Επικοινωνιακό σόου με τους τραπεζίτες

του Παύλου Δερμενάκη

Την εβδομάδα που διανύουμε δόθηκε μία ακόμα παράσταση του «έργου» της μνημονιακής μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Αλέξης Τσίπρας που βροντοφώναζε το σύνθημα «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» ολοκλήρωσε μία ακόμα «κωλοτούμπα». Ζήτησε από τους τραπεζίτες να βάλουν πλάτη στην πολιτική των πλειστηριασμών που εφαρμόζει η κυβέρνησή του για λογαριασμό τους και νομοθέτησε την αυτεπάγγελτη δίωξη-φυλάκιση όποιου αντιστέκεται.

Ο πρωθυπουργός στη συνάντησή του με τους εκπροσώπους των τραπεζών τούς ζήτησε τέσσερα πράγματα: α) να αντιπαρατεθούν στα fake news (ψεύτικες ειδήσεις) περί πλειστηριασμών, β) να σταματήσουν να προστατεύουν τους μεγάλο-οφειλέτες, γ) να προστατεύσουν τους αδύναμους και δ) να χρηματοδοτήσουν την ανάπτυξη.

Μια σχεδιασμένη συνάντηση

Η συνάντηση αυτή δεν ήταν μία ακόμα στο πλαίσιο του γενικού προγράμματος του πρωθυπουργού. Έγινε με ειδικό σχεδιασμό. Πραγματοποιήθηκε στην παρούσα περίοδο που, με αιχμή το θέμα των πλειστηριασμών και όσα συμβαίνουν γύρω από αυτούς από κυβερνητικής πλευράς (καταστολή, ειδικά μέτρα, αλλαγή και τερματισμός εφαρμογής νόμου Κατσέλη κ.λπ.), αρχίζει και αναπτύσσεται πίεση προς την κυβέρνηση.

Η πίεση που δέχεται η κυβέρνηση για το θέμα των πλειστηριασμών και την προστασία της λαϊκής περιουσίας είναι μεγάλη. Τα λαϊκά στρώματα αδυνατούν να ανταποκριθούν στις πάσης φύσεως δανειακές αλλά και φορολογικές υποχρεώσεις τους, όχι γιατί εκτίμησαν λάθος τις δυνατότητές τους αλλά γιατί οι μνημονιακές κυβερνήσεις με τα μέτρα τους τα οδήγησαν σε αυτή την αδυναμία. Παράλληλα η εκάστοτε κυβέρνηση τροποποιεί συνεχώς το νομικό πλαίσιο σε βάρος του λαού, υπέρ των τραπεζών και όλων όσων επιβουλεύονται τη λαϊκή περιουσία, στους οποίους περιλαμβάνεται και το ίδιο το κράτος. Καθώς η λαϊκή αγανάκτηση αρχίζει να εκφράζεται, ο Τσίπρας και οι σύμβουλοί του θεωρούν ότι μπορεί να την καθησυχάσουν με συναντήσεις με τους τραπεζίτες και με παρακάλια στην ευαισθησία τους… Οι ΣΥΡΙΖΑίοι που μέχρι το 2014 πρωτοστατούσαν στους αγώνες ενάντια σε κατασχέσεις και πλειστηριασμούς, σήμερα παρακολουθούν, από τον καναπέ, τον «ηγέτη» τους να παρακαλά τους τραπεζίτες να προστατεύσουν τη λαϊκή κατοικία όχι γιατί τον «έπιασε ο πόνος» (αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα έπαιρνε άλλα μέτρα ως πρωθυπουργός) αλλά γιατί προσπαθεί με επικοινωνιακές μεθόδους να περιορίσει τη φθορά του.

Λεηλασία με «τακτ»

Ο πρωθυπουργός ζήτησε να σταματήσουν οι τράπεζες να προστατεύουν τους μεγάλο-οφειλέτες και τους μπαταχτσήδες. Δηλαδή όλες οι κινητοποιήσεις του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι το 2014 που απέτρεπαν τους πλειστηριασμούς και η απαγόρευση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας το 2014 και μέχρι μια αρχική περίοδο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ήταν στήριγμα στους στρατηγικούς κακοπληρωτές. Τέτοιες απόψεις αποτελούν τον ορισμό της διαστροφής της αλήθειας στο όνομα της πολιτικής σκοπιμότητας.

Επίσης ζήτησε να προστατεύουν τους αδύναμους. Αν και πρωθυπουργός ξεχνά τον ρόλο της κυβέρνησης, της Βουλής, το Σύνταγμα, τη δικαιοσύνη και τη λογική και απευθύνει «έκκληση» στους τραπεζίτες. Σε αυτούς εναποθέτει την προστασία των αδύναμων. Αυτός δεν έχει κανένα ρόλο ως πρωθυπουργός. Αυτός δεν μπορεί να νομοθετήσει για την προστασία της λαϊκής περιουσίας. Αυτός απλά «προεδρεύει», όπως έγινε και στη συνάντηση με τους τραπεζίτες. Αναγνωρίζει έμπρακτα ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να νομοθετήσει για την προστασία των αδύναμων, αφού έχει παραδοθεί σε κάθε αίτημα των δανειστών και των συμφερόντων που κρύβονται πίσω από αυτούς. Αυτή η πρακτική φυσικά δεν είναι νέα. Αντίστοιχα έχει εναποθέσει την προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων και της απασχόλησης στους εργοδότες. Το σεβασμό των νόμων του κράτους στην αγορά, στο πλαίσιο των «εργαλειοθηκών» του ΟΟΣΑ για τις απελευθερώσεις-αδειοδοτήσεις δραστηριοτήτων κ.λπ.

Η συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με τους τραπεζίτες δεν ήταν μία ακόμα στο πλαίσιο του γενικού προγράμματος του πρωθυπουργού. Έγινε με ειδικό σχεδιασμό. Πραγματοποιήθηκε στην παρούσα περίοδο που, με αιχμή το θέμα των πλειστηριασμών και όσα συμβαίνουν γύρω από αυτούς από κυβερνητικής πλευράς αρχίζει και αναπτύσσεται πίεση προς την κυβέρνηση

Με αυτή την τοποθέτησή του μας προϊδεάζει για το τι θα ακολουθήσει στην επόμενη περίοδο με τους πλειστηριασμούς, όταν μάλιστα από 1/1/2019 δεν θα υπάρχει καμία προστασία ούτε για την πρώτη-κύρια κατοικία, ενώ θα έχουν μειωθεί ακόμα περισσότερο οι μισθοί και οι συντάξεις με τα νέα μέτρα (φορολογικά κ.λπ.). Έρχεται συνεπώς η ώρα της απόλυτης λεηλασίας για τη λαϊκή περιουσία, την οποία παροτρύνει τους τραπεζίτες να την κάνουν με «τακτ»…

Ποια fake news;

Ο πρωθυπουργός, που για να φτάσει σε αυτή τη θέση πρωτοστάτησε και στηρίχτηκε στο κίνημα κατά των πλειστηριασμών, σήμερα θεωρεί ότι η είδηση για κατάσχεση και πλειστηριασμό που αφορά τα λαϊκά στρώματα είναι ψεύτικη (fake news). Όμως η πραγματικότητα, που τη βιώνει ο λαός μακριά από την ειδυλλιακή εικόνα που καλλιεργούν στο Μαξίμου, είναι τελείως διαφορετική. Αυτά που ο πρωθυπουργός ονομάζει fake news είναι ο καθημερινός «Γολγοθάς» για εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά που προσπαθούν να σώσουν την περιουσία που δημιούργησαν με στερήσεις και «αίμα».

Πόσο είναι fake news οι κατασχέσεις πρώτης κατοικίας, μάλιστα από την εφορία, για οφειλές ακόμα και 1.500 €, που καταγράφονται καθημερινά από τις σχετικές καταγγελίες. Ποια είναι τα fake news όταν ήδη πλειστηριάζονται, όχι ακόμα μαζικά, πρώτες κατοικίες για ευτελή ποσά, ακόμα και για άτομα με ειδικές ανάγκες.

Αφού οι τραπεζίτες αναγορεύονται σε θεματοφύλακες της προστασίας των αδύναμων, για ποιο λόγο οι τράπεζες δεν προχωρούν σε διαγραφές οφειλών από τα λαϊκά στρώματα. Έχουν όλα τα στοιχεία για τα εισοδήματά τους και γνωρίζουν πολύ καλά ότι το μεγαλύτερο μέρος από αυτά τα δάνεια δεν υπάρχει καμία περίπτωση να πληρωθεί, όσο και αν βελτιωθεί η κατάσταση της οικονομίας σε μία χώρα που θα είναι υποχρεωμένη να εφαρμόζει μέχρι το 2060 υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα και θα συνεχίζει στο διηνεκές να εφαρμόζει εσωτερική υποτίμηση για να παραμένει στο ευρώ.

Περιμένοντας την ανάπτυξη

Τέλος ο πρωθυπουργός ζήτησε από τους τραπεζίτες να χρηματοδοτήσουν την ανάπτυξη. Αγνοεί (;) ότι α) οι τράπεζες δεν διαθέτουν τα αναγκαία κεφάλαια για χρηματοδοτήσεις, β) παρά τα αισιόδοξα σενάρια της κυβέρνησης η ανάπτυξη δεν έρχεται, γ) οι επενδύσεις συνεχίζουν να είναι αρνητικές αφού δεν υπάρχει ανάκαμψη της ιδιωτικής κατανάλωσης λόγω της συνεχιζόμενης μείωσης των εισοδημάτων.

Συνεπώς ο πρωθυπουργός, με την παρουσία των τραπεζιτών, έδωσε ένα ακόμα επικοινωνιακό σόου. Δυστυχώς για αυτόν από την εκτέλεση της «παράστασης» φάνηκε η αδυναμία του να αντιμετωπίσει τα θέματα με δική του πρωτοβουλία ως κυβέρνηση και συνεπώς ο περιορισμένος ρόλος του. Ομολόγησε στην πράξη ότι τα πραγματικά αφεντικά της οικονομίας είναι οι τράπεζες, αυτός απλά προεδρεύει για λογαριασμό τους, και τις παρακαλεί να είναι πιο ευαίσθητες στην άσκηση των δραστηριοτήτων τους… Όσο για το αίτημα της «σεισάχθειας» είναι πλέον μια απαγορευμένη λέξη στο ΣΥΡΙΖΑϊκο λεξικό…

«Και πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις» η κυβέρνηση απέδειξε ποιος έδωσε εντολές στη σύσκεψη και ποιος τις εκτελεί ως πειθήνιο, άβουλο, όργανο. Η κυβέρνηση κατέθεσε τροπολογία στο όνομα του δημοσίου συμφέροντος με την οποία επιβάλλει «την αυτεπάγγελτη δίωξη σε όποιον προκαλεί απλή σωματική βλάβη ή άλλη παράνομη πράξη ή παράλειψη, σε υπάλληλο πλειστηριασμού που διενεργείται κατά τη διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης». Επίσης, «τιμωρείται με τις προβλεπόμενες από την κείμενη νομοθεσία ποινές (φυλάκιση 6 ή 3 μηνών κατ’ ελάχιστο όριο κατά περίπτωση) όποιος εισέρχεται και παραμένει σε χώρους διεξαγωγής πλειστηριασμών κατά τη διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης, διακόπτοντας ή διαταράσσοντας την ομαλή διεξαγωγή αυτών».

Αυτά για να είναι σε όλους απόλυτα γνωστό τι θα γίνει με τους πλειστηριασμούς της λαϊκής περιουσίας το επόμενο διάστημα…

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 387, 23/12/2017

Πηγή:  Επικοινωνιακό σόου με τους τραπεζίτες | Δρόμος της Αριστεράς

Μεταμοντέρνα αποικία διαρκείας

Πώς μεθοδεύεται η μετάβαση στη «μεταμνημονιακή πραγματικότητα»

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 386, 16/12/2017

του Παύλου Δερμενάκη

Eντός των ημερών η χώρα μπαίνει στην τελευταία περίοδο του τρίτου μνημονίου. Από το καλοκαίρι του 2015 έχει βέβαια τρέξει πολύ νερό στο αυλάκι, αλλά τα αποτελέσματα της κυβερνητικής διαχείρισης εξακολουθούν να επιδέχονται διπλή ανάγνωση. Η μία γίνεται μέσα από τα επικοινωνιακά γυαλιά της κυβέρνησης που βλέπει παντού επιτυχίες και βελτιώσεις στην πορεία της οικονομίας και της κοινωνίας. Η άλλη ανάγνωση, σχετίζεται με την ωμή πραγματικότητα που βιώνει ο λαός και είναι η συνεχής φτωχοποίηση. Παράλληλα, η κυβέρνηση πολιτευόμενη σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, έναν τομέα στον οποίο όπως αποδεικνύεται εκ των αποτελεσμάτων δεν είχε καμία προετοιμασία, εμπλέκει τη χώρα και το λαό σε ακόμα χειρότερες περιπέτειες.

Μνημόνιο μετά το Μνημόνιο;

Η τρίτη αξιολόγηση ολοκληρώθηκε προς το παρόν σε επίπεδο τεχνικών κλιμακίων. Αναμένεται η ψήφιση των σχετικών νόμων (για περισσότερα, βλέπετε στο προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας, σελ. 10-11). Από τότε, ακολούθησε η δημοσιοποίηση του Συμπληρωματικού Μνημονίου (Supplemental Memorandum) που δίνει μια απόλυτα ξεκάθαρη εικόνα για το σχεδιασμό κυβέρνησης – δανειστών μετά τη λήξη του τρίτου μνημονίου και τις ειδικότερες δεσμεύσεις που αναλαμβάνει η χώρα. Έχει προσωρινή ημερομηνία 3/12/2017 και είναι ουσιαστικά το «μνημόνιο μετά το τρίτο μνημόνιο», αφού περιγράφει το τι θα ακολουθήσει μετά τον Αύγουστο του 2018 και πώς θα φτάσει η χώρα μέχρι εκεί. Με δυο λόγια, καθορίζει το αποικιακό καθεστώς που θα ισχύσει μετά την ολοκλήρωση της παρούσας φάσης των τριών μνημονίων, χωρίς πλέον τη χρηματοδότηση από πλευράς δανειστών.

Στο κείμενο αυτό, περιγράφεται η συμφωνία για τη συνέχιση των εφαρμοζόμενων πολιτικών για πολλά χρόνια μετά τη λήξη του μνημονίου: «Η επιτυχία του προγράμματος θα απαιτεί την συνεχή εφαρμογή των συμφωνημένων πολιτικών για πολλά χρόνια – κάτι που καθιστά αναγκαία την πολιτική δέσμευση αλλά και την τεχνική δυνατότητα της ελληνικής κυβέρνησης να φέρει αποτελέσματα…». Επιπλέον δε, δηλώνεται ότι η κυβέρνηση είναι «έτοιμη να λάβει όποια μέτρα θεωρηθούν τα κατάλληλα καθώς αλλάζουν οι περιστάσεις». Τα οποιαδήποτε νέα μέτρα η κυβέρνηση οφείλει να τα συζητά με την Τρόικα πριν τα οριστικοποιήσει και τα νομοθετήσει.

Τα παραπάνω, με απλά λόγια σημαίνουν ότι τα μνημόνια συνεχίζονται στην πράξη, αφού η κυβέρνηση έχει υπογράψει και αποδεχθεί πλήρως αυτή τη διαδικασία. Η «καθαρή έξοδος», ακόμα και η χρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας από τις αγορές θα συνυπάρχει με την πλήρη επιτήρηση της χώρας από τους δανειστές και τον εξαναγκασμό της εφαρμογής μέτρων που έχουν ψηφιστεί εκ των προτέρων. Αν μάλιστα κάτι «στραβώσει» τότε το ενδεχόμενο ενός ακόμα μνημονίου θα έρθει στην επικαιρότητα,

Με απλά λόγια τα μνημόνια συνεχίζονται στην πράξη, αφού η κυβέρνηση έχει υπογράψει και αποδεχθεί πλήρως αυτή τη διαδικασία. Η «καθαρή έξοδος», ακόμα και η χρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας από τις αγορές θα συνυπάρχει με την πλήρη επιτήρηση της χώρας από τους δανειστές και τον εξαναγκασμό της εφαρμογής μέτρων που έχουν ψηφιστεί εκ των προτέρων

Σε αυτό το πλαίσιο, για τα δημοσιονομικά θέματα η κυβέρνηση δεσμεύεται σε πρωτογενή πλεονάσματα στο 3,5% του ΑΕΠ (περίπου 7 δισ. ευρώ ετησίως) μέχρι και το 2022. Τα διασφαλίζει: α) με την κατάθεση έως τον Μάιο του 2018 νέου μεσοπρόθεσμου 2019-2022 που θα θεσπίζει ανώτατα όρια δαπανών ώστε να επιτυγχάνεται ο στόχος, άρα νέος κόφτης προληπτικός, κυβερνητικός πριν τον κόφτη του τρίτου μνημονίου, και β) με την νωρίτερα του προβλεπόμενου εφαρμογή προαποφασισμένων μέτρων που θα κριθούν αναγκαία για να διασφαλιστεί το πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ το 2019. Η απόφαση αυτή θα ληφθεί ουσιαστικά από το ΔΝΤ. Το κείμενο προβλέπει ότι οι νέες φορολογικές επιβαρύνσεις του 2020 θα πραγματοποιηθούν από το 2019 «εάν το ΔΝΤ σε συνεργασία με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και τις ελληνικές αρχές, κατά την τελική αξιολόγηση του προγράμματος» (Αύγουστος 2018) θεωρούν ότι είναι αναγκαίες για να διασφαλιστεί το 3,5% πρωτογενές πλεόνασμα του 2019.

Σε αυτά πρέπει να προστεθούν μερικές ακόμα «λεπτομέρειες» που κρύβουν ουσία και προβλέπονται στο συμπληρωματικό μνημόνιο, όπως η σύνταξη κώδικα εργατικής νομοθεσίας («Οι υπάρχουσες εργατικές νομοθεσίες θα εξορθολογιστούν μέσω της κωδικοποίησης σε Κώδικα Εργατικού Δικαίου και Κώδικα Εργασιακών Ρυθμίσεων»). Πρέπει να προστεθούν όμως και οι προηγούμενες αποφάσεις κυβέρνησης και δανειστών για πλεονάσματα 2,6% μέχρι το 2060, εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, τερματισμό της προστασίας της πρώτης κατοικίας κ.λπ. Όλα αυτά μαζί διαμορφώνουν το καθεστώς της μεταμοντέρνας αποικίας στον οικονομικό τομέα για τη μετά τη λήξη του τρίτου μνημονίου εποχή. Μια οικονομία δεμένη χειροπόδαρα από κάθε πλευρά, ώστε να εξυπηρετείται ένα «εξαιρετικά μη βιώσιμο» δημόσιο χρέος. Φυσικά μέσα σε αυτή την κατάσταση είναι φυσικό οι πάσης φύσεως δανειστές να αισθάνονται ασφαλείς και να βελτιώνονται τα spread των ομολόγων του Δημοσίου. 

Και γεωπολιτικό μνημόνιο;

Οι περιπέτειες του ελληνικού λαού δεν εξαντλούνται στον οικονομικό τομέα. Η θέση της χώρας σε συνδυασμό με τις γενικότερα αρνητικές γεωπολιτικές εξελίξεις και την αδυναμία άσκησης ανεξάρτητης εξωτερικής πολιτικής, διαμορφώνουν ένα επιπλέον ασφυκτικό πλαίσιο που μπορεί να οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερες περιπέτειες.

Η κυβέρνηση παρέχει «γη και ύδωρ» στις ΗΠΑ και τους σχεδιασμούς τους στην περιοχή. Θεωρεί ότι με το να είναι το «καλό παιδί» των ΗΠΑ όταν η Άγκυρα κρατά αποστάσεις σε πολλά θέματα της πολιτικής των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην περιοχή, θα εξασφαλιστεί απέναντι στις βλέψεις της τουρκικής επεκτατικής πολιτικής. Έτσι, η κυβέρνηση εισπράττει τα εύσημα από τον Αμερικανό πρέσβη ότι είναι η πλέον συνεργάσιμη ιστορικά και η χώρα σύρεται στους σχεδιασμούς ΗΠΑ – Ισραήλ για την περιοχή. Με αυτά τα δεδομένα, διαμορφώνεται ένα ακόμα άτυπο μνημόνιο, γεωπολιτικό αυτή τη φορά όπως το χαρακτηρίζουν ειδικοί αναλυτές, στο οποίο είναι ενταγμένη η χώρα με απρόβλεπτες συνέπειες.

Οι περιπέτειες του ελληνικού λαού δεν εξαντλούνται στον οικονομικό τομέα. Η θέση της χώρας σε συνδυασμό με τις γενικότερα αρνητικές γεωπολιτικές εξελίξεις και την αδυναμία άσκησης ανεξάρτητης εξωτερικής πολιτικής, διαμορφώνουν ένα επιπλέον ασφυκτικό πλαίσιο που μπορεί να οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερες περιπέτειες

Όσον αφορά στις σχέσεις με την Τουρκία, η λογική «πηγαίνω με τα νερά του θηρίου για να μην το εξαγριώσω» οδηγεί, όπως φάνηκε την περασμένη βδομάδα με την επίσκεψη Ερντογάν, σε συνεχή τετελεσμένα σε βάρος της χώρας. Κατοχή της Κύπρου και προετοιμασία για νέο «σχέδιο Ανάν», διχοτόμηση του Αιγαίου, τουρκικές παρεμβάσεις στη δυτική Θράκη, αμφισβήτηση της συνθήκης της Λωζάννης, όλα αυτά αποτελούν το πλαίσιο που έχει πετύχει να θέσει de facto στο τραπέζι η Άγκυρα. Τα θεωρεί δεδομένα και καλεί σε διαπραγματεύσεις και συζήτηση σε αυτή τη βάση.

Η αδυναμία απάντησης της κυβέρνησης σε αυτές τις επιθετικές βλέψεις φαίνεται από το γεγονός ότι συνεχώς τρέχει πίσω από γεγονότα που δημιουργεί η Άγκυρα. Τρέχοντας δεύτερη και καταϊδρωμένη, χωρίς την αναγκαία προετοιμασία και τη γενικότερη πολιτική, οικονομική και κοινωνική οντότητα που θα χρειαζόταν για να αντιμετωπίσει την κατάσταση, η χώρα παραμένει στο επίπεδο της επιλογής «προστάτη» που ίσως βοηθήσει την κρίσιμη στιγμή. Αυτές οι λογικές όμως, ειδικά στον σημερινό πολυπολικό κόσμο με τα μεγάλα αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα, είναι πολλαπλά επικίνδυνες. Οι συσχετισμοί και το κέντρο βάρους μεταβάλλονται πολύ εύκολα με συνέπεια να αυξάνεται ο κίνδυνος να μείνει κανείς τελικά απροστάτευτος μπροστά σε κάθε είδους τετελεσμένα.

Πηγή:  Μεταμοντέρνα αποικία διαρκείας | Δρόμος της Αριστεράς

Βαρύς ο πέλεκυς και της τρίτης αξιολόγησης

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 385,  9/12/2017
του Παύλου Δερμενάκη

Η τρίτη αξιολόγηση δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα. Έχει ακόμα αρκετό «δρόμο» να διανύσει, μέχρι την τελική έγκριση από το Eurogroup και την συνακόλουθη εκταμίευση. Αυτό που επισημοποιήθηκε την παρελθούσα Δευτέρα ήταν η συμφωνία σε τεχνικό επίπεδο σχετικά με τι αναλαμβάνει να υλοποιήσει η Ελλάδα, σε σχέση με τα υπάρχοντα σήμερα στο τραπέζι των συζητήσεων ανοιχτά θέματα. Ειδικότερα η κυβέρνηση πρέπει να προχωρήσει σε μία καταιγίδα εφαρμοστικών νόμων που θα εξελιχθεί σε δύο στάδια, πριν τα Χριστούγεννα και μετά την Πρωτοχρονιά, όπου κατά την συνήθη πρακτική θα πρωτοκολλήσει μέσω της Βουλής τις αποφάσεις των δανειστών οι οποίες έρχονται έτοιμες από το εξωτερικό. Θα ακολουθήσει νέα εκτίμηση της κατάστασης σε τεχνικό επίπεδο, στις 11/1/2018. Στο βαθμό που θα έχουν υλοποιηθεί όλα όπως ακριβώς επιθυμούν οι δανειστές τότε θα ακολουθήσει η πολιτική ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης με απόφαση του Eurogroup στις 22 Ιανουαρίου.

Σημειώνεται ότι για την τρίτη αξιολόγηση εκκρεμούν 110 προαπαιτούμενα εκ των οποίων τα 75 βρίσκονται σε πορεία ολοκλήρωσης και τα 35 σε εκκρεμότητα. Θα ακολουθήσουν δε άλλα 82, με τα σημερινά δεδομένα, για τη τέταρτη αξιολόγηση που θα πρέπει να ολοκληρωθεί έως Μάιο – Ιούνιο 2018, ώστε να κλείσει στη συνέχεια η τελική αξιολόγηση για τη λήξη του προγράμματος τον Αύγουστο 2018. 

Ενδεικτικά τα μέτρα

Όσον αφορά τα επιμέρους θέματα των μέτρων που έχουν ληφθεί ή θα ληφθούν στην παρούσα περιόδου ενδεικτικά έχουν ως εξής:

Φορολογικά θέματα: Τα φοροεισπρακτικά μέτρα που αποφασίστηκαν στις προηγούμενες αξιολογήσεις για την περίοδο 2018-2020 παραμένουν ακέραια, χωρίς καμία βελτίωση για το λαό. Οι νέοι φόροι για το 2018 είναι 1 δισ. ευρώ και είναι έμμεσοι, άρα άκρως αντιλαϊκοί.

Η προπαγανδιστική προσπάθεια της κυβέρνησης ότι θα πετύχαινε την αναβολή για ένα τουλάχιστον χρόνο της κατάργησης του μειωμένου ΦΠΑ στα νησιά του Βορείου Αιγαίου αποδείχθηκε ψευδής. Από 1/1/2018 καταργούνται και οι τελευταίοι εναπομείναντες μειωμένοι συντελεστές ΦΠΑ. Επιπλέον, στην παραπάνω περιοχή οι επιπτώσεις θα είναι ακόμα χειρότερες καθώς από το 2018 επιβάλλεται στα τουριστικά καταλύματα και το νέο τέλος διανυκτέρευσης.

Αυτό που επισημοποιήθηκε την παρελθούσα Δευτέρα ήταν η συμφωνία σε τεχνικό επίπεδο σχετικά με τι αναλαμβάνει να υλοποιήσει η Ελλάδα, σε σχέση με τα υπάρχοντα σήμερα στο τραπέζι των συζητήσεων ανοιχτά θέματα. Ειδικότερα η κυβέρνηση πρέπει να προχωρήσει σε μία καταιγίδα εφαρμοστικών νόμων που θα εξελιχθεί σε δύο στάδια, πριν τα Χριστούγεννα και μετά την Πρωτοχρονιά, όπου κατά την συνήθη πρακτική θα πρωτοκολλήσει μέσω της Βουλής τις αποφάσεις των δανειστών οι οποίες έρχονται έτοιμες από το εξωτερικό

Στον ΕΝΦΙΑ ετοιμάζεται σημαντική αλλαγή προς το χειρότερο. Έχουν συμφωνήσει να γίνει μείωση των αντικειμενικών αξιών μέχρι τον Ιούνιο 2018 αλλά το ποσό του φόρου να παραμείνει στα ίδια επίπεδα (3,2 δισ. ευρώ). Αυτό θα γίνει, όπως λένε οι πληροφορίες, με αύξηση στις κλίμακες και τους συντελεστές του κύριου φόρου και όχι του συμπληρωματικού που βαρύνει όσους έχουν μεσαία και μεγάλη ακίνητη περιουσία!

Δαπάνες: Και το 2018 συνεχίζεται η μείωση των κοινωνικών δαπανών. Η συνολική μείωση είναι 1,6 δισ. ευρώ. Η μείωση θα προέλθει κύρια από τις προαποφασισμένες μειώσεις των συντάξεων: α) κατάργηση και του εναπομείναντος ΕΚΑΣ το 2018, β) δραστικά μειωμένες συντάξεις (-20% έως -30%) για όσους βγαίνουν τώρα στη σύνταξη, και γ) συνέχιση σε του επανυπολογισμού σε όσους δεν έχει ήδη γίνει σύμφωνα με το νόμο Κατρούγκαλου. Και βέβαια αυτές δεν θα είναι οι τελευταίες μειώσεις αφού έχει αποφασιστεί να καταργηθεί και η προσωρινή, όπως κατάληξε, προσωπική διαφορά από τον παραπάνω νόμο, άρα μείον ακόμα 18%. Αυτό που αποτελεί πλέον θέμα διαπραγμάτευσης είναι το πότε θα εφαρμοστεί. Το αργότερο είναι 1/1/2019 αν όμως κάτι δεν πάει καλά στον προϋπολογισμό 2018 θα μπει στο επίκεντρο των επόμενων αξιολογήσεων με αίτημα την άμεση εφαρμογή του.

Πλεονάσματα: Για το 2018 προβλέπεται από τους δανειστές πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ ή πρακτικά 6,5 δισ. ευρώ. Η κυβέρνηση έχει βάλει ως στόχο επιπλέον 600 εκατ. ευρώ. Τα μεγέθη αυτά προκύπτουν διαχρονικά – σωρευτικά από την υπερφορολόγηση των λαϊκών και των μεσαίων στρωμάτων και τη μείωση των κοινωνικών δαπανών. Η κυβέρνηση συνεχίζει να κάνει «σχέδια επί χάρτου» για την άνοδο του ΑΕΠ, τα οποία φυσικά δεν πραγματοποιούνται όσο υπάρχει αδιάκοπη επιδρομή στο λαϊκό εισόδημα, που είναι ο τροφοδότης της ιδιωτικής κατανάλωσης η οποία με τη σειρά της αποτελεί την «ατμομηχανή» του ΑΕΠ, όταν οι δημόσιες δαπάνες έχουν πάρει την «κάτω βόλτα».

Συνεπώς, για μία ακόμα χρονιά θα ακούμε ότι «παρά τους πολύ ψηλούς δημοσιονομικούς στόχους, τα πρωτογενή πλεονάσματα θα τροφοδοτούνται και από την ανάπτυξη η οποία αναμένεται στο 2,5% το 2018» για να διαπιστώσουμε στο τέλος ότι οι ψηλοί δημοσιονομικοί στόχοι, όπως και τα προηγούμενα χρόνια, επιτυγχάνονται μέσω της ακόμα μεγαλύτερης «αφαίμαξης» – φτωχοποίησης του λαού ενώ οι υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης θα παραμένουν στα χαρτιά.

Εργασιακά: Στα εργασιακά θα πραγματοποιηθούν σημαντικές αλλαγές, κύρια στους τομείς των εργατικών αγώνων και της συνδικαλιστικής δράσης, οι οποίες αναμένεται να αποτυπωθούν στα νομοσχέδια που θα κατατεθούν. Μια «γεύση» δόθηκε ήδη από την κυβέρνηση με την τροπολογία για την κήρυξη απεργίας από τα πρωτοβάθμια σωματεία, που βάζει τέτοιες διαδικασίες και όρους ώστε να είναι σχεδόν αδύνατη η προκήρυξη απεργίας σε αυτό το επίπεδο. Οι λόγοι είναι προφανείς. Από τη στιγμή που το πολιτικό σύστημα ελέγχει, μέσω του κομματικού συνδικαλισμού τα δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια όργανα, ο μόνος χώρος που μένει και μπορεί να ξεσπάσουν πραγματικοί εργατικοί αγώνες, όχι «ντουφεκιές στον αέρα» κατ΄ εντολή ή κομματικό σχεδιασμό, είναι τα πρωτοβάθμια σωματεία. Άρα κυβέρνηση και δανειστές, με τις πλάτες της συνδικαλιστικής κομματικής γραφειοκρατίας, βάζουν όσα εμπόδια μπορούν στην απόφαση για κινητοποιήσεις σε αυτό το επίπεδο εργατικής συσπείρωσης και ζύμωσης και δράσης. Η τροπολογία κάτω από την αρχική κατακραυγή αποσύρθηκε αλλά όπως όλα δείχνουν θα επανέλθει. Οι μνημονιακές πολιτικές δεν θέλουν μόνο να μας κάνουν φτωχούς, θέλουν επιπλέον, αν όχι πρωταρχικά, να μην μπορούμε να «σηκώσουμε κεφάλι».

Πλιάτσικο στη δημόσια περιουσία: Από όλα τα θέματα με αυτό τον τίτλο η πλέον χαρακτηριστική περίπτωση είναι η ΔΕΗ. Αποφασίστηκαν: Η πώληση του 40% των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ. Πωλούνται οι μονάδες παραγωγής ενέργειας στη Μελίτη (Φλώρινα), δύο μονάδες της Μεγαλόπολης και η άδεια για την κατασκευή δεύτερης μονάδας στη Μελίτη. Παραχωρούνται τα ορυχεία στη Μεγαλόπολη και στη Φλώρινα (Βεύη, Κλειδί, Αχλάδα). Εκποιείται το 17% των μετοχών της ΔΕΗ που κατέχει το δημόσιο για να λάβει το «τρομερό» ποσό των 100 εκατ. ευρώ. Εκεί κατάντησαν τη ΔΕΗ και την αξία της (450 εκατ. η τρέχουσα χρηματιστηριακή της αξία!). Αν λάβουμε υπόψη τις εκτιμήσεις για την αξία των κοιτασμάτων λιγνίτη στη Δυτική Μακεδονία που αναφέρουν ποσά της τάξης των 27 δισ. ευρώ γίνεται κατανοητό το ενδιαφέρον των δανειστών και των συμφερόντων που εκπροσωπούν.

Ο αυτόματος πιλότος των μνημονιακών μέτρων

Η κυβέρνηση διαλαλεί ότι πέτυχε μια συμφωνία χωρίς να πάρουν νέα εισπρακτικά μέτρα. Προφανώς όσα συμφωνήθηκαν γύρω από το θέμα των πλειστηριασμών, που αφορούν θεσμικές παρεμβάσεις για καθαρά εισπρακτικά μέτρα, δεν συνιστούν… μέτρα για τον κυβερνητικό μύθο. Επίσης ξεχνούν ότι έχουν νομοθετήσει προ πολλού μέτρα-«κάβα» για εφαρμογή στο μέλλον, κατά παράβαση του Συντάγματος όπως έλεγε ο ίδιος ο Α. Τσίπρας πριν τα ψηφίσει. Το «μέλλον» έρχεται και θα έρχεται κάθε χρόνο με τη μορφή των κρατικών προϋπολογισμών και τότε θα αποτυπώνονται τα μέτρα. Έτσι γίνεται και το 2018. Θα ενεργοποιηθούν νέα μέτρα 1,9 δισ. ευρώ, που καλούνται, για μία ακόμα φορά, να πληρώσουν τα λαϊκά και τα μεσαία στρώματα βουλιάζοντας όλο και βαθύτερα στη φτώχεια. Φυσικά η κυβέρνηση στην προσπάθειά της να τα κρύψει εξαφάνισε από τον προϋπολογισμό του 2018 το σχετικό πίνακα, που αναφερόταν στην ετήσια αξία των μνημονιακών μέτρων διαχρονικά. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι τα μέτρα δεν υπάρχουν και δεν εφαρμόζονται. Έτσι για μία ακόμα χρονιά ο λαός θα υποστεί τις συνέπειες και θα το καταλάβει στην τσέπη του με την ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμιση των συνθηκών της ζωής του. Θα κληθεί να πληρώσει με αναλογικά πολύ μικρότερα εισοδήματα και πολύ μικρότερες κοινωνικές δαπάνες, σε σχέση με το 2014 (προ ΣΥΡΙΖΑ εποχή), πολύ μεγαλύτερους φόρους. Αυτή είναι η «βελτίωση» για το λαό στην περίοδο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Παράλληλα με την ενεργοποίηση των εισπρακτικών μέτρων υπάρχουν και συμφωνίες που μπορεί να μην έχουν άμεσα εισπρακτική σχέση σε βάρος του λαού, όμως τα αποτελέσματά τους είναι ισοδύναμα, αν όχι χειρότερα, καθώς αποτελούν είτε άμεση κλοπή σε βάρος της δημόσιας περιουσίας και συνεπώς σε βάρος του λαού, είτε έχουν ως αποτέλεσμα στην πορεία την μείωση ή / και την αδυναμία αύξησης των εισοδημάτων μέσω των απεργιών και των εργατικών κινητοποιήσεων.

Διάψευση του κυβερνητικού αφηγήματος

Η κυβέρνηση προσπαθεί, προετοιμαζόμενη για εκλογές, να πείσει ότι έρχεται ότι τελειώνουν τα μνημόνια και πάμε σε «καθαρή έξοδο» στις αγορές. Η απάντηση δίνεται καθημερινά από τους δανειστές με έργα και λόγια. Τα έργα είναι οι δεσμεύσεις που διαρκούν μέχρι το 2060. Τα λόγια, τα πλέον πρόσφατα, είναι η διατύπωση του επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το ελληνικό πρόγραμμα κ. Ντέκλαν Κοστέλο στο προχθεσινό συνέδριο του Ελληνο-Αμερικανικού Επιμελητηρίου: «Οι όροι όπως καθαρή έξοδος δεν είναι οι πιο πρόσφορες εκφράσεις». Στην πράξη ετοιμάζονται για το πως θα συνεχίσουν το καθεστώς αποικίας μετά τη «λήξη» του μνημονίου. Πως θα είναι δεσμευμένη η Ελλάδα με «μηχανισμούς», για να υλοποιεί τα όσα έχουν αποφασιστεί και θα αποφασιστούν στη συνέχεια μέχρι το 2060 ή τουλάχιστον να αποπληρώσει πάνω το 70% των υποχρεώσεών της στους δανειστές όπως έχει πει ο επίτροπος Μοσκοβισί. Δηλαδή πως θα συνεχιστούν τα μνημόνια και οι αξιολογήσεις στο διηνεκές με άλλο όνομα.

Πηγή:  

Βαρύς ο πέλεκυς και της τρίτης αξιολόγησης | Δρόμος της Αριστεράς

O αυτο-εξετευλισμός της κυβέρνησης με τη δήθεν κοινωνική ευαισθησία. Τα έργα της η κατοικία στο σφυρί, ηλεκτρονικό ή μη

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 384,  2/12/2017

του Παύλου Δερμενάκη

«Υποχρεωθήκαμε να υλοποιούμε μια πολιτική που δεν είναι δική μας», «εμείς δεν είμαστε το ίδιο με τους προηγούμενους», «εμείς φροντίζουμε έμπρακτα για τα φτωχότερα στρώματα»… και άλλα σχετικά ακούμε από τα κυβερνητικά στελέχη και τον κομματικό μηχανισμό του ΣΥΡΙΖΑ, στο πλαίσιο του γνωστού τους επικοινωνιακού παιγνιδιού σε βάρος του λαού. Όσο καταλαβαίνουν ότι πιάνουν «πάτο» στην πρόθεση ψήφου του λαού, τόσο περισσότερο εντείνουν τις προπαγανδιστικές προσπάθειες. Όμως τα λόγια από τα έργα απέχουν όσο η μέρα με τη νύχτα.

Και βέβαια, από κοντά, απρέπεια και εμπαιγμός. Γιατί μόνο απρέπεια μπορεί να χαρακτηριστεί το να διατυμπανίζουν οι κυνερνώντες τα περί μερίσματος, αφού πρώτα μας έχουν εξαθλιώσει με την ανεργία, την ημιαπασχόληση, τους μισθούς πείνας, το τσεκούρωμα των συντάξεων, τη φορολογική λεηλασία, τις αυξήσεις των τιμολογίων των ΔΕΚΟ και όλα τα συναφή. Καταντά όμως εμπαιγμός, όταν δημιουργούν ελπίδες και στη συνέχεια, υπακούοντας στους δανειστές, προσθέτουν τόσα και τέτοια κριτήρια που αποκλείουν τουλάχιστον τους μισούς αρχικά δικαιούχους, για τους οποίους αυτό το ποσό θα μπορούσε να αποτελέσει μια «ανάσα».

Η κοινωνική ευαισθησία δεν είναι κάτι που οι κυβερνώντες μπορούν να το σερβίρουν «αλά καρτ». Είναι κάτι που θα έπρεπε να το αποδεικνύουν καθημερινά με τα έργα τους. Για ποια ευαισθησία μπορούν να μιλούν όταν κοροϊδεύουν 23.000 άνεργους, που έχουν ολοκληρώσει το πρόγραμμα κατάρτισης από τον Αύγουστο, με υποσχέσεις ότι τα χρήματα θα πιστωθούν άμεσα, και στα τέλη Νοέμβρη τους δίνουν έναντι μόλις το 25%; Που πήγε η ευαισθησία τους όταν όρισαν τα κριτήρια για το κοινωνικό μέρισμα, με αποτέλεσμα να εγκρίνεται μόλις το 43% των αιτήσεων; Ποια είναι η κοινωνική ευαισθησία μιας κυβέρνησης που προχωρά στην κατάσχεση της μοναδικής κατοικίας του κάθε φουκαρά για χρέος από τον ΕΝΦΙΑ της τάξης των 4.500 ευρώ; Τι είδους ευαισθησία διακρίνει μια κυβέρνηση που ποινικοποιεί τους αγώνες ενάντια στους πλειστηριασμούς; Πόσο κοινωνικά ευαίσθητη είναι η κυβέρνηση που υλοποιεί ό,τι ζητούν τα αρπακτικά των αγορών μέσω των δανειστών για τους πλειστηριασμούς και δεν βάζει ούτε ένα ελάχιστο όριο για την λαϊκή κατοικία;

Το κυβερνητικό παραμύθι πλέον το έχουμε εμπεδώσει για τα καλά. Οι κοινωνικές ευαισθησίες αποτελούν απλά ένα προπέτασμα καπνού, προπαγανδιστική προσπάθεια μιας ομάδας ανάλγητων κοινωνικά, οι οποίοι έχουν έναν και μοναδικό σκοπό, να συνεχίσουν να κάθονται στις καρέκλες με κάθε κόστος και τρόπο. Ο κατήφορος της μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ από δύναμη ανατροπής που συνήγειρε τις ελπίδες του λαού, σε συστημικό πολιτικό κόμμα διαχείρισης τελειώνει με τον πλήρη αυτό-εξευτελισμό.

Πηγή:  Αυτό-εξευτελισμός και καρέκλες | Δρόμος της Αριστεράς

Η κατοικία στο σφυρί

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 384,  2/12/2017

του Πέτρου Αβραμίδη

Η κυβέρνηση βοηθάει με όλα τα μέσα τις τράπεζες και τους δανειστές να αρπάξουν τα σπίτια των Ελλήνων πολιτών

Μείζον θέμα, μέχρι τώρα, στην παρούσα τρίτη αξιολόγηση στο πλαίσιο του Μνημονίου για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αποτελεί το θέμα των πλειστηριασμών. Οι δανειστές, ως εκπρόσωποι των αρπακτικών των αγορών, έπαιξαν για μία ακόμα φορά τον ρόλο τους. Απαίτησαν άμεσα λύσεις στο όνομα των τραπεζών, στην πράξη υπέρ των αρπακτικών και η κυβέρνηση τις υλοποίησε στο «άψε-σβήσε». Έτσι: α) Ποινικοποίησε κάθε δράση ενάντια στους πλειστηριασμούς στα ειρηνοδικεία. β) Εφαρμόζει από την Τετάρτη 29/11/2017 και τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, γ) Ενέργησε «τα δέοντα» για να σπάσει η αποχή των συμβολαιογράφων από τους πλειστηριασμούς, δ) Στέλνει τα ΜΑΤ και διαλύουν με ξύλο και χημικά κάθε διαμαρτυρία στα ειρηνοδικεία.

Με τα άλλα, επίσης σημαντικά, θέματα της τρίτης αξιολόγησης, τα εργασιακά, το δικαίωμα στην απεργία και τη συνδικαλιστική δράση, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας κ.λπ. οι δανειστές θα ασχοληθούν στη συνέχεια δίνοντας τελεσίγραφα και λαμβάνοντας «λευκές πετσέτες» από την κυβέρνηση. Ήδη, ο νέος κατάλογος με τον αριθμό των προαπαιτούμενων αυξήθηκε κατά 15, φτάνοντας τα 110.

    Η κυβέρνηση Τσίπρα δεν διστάζει να ρίξει χημικά ακόμα και σε κλειστούς χώρους ή να ξυλοκοπήσει αδιακρίτως πολίτες αρκεί να μπορούν να τίθενται σε εφαρμογή τα μνημονιακά μέτρα

Μετά την «λευκή πετσέτα» της κυβέρνησης για τους πλειστηριασμούς, στο χρηματιστήριο της Αθήνας «άνοιξαν σαμπάνιες» (6,5% η άνοδος των τραπεζών στις 29/11) περιμένοντας τα «καλά νέα» από τον φόβο που ελπίζουν ότι θα δημιουργηθεί στους δανειολήπτες ώστε να προχωρήσουν σε ρυθμίσεις. Οι τίτλοι αυτών που εμπορεύονται τις ειδήσεις είναι χαρακτηριστικοί: «Ξεκινούν οι πλειστηριασμοί – μοχλός πίεσης για ρυθμίσεις στα κόκκινα δάνεια». Παράλληλα, μας ενημερώνουν ότι από τους 8 ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς έγιναν μόνο 2 καθώς οι άλλοι 6 οφειλέτες ζήτησαν ρύθμιση της οφειλής τους. Ο στόχος είναι προφανής, να πιεστούν οι πάντες, στην ουσία τα λαϊκά και τα πρώην μεσαία στρώματα που σήμερα βρίσκονται σε καθεστώς ανέχειας, να «κάνουν το σκατό τους παξιμάδι» για να εξυπηρετήσουν τον δανεισμό τους. Έναν δανεισμό που δημιουργήθηκε α) με άλλα εισοδήματα, τα οποία πλέον δεν υπάρχουν λόγω των μνημονίων και όχι με ευθύνη των δανειοληπτών και β) με την ευθύνη των τραπεζών, κάτω από την πίεση τους για πάσης φύσεως δάνεια χωρίς ουσιαστικά κριτήρια αποτίμησης του κινδύνου.

Είναι γνωστό το επιχείρημα που προβάλλουν κυβέρνηση και τράπεζες περί «στρατηγικών κακοπληρωτών» για τους οποίους υποτίθεται ότι γίνονται οι πλειστηριασμοί. Όμως, δεν χρειάζονταν να περάσουν εφτά χρόνια για να πιαστούν, μέσω της πίεσης των πλειστηριασμών, ούτε μπορούν όλοι αυτοί να κρυφτούν πίσω από τον νόμο Κατσέλη, όπως προσπαθούν να μας πείσουν. Οι τράπεζες είχαν και έχουν όλα τα απαραίτητα εργαλεία για να πιέσουν και να εισπράξουν από τους έχοντες «στρατηγικούς κακοπληρωτές».

Άρχισε η υφαρπαγή των σπιτιών

Στην αρχή για το θεαθήναι, το γνωστό επικοινωνιακό παιγνίδι, θα βγουν σε ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς ακίνητα φιλέτα. Είναι το «ορεκτικό» στο μενού πλειστηριασμοί. Όμως αυτά είναι συγκεκριμένα και οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες τους ενδεχόμενα να έχουν τον τρόπο να τα «χτυπήσουν» άμεσα ή έμμεσα. Σε αυτά τα επίπεδα περιουσίας, με τη βοήθεια των off shore, των φορολογικών παράδεισων και τα «στραβά μάτια» του κρατικού φορολογικού συστήματος, όλα είναι πιθανά και δυνατά να συμβούν. Το θέμα είναι τι θα γίνει με τη μεγάλη μάζα των περιπτώσεων πρώτης κατοικίας που είναι υποθηκευμένη, είτε λόγω στεγαστικού είτε λόγω επαγγελματικού δανείου, όπως συμβαίνει με τα μεσαία στρώματα, και ο οφειλέτης βρίσκεται σε πλήρη αδυναμία εξόφλησης της οφειλής, η οποία σε αρκετές περιπτώσεις είναι υψηλότερη από την πραγματική, σημερινή αξία του ακινήτου.

Ο σχεδιασμός είναι για 500-700 ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς τον μήνα μέχρι το Φεβρουάριο του 2018, 1.000 μηνιαία μέχρι τον Σεπτέμβριο και από εκεί και μετά 2.000 και πάει λέγοντας. Με βάση αυτό είναι φανερό ότι με το τέλος του 2018, που λήγει και η προστασία του νόμου Κατσέλη, θα δούμε να βγαίνουν στο ηλεκτρονικό σφυρί οι λαϊκές κατοικίες. Ο λαός, που πλήρωνε όλα αυτά τα χρόνια μέρος του δανείου και τα διάφορα χαράτσια, θα χάσει ό,τι έχει πληρώσει και φυσικά το ίδιο του το σπίτι και θα ξαναγίνει νοικάρης

Η κυβέρνηση κάνει λόγο για συμφωνία με τις τράπεζες να μην γίνουν πλειστηριασμοί για ακίνητα αξίας κάτω από 300.000 ευρώ. Όμως, όπως δήλωσε ο κ. Καραμούζης, πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών, στους Financial Times στις αρχές Νοέμβρη, «οι τράπεζες έχουν συντονίσει τα σχέδιά τους για να διασφαλίσουν ότι στους πρώτους γύρους πλειστηριασμών δεν θα περιλαμβάνονται κατοικίες με αξία χαμηλότερη των 300.000 ευρώ.» Οι λέξεις κλειδιά εδώ είναι «στους πρώτους γύρους». Γι’ αυτό δεσμεύονται οι τράπεζες. Για το τι θα ακολουθήσει μετά, πλειστηριασμοί της λαϊκής κατοικίας, δεν υπάρχει καμία δέσμευση. Ούτε η «ευαίσθητη» κοινωνικά κυβέρνηση, που ως υπάκουος εκτελεστής των εντολών των δανειστών έκανε τα πάντα για να ξεκινήσουν οι πλειστηριασμοί, φρόντισε για κάποια νομοθετική ρύθμιση ή έστω ασφαλιστική δικλείδα, ότι τουλάχιστον κάποιες περιπτώσεις δεν θα μπορούν να οδηγηθούν σε πλειστηριασμό. Αποφάνθηκε μάλιστα ότι «δεν χρειάζονται νέα μέτρα προστασίας της λαϊκής κατοικίας, πέραν αυτών που ήδη υπάρχουν».

Υπό αυτές τις συνθήκες, και με σχεδιασμό για 500-700 ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς τον μήνα μέχρι το Φεβρουάριο του 2018, 1.000 μηνιαία μέχρι τον Σεπτέμβριο και από εκεί και μετά 2.000 και πάει λέγοντας, είναι φανερό ότι με το τέλος του 2018, που λήγει και η προστασία του νόμου Κατσέλη, θα δούμε να βγαίνουν στο ηλεκτρονικό σφυρί οι λαϊκές κατοικίες. Ο λαός, που πλήρωνε όλα αυτά τα χρόνια μέρος του δανείου και τα διάφορα χαράτσια, θα χάσει ό,τι έχει πληρώσει και φυσικά το ίδιο του το σπίτι και θα ξαναγίνει «νοικάρης».

Οι τράπεζες είναι έτοιμες

Το σύστημα δείχνει να είναι έτοιμο για την επόμενη μέρα των πλειστηριασμών λαϊκής κατοικίας. Ο κώδικας δεοντολογίας της Τράπεζας της Ελλάδος για τη διαχείριση των κόκκινων δανείων έχει στρώσει τον δρόμο στη λεηλασία της λαϊκής περιουσίας. Μέχρι σήμερα οι τράπεζες τον εφαρμόζουν πλημμελώς, όπως και όπου τις συμφέρει, πιέζοντας τους δανειολήπτες να πληρώνουν όσο περισσότερα μπορούν. Κάνουν «προσωρινές ρυθμίσεις» μειώνοντας το ποσό της δόσης, αλλά οι δανειολήπτες δεσμεύονται ότι μετά την ευνοϊκή περίοδο προσωρινής ρύθμιση θα πληρώνουν πολύ μεγαλύτερα ποσά. Φυσικά, οι τράπεζες ξέρουν ότι οι συγκεκριμένοι δανειολήπτες δεν θα μπορούν να ανταποκριθούν στο μέλλον και έτσι «τους περιμένουν στη γωνία».

Συνεπώς, με αυτά, κυβέρνηση, τράπεζες, δανειστές και αρπακτικά μεθοδεύουν το πως θα αλλάξουν χέρια οι περιουσίες στην Ελλάδα. Όπως αναφέρεται σε διάφορες εξειδικευμένες αναλύσεις, υπό την απειλή των πλειστηριασμών, οι δανειολήπτες θα μπουν σε μια «τρίτη γενιά» ρυθμίσεων, που ορίζονται ως λύσεις οριστικής διευθέτησης και περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, την εθελοντική παράδοση ενυπόθηκου ακινήτου, τη μετατροπή σε ενοικίαση / χρηματοδοτική μίσθωση, την εθελοντική εκποίηση, τον εξωδικαστικό διακανονισμό απαιτήσεων με «κούρεμα» οφειλής και την απόκτηση από την τράπεζα του ακινήτου κ.λπ. Έτσι, ενώ θα έχουμε πληρώσει ήδη πολλά και επί πολλά χρόνια στις τράπεζες, πιστεύουν ότι θα υποχρεωθούμε να τους παραδώσουμε και το σπίτι για να μένουμε εντός του με ενοίκιο…

«Κούνια που τους κούναγε» που λέει η λαϊκή παροιμία. Όλοι αυτοί κάνουν σχεδιασμούς για την λεηλασία της λαϊκής κατοικίας… και θεωρούν ότι αυτά θα γίνουν με την μνημονιακή «κανονικότητα», με την οποία φτάσαμε ως εδώ.

Αυτοί που δεν έχουν καμία επαφή με τον λαό αγνοούν ότι πραγματικά δεν έχει να πληρώσει και παράλληλα έχει αποδείξει επανειλημμένα πως μπορεί να ξεσηκωθεί εκεί που δεν το περιμένουν… Η ζωή θα δείξει. Υπάρχουν πολλοί λόγοι πλέον για να μην συνεχίζουμε να ανεχόμαστε αυτή την κατάσταση υποδούλωσης. Εντός ολίγου δεν θα έχουμε πλέον τίποτε άλλο να χάσουμε, για να μας κρατά δεμένους με το παρελθόν… Οι κινητοποιήσεις στα Ειρηνοδικεία και στους χώρους ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, την περασμένη εβδομάδα, και η καταστολή τους εκ μέρους της κυβέρνησης είναι ένα πρώτο δείγμα του τι θα ακολουθήσει. Ταυτόχρονα αποτελούν έναν πρόσθετο δείκτη της «κοινωνικής ευαισθησίας» μιας κυβέρνησης «yes men»…

Πηγή:  Η κατοικία στο σφυρί | Δρόμος της Αριστεράς

Η κατοικία στο σφυρί

Κρατικός Προϋπολογισμός 2018

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 383,  25/11/2017

H Black Friday της ελληνικής οικονομίας

του Παύλου Δερμενάκη

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κατέθεσε προχθές για πρωτοκόλληση από τη Βουλή, σύμφωνα με τις εντολές των δανειστών, έναν ακόμα αντιλαϊκό προϋπολογισμό. Αυτοί που εκλέχθηκαν με την υπόσχεση και την εντολή να τελειώσουν με τα μνημόνια, κάθε χρόνο κάνουν ένα ακόμα μεγαλύτερο βήμα, φέρνοντας ολοένα και μεγαλύτερη φτώχεια και δυστυχία για το λαό. Τα βασικά χαρακτηριστικά του νέου κρατικού προϋπολογισμού 2018:

1.Εκτιμήσεις στον «αέρα» για την αύξηση του ΑΕΠ, όπως και πέρσι. Για το 2017 αρχικά πρόβλεψαν αύξηση 2,7%, τον Ιούνιο το μείωσαν σε 1,8% τώρα σε 1,6%, και θα πάει πολύ παρακάτω ακόμα, αφού στο εξάμηνο ήταν μόλις 0,6%. Τώρα ξεκινούν το 2018 από 2,5% για να αρχίσουν πάλι να κατεβαίνουν, γιατί η όποια αύξηση στο ΑΕΠ δεν έρχεται με ευχές και με πολιτικές που στραγγαλίζουν το λαϊκό εισόδημα άρα και τη λαϊκή-ιδιωτική κατανάλωση.

2.Τα μέτρα που επιβάλλονται στον προϋπολογισμό του 2018 στο πλαίσιο του 3ου μνημονίου ανέρχονται σε 1,9 δισ. ευρώ, όπως αναφέρθηκε τον Ιούνιο 2017 στο μεσοπρόθεσμο. Για «άγνωστους» λόγους ο σχετικός πίνακας, που υπήρχε όλα τα προηγούμενα χρόνια (προϋπολογισμοί 2011-2017) απουσιάζει για το 2018 (!).

3.Συνεχίζεται με μεγαλύτερη ένταση η φορομπηχτική πολιτική. Οι νέοι φόροι ανέρχονται σε 1 δισ. ευρώ και θα προέλθουν κύρια από τους έμμεσους φόρους. Με αυτά τα δεδομένα θα συνεχιστεί η επιδείνωση της σχέσης έμμεσων προς άμεσους φόρους. Οι έμμεσοι, που είναι οι πλέον αντιλαϊκοί αφού επιβαρύνουν κύρια τους ασθενέστερους, σε όλα τα έτη της κυβέρνησης Τσίπρα επιδεινώνονται ευρισκόμενοι πολύ πιο πάνω 1,32% από το επίπεδο του 2014 (1,15%) της κυβέρνησης Σαμαρά. Συνολικά οι φόροι που καλούνται τα λαϊκά στρώματα να πληρώσουν το 2018 (ως γνωστόν για τους έχοντες υπάρχουν τα διάφορα παραδείσια νησιά και οι offshore εταιρείες) θα είναι οι υψηλότεροι σε απόλυτο μέγεθος μετά το 2011, αν και το ΑΕΠ σε όλη αυτήν την περίοδο έχει μειωθεί κατά 20%.

4.Συνεχίζεται η δραστική μείωση των κοινωνικών δαπανών. Οι δαπάνες για κοινωνική ασφάλιση, περίθαλψη και κοινωνική προστασία θα είναι μειωμένες για έναν ακόμα χρόνο. Το νέο «τσεκούρωμα» είναι 1,6 δισ. ευρώ Μάλιστα η κυβέρνηση είναι τόσο καλός μαθητής στην εθελοδουλία, που μείωσε τις κοινωνικές δαπάνες ακόμα περισσότερο (κατά 210 εκατ. ευρώ) από το επίπεδο που είχε συμφωνηθεί με τους δανειστές και περιλαμβάνεται στο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα Ιουνίου 2017 (!).

5.Μείωση στις δημόσιες επενδύσεις παρά τα πλεονάσματα. Επί 3 χρόνια η «βελόνα» του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων, όσον αφορά τον προϋπολογισμό, έχει κολλήσει το 6,75 δισ. ευρώ. Όμως η τελική υλοποίηση είναι αρκετά πιο κάτω. Όλα τα χρόνια της «κυβέρνησης της αριστεράς» που έχουμε απολογιστικά βρίσκεται κάτω από το επίπεδο της κυβέρνησης Σαμαρά του 2014 (6,6 δισ. ευρώ). Με αυτή τη λογική η κυβέρνηση προσδοκά ανάπτυξη.

6.Εντείνεται το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Έσοδα 2,7 δισ. ευρώ το 2018 έναντι 1,7 δισ. ευρώ το 2017 προβλέπει η κυβέρνηση από το πλιάτσικο ξένων και ντόπιων αρπακτικών της δημόσιας περιουσίας. ΕΥΔΑΠ, ΔΕΥΑΘ, ΕΛΠΕ, ΔΕΗ, ΔΕΠΑ κλπ οι στόχοι ξεπουλήματος «αντί πινακίου φακής». Χαρακτηριστικότερο η ΔΕΠΑ, για το 31% που έχει το δημόσιο προβλέπονται έσοδα από την πώληση 250 εκατ. ευρώ δηλαδή η αξία της εταιρείας υπολογίζεται σε 800 εκατ. ευρώ όταν μόνο στο 9μηνο 2017 τα λειτουργικά της κέρδη είναι 223 εκατ. ευρώ. «Πάρτε κόσμε», το 2018 θα φαίνεται ότι θα είναι η «Black Friday» για το ξεπούλημα από το ελληνικό δημόσιο

7.Το δημόσιο χρέος συνεχίζει να αυξάνεται. Η κυβέρνηση διαλαλεί τις επιτυχίες της για τα αιματοβαμμένα πλεονάσματα. Για το 2018 το πλεόνασμα προβλέπεται να φθάσει στο 3,8% του ΑΕΠ ξεπερνώντας τους στόχους που έθεσαν οι δανειστές (3,5%). Όμως παρά τα πλεονάσματα 2016-2018 το χρέος συνεχίζει και αυξάνεται τόσο σε απόλυτο ύψος όσο και σε ποσοστό στο ΑΕΠ και θα φθάσει (σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της κυβέρνησης, γιατί στην πραγματικότητα τα νούμερα θα είναι χειρότερα) στα 332 δισ. ευρώ ή στο 180% του ΑΕΠ. Και να σκεφτεί κανείς ότι μπήκαμε στα μνημόνια για να αντιμετωπίσουμε το χρέος που τότε (2010) ήταν 318 δισ. ευρώ, αντιπροσώπευε το 146% του ΑΕΠ και προχωρήσαμε σε διαγραφή (PSI) 120 δισ. ευρώ (!)

Φυσικά με αυτά τα μεγέθη και τις ανάλογες προοπτικές και το 2018 προβλέπεται να είναι ένα έτος πόνου για τα λαϊκά στρώματα, για να μπορούν ο Τσίπρας και το «παρεάκι» του να υπηρετούν τους δανειστές…

Πηγή:  Κρατικός Προϋπολογισμός 2018 | Δρόμος της Αριστεράς