήτηση και θα συμβάλλουν στην αύξηση του ΑΕΠ. Γι' αυτό και τα εθνικολογιστικά μεγέθη της ιδιωτικής κατανάλωσης συνεχίζουν να βρίσκονται σε πολύ χαμηλά επίπεδα.

Ο έμπρακτος αντίλογος σε αυτές τις προσεγγίσεις της κυβέρνησης έρχεται με αποδεικτικά στοιχεία και μετρήσεις από ένα μέλος του «κουαρτέτου» των δανειστών, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ). Ο κ. Ντράγκι επικαλούμενος στοιχεία μελέτης της ΕΚΤ προσδιόρισε ότι το πραγματικό ποσοστό ανεργίας ήταν στο 31,3%, τον Δεκέμβριο 2016, όταν τα κυβερνητικά στοιχεία την προσδιόριζαν 8 μονάδες πιο κάτω στο 23,4%. Αυτό το 31,3% προέκυψε λαμβάνοντας υπόψη μεταξύ άλλων και υπολογισμούς για: α) «τα άτομα που είναι διαθέσιμα αλλά δεν αναζητούν εργασία». Εδώ θα πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι άτομα άνω των 50 ετών εγκαταλλείπουν την προσπάθεια αναζήτησης εργασίας όταν κατά κανόνα δεν προσλαμβάνονται. Οι εργοδότες θεωρούν ότι έχουν υψηλότερο μισθολογικό κόστος και μικρότερη ευελιξία συγκριτικά με τους νέους σε ηλικία, όταν μάλιστα για τους κάτω των 25 ισχύουν ακόμα χαμηλότεροι μισθοί. β) «υποαπασχολούμενοι εργαζόμενοι μερικής απασχόλησης που επιθυμούν να εργαστούν περισσότερες ώρες».

Παράλληλα για να αξιολογήσει κάποιος το θέμα της απασχόλησης πρέπει να λαμβάνει υπόψη του και τις συνδεδεμένες με αυτήν αμοιβές. Εδώ τα πράγματα αποδεικνύονται πολύ άσχημα για τους μισθωτούς. Δυστυχώς δεν υπάρχουν ακριβλη επίσημα στοιχεία αμοιβών ενώ οι δείκτες που παρουσιάζονται «απέχουν παρασάγγας» από την πραγματικότητα. Παράλληλα οι εργασιακές σχέσεις έχουν μετατραπεί σε συνθήκες «γαλέρας». Ορισμένα στοιχεία που βλέπουν το φως της δημοσιότητας είναι ενδεικτικά:

• Σήμερα ο μέσος μεικτός μισθός για πάνω από 100.000 εργαζόμενους μερικής απασχόλησης διαμορφώνεται σε 394 €
• 200.000 ενώ εργάζονται 8 ή περισσότερες ώρες ημερησίως εμφανίζονται και αμείβονται ως μερικώς απασχολούμενοι
• Εκτιμάται ότι 900.000 εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα (χονδρικά το 50%) εργάζονται κανονικά αλλά λαμβάνουν την αμοιβή τους (όταν και όσοι την λαμβάνουν τελικά) με καθυστέρηση από ένα μέχρι 15 μήνες.
• Στην ΕΕ έχει ξεκινήσει η συζήτηση και οι μετρήσεις για τους εργαζόμενους φτωχούς. Πρόκειται για απασχολούμενους με ευέλικτες μορφές εργασίας που έχουν σαν συνέπεια η αμοιβή τους να είναι κάτω από το όριο φτώχειας. Σύμφωνα με τον καθηγητή Σάββα Ρομπόλη τα τελευταία χρόνια διαμορφώνεται και στην Ελλάδα μια νέα ισχυρή τάση - κατάσταση στην απασχόληση. Νέοι οι οποίοι εργάζονται με μερική απασχόληση και αμοιβές 200-300 € που είναι κάτω από το μειωμένο (για ευνόητους λόγους) όριο φτώχειας των 4.150 €.

Συνεπώς στην εποχή της κυβέρνησης της «αριστεράς» η πραγματική ανεργία κρύβεται με μετρήσεις «μαϊμού» και η εξαθλίωση των εργαζόμενων με τους μισθούς πείνας συνεχίζεται...

Πηγή:  Ο κυβερνητικός μύθος για μείωση της ανεργίας | Δρόμος της Αριστεράς

«Ενέσεις» αισιοδοξίας και «δημιουργική λογιστική»

10.10.2017 | από Παύλος Δερμενάκης

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Δημοσίευση: 7/10/2017 – Φύλλο 376

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 376,  7/10/2017

του Παύλου Δερμενάκη

Νέα βάρη φέρνει το προσχέδιο του προϋπολογισμού για το 2018

Η κυβέρνηση της «αριστεράς» κατέθεσε προχθές το προσχέδιο του τρίτου μνημονιακού προϋπολογισμού της. Βασικό χαρακτηριστικό του είναι η μόνιμη μνημονιακή επιταγή για μεταφορά όλο και μεγαλύτερου βάρους στα λαϊκά στρώματα.

Πρώτο στοιχείο η ανάπτυξη. Ενώ ο προϋπολογισμός του 2017 προέβλεπε για το τρέχον έτος ανάπτυξη 2,7%, τελικά στο εξάμηνο η μικρή ανάκαμψη που καταγράφεται ανέρχεται σε 0,6%. Σε πείσμα όμως των αριθμών η κυβέρνηση συνεχίζει και σχεδιάζει ανάπτυξη για το 2017 1,8%. Δηλαδή στο β’ εξάμηνο 2017 η ανάπτυξη θα ξεπεράσει το 3%, για να φτάσουμε από το 0,6% στο 1,8% και αυτό θεωρείται ρεαλιστικό… Μετά η ανάπτυξη θα πατήσει ελαφρά φρένο για το 2018 και θα πάει στο 2,4%! Οι πρόσφατοι κυβερνητικοί πανηγυρισμοί για τις επενδύσεις μετριάζονται για το 2017 αλλά θα εκτοξευτούν στο 12,6% το 2018! «Ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται».

Στον τομέα των φορολογικών εσόδων προβλέπεται αύξησή τους κατά 1 δισ. ευρώ. Έτσι, για το 2018 η καταργείται η φορολογική έκπτωση 1,5% για μισθωτούς και συνταξιούχους καθώς και η κατάργηση της έκπτωσης φόρου 10% για δαπάνες υγείας. Παράλληλα προβλέπεται η συνέχιση της διαδικασίας αύξησης του ΦΠΑ στα νησιά Βορείου και Νοτίου Αιγαίου, η επιβολή φόρου υπεραξίας στις μεταβιβάσεις ακινήτων κ.ά.

Βέβαια η κυβέρνηση σχεδιάζει έσοδα αλλά η πραγματική οικονομία δείχνει ότι πλέον βρισκόμαστε στο ανώτατο όριο φοροδοτικής ικανότητας. Ήδη καταγράφεται απόκλιση 1,9 δισ. ευρώ στα φορολογικά έσοδα στο οκτάμηνο 2017. Υπό αυτές τις συνθήκες η κυβέρνηση «ομολογεί» στο προσχέδιο ότι τα έσοδα 2017 δεν πρόκειται να πιαστούν (-2 δισ.), και αναφέρει μεταξύ των αιτιών τη συρρίκνωση της φορολογικής βάσης χωρίς περεταίρω στοιχεία. Για να πιαστεί λοιπόν ο στόχος του πλεονάσματος περικόπτονται δαπάνες και αυξάνονται τα κρατικά «φέσια» στην αγορά.

Οι κρατικές δαπάνες είναι μειωμένες. Μάλιστα, από όλες τις κατηγορίες δαπανών το 2017 η μείωση αφορά τις κοινωνικές δαπάνες κατά 300 εκατ. ευρώ και το αποθεματικό κατά 700 εκατ. ευρώ για να εξασφαλιστεί 1 δισ. ευρώ. Αντίστοιχα κατά 300 εκατ. ευρώ μειώνονται αρχικά για μία ακόμα φορά οι κοινωνικές δαπάνες για το 2018. Πρακτικά: Μείωση κατά 50% του επιδόματος θέρμανσης στις φτωχές οικογένειες και κατάργηση («εξορθολογισμό» την ονομάζουν) μιας σειράς επιδομάτων αλληλεγγύης (απροστάτευτων τέκνων, ανεργίας για τους νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας, φτώχειας λόγω φυσικών καταστροφών, κ.ά.).

Το δημόσιο συνεχίζει να είναι ο πρώτος «μπαταχτσής» της χώρας. Τον Αύγουστο του 2017 οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του κράτους στον ιδιωτικό τομέα αυξήθηκαν κατά 600 εκατ. ευρώ και ξεπέρασαν τα 6 δισ. ευρώ. Υπενθυμίζουμε εδώ τις δηλώσεις του κ. Σταθάκη, τότε αρμόδιου υπουργού, ότι μέχρι τον Ιούνιο 2017 θα μηδενιζόταν οι σχετικές οφειλές του δημοσίου…

Στον τομέα των δημοσίων επενδύσεων έχουμε την αποκλειστική σχεδόν στήριξη στους πόρους από την ΕΕ και την καθήλωση του ποσού στα 6,8 δισ. ευρώ για τα έτη 2017 και 2018, από 6,3 δισ. το 2016. Όταν οι μελετητές και οι παράγοντες της αγοράς/παραγωγής ζητούν επενδυτικό σοκ 100 δισ. ευρώ η κυβέρνηση με αυτά τα «ψίχουλα» –που μάλιστα δεν χρηματοδοτούν όλα επενδύσεις αλλά ένα μεγάλο μέρος είναι ουσιαστικά καταναλωτικές δαπάνες– θα πετύχει ανάπτυξη και αύξηση επενδύσεων 12,6% το 2018!

Με αυτά τα δεδομένα η κυβέρνηση σχεδιάζει να πετύχει πρωτογενές πλεόνασμα 2,21% το 2017 και 3,57% το 2018. Και μπορεί για το 2017 να πετύχει το στόχο των δανειστών του 1,75% με τη γνωστή μέθοδο των περικοπών και του ετεροχρονισμού δαπανών αλλά για το 2018, που ο στόχος είναι διπλάσιος, εκφράζονται πολλές αμφιβολίες ακόμα και από τους δανειστές. Γι’ αυτό έχουν ήδη πέσει στο τραπέζι νέα μέτρα με πιο άμεσο την μεταφορά των ήδη ψηφισμένων αποφάσεων για τις μειώσεις των συντάξεων από το 2019 στο 2018. Η κυβέρνηση για να κατευνάσει αυτές τις ανησυχίες καταφεύγει στη διαδικασία, για το 2017, επίτευξης μεγαλύτερου πλεονάσματος σε μια προσπάθεια να κερδίσει χρόνο και να σχεδιάσει… την βολικότερη κατ΄ αυτήν ημερομηνία των εκλογών.

Σύμφωνα με τις δηλώσεις της κυβέρνησης, στόχων όλων αυτών είναι ο περιορισμός του δημόσιου χρέους. Ποια είναι όμως η πραγματικότητα; Για την περίοδο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ από 312 δισ. ευρώ το 2015 εκτιμάται σε 328 δισ. το 2018 παρουσιάζοντας αύξηση σε όλη την περίοδο παρά τις επιτυχίες με τα πλεονάσματα. Ενώ με τα τελικά στοιχεία του ΑΕΠ 2016 ανερχόταν σε 179% του ΑΕΠ.

Μαζί με όλα αυτά βέβαια και η «δημιουργική λογιστική». Ο χρεοκοπημένος ΕΟΠΠΥ, για το 2017 εμφανίζει ότι θα έχει πλεόνασμα σχεδόν μισό δισ. όταν από τα στοιχεία του υπουργείου προκύπτει ότι στο 7μηνο 2017 οι οφειλές του είχαν ξεπεράσει το 1 δισ. ευρώ.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή οι πλούσιοι σήμερα είναι πλουσιότεροι σε σύγκριση με το 2010 και οι φτωχοί φτωχότεροι. Το πλουσιότερο 20% το 2010 είχε 5,6 φορές το εισόδημα των φτωχότερων. Ενώ σήμερα το νούμερο έχει διαμορφωθεί σε 6,5 φορές πάνω. «Η διαφορά των φτωχών με τους πλούσιους σήμερα έχει μεγαλώσει», ανέφερε προχθές στη Βουλή ο επικεφαλής του Γραφείου, καθηγητής κ. Π. Λιαργκόβας. Εύγε…

Πηγή:  «Ενέσεις» αισιοδοξίας και «δημιουργική λογιστική» | Δρόμος της Αριστεράς

Το κυβερνητικό παραμύθι της ανάπτυξης σε νέες περιπέτειες

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 375,  30/09/2017

του Παύλου Δερμενάκη

Κυβέρνηση, βουλευτές και παρατρεχάμενοι προσπαθούν με κάθε τρόπο, καθημερινά, να μας πείσουν ότι η κατάσταση της οικονομίας βελτιώνεται… «Καθισμένοι» πάνω στις πάσης φύσεως απολαβές τους, που ορισμένοι δεν τις είχαν δει ούτε στο όνειρό τους, έχοντας χάσει κάθε επαφή με τα λαϊκά στρώματα, θέλουν να αγνοούν, γιατί έτσι τους βολεύει, τα δεινά που περνά καθημερινά ο λαός, όχι μόνο στον οικονομικό τομέα και την επιβίωση αλλά σε όλες σχεδόν τις δραστηριότητές του . Οι «αριστεροί» της κυβέρνησης αντί να εστιάσουν στη δραματική κατάσταση των λαϊκών στρωμάτων φροντίζουν να αντλούν «εικόνα» για την πορεία της οικονομίας από τον κάθε Μελισσανίδη, Σαββίδη και λοιπά νέα τζάκια και τις εύκολες αναλύσεις αριθμών διάφορων παρατρεχάμενων.

Τελευταία έκφραση αυτού του αμοραλισμού το άρθρο του υπουργού οικονομίας & ανάπτυξης κ. Δ. Παπαδημητρίου στην ιστοσελίδα Capital στις 25/9/2017 με τίτλο Η ανάκαμψη της οικονομίας και η μυθολογία της. Ο εξ Αμερικής κ. καθηγητής σε μια έκθεση ιδεών προσπαθεί να μας πείσει για την καλή πορεία της οικονομίας αξιοποιώντας τα οικονομικά μεγέθη όπως τον βολεύουν και αγνοώντας τα προβλήματα που υπάρχουν ή και ενδεχόμενα κρύβονται πίσω από τους αριθμούς.

Ας σταχυολογήσουμε – σχολιάσουμε μερικά από τα επιχειρήματά του:

Ανάκαμψη: «…το 2017 αποτελεί έτος ανάκαμψης της οικονομίας». Επικαλούμενος στοιχεία χωρίς να αναφέρει κάποιο νούμερο μιλά για ανάκαμψη στο α΄ εξάμηνο και παραπέμπει στη συνέχεια στο 1,8% ότι το λένε τρίτοι, όχι ο ίδιος. Δεν μας ενημερώνει ότι στόχος για το 2017, που ο ίδιος ψήφισε και υπερασπίστηκε ήταν το 2,7% και έναντι αυτού στο α’ εξάμηνο βρισκόμαστε μόλις στο 0,6%!!! Και αυτή επίδοση πρέπει να συγκριθεί με τη μείωση του ΑΕΠ κατά 24,2% στην περίοδο 2008-2016. Καλό θα ήταν ο κ. καθηγητής να μας πληροφορήσει σε ποια άλλη χώρα στον κόσμο, όχι μετά από 9 συνεχή χρόνια μείωσης του ΑΕΠ, όπως στην περίπτωσή μας, αλλά μετά από τα μισά χρόνια ύφεσης, η «ανάπτυξη» ήταν τόσο ασθενική. Η απάντηση είναι πουθενά.

Επενδύσεις: «….στο α΄ εξάμηνο 2017… οι ακαθάριστες εγχώριες επενδύσεις αυξήθηκαν κατ’ όγκο 2,7%». Είναι το γνωστό σλόγκαν του πρωθυπουργού περί GRinvest. Ας περιμένουμε όμως να έχουμε τα οριστικά μεγέθη, γιατί έτσι πανηγύριζαν και πέρσι με τα στοιχεία του α΄ εξαμήνου 2016 ότι αυξάνονται οι επενδύσεις (ήταν +2%), αλλά στο τέλος του έτους το σύνολο των επενδύσεων ήταν και πάλι αρνητικό (-1,8%). Σε κάθε περίπτωση, η όποια αύξηση των επενδύσεων θα πρέπει να συγκρίνεται με τη μείωσή τους κατά 63,7% την περίοδο 2008-2016. Αυτή η καταστροφή στον παραγωγικό ιστό της χώρας δεν διορθώνεται με αύξηση των επενδύσεων κατά 1-2%. Μια τέτοια λογική είναι η «θεραπεία» του καρκινοπαθούς με ασπιρίνες.

Ξένες επενδύσεις: «οι ξένες άμεσες επενδύσεις που το 2016 είχαν σημειώσει ρεκόρ δεκαετίας αυξήθηκαν περαιτέρω το α’ εξάμηνο 2017 κατά 185% ετησίως!» Η χρησιμοποίηση αυτών των μεγεθών μπορεί να δημιουργεί εντυπώσεις σε κάποιους, αλλά σε όσους γνωρίζουν τι σημαίνουν, οι εντυπώσεις είναι αλγεινές. Πρόκειται για τα χρήματα που εισέρχονται στη χώρα για διάφορες επιχειρηματικές δραστηριότητες και δηλώνονται μεν τυπικά ως ξένες άμεσες επενδύσεις, όμως είναι τέτοιες μόνο λογιστικά. Στην περίπτωση της Ελλάδας το μεγαλύτερο μέρος από αυτά τα χρήματα εισέρχεται στο πλαίσιο του πλιάτσικου στην ελληνική, δημόσια και ιδιωτική, περιουσία. Είναι κυρίως τα χρήματα των εξαγορών, «έναντι πινακίου φακής», επιχειρήσεων και ακινήτων λόγω της κρίσης και της χρηματοπιστωτικής ασφυξίας. Παράλληλα, στον ίδιο λογαριασμό εντάσσονται και μεταβιβαστικές πληρωμές στο πλαίσιο του παγκοσμιοποιημένου σχεδιασμού των πολυεθνικών για φοροαποφυγή. Καλό θα ήταν ο κ. υπουργός αντί να επικαλείται την ευημερία των αριθμών να μας πληροφορήσει που «επενδύθηκαν» αυτά τα χρήματα. Εκεί θα διαπιστώσουμε ότι χρησιμοποιήθηκαν για να αλλάξουν χέρια περιουσίες και όχι για να γίνουν νέες επενδύσεις. Γι’ αυτό και δεν προκύπτει αύξηση των επενδύσεων όπως αναφέραμε παραπάνω. Άλλωστε και επί Σαμαρά το 2013 και 2014 είχαν έρθει, κάθε χρονιά, πάνω από 2 δισ. ευρώ σαν άμεσες επενδύσεις. Ποια ήταν τα αποτελέσματα στην οικονομία;

Ανεργία, απασχόληση: «…. οι άνεργοι έχουν μειωθεί κατά 230.000….». Στοιχεία χωρίς καμία ποιοτική αξιολόγηση, ώστε με την απλή αριθμητική να φαίνεται μείωση της ανεργίας. Αν ο κ. καθηγητής ήθελε να είναι συνεπής με τη στατιστική επιστήμη και να μην τη χρησιμοποιεί ως μηχανισμό προπαγάνδας, θα έπρεπε να αναφέρει την πραγματική ανεργία στο 31,3% στο τέλος του 2016, όπως την έχει προσδιορίσει μελέτη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας η οποία περιλαμβάνει και ποιοτικά στοιχεία. Βολεύεται όμως η κάθε κυβέρνηση με τη μετρούμενη από τον ΟΑΕΔ «μείωση» κι ας είναι είναι κάλπικη. Στην ουσία δεν αυξάνεται η απασχόληση. Απλά μία πλήρης θέση εργασίας μοιράζεται σε περισσότερους ήμι-απασχολούμενους. Οι περισσότερες νέες θέσεις εργασίας (55%) που δημιουργούνται δεν είναι πλήρους απασχόλησης αλλά μερικής ή εκ περιτροπής. Και όσον αφορά στους μισθούς, στον ιδιωτικό τομέα τα νερά είναι αχαρτογράφητα και ο κάθε εργοδότης πληρώνει κατά το δοκούν επιβάλλοντας συνθήκες γαλέρας. Εκατοντάδες χιλιάδες εργάζονται με μισθό 200 – 300 ευρώ τον μήνα δημιουργώντας τη στρατιά των εργαζόμενων – φτωχών. Ένα πολύ μεγάλο μέρος μισθωτών εργάζεται χωρίς να λαμβάνει αμοιβή. Εργοδότες οφείλουν δεδουλευμένα πολλών μηνών και στο τέλος οι εργαζόμενοι λόγω της νομοθεσίας (προηγούνται οι τράπεζες) τα χάνουν αν κλείσει η επιχείρηση.

Η κυβέρνηση με αυτά τα επιχειρήματα προσπαθεί, αφού πρώτα η ίδια υποβάλλεται σε «ενεσοθεραπεία» αισιοδοξίας, να τη μεταφέρει και στον λαό. Όμως ο λαός δεν τρέφεται με τις αερολογίες και την επίκληση αριθμών. Η πραγματικότητα που βιώνει είναι πολύ σκληρή. Το πότε και πως θα αντιδράσει σε αυτή την λεηλασία της ζωής του αλλά και την κοροϊδία θα κριθεί στην πορεία…

Πηγή: Το κυβερνητικό παραμύθι της ανάπτυξης σε νέες περιπέτειες | Δρόμος της Αριστεράς

Τα «θαύματα» του Κυριάκου Μητσοτάκη

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 374,  23/09/2017

του Παύλου Δερμενάκη

«Καλλιστεία» κυβέρνησης – αντιπολίτευσης στη ΔΕΘ για τον καλύτερο υπηρέτη των Μνημονίων

Στις πρόσφατες ομιλίες των Α. Τσίπρα και Κ. Μητσοτάκη στη φετινή ΔΕΘ καταγράφηκε, από μία ακόμα πλευρά, το μέγεθος της σαπίλας του πολιτικού συστήματος που αποδέχεται να «κυβερνά» μια χώρα νέο-αποικία, και της αδιαφορίας του για τα πλατιά λαϊκά στρώματα και το πώς αυτά θα επιβιώσουν.

Ο εν ενεργεία «πρωθυπουργός» υποσχέθηκε επενδύσεις, GRinvest μας το είπε. Ο σε αναμονή «πρωθυπουργός», Κυριάκος Μητσοτάκης, μίλησε για έκρηξη ιδιωτικών επενδύσεων. Και οι δύο ξέχασαν τους περιορισμούς που έχουν επιβάλλει στον λαό και την οικονομία με τις πολιτικές τους επιλογές. Ξέχασαν το χρέος που είναι πλέον 185% του ΑΕΠ. Ξέχασαν τα μνημόνια και την υπαγόρευση των πολιτικών αποφάσεων από τους δανειστές μέχρι το 2060. Ξέχασαν τη συνεχή φτωχοποίηση του λαού…

Και ο μεν Α. Τσίπρας προσπαθεί σήμερα να περισώσει, στο πλαίσιο μιας «κεντροαριστερής» διαχείρισης ό,τι μπορεί από το ναυάγιο των αρχικών του υποσχέσεων, ο δε Κ. Μητσοτάκης, γνωρίζοντας τους περιορισμούς που θα έχει, προσπαθεί να δώσει υποσχέσεις όχι προς τον λαό, που τον αγνοεί επιδεικτικά, αλλά προς τους δανειστές και την άρχουσα τάξη της Ελλάδας.

Τα βασικά σημεία της ομιλίας του Κ. Μητσοτάκη στη ΔΕΘ, που αποτελούν και το στίγμα των προθέσεών για την πολιτική που θέλει να ακολουθήσει συνοψίζονται στα ακόλουθα:

Η εφαρμογή των μνημονιακών δεσμεύσεων είναι δεδομένη: Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που υπαγορεύονται από τους δανειστές είναι απόλυτα σεβαστές από τον κ. Μητσοτάκη καθώς αυτές συνάδουν με τα προσωπικά του πιστεύω. Άλλωστε, τις υπηρέτησε με υπερβάλλοντα ζήλο, προχωρώντας στη διαδικασία απολύσεων δημοσίων υπαλλήλων, ως κορυφαίος υπουργός της προηγούμενης κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου. «Εμείς θα υλοποιήσουμε όλες τις αλλαγές για τις οποίες μιλώ γιατί τις πιστεύουμε και γιατί ξέρουμε να τις κάνουμε.»

Προνόμια στα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα: Στην ομιλία του έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στην «εξάντληση της φοροδοτικής ικανότητας των Ελλήνων», και μίλησε για μεσαία τάξη που διαλύεται. Και στο όνομα αυτής της διαπίστωσης εξάγγειλε «μείωση της φορολογίας εισοδήματος για τις επιχειρήσεις από το 29% στο 20%». Παράλληλα, υποσχέθηκε πλήρη ασυδοσία στα επιχειρηματικά συμφέροντα σε όλους τους τομείς με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την «προώθηση εμβληματικών επενδύσεων, όπως το Ελληνικό και οι Σκουριές». Όλα αυτά θα οδηγήσουν, κατά τη φαντασία του Κ. Μητσοτάκη, σε «έκρηξη ιδιωτικών επενδύσεων». Επενδύσεις σημαίνουν παραγωγή για να καταναλώσει ποιος και με ποιο εισόδημα, όταν η ιδιωτική κατανάλωση παραμένει χαμηλά και ο λαός συνεχίζει να φτωχοποιείται; Αυτά είναι «ψιλά γράμματα» για τον «θαυματοποιό» Κ. Μητσοτάκη.

Ρευστότητα της οικονομίας: Στο μέγα θέμα της ρευστότητας της οικονομίας και της χρηματοδότησης των επενδύσεων ως ταχυδακτυλουργός έδωσε «λύσεις» χωρίς να περιγράψει απολύτως τίποτα. «Οι επενδύσεις χρειάζονται πολιτική βούληση. Χρειάζονται όμως και χρηματοδότηση. Και αυτό μας φέρνει αντιμέτωπους με τρεις μεγάλες προκλήσεις. Την καλύτερη αξιοποίηση των ευρωπαϊκών πόρων. Την γρήγορη εξόφληση των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου. Και την αποκατάσταση της ρευστότητας από το εγχώριο τραπεζικό σύστημα». Έτσι μ’ αυτόν τον απλό τρόπο «έλυσε» το πρόβλημα της χρηματοδότησης της οικονομίας, συμπληρώνοντας ότι η αποκατάσταση της ρευστότητας από το τραπεζικό σύστημα θα επιτευχθεί με την αντιμετώπιση των «κόκκινων δανείων». Για το πώς και με ποιον τρόπο, φυσικά δεν είπε κουβέντα, γιατί η νεοφιλελεύθερη λογική του θα τον ανάγκαζε να εξαγγείλει τα αντιλαϊκά μέτρα λεηλασίας της λαϊκής περιουσίας και της μεσαίας τάξης, για την οποία κόπτεται, τα οποία έχει ήδη επεξεργαστεί.

Ιδιωτικοποίηση των πάντων: Η μεγάλη… εφεύρεση του Κ. Μητσοτάκη θα είναι η άκρατη ιδιωτικοποίηση των πάντων. Όχι μόνο της δημόσιας περιουσίας μέσω ξεπουλήματος αλλά και των υπηρεσιών που παρέχει το κράτος. Στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας όπως δείχνει θα είναι αμείλικτος… «Απόλυτη προτεραιότητα για τη νέα κυβέρνηση θα είναι η ταχύτατη υλοποίηση των σχεδιασμένων ιδιωτικοποιήσεων». Όσον αφορά στις υπηρεσίες που παρέχει το κράτος διαμήνυσε ότι «…τασσόμαστε απερίφραστα υπέρ της παραχώρησης περισσότερων λειτουργιών στον ιδιωτικό τομέα…». Για να μειώσει τη φορολογία στα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα θα επιβαρύνει με νέα χαράτσια τα λαϊκά στρώματα. Φανταστείτε πόσα «5ευρα» θα πληρώνουμε σε ιδιώτες για δημόσιες υπηρεσίες που θα έπρεπε να είναι δωρεάν!

Για τη νεολαία και την παιδεία: Εξάγγειλε μία ακόμα κατάργηση του προηγούμενη συστήματος παιδείας. Το σύστημα της παιδείας στην Ελλάδα θα συνεχίσει να αποτελεί για κάθε κυβερνητική αλλαγή την «περίοδο μαθητείας του μπαρμπέρη στου κασίδη το κεφάλι». Και παράλληλα υποσχέθηκε «…ένα φιλόδοξο πρόγραμμα μαθητείας για απόφοιτους πανεπιστήμιων εξάμηνης διάρκειας… Όχι στην παλιά λογική των Κέντρων Επαγγελματικής Κατάρτισης, τα οποία απέτυχαν οικτρά» αλλά «ταχύρρυθμη εκπαίδευση ανέργων με πτυχία θετικών επιστημών (μαθηματικών, φυσικών) σε δεξιότητες προγραμματισμού…» για «να βρουν δουλειά τώρα ως προγραμματιστές»… Το σύστημα των ΚΕΚ που εισήγαγε ο πατέρας του στην περίοδο 1990-1993, το οποίο αξιοποίησαν οι μετέπειτα κυβερνήσεις και της Ν.Δ. και ο ίδιος ως υπουργός, για να τρώγονται τα κονδύλια της Ε.Ε., απέτυχε οικτρά μας λέει σήμερα ο μαθητευόμενος μάγος. Θα το αντικαταστήσει με 6μηνες μαθητείες για να γίνουν οι άνεργοι πτυχιούχοι προγραμματιστές. Έτσι θα λύσει ο σοβαρός και αξιόπιστος Κ. Μητσοτάκης την ανεργία των νέων που όπως ο ίδιος λέει «αγγίζει το 50%»!

Για την κοινωνική ισότητα: Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη συνέντευξη Τύπου της Κυριακής 17/9/2017 κατέθεσε σε μία πρόταση όλα του τα πιστεύω και την ιδεολογία του. Μας ενημέρωσε ότι «η κοινωνική ισότητα είναι αντίθετη στην ανθρώπινη φύση!». Άρα ξέρουμε τι μας περιμένει…

Μ’ αυτές τις νεοφιλελεύθερες συνταγές ο Κ. Μητσοτάκης αναμένει να γίνει πρωθυπουργός για να συνεχίσει την καταστροφή του λαού και της χώρας υπακούοντας, ως γνήσιος εθελόδουλος και αυτός, στις εντολές των δανειστών. Δυστυχώς, αυτές οι επιλογές δεν αναδεικνύουν μόνο το πρόβλημα (Κ. Μητσοτάκης + Ν.Δ. = νεοφιλελευθερισμός + εθελοδουλεία), αλλά και την τραγική αποτυχία της σημερινής κυβέρνησης που ξεκίνησε ως κυβέρνηση της Αριστεράς και κατάντησε υπηρέτης του νεοφιλελευθερισμού και «γιουσουφάκι» των δανειστών…

Πηγή: Τα «θαύματα» του Κυριάκου Μητσοτάκη | Δρόμος της Αριστεράς