Μεταμνημονιακά αναπτυξιακά παραμύθια

Ένα μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα νέων μέτρων έρχεται σε περιτύλιγμα «ανάπτυξης»

του Παύλου Δερμενάκη

1«Αναπτυξιακό» πρόγραμμα χωρίς διάλογο

Η κυβέρνηση, σε όλους τους τόνους, προσπαθεί να μας πείσει ότι η χώρα βρίσκεται σε φάση ανάπτυξης και ότι τον Αύγουστο 2018 θα έχουμε καθαρή έξοδο από τα μνημόνια. Την ίδια στιγμή, τόσο τα οικονομικά μεγέθη όσο και τα έργα της, κάθε άλλο παρά επιβεβαιώνουν αυτές τις επικοινωνιακές, προς άγραν ψήφων, «ατάκες».

Στο Eurogroup της Σόφιας στις 27 Απριλίου η κυβέρνηση κατέθεσε το περίφημο αναπτυξιακό της σχέδιο, υπό τον βαρύγδουπο τίτλο «Αναπτυξιακή Στρατηγική για το Μέλλον».

Μια πρώτη παρατήρηση: Η κυβέρνηση συνεχίζει, για τέταρτο χρόνο, την γνωστή αντιδημοκρατική, εθελόδουλη πρακτική της, όπως έκανε με το 3ο μνημόνιο και όλα όσα ακολούθησαν. Αντί να ενημερώσει τον λαό και να αναπτυχθεί ένας διάλογος για το τι θα πρέπει να γίνει την «επόμενη μέρα των μνημονίων», ετοιμάζει νέα κείμενα δεσμεύσεων και τα συζητά με τους δανειστές ερήμην του λαού. Η ευαισθησία της για διάλογο εξαντλείται στις κομματικές φιέστες για την ανάπτυξη που οργανώνει, με την παρουσία του πρωθυπουργού, ανά την Ελλάδα. Μια τέτοια «επιτυχής συζήτηση», με την πλήρη απουσία του λαού που διαδήλωνε ειρηνικά σε άλλο σημείο, έγινε πριν από ένα δεκαπενθήμερο και στη Μυτιλήνη.

Όποιος έχει διαβάσει αυτό το «περίφημο» αναπτυξιακό σχέδιο –κάποια στιγμή ο κ. Τσακαλώτος είχε μιλήσει για «ολιστικό αναπτυξιακό σχέδιο» (τρομάρα του)– διαπιστώνει το μέγεθος του αδιεξόδου, αλλά και την ανικανότητα και την προχειρότητα της κυβέρνησης να σχεδιάσει την επόμενη μέρα των μνημονίων που η ίδια επικαλείται. Δεν υπάρχει ούτε το ελάχιστο περιθώριο να αξιολογηθεί το συγκεκριμένο κείμενο από τη σκοπιά των λαϊκών αναγκών και συμφερόντων. Είναι ένα νεοφιλελεύθερο, αντιλαϊκό κατασκεύασμα που κινείται στις ράγες των μνημονίων, κατά τα πρότυπα των μεσοπρόθεσμων αλλά σε πιο ελαφριά μορφή, όσον αφορά τον τρόπο γραφής του.

2Μνημονιακές προσεγγίσεις για την επόμενη μέρα

Πρόκειται για ένα απόλυτα αόριστο, γενικόλογο κείμενο που περιέχει μόνο δεσμεύσεις για τα πρωτογενή πλεονάσματα και ευχές για ανάπτυξη στο 2% και πολιτικές που «θα» ακολουθηθούν χωρίς να καταγράφεται κάτι καθορισμένο. Ένα ευχολόγιο που περιλαμβάνει, απλά λεκτικά, ακόμα και αύξηση στον κατώτατο μισθό και λειτουργία των συλλογικών συμβάσεων, χωρίς να γίνεται καμία αναφορά στο τι και πώς θα γίνει αυτό. Επί της ουσίας, πρόκειται για ένα ευχολόγιο που κατατέθηκε για να κατατεθεί. Η κυβέρνηση έριξε για μία ακόμα φορά «λευκή πετσέτα» και αναμένει τις εντολές των δανειστών για να εμβαθύνει τις αναλύσεις, τις δεσμεύσεις και τα μέτρα του «αναπτυξιακού πλαισίου». Έτσι εξηγείται, για μία ακόμα φορά, γιατί δεν έγινε κανένας διάλογος με την κοινωνία και όσα πληροφορηθήκαμε, που δεν ήταν κάποιο μυστικό σχέδιο, τα πληροφορηθήκαμε μετά το Eurogroup. Το πρόγραμμα παρουσιάστηκε, αλλά φυσικά δεν εγκρίθηκε. Συνεπώς, αναμένουμε τον λογαριασμό των μέτρων που θα συνδεθούν με τα ευρύτερα θέματα του χρέους και της «μεταμνημονιακής εποπτείας».

Η εξέλιξη του αναπτυξιακού σχεδίου, δυστυχώς, μας θυμίζει το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ των εκλογών του Γενάρη του 2015 και όσα ακολούθησαν μετά. Το πρόγραμμα ετοιμαζόταν από μια κλειστή ομάδα, υπό τον Δραγασάκη, από τον Ιούλιο του 2012, αλλά ποτέ δεν φτιάχτηκε. Ενδιάμεσα, έγιναν μια σειρά φιέστες αναπτυξιακού χαρακτήρα, όπως και τώρα. Πρόγραμμα όμως ποτέ δεν παρουσιάστηκε και έμειναν ξεκρέμαστες οι «υποσχέσεις της Θεσσαλονίκης. Χωρίς πρόγραμμα ξεκίνησαν τη διαπραγμάτευση, με τη λογική της περίφημης –για να θυμηθούμε το 2015– «δημιουργικής ασάφειας», που οδήγησε τελικά στην υποταγή και το 3ο μνημόνιο. Κάθε ομοιότητα στην πρακτική Τσακαλώτου – Δραγασάκη κ.ά. του τότε με το σήμερα είναι απλά συμπτωματική… Οι άνθρωποι έχουν ξεκάθαρο το καθήκον τους. Δεν ετοιμάζουν απολύτως τίποτα, ο στόχος είναι να κάθονται στις κυβερνητικές καρέκλες και να εκτελούν τις εντολές των δανειστών. Έτσι τα σχεδίασαν ως αντιπολίτευση κοροϊδεύοντας τον λαό περί κατάργησης των μνημονίων, έτσι κάνουν ως κυβέρνηση πιστεύοντας ότι ο λαός θα τρώει επ’ αόριστον κουτόχορτο.

Το πρόγραμμα αναφέρει δέσμευση για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% μέχρι και το 2022 και ένα γενικό νούμερο όσον αφορά τον ετήσιο ρυθμό μεγέθυνσης πάνω από 2%, που «θα υποστηρίζεται από ισχυρή ανάκαμψη των επενδύσεων και της ιδιωτικής κατανάλωσης», τελεία. Αυτό είναι το πλαίσιο. Ποιες επενδύσεις, από πού θα βρεθούν τα χρήματα, με ποιους όρους, τι θα χρηματοδοτήσει το τραπεζικό σύστημα και με ποιους πόρους, πώς θα αυξηθεί η ιδιωτική κατανάλωση κ.λπ., αυτά είναι λεπτομέρειες. Ο στόχος τέθηκε, συμπληρώθηκε με τις ευχές για τις πολιτικές που «θα» ακολουθηθούν, ε μην είμαστε και αχάριστοι.

Φυσικά τέτοιες προσεγγίσεις χωρίς ανάλυση και τεκμηρίωση αγγίζουν το όριο της γελοιότητας. Όμως το αυτί της κυβέρνησης «δεν ιδρώνει», έχουν κάνει και χειρότερα, σε αυτό θα κολλήσουν; Εξάλλου, όπως προαναφέραμε, το «κοστούμι» θα το ετοιμάσουν οι δανειστές. Οι εγχώριοι εντολοδόχοι τους, απλά θα φροντίσουν για την υλοποίηση των μέτρων, για να πετύχουν καλύτερα πλεονάσματα υπέρ των δανειστών και σε βάρος του λαού και της οικονομίας, όπως έκαναν το 2016 και το 2017.

3Ευχές και επιθυμίες χωρίς τεκμηρίωση

Για να έχουμε μια εικόνα της αξιοπιστίας αυτών των μεγεθών, υπενθυμίζουμε μερικά γεγονότα τεκμηριωμένα με νούμερα και όχι με ευχές. Το 2017 το όριζαν ως χρονιά μεγάλης ανάπτυξης, με αύξηση 2,7% στο ΑΕΠ. Σε αυτό επιχειρηματολογούσαν και οι γνωστοί «θεσμοί». Τελικά με τα προσωρινά στοιχεία, που όταν θα γίνουν οριστικά είναι πολύ πιθανό να είναι αρκετά χαμηλότερα λόγω κυρίως ιδιωτικής κατανάλωσης, το 2017ο ρυθμός ήταν 1,4%. Στην εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού τον Δεκέμβρη του 2017 προέβλεπαν, για το 2018, μεγέθυνση του ΑΕΠ 2,5%. Μετά τις προς τα κάτω αναθεωρήσεις από την Ε.Ε. και τον ΟΟΣΑ, κάτω ή στο 2%, ελπίζουμε πλέον στο «πάνω από 2%» χωρίς να προσδιορίζεται κανένα άλλο στοιχείο. Απλά ευχές για στήριξη στην αύξηση της ιδιωτικής κατανάλωσης και των επενδύσεων. Αν η αύξηση της ιδιωτικής κατανάλωσης θεωρούν ότι θα προέλθει από την αύξηση του τουρισμού, ας βγουν να το πουν. Οι καταναλωτές, ο λαός συνεχίζουν να βρίσκονται στη φάση συρρίκνωσης των δαπανών ακόμα και για τα τρόφιμα, όπως μπορεί κανείς να δει σε παζάρια, λαϊκές κ.λπ. Όσον αφορά την αύξηση των επενδύσεων, αυτή έχει καταντήσει ανέκδοτο.

Σε μια περίοδο που η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται σε ανοδική φάση και η μεγέθυνση στην Ε.Ε. φτάνει στο υψηλότερο σημείο της (2,4% τo 2017) εδώ και πλέον μίας δεκαετίας, η Ελλάδα ήταν ο ουραγός το 2017 (1,4%). Έχει όμως την πρωτιά σε άλλα «θέματα».

Είναι η πρώτη στην Ε.Ε. (δεύτερη παγκόσμια μετά την Ουκρανία) στο μέγεθος των προβληματικών δανείων, τα οποία αντιστοιχούν στο 51,2% των δανείων προς τον ιδιωτικό τομέα. Με ευχές για εξυγίανση των τραπεζών χωρίς ποσοτικούς στόχους, τι θα χρηματοδοτήσουν και από πού θα βρουν τα κεφάλαια, δεν μπορούμε να μιλάμε για «έκρηξη» (rebound) επενδύσεων. Η χρηματοδότηση προς τον ιδιωτικό τομέα συνεχίζει να μειώνεται με γρήγορους ρυθμούς για ένατο κατά σειρά χρόνο. Το 2017 που είχαμε ανάπτυξη 1,4% η τραπεζική χρηματοδότηση του ιδιωτικού τομέα μειώθηκε κατά 5%. Όσον αφορά στην κεφαλαιακή επάρκεια των τραπεζών, ας θυμηθούμε ότι από τα 29,2 δισ. υπαρκτά κεφάλαια είναι μόλις 8, τα υπόλοιπα είναι «υποσχετικές» μέσω του αναβαλλόμενου φόρου.

Η Ελλάδα είναι επίσης πρώτη, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΔΝΤ, στην αποεπένδυση – εκροή κεφαλαίων. Ενώ η κυβέρνηση μας μιλούσε για έκρηξη εισροής ξένων κεφαλαίων για άμεσες επενδύσεις, κάτι που δεν επιβεβαιωνόταν από την πορεία της οικονομίας, έρχεται το ΔΝΤ και υποστηρίζει ότι έχουμε εκροή κεφαλαίων αντί για εισροή. Μάλιστα, η εκροή στα χρόνια της κρίσης έχει αυξηθεί δραματικά, συγκριτικά με πριν. Με μια τέτοια εξέλιξη, πού θα βρεθούν τα κεφάλαια για την έκρηξη των επενδύσεων, όταν ο τραπεζικός τομέας δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει ούτε στο ελάχιστο και ταυτόχρονα υπάρχει εκροή κεφαλαίων;

4Για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει εναλλακτική λύση από τα μνημόνια

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, δέσμια της μνημονιακής της μετάλλαξης, δεν αναζητά λύσεις ανάπτυξης με βάση ένα ορθολογικό πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης που θα αντιμετωπίζει συνεκτικά όλο το φάσμα των προβλημάτων της «ισοπεδωμένης» από τα μνημόνια ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας. Έχει ασπαστεί την λογική των δανειστών, κινείται με βάση αυτή και αναμένει εντολές για εκτέλεση. Η αδυναμία που δήλωσε ο Τσίπρας το 2015 –ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση– δεν αφορούσε μόνο το τότε. Αφορά το σύνολο πλέον της πολιτικής τους συνείδησης και συγκρότησης. Συνεχίζουν σε μια πορεία «σοσιαλδημοκρατικοποίησης» και «κυβερνητισμού», ακολουθώντας τον δρόμο που χάραξε το ΠΑΣΟΚ κατά το παρελθόν.

Η περίπτωση με το μεταμνημονιακό «αναπτυξιακό» πρόγραμμα, καταγράφει το οριστικό γύρισμα της πλάτης σε κάθε αντίληψη που είναι διαφορετική προς το νεοφιλελευθερισμό των δανειστών. Συνεχίζουμε με τις ίδιες μνημονιακές λογικές και μετά τα μνημόνια, είναι το κεντρικό τους μοτίβο. Αυτή τη φορά, ότι κάνουν θα το κάνουν στο όνομα της «ανάπτυξης», όπως ότι έκαναν μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 το έκαναν στο όνομα του λαού για τη βελτίωση του 3ου μνημονίου, που ήδη είχαν υπογράψει. Τα αποτελέσματα του 2015 είναι γνωστά και προδιαγράφουν τι θα γίνει και στη συνέχεια.

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 408, 19/5/2018

Πηγή:

 

Μεταμνημονιακά αναπτυξιακά παραμύθια | Δρόμος της Αριστεράς

"Πικρές" αλήθειες για τα Stress Test των τραπεζών

Τα τελικά αποτελέσματα των ελληνικών τραπεζών δεν δικαιολογούν πανηγυρισμούς

του Παύλου Δερμενάκη

Τα «καλά» τελικά αποτελέσματα

Δημοσιοποιήθηκαν την Παρασκευή 4/5/2018 τα αποτελέσματα των τεστ αντοχής (stress test) των 4 συστημικών τραπεζών της Ελλάδας. Τα αποτελέσματα κινήθηκαν στα πλαίσια που ανέφεραν οι δημοσιογραφικές πληροφορίες, όπως αναφέραμε και εμείς σε προηγούμενο άρθρο μας (βλέπε «Δρόμος» φ.404, 21/4/2018). Αν και δεν προβλεπόταν ελάχιστο όριο προκειμένου να κριθεί αν οι τράπεζες «περνούν» ή όχι τα τεστ, το αποτέλεσμα εκτιμήθηκε από τις εποπτικές αρχές κατ’ αρχήν θετικό. Το βέβαιο είναι ότι, σύμφωνα με τα αποτελέσματα, δεν βρίσκονται στην κατάσταση του 2015, ώστε να χρειάζονται άμεση ανακεφαλαιοποίηση. Στον παρακάτω πίνακα μπορούμε να δούμε μια σύγκριση των αποτελεσμάτων των τεστ του 2015 και του 2018.

Όμως το εάν θα χρειαστούν ή όχι νέα κεφάλαια δεν έχει λήξει ακόμα. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, υπάρχουν εμφανείς ενδείξεις αδυναμιών στην κεφαλαιακή επάρκεια, συνεπώς απαιτούνται διορθωτικές κινήσεις. Στην πρώτη περίοδο, και μέχρι την ολοκλήρωση των αντίστοιχων τεστ όλων των λοιπών συστημικών τραπεζών της ΕΕ, οι ελληνικές τράπεζες θα έχουν την ευχέρεια να κάνουν τους δικούς τους σχεδιασμούς χωρίς πίεση. Σε αυτό το πλαίσιο προβλέπονται αναδιαρθρώσεις στο ενεργητικό τους, κυρίως πωλήσεις δανείων καθώς και άλλων περιουσιακών στοιχείων (π.χ. Εθνική Ασφαλιστική από την Εθνική), στο δε παθητικό διαφαίνεται ότι θα προχωρήσουν στην έκδοση ομολογιακών δανείων με ελκυστικά επιτόκια. Όσον αφορά στην Πειραιώς, διαφαίνεται με σιγουριά ότι τέτοιες ενέργειες δεν θα επαρκούν και συνεπώς εντός των πρώτων μηνών του 2019 θα υποχρεωθεί να προχωρήσει σε αύξηση κεφαλαίου, η οποία θα ονομαστεί «αναπτυξιακού» χαρακτήρα για επέκταση των δραστηριοτήτων της. Με αυτές τις ενέργειες θα αναμένουν όλες οι τράπεζες τις τελικές αποφάσεις της εποπτικής αρχής τον Νοέμβριο, προκειμένου να διαπιστώσουν αν επιβάλλεται ή όχι να προχωρήσουν σε πρόσθετες αυξήσεις κεφαλαίου.

Συμπερασματικά, τα αποτελέσματα των stress test ικανοποίησαν την κυβέρνηση, τις διοικήσεις των τραπεζών και γενικά τους οίκους αξιολόγησης και τις αγορές καθώς δεν επιβεβαιώθηκαν ενδόμυχοι φόβοι για κάποιο μη «καταγεγραμμένο» πρόβλημα. Βέβαια, στην όλη διαδικασία «βοήθησε» και ο «πολιτικός» τρόπος αντιμετώπισης του θέματος, καθώς το αποτέλεσμα συνδέεται άμεσα με την ολόκληρη του τρίτου μνημονίου και προκειμένου αυτή να είναι «θετική» δεν θα μπορούσε να υπάρχει εμφανής «τρύπα» κεφαλαίων στον τραπεζικό τομέα.

Όμως, εκτός από τους πανηγυρισμούς –κάθε τράπεζα έβγαλε δελτίο τύπου και «εξυμνούσε» την επιτυχία της– υπάρχει και η πραγματικότητα της οικονομίας και των πραγματικών μεγεθών, τα οποία, όταν κάποιος τα εξετάσει με προσοχή, κατανοεί πόσο αδικαιολόγητοι είναι οι πανηγυρισμοί.

Υπάρχει πραγματική επάρκεια κεφαλαίων;

Ένα πρώτο θέμα είναι το ύψος και η ποιότητα των κεφαλαίων των ελληνικών τραπεζών. Μπορεί να εμφάνισαν τα συγκεκριμένα μεγέθη όσον αφορά στην κεφαλαιακή τους επάρκεια, όμως το μεγαλύτερο μέρος των κεφαλαίων τους είναι «πέτσινο». Επί συνόλου κεφαλαίων 29,2 δισ. ευρώ τα 21,2 δισ. δεν είναι «ζεστά» κεφάλαια στα αποθεματικά τους, αλλά «υποσχετικές» για μελλοντικά κεφάλαια. Μόλις τα 9 δισ. είναι πραγματικά – υπαρκτά κεφάλαια σήμερα. Τα 21,2 δισ. είναι οι αναβαλλόμενοι φόροι, η αρχική «πατέντα» της Πορτογαλίας με τη μαζική Ελληνική της επέκταση που «κατοχυρώθηκε» από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Άρα 21,2 δισ ευρώ δεν υπάρχουν στα ταμεία αλλά θα συμψηφιστούν με μελλοντικούς φόρους εισοδήματος όταν θα υπάρχουν καθαρά κέρδη. Επί του θέματος αυτού διάφοροι έγκυροι αναλυτές έχουν εγείρει σημαντικές αντιρρήσεις, αλλά, σε τελευταία ανάλυση, ισχύει η αποδοχή της «πατέντας» από την ΕΚΤ. Εξετάζοντας ιστορικά το θέμα, με την περίπτωση της πρώην Εμπορικής την περίοδο της Credit Agricole, διαπιστώνει κάποιος ότι οι υψηλοί συσσωρευμένοι αναβαλλόμενοι φόροι δεν μπορούσαν να αξιοποιηθούν στον χρόνο που προέβλεπε ο νόμος, καθώς η τράπεζα συνέχιζε να καταγράφει ζημιές, και σταδιακά ένα μεγάλο μέρος από αυτούς διαγραφόταν. Η διαφορά, σε σχέση με το σήμερα, είναι ότι η παρούσα κυβέρνηση την 5ετία δυνατότητας αξιοποίησης του αναβαλλόμενου φόρου την έκανε 20ετία δίνοντας φορολογική ασυλία στις τράπεζες μέχρι το 2045.

Η «λερναία ύδρα» των κόκκινων δανείων

Το μέγιστο ύψος «κόκκινων δανείων» που έχει καταγραφεί για τις ελληνικές τράπεζες ήταν 110 δισ. ευρώ (τέλος 2015 με Α΄ εξάμηνο 2016). Στο τέλος του 2016 ήταν 106,3 δισ. ευρώ, επί συνόλου χρηματοδότησης του ιδιωτικού τομέα την ίδια περίοδο 195 δισ. Δηλαδή τα προβληματικά δάνεια αντιπροσώπευαν το 54,5% του συνόλου των δανείων. Από τότε έχει «κυλήσει αρκετό νερό στο αυλάκι», οι αλλαγές στη νομοθεσία σε βάρος των δανειοληπτών και υπέρ των τραπεζών, οι πλειστηριασμοί που σήμερα είναι ηλεκτρονικοί, με την προστασία των ΜΑΤ και την εφαρμογή του σχετικού «ιδιώνυμου» για να μην υπάρχει περιθώριο παρακώλυσης καθώς και οι αθρόες πωλήσεις προβληματικών δανείων στα γνωστά «αρπακτικά» funds αποτελούν το στοίχημα τραπεζών και κυβέρνησης για να μειωθούν τα «κόκκινα δάνεια». Παρά τις επιτυχίες για τις οποίες μιλούν και σε αυτό τον τομέα, η εικόνα κάθε άλλο παρά ικανοποιητική μπορεί να κριθεί. Στο τέλος του 2017 τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια ήταν 95,7 δισ. ευρώ, μειώθηκαν δηλαδή κατά 10,6 δισ., όχι γατί βελτιώθηκε η κατάσταση της οικονομίας και αποπληρώνονται τα δάνεια, αλλά γιατί οι τράπεζες προχώρησαν σε διαγραφές αυτών που θεώρησαν οριστικά ανείσπρακτα (6,5 δισ.) και σε πωλήσεις σε funds έναντι ευτελούς τιμήματος αυτών που εκτιμούσαν ότι δεν θα μπορούσαν να εισπράξουν (3,6 δισ.). Η προβληματική κατάσταση καταγράφεται και από τους δείκτες αποκατάστασης πληρωμών για δάνεια σε καθυστέρηση, μόλις 1,8% έναντι 1,7% εκείνου που καταγράφει δημιουργία νέων καθυστερήσεων. Αυτή η θετική οριακή διαφορά κατά 0,1% καταγράφεται μόλις το Δ΄ τρίμηνο του 2017.

Συνεπώς, με έναν προβληματικό δανειακό χαρτοφυλάκιο που συνεχίζει να αντιστοιχεί σε πάνω από 50% του συνόλου των δανείων στον ιδιωτικό τομέα (52,1% για την ακρίβεια), κάθε άλλο παρά μπορεί κάποιος να δηλώνει ικανοποιημένος για την κατάσταση του τραπεζικού συστήματος. Και αυτό χωρίς να αναλύσουμε την πορεία του ενεργητικού των τραπεζών που συνεχίζει να συρρικνώνεται, τις πηγές και την διάρθρωση εσόδων και εξόδων, τις καταθέσεις, το επίπεδο του εκσυγχρονισμού τους όχι μόνο τεχνολογικά αλλά και απλά λειτουργικά για να διαχειριστούν τα προβληματικά δάνεια κλπ. Όσοι ασχολούνται με το θέμα και έχουν επαφές με τις τράπεζες γνωρίζουν από πρώτο χέρι την προβληματική κατάσταση και την πλήρη αδυναμία τους να διαχειριστούν ορθολογικά τα προβληματικά δάνεια. Οι συνεχείς νέες γενιές ρυθμίσεων επί των αδιέξοδων προηγούμενων ρυθμίσεων αποτελούν αδιάψευστους μάρτυρες αυτής της κατάστασης.

Πραγματική οικονομία και «τραπεζιτικοί σχεδιασμοί»

Καθοριστικός παράγοντας για την επίλυση του θέματος των κόκκινων δανείων, πέρα από τα οποιαδήποτε οικονομικά σενάρια επί χάρτου, αποτελεί η πραγματική πορεία της οικονομίας. Όπως έχει φανεί τα δύο τελευταία χρόνια που η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι «έχουμε ανάπτυξη», αυτή η οριακή μεγέθυνση της οικονομίας –ουραγός σε όλη την ΕΕ– δεν επαρκεί ούτε για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα των κόκκινων δανείων, ούτε για να επουλωθούν οι νέες πληγές που άνοιξαν τα μνημόνια, πέρα από τις αρχικές παθογένειες της ίδιας της οικονομίας. Μάλιστα, η σταδιακή μείωση των αναμενόμενων ρυθμών «ανάπτυξης» όπως τους παρουσιάζουν οι διεθνείς οργανισμοί, αλλά και η ίδια η κυβέρνηση, σε σχέση με προηγούμενες εκτιμήσεις, εγείρει σημαντικά ερωτηματικά για το τι μέλει γενέσθαι, ανεξάρτητα από τα «πανηγυρικά» αποτελέσματα των stress test. Το ΔΝΤ, σε πρόσφατη έκθεσή του, εκτιμά ότι η οικονομική ανάκαμψη, που την χαρακτηρίζει ασθενική, δεν αρκεί για να μειωθούν τα προβληματικά δάνεια.

Πέρα όμως από τις όποιες εκτιμήσεις υπάρχει και η οδυνηρή πραγματικότητα. Οι τράπεζες, το οικονομικό σύστημα, πίεσαν και έπεισαν το λαό που δανείστηκε, αλλά με άλλα οικονομικά δεδομένα, άλλα εισοδήματα και δυνατότητες αποπληρωμής. Σήμερα αφού τον φτωχοποίησαν κυβερνήσεις, δανειστές και τράπεζες ζητούν την επιστροφή των δανείων χωρίς εκπτώσεις. Ζητούν να αποπληρωθούν δάνεια από έναν λαό που αδυνατεί να ανταποκριθεί, αφού του «κούρεψαν» τους μισθούς, τις συντάξεις, τα επιδόματα, την κοινωνική πρόνοια, την ίδια την εργασία, αλλά αφήσανε ακέραια τα δάνεια και δημιούργησαν τερατογενέσεις στο νομικό σύστημα, αφήνοντας τον λαό εκτεθειμένο. Τα δάνεια αυτά δεν υπάρχει περίπτωση να πληρωθούν, τουλάχιστον από το 50% των δανειοληπτών, καθώς σε αυτό το ποσοστό υπολογίζονται εκείνοι που βρίσκονται σε πλήρη αδυναμία ανταπόκρισης στις δανειακές οφειλές τους. Αυτές οι καταστάσεις δεν έχουν συμπεριληφθεί στα σενάρια των stress test. Εκεί βλέπουν μόνο τις αξίες των εξασφαλίσεων, τα ακίνητα και τις περιουσίες που θα κατασχέσουν, και θεωρούν ότι με αυτά είναι εξασφαλισμένοι οι τραπεζίτες. Όσο για τον λαό, επειδή γι’ αυτόν δεν υπάρχει καμία εξασφάλιση και θετική πρόβλεψη, από τους εκάστοτε εθελόδουλους που κυβερνούν, μετά την κατάσχεση και την έξωση, ακολουθεί ο δρόμος, κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 407, 12/5/201

Πηγή:  

Πικρές αλήθειες για τα Stress Test των τραπεζών | Δρόμος της Αριστεράς

Έκθεση ΟΟΣΑ για την Ελλάδα

Ανοίγει επίσημα ο νέος κύκλος μετα-μνημονιακών μέτρων

του Παύλου Δερμενάκη

Δημοσιοποιήθηκε την περασμένη Δευτέρα (30/4/2018) η έκθεση του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) για την Ελληνική οικονομία, αμέσως μετά τη συνάντηση στο Μέγαρο Μαξίμου του πρωθυπουργού με τον επικεφαλής του Οργανισμού κ. Γκουρία. Από το περιεχόμενο της έκθεσης γίνεται κατανοητό, όπως θα αναλύσουμε παρακάτω, ότι τα νέα τελεσίγραφα παραδίδονται πλέον κατ΄ οίκον, από αυτούς που υπαγορεύουν. μέχρι το 2060. την πολιτική στην αποικία με το όνομα Ελλάδα, στους εντολοδόχους, εθελόδουλους πολιτικούς επιτείνοντας το μέγεθος του εξευτελισμού τους.

Μέτρα και ασφυκτικός έλεγχος

Η έκθεση περιγράφει το πλαίσιο μνημονιακής πολιτικής που θέλουν να επιβάλλουν να ακολουθήσει η Ελλάδα μετά το «τέλος» των μνημονίων, τον ερχόμενο Αύγουστο. Ένα πλαίσιο ασφυκτικού ελέγχου των πάντων με θεσμικές αλλά και αυτόματες αξιολογήσεις (απ’ ευθείας από τις αγορές μέσω των επιτοκίων), με συνεχή λήψη μέτρων σε βάρος του λαού για να «επιτευχθούν» οι στόχοι που αυτοί μας επιβάλλουν: πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2022 και 2,2% από το 2023 μέχρι το 2060 με μοναδικό σκοπό να τους ξεπληρώσουμε σε όλη αυτή την περίοδο μέρος των δανείων στα οποία μας υποχρέωσαν άμεσα ή έμμεσα. Η έκθεση, προκειμένου να είναι επικοινωνιακά διαχειρίσιμη από το σάπιο πολιτικό και δημοσιογραφικό σύστημα της αποικίας, διαθέτει και κάποια καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς. Προβλέπει μερική μείωση, με τεχνικούς τρόπους, της εξόφλησης του χρέους, χωρίς όμως να θίγεται η «ιερή αγελάδα» αφού δεν τίθεται ζήτημα ονομαστικής διαγραφής ούτε καν ενός ευρώ από το δημόσιο χρέος, όπως επιβάλλει η γερμανοκρατούμενη Ευρώπη.

Η έκθεση είναι πλήρης όσον αφορά τις προθέσεις της. Δεν περιλαμβάνει μόνο «απελευθερώσεις» στις αγορές προϊόντων, υπηρεσιών και εργασίας, όπως εξειδικεύτηκε η παρέμβαση του ΟΟΣΑ στην περίοδο των 3 μνημονίων, αλλά παρεμβαίνει σε όλο τα φάσμα της οικονομικής πολιτικής, ιδιαίτερα της δημοσιονομικής με έμφαση στα «προσφιλή» σε όλους τους δυνάστες της χώρας, το ασφαλιστικό και το φορολογικό, για τα οποία ζητούν νέες ριζικές αλλαγές.

Ένα πρώτο βασικό συμπέρασμα της έκθεσης είναι ότι απαιτείται από την αποικία να εφαρμόσει «κατά γράμμα» όλα όσα έχουν ήδη αποφασιστεί ή θα αποφασιστούν μέχρι την ολοκλήρωση του 3ου μνημονίου. Παράλληλα, όμως, απαιτείται να ληφθούν μια σειρά νέα μέτρα που θα συμβάλλουν στη μείωση του χρέους και θα είναι προαπαιτούμενα για να εφαρμοστεί η τεχνική ελάφρυνση, εκ μέρους των δανειστών, που προαναφέραμε. Συνεπώς, δεν μένει κανένα απολύτως περιθώριο ότι θα έχει η χώρα την παραμικρή ευελιξία να αποφασίζει η ίδια για την ασκούμενη οικονομική με κριτήριο τις ανάγκες του λαού της. Η «καθαρή έξοδος» που σερβίρουν οι καρεκλοκένταυροι της εξουσίας είναι ένα ακόμα παραμύθι, στα τόσα που ανέπτυξαν από την περίοδο που ήταν στο 4% και δεν τήρησαν καμία ουσιαστική τους δέσμευση. Η Ελλάδα και μετά την «έξοδο» από την παρούσα φάση των μνημονίων θα συνεχίσει να λειτουργεί ως αποικία των δανειστών, με όποια ανδρείκελα του ντόπιου πολιτικού συστήματος ως διαχειριστές.

Για να γίνει κατανοητό το μέγεθος της πίεσης για νέα μέτρα σημειώνουμε ότι, σύμφωνα με την έκθεση, χωρίς νέα μέτρα το δημόσιο χρέος δεν είναι βιώσιμο. Η τήρηση και μόνο των ήδη αποφασισμένων δεν συμβάλλει στην επίτευξη του στόχου για μείωση του χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ, καθώς από το 2026 ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ θα υποχωρήσει σε επίπεδα 1,8% και μετά το 2030 κάτω από 1%. Άρα όχι μόνο τήρηση των ήδη ληφθέντων μέτρων, αλλά και νέα εξίσου επώδυνα. Αυτό κατά την «κυβέρνηση της αριστεράς» λέγεται «καθαρή έξοδος από τα μνημόνια».

Η πρόταση – θέση του ΟΟΣΑ για τα μέτρα ελάφρυνσης είναι στη «γραμμή» της Γερμανίας. Επουσιώδεις ρυθμίσεις, με σταθερό επιτόκιο στο 2% από το 2020 και μετά (σήμερα είναι μικρότερο) και ετεροχρονισμός δόσεων με επέκταση στον χρόνο αποπληρωμής δόσεων που αφορούν το δεύτερο μνημόνιο (δάνειο από EFSF). Αν γίνουν όλα όσα απαιτεί ο ΟΟΣΑ, το 2060, και αφού θα είμαστε ακόμα πιο φτωχοί από κάθε άποψη, η έκθεση εκτιμά ότι το χρέος θα μειωθεί από 180% του ΑΕΠ σε 100%. Συνεπώς, δεν μένει κανένα απολύτως περιθώριο για τα επόμενα 40 χρόνια η χώρα να αποφασίζει για την οικονομική πολιτική της…

ΟΟΣΑ αλά γερμανικά

Επειδή ένα μεγάλο μέρος της έκθεσης επικεντρώνεται γύρω από το χρέος οφείλουμε να διευκρινίσουμε ότι η πρόταση – θέση του ΟΟΣΑ για τα μέτρα ελάφρυνσης είναι στη «γραμμή» της Γερμανίας. Επουσιώδεις ρυθμίσεις, με σταθερό επιτόκιο στο 2% από το 2020 και μετά (σήμερα είναι μικρότερο) και ετεροχρονισμός δόσεων με επέκταση στον χρόνο αποπληρωμής δόσεων που αφορούν το δεύτερο μνημόνιο (δάνειο από EFSF). Η έκθεση αποφεύγει «όπως ο διάολος το λιβάνι» να αναφερθεί στις άλλες προτάσεις που έχουν ήδη πέσεις στο τραπέζι, π.χ. από ΔΝΤ και Γαλλία, υπηρετώντας ξεκάθαρα τη γερμανική άποψη. Αν όλα πάνε καλά, αν γίνουν όλα όσα απαιτεί ο ΟΟΣΑ και εφαρμοστεί η περιορισμένη διαδικασία ελάφρυνσης του χρέους που αναφέραμε, το 2060, δηλαδή δύο γενιές μετά, και αφού θα είμαστε ακόμα πιο φτωχοί από κάθε άποψη, η έκθεση εκτιμά ότι το χρέος θα μειωθεί από 180% του ΑΕΠ το 2017 σε 100%. Το μέγεθος της επικοινωνιακής μεθόδευσης μπορεί να γίνει άμεσα κατανοητό αν θυμηθούμε τι έλεγαν όλοι οι εκ του εξωτερικού αναλυτές και υποστηρικτές των μνημονίων, συμπεριλαμβανομένου και του ΟΟΣΑ, από το 2010 και μέχρι τουλάχιστον το 2014, για περιορισμένη χρονική διάρκεια και μικρές επιπτώσεις στην οικονομία που θα αντισταθμίζονταν γρήγορα από ισχυρή ανάπτυξη. Είμαστε στο 9ο έτος μνημονίων και παρά τα συνεχή μέτρα δεν φαίνεται φως στο τούνελ. Το ΔΝΤ έχει ζητήσει «συγνώμη» για λάθος εκτιμήσεις διαχρονικά και θεωρεί το χρέος «εξαιρετικά μη βιώσιμο» με την παρούσα κατάσταση. Ο ίδιος ο ΟΟΣΑ αναγνωρίζει ότι τα μέτρα που έχουν ληφθεί δεν επαρκούν για τη μείωση του χρέους, συνεπώς χρειάζονται κι άλλα. Αυτή είναι η αξιοπιστία των αναλύσεων και των εκθέσεων όλων αυτών που αμείβονται με παχυλότατους μισθούς δεκάδων χιλιάδων ευρώ μηνιαία και συστήνουν – αποφασίζουν για την περικοπή των συντάξεων των 500 ευρώ, τη μείωση του αφορολόγητου στα 466 ευρώ μηνιαία, τη μείωση των επιδομάτων κοινωνικής μέριμνας…

Στα ειδικότερα νέα μέτρα που προτείνει η έκθεση μεταξύ άλλων περιλαμβάνονται:

• Η αύξηση κατά 4 έτη του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης, από τα 67 στα 71. Προφανώς, κατά τους συντάκτες, εν μέσω κρίσης το προσδόκιμο ζωής αυξήθηκε κατά 4 χρόνια και δεν μειώθηκε όπως κατανοούμε από όσα συμβαίνουν γύρω μας.

• Ριζικές αλλαγές στα προγράμματα κοινωνικής προστασίας (οικογενειακές παροχές, επιδότηση θέρμανσης, βοηθητικά επιδόματα αναπηρίας, κοινωνικά προγράμματα για ανέργους κ.λπ.) με στόχο να μειωθεί δραστικά το σύνολο αυτών των δαπανών.

• Κατάργηση των φόρο-απαλλαγών από τον ΦΠΑ, ώστε να αυξηθεί η βάση επιβολής του και έτσι να αυξηθούν τα σχετικά έσοδα.

• Κατάργηση και των ελάχιστων φόρο-απαλλαγών που έχουν μείνει. Φτάνουν στο σημείο να ζητούν κατάργηση φόρο-απαλλαγών για νοικοκυριά (ανάπηροι άνω του 80%) που θα έχουν σαν συνέπεια την αύξηση των φόρων κατά 0,02% του ΑΕΠ, ταξινόμηση αυτοκινήτων (π.χ. αναπηρικά) 0,04% και ειδική κατανάλωση σε συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες 0,16% (!).

• Μεταρρυθμίσεις – απελευθερώσεις στην αγορά προϊόντων για να φτάσουμε στο επίπεδο του Βελγίου στον συγκεκριμένο τομέα. Προφανώς, κατά τους συντάκτες της έκθεσης, οι μισθοί, οι οικονομικές συνθήκες και οι ιδιομορφίες των δύο χωρών είναι συγκρίσιμες (!).

• Το ξεπούλημα «έναντι πινακίου φακής» της δημόσιας περιουσίας, πέραν των ήδη υπαρχουσών μνημονιακών δεσμεύσεων, θα συνεχιστεί μέχρι το 2040. Η έκθεση περιλαμβάνει πρόσθετες πωλήσεις 10 δισ. ευρώ, ώστε να μην υπάρχει τίποτε δημόσιο στη χώρα, και παράλληλα σε ευαίσθητους τομείς οικονομικά και κοινωνικά (π.χ. φυσικό αέριο) απαιτούνται νέες «απελευθερώσεις» από κανόνες. Η ασυδοσία της αγοράς σε όλο της το μεγαλείο.

• Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, η Ελλάδα ήταν από τους ουραγούς στις ξένες επενδύσεις το 2017, παρά τον πακτωλό ξένων επενδύσεων που «αναμασούσε» το 2016 και 2017 ο επιδοτούμενος για το ενοίκιο (μετά της συζύγου του) π. Υπουργός κ. Παπαδημητρίου. Έτσι, ο ΟΟΣΑ ζητά νέες διευκολύνσεις, ασυδοσία και φορο-απαλλαγές, για τις ξένες επενδύσεις.

• Μέτρα για την ανεργία. Όχι όμως κοινωνική εργασία σε δημόσιους φορείς. Εργασία επιδοτούμενης εκπαίδευσης – μαθητείας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις για να ωφελούνται τα αφεντικά. Σύνδεση επίσης του Κοινωνικού Επιδόματος Αλληλεγγύης (ΚΕΑ) με την απασχόληση. Στην ουσία δεν θα έχεις δικαίωμα να αποφασίζεις αν αποδέχεσαι να εργαστείς κάπου ή όχι (αν δεν σε συμφέρει). Ή θα πηγαίνεις υποχρεωτικά ή θα χάνεις το επίδομα. Η απασχολησιμότητα του κ. Σημίτη σε όλο της το μεγαλείο.

Η παρούσα έκθεση του ΟΟΣΑ αποτελεί, σύμφωνα με την λαϊκή έκφραση, τον «λαγό», προετοιμάζοντας την ελληνική κοινωνία για όλα όσα θα ακολουθήσουν. Αρκεί να θυμηθούμε πώς, με αντίστοιχο τρόπο, προετοιμάστηκαν τα μνημόνια το 2009-2010. Τελικός τους στόχος, με ή χωρίς μνημόνια, με «καθαρή» ή μη καθαρή έξοδο, να μην αφήσουν τίποτε όρθιο για τον λαό. Η φτωχοποίηση πρέπει να είναι ολοκληρωτική και σε βάθος χρόνου για να πετύχει το πείραμα στην αποικία με το όνομα Ελλάδα και να μεταφερθεί στη συνέχεια και αλλού. Ο λαός θα συνεχίζει να συμπιέζεται, υπάρχει όμως και η αντίδραση του ελατηρίου, και μάλιστα σε ανύποπτο χρόνο…

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 406, 5/5/2018

Πηγή:  Έκθεση ΟΟΣΑ για την Ελλάδα | Δρόμος της Αριστεράς

Οι συνέπειες του υπερ-πλεονάσματος για το 2017

Αργός στραγγαλισμός της κοινωνίας και της οικονομίας

του Παύλου Δερμενάκη

Ανακοινώθηκαν αυτές τις μέρες τα τελικά αποτελέσματα όσον αφορά στην επίτευξη των μνημονιακών στόχων της κυβέρνησης στα δημόσια οικονομικά. Για τρίτη χρονιά, η κυβέρνηση η κυβέρνηση Τσίπρα «έσκισε» τα μνημόνια. Έναντι της εντολής των δανειστών, πέτυχε πολύ υψηλότερα αποτελέσματα, καταδικάζοντας για μια ακόμα χρονιά στη φτώχεια και την ανέχεια τα λαϊκά στρώματα.

«Επιτυχίες» της μνημονιακότερης κυβέρνησης

Έναντι στόχου για πρωτογενές πλεόνασμα (πριν τον υπολογισμό των τόκων του δημόσιου χρέους) 1,75% στο ΑΕΠ πέτυχε 4,2%. Πρακτικά, δηλαδή, εισέπραξε 4,4 δισ. ευρώ περισσότερα από την εντολή των δανειστών. Ουσιαστικά έκλεψε το ποσό αυτό από τις τσέπες του λαού για να το δώσει στους δανειστές. Αποδεικνύει, και με αυτό το έργο της, πόσο καλύτερα τα καταφέρνει συγκριτικά με όλες τις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις και γι’ αυτό εισπράττει τα εύσημα από τα αφεντικά της. Ο Επίτροπος Μοσκοβισί δήλωσε: «Αυτά τα καλά νέα είναι ευπρόσδεκτα για την Ελλάδα». Η ίδια η κυβέρνηση, σε πανηγυρικούς τόνους, καμαρώνει ότι αυτή της η επιτυχία «αποδεικνύει για μια ακόμα χρονιά την αξιοπιστία τής δημοσιονομικής διαχείρισης» και δηλώνει ότι «είναι εφικτός ο στόχος πρωτογενών πλεονασμάτων ύψους 3,5% του ΑΕΠ για το 2018 και τα επόμενα χρόνια», καθώς η πολιτική της λεηλασίας του λαού θα συνεχιστεί με αμείωτο ρυθμό και μετά τα μνημόνια.

Στη μέθη της επιτυχίας της, η κυβέρνηση θέλει να αγνοεί τα δύο βασικά στοιχεία από αυτήν την άκρως αρνητική εξέλιξη. Πρώτον, ότι υπήρξε αφαίμαξη της οικονομίας πολύ μεγαλύτερη από τις απαιτήσεις των δανειστών, αγνοώντας τη δραματική κατάσταση της κοινωνίας και του συνολικού οικονομικού συστήματος. Δεύτερον, ότι τα υπέρ-πλεονάσματα των δύο τελευταίων ετών αποτελούν για τον λαό θυσίες χωρίς κανένα αντίκρυσμα αφού οι δανειστές, με επικεφαλής το ΔΝΤ, μας οδηγούν σε νέα μέτρα και μάλιστα νωρίτερα από ότι είχαν απαιτήσει οι ίδιοι αρχικά. Έτσι, η μείωση του αφορολόγητου απαιτούν να εφαρμοστεί από τον ερχόμενο Ιανουάριο, αντί έναν χρόνο μετά, όπως έχει ψηφίσει η εντολοδόχος κυβέρνηση. Το βασικό επιχείρημα της απαίτησης για μείωση του αφορολόγητου έναν χρόνο πριν είναι η διασφάλιση του πλεονάσματος του 2019, καθώς τίθεται υπό αμφισβήτηση λόγω του μειωμένου ρυθμού αύξησης του ΑΕΠ το 2017, εξαιτίας ακριβώς του υπέρ-πλεονάσματος και των συνεπειών που έχει και για το 2018 όπως θα δούμε παρακάτω. Δηλαδή, η «επιτυχία» της κυβέρνησης, βοηθά τους δανειστές να μας επιβάλλουν νωρίτερα τα πρόσθετα μέτρα…

Το συνολικό πρωτογενές πλεόνασμα ανήλθε σε 7,5 δισ ευρώ. Είναι το αποτέλεσμα της φορολογικής επιδρομής της κυβέρνησης σε βάρος κυρίως των λαϊκών στρωμάτων και της στάσης πληρωμών που πραγματοποιεί με άμεσους και έμμεσους τρόπους.

Μεθοδολογία ξεζουμίσματος

Οι φόροι έχουν ξεπεράσει κάθε λογικό όριο. Η αδυναμία να πληρωθούν από τον λαό έχει σαν συνέπεια να συσσωρεύονται κάθε μήνα, μόνο από φόρους, πάνω από 1 δισ. ευρώ χρέη. Το σύνολο των χρεών, σε εφορία και ασφαλιστικά ταμεία, ξεπέρασε το 2017 τα 130 δισ. ευρώ που αντιστοιχούν στο 73% του ΑΕΠ. Προκειμένου δε να εισπράξει όσα μπορεί, η κυβέρνηση έχει προχωρήσει σε ένα πρωτοφανές όργιο κατασχέσεων λογαριασμών και ακινήτων. Στο διάστημα Ιανουαρίου – Οκτωβρίου 2017 έγιναν 180.000 κατασχέσεις από τραπεζικούς λογαριασμούς (συνολικά 4 δισ. ευρώ), και ο ρυθμός ήταν 1.000 – 1200 νέες κατασχέσεις ημερησίως, ενώ τα κατασχεθέντα από το Δημόσιο ακίνητα, ακόμα και για ευτελή ποσά, θα αρχίσουν να πλειστηριάζονται ηλεκτρονικά από μεθαύριο 1η Μάη.

Η κυβέρνηση όχι μόνο νομοθετεί με απόλυτη ακρίβεια τις απαιτήσεις των δανειστών, αλλά τους εκπλήσσει θετικά ξεπερνώντας τους ποσοτικούς στόχους που της θέτουν. Συντρίβει έτσι μια ήδη διαλυμένη οικονομία και κοινωνία και ανοίγει την όρεξη στους δανειστές για την επιβολή ακόμα πιο αυστηρών μέτρων

Στον τομέα των δαπανών το Δημόσιο συνέχισε την προσφιλή τακτική της στάσης πληρωμών προς τους προμηθευτές. Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου στο τέλος του Φεβρουαρίου 2018 ήταν 3,4 δισ. ευρώ. Έτσι δημιουργούνται τα υπέρ-πλεονάσματα από την πλευρά των δαπανών.

Επειδή όμως δεν επαρκεί η φορολογική επιδρομή και η στάση πληρωμών για την επίτευξη των πλεονασμάτων, η κυβέρνηση κάνει μόνιμη χρήση «δημιουργικών» μεθόδων. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το θέμα της απονομής των συντάξεων. Για το 2017, μέχρι τον Οκτώβριο, υπολόγιζαν ότι το έλλειμμα στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης ήταν 942 εκ. ευρώ, τελικά καταγράφηκε πλεόνασμα 1,9 δισ. ευρώ (!). Για το 2018, σύμφωνα με δημοσιεύματα, οι πραγματικές οφειλές του ασφαλιστικού συστήματος για συντάξεις που καθυστερούν να αποδοθούν ξεπερνούν τα 850 εκ. ευρώ.

Τα «αποτελέσματα»

Η υπερβολική αφαίμαξη έχει άμεσες συνέπειες και στην πορεία της Οικονομίας, κάτι το οποίο επικαλείται και το ΔΝΤ, όπως προαναφέραμε. Η κυβέρνηση προέβλεπε αρχικά, με τον προϋπολογισμό του 2017 ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ 2,7% και πρωτογενές πλεόνασμα 2%. Η επίτευξη του υπέρ-πλεονάσματος, επειδή στερήθηκε η οικονομία πολλαπλά από τους συγκεκριμένους αναγκαίους πόρους, είχε σαν συνέπεια ο ρυθμός αύξησης να μειωθεί δραματικά σε σχέση με την αρχική εκτίμηση. Έτσι, με τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα, ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ το 2017 ήταν 1,4%. Πρακτικά, δηλαδή, η υπέρβαση στο πλεόνασμα είχε σαν συνέπεια μόνο για το 2017 να χαθούν 3,4 δισ. ευρώ από τη δυνατότητα αύξησης του ΑΕΠ. Δυστυχώς όμως η αρνητική επίδραση στην Οικονομία δεν σταματά στο 2017, αλλά μεταφέρεται και στο 2018. Η αρνητική επίδραση της υπέρβασης του 2017, έχει σαν συνέπεια νέα απώλεια 4,3 δισ. ευρώ του ΑΕΠ για το 2018. Δηλαδή η κυβέρνηση μάς πήρε 4,4 δισ. ευρώ επιπλέον του στόχου με το πλεόνασμα και παράλληλα μας στέρησε τη δημιουργία εισοδήματος 3,5 δισ. το 2017 και 4,3 το 2018. Συνολική ζημιά 12,2 δισ. και… πανηγυρίζει για την αξιόπιστη πολιτική της. Όλα αυτά οδήγησαν την Ελλάδα το 2017, μια ιδιαίτερα θετική χρονιά για την ανάπτυξη παγκόσμια, να είναι ο ουραγός στην ανάπτυξη μεταξύ των χωρών της Ε.Ε.

Φυσικά, με αυτές τις πολιτικές και την κυβερνητική πρακτική, η Ελλάδα παραμένει ο «πρωταθλητής» στο δημόσιο χρέος στην Ε.Ε. Σε απόλυτο ύψος, το Δημόσιο χρέος συνεχίζει να αυξάνεται, για δεύτερη συνεχή χρονιά, παρά τα υπέρ-πλεονάσματα, φθάνοντας τα 317,5 δισ. ευρώ και αντιστοιχεί σε 178,6% του ΑΕΠ.

Η κυβέρνηση της «Αριστεράς» αποδεικνύει με κάθε τρόπο, καθημερινά, ότι είναι ο πιστός υπηρέτης των μνημονίων. Όχι μόνο νομοθετεί με απόλυτη ακρίβεια τις απαιτήσεις των δανειστών, αλλά τους εκπλήσσει θετικά ξεπερνώντας στην εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών τους ποσοτικούς στόχους που της θέτουν. Το υπέρ-πλεόνασμα του 2017 είναι μια ακόμα απόδειξη για την μνημονιακή της προσήλωση, αλλά και για το μέγεθος του εγκλήματος σε βάρος του λαού και της οικονομίας…

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 405, 28/4/2018

Πηγή:  Οι συνέπειες του υπερ-πλεονάσματος για το 2017 | Δρόμος της Αριστεράς