Ο ελιγμός του Α. Τσίπρα αποτέλεσμα της οργής του κόσμου

Η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης από τον πρωθυπουργό πιστοποιεί την τεράστια απομόνωση της κυβέρνησης.

του Παύλου Δερμενάκη

Ηβδομάδα που πέρασε (το άρθρο δημοσιεύθηκε στις 28/7/2018, την εβδομάδα με τις πυρκαγιές) ήταν μία από τις χειρότερες στην ιστορία αυτού του τόπου. Οι νεκροί, οι τραυματίες, οι αγνοούμενοι και οι καταστροφές βαραίνουν τις καρδιές των ανθρώπων. Παράλληλα, για την κυβέρνηση, βαδίζουμε ημερολογιακά προς την τυπική λήξη του τρίτου μνημονίου την 20η Αυγούστου 2018. Η κυβέρνηση Τσίπρα με ορόσημο την παραπάνω ημερομηνία και με το βλέμμα στις εκλογές, ετοιμαζόταν για φιέστες με τις συνηθισμένες ανέξοδες μεγαλόστομες διακηρύξεις τους για εσωτερική λαϊκή κατανάλωση.

Το μέγεθος της τεράστιας καταστροφής, από τις πρόσφατες πυρκαγιές και η ογκούμενη λαϊκή αγανάκτηση για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ., το «σύγχρονο» κράτος και ολόκληρο το πολιτικό σύστημα που το υπηρετεί δημιουργεί όχι απλά πρόσθετους πονοκεφάλους αλλά πολύ μεγάλα πολιτικά προβλήματα.

Η ογκούμενη λαϊκή οργή, δημιουργεί όρους που βάζουν σε κίνδυνο τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς. Παρότι ο χρόνος πιέζει ασφυκτικά το κυβερνητικό δίλημμα μοιάζει αξεπέραστο. Προς το παρόν δοκιμάζεται η εξαγγελία «μέτρων ανακούφισης» πάνω στα αποκαΐδια της τραγωδίας που τάχα συνδυάζονται με τη μεταμνημονιακή εποχή. Απίθανος κυνισμός που εξοργίζει το ίδιο, αν όχι περισσότερο, με τις αυτάρεσκες κυβερνητικές δηλώσεις για τον χειρισμό της καταστροφής της Αν. Αττικής.

Η κυβέρνηση πιάστηκε στον ύπνο με τις πυρκαγιές και την έντασή τους. Γραμμή άμυνας για το Μαξίμου διαδραμάτισαν με διαφορετικές αναλογίες τα ακόλουθα: τα επιχειρήματα του στυλ «εμπρησμοί και ασύμμετρα φαινόμενα», «ευθύνη των πολιτών με την αυθαίρετη δόμηση», «φονική πυρκαγιά που ήταν αδύνατο να αναχαιτιστεί», τα μέτρα για φοροελαφρύνσεις και τα βοηθήματα για τους πληγέντες, η απόκρυψη της έκτασης της καταστροφής, η έκτακτη συνέντευξη τύπου αρμοδίων υπουργών και λοιπών παρατρεχάμενων και η δήλωση υπερηφάνειας. Τέλος η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης από τον Α. Τσίπρα, κάλεσμα και στους υπουργούς να κάνουν το ίδιο και η επιμονή στην αυθαίρετη δόμηση και στην αδυναμία των πολιτών να φθάσουν στη θάλασσα ώστε να σωθούν.

Η κυβέρνηση είναι πιεσμένη όσο ποτέ άλλοτε και νοιώθει την αγανάκτηση και την απομόνωση. Ο Α. Τσίπρας εξαναγκάζεται σε μια στροφή γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Αντιλαμβάνεται ότι οι φωτιές μπορεί να αποτελέσουν την σταγόνα που θα δρομολογήσει και τροποποιήσει τις εξελίξεις. Πως οι πυρκαγιές προστίθενται στα μέτρα, στο Μακεδονικό κ.ο.κ. Και πρέπει να κερδίσει χρόνο

Βασικό συμπέρασμα: Η κυβέρνηση είναι πιεσμένη όσο ποτέ άλλοτε και νοιώθει την αγανάκτηση, την απομόνωση και την οργή του κόσμου. Ο Α. Τσίπρας εξαναγκάζεται σε μια στροφή γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Αντιλαμβάνεται ότι οι πυρκαγιές μπορεί να αποτελέσουν τη σταγόνα που θα δρομολογήσει και τροποποιήσει τις εξελίξεις. Πως οι πυρκαγιές προστίθενται στα μέτρα εξόδου (συντάξεις, αφορολογητο κλπ.), στο Μακεδονικό, πώς η μυρωδιά των καμένων θα πνίξει σε μεγάλο βαθμό τις φιέστες. Και πρέπει να κερδίσει χρόνο.

Επίσης είναι γνωστό ότι ο Α. Τσίπρας αντιγράφει τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ο Α. Παπανδρέου, γνωστός για το «παπατζίδικο» στυλ πολιτικής του, είχε εισάγει πρώτος την πολιτική πρακτική της ανάληψης ευθύνης για να μπορεί να «ξεγλιστράει» από δύσκολες καταστάσεις. Π.χ. το έκανε «θαρραλέα» στο σκάνδαλο Κοσκωτά…

Ο αρχικός σχεδιασμός της κυβέρνησης προέβλεπε πρώτα μια εκδήλωση για το τέλος των μνημονίων στην Πνύκα με πολλούς προσκεκλημένους από την Ε.Ε., κατά το υπόδειγμα της επίσκεψης Μακρόν. Μετά ένα «σημειολογικό» διάγγελμα «τέλους μνημονίων» από εκεί που ανακοινώθηκε η έναρξή τους, το Καστελόριζο, και κατόπιν υποσχέσεις και εξαγγελίες στην προσεχή Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Στόχος να δημιουργηθεί κλίμα εσωτερικά ότι τα μνημόνια έλαβαν τέλος και συνεπώς συνεχίζουμε «με κάποιους περιορισμούς» για την επόμενη μέρα. Επιδίωξη της κυβέρνησης να περισώσει ό,τι μπορεί από το εκλογικό σώμα.

Στην ίδια ρότα θα προσπαθήσει να συνεχίσει ο Τσίπρας. Με λιγότερες ή περισσότερες φιέστες, με λιγότερα ή περισσότερα δάκρυα, με λιγότερες ή περισσότερες υποσχέσεις. Άμεσα πρέπει να καταφέρει να φέρει την πολιτική συζήτηση εκεί που ήταν πριν τις δολοφονικές πυρκαγιές. Πράγμα δύσκολο αν σκεφτεί κανείς την ογκούμενη λαϊκή οργή για τους νεκρούς και τις καταστροφές, αλλά και τους χειρισμούς της κυβέρνησης πριν και μετά τα γεγονότα. Αυτά όλα θα έχουν σοβαρό πολιτικό κόστος, που θα πληρωθεί αργά ή γρήγορα, και δεν μπορεί να αποφευχθεί πλέον με επικοινωνιακές αναλήψεις ευθύνης. Η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει…

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 418, 28/07/2018

Πηγή:  https://www.e-dromos.gr/o-eligmos-tou-a-tsipra-apotelesma-tis-orgis-tou-kosmou/

Η οδυνηρή οικονομική πραγματικότητα

Την ώρα που η κυβέρνηση στήνει φιέστες για την δήθεν έξοδο από τα μνημόνια, ο λαός κάνει αγώνα επιβίωσης με όποια μέσα μπορεί

του Παύλου Δερμενάκη

Η πλήρης οικονομική αδυναμία των λαϊκών στρωμάτων και η εξαθλίωση μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού καταγράφονται καθημερινά με διάφορους τρόπους και οικονομικά μεγέθη. Η εξάντληση της φοροδοτικής ικανότητας του λαού έχει καταγραφεί ήδη από την εποχή του 2ου μνημονίου. Αυτό φυσικά δεν εμποδίζει τις μνημονιακές κυβερνήσεις να επιβάλουν νέους φόρους ή να αυξάνουν τους παλαιότερους. Οι καταστροφικές επιπτώσεις των μνημονιακών πολιτικών άλλες καταγράφονται καθημερινά και άλλες θα φανούν σε βάθος χρόνου. Το πολιτικό σύστημα, με επικεφαλής την κυβέρνηση, παρουσιάζει αυτά που το βολεύουν για την καθιερωμένη προπαγάνδα. Μερικά στοιχεία αυτών των ημερών που δείχνουν ανάγλυφα την κατάσταση είναι τα παρακάτω.

Κυβερνητική απάτη με τις συντάξεις

Η κυβέρνηση με αφορμή το θέμα της περικοπής των συντάξεων από 1/1/2019 αποκαλύπτει με λόγια και έργα το πραγματικό, αποκρουστικό της πρόσωπο. Οι διπρόσωποι «πολιτικοί εκπρόσωποι» του λαού όταν απευθύνονται στα μέσα ενημέρωσης, για επικοινωνιακούς λόγους προς τους ιθαγενείς δείχνουν το σκληρό διαπραγματευτικό τους προφίλ. Υποτίθεται λοιπόν ότι διαπραγματεύονται για να μην εφαρμοστεί ο νόμος, που οι ίδιοι ψήφισαν το Μάη του 2017 «ελαφρά τη καρδία», που προβλέπει ότι από 1/1/2019 οι συντάξεις θα μειωθούν για άλλο ένα 18%, καθώς θα καταργηθεί η προσωπική διαφορά. Την ίδια στιγμή κυκλοφόρησαν εγκύκλιο, στο πλαίσιο της κατάρτισης του κρατικού προϋπολογισμού 2019, στην οποία δίδονται οι οδηγίες για την υλοποίηση της καρατόμησης των συντάξεων! Η διγλωσσία, η υποκρισία, πολιτική αλητεία, από τα ανθρωπάκια που μιλούν στο όνομα της Αριστεράς, σε όλο τους το «μεγαλείο».

Σύμφωνα με το νόμο που ψήφισαν το Μάιο 2017 προβλέπεται η μείωση της συνταξιοδοτικής δαπάνης κατά 1% του ΑΕΠ, δηλαδή περίπου 1,8 δισ. ευρώ για το 2019. Κυβερνητικά και κομματικά στελέχη δηλώνουν ότι το μέτρο δεν θα εφαρμοστεί και την ίδια στιγμή η εντολή από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους (κοινώς ο κ. Χουλιαράκης) για την κατάρτιση του προϋπολογισμού 2019 είναι ξεκάθαρη. Εφαρμογή της ψηφισμένης μείωσης των συντάξεων και μάλιστα σύμφωνα με το πρόσφατο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Εξυγίανσης 2019-2022 που προβλέπει κρατική χρηματοδότηση προς τα ταμεία μειωμένη κατά 3,22 δισ. ευρώ. Δηλαδή η τελική αρνητική επίπτωση στις συντάξεις θα είναι ακόμα μεγαλύτερη από εκείνη που είχε απαιτήσει το Μάιο 2017 το ΔΝΤ!

Το παραμύθι της ανάπτυξης

Τα τελευταία δημοσιονομικά στοιχεία, στο εξάμηνο 2018, από την εκτέλεση του κρατικού προϋπολογισμού οδηγούν, για μία ακόμα φορά, σε πολλά ερωτηματικά στον τομέα της πολυδιαφημισμένης από την κυβέρνηση ανάπτυξης. Μόλις πριν ένα μήνα (20 Ιουνίου) ψηφίστηκε το Μεσοπρόθεσμο 2019-2022, σύμφωνα με το οποίο προβλεπόταν, στο εξάμηνο 2018, υλοποίηση του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων 1,6 δισ. ευρώ. Έναντι αυτού του ποσού έχουν δαπανηθεί μόλις 956 εκατ. ευρώ, (μείωση 41,5%). Βέβαια αυτά τα τραγικά νούμερα δεν εμποδίζουν την κυβέρνηση να μιλά συνεχώς για τις επιτυχίες της στον τομέα της ανάπτυξης. Ανάπτυξη την οποία δεν διαπιστώνει κανείς άλλος πλην τις ίδιας, που δίνει συγχαρητήρια στον εαυτό της μέσα από τον παραμορφωτικό καθρέφτη που βλέπει την ελληνική οικονομία. Φυσικά η περικοπή των δημόσιων επενδύσεων κατά 680 εκατ. ευρώ έχει σαν αποτέλεσμα να εμφανίζει η κυβέρνηση ότι επιτυγχάνονται οι στόχοι όσον αφορά το πρωτογενές πλεόνασμα 2018 στο εξάμηνο!

Δραματική συρρίκνωση του πληθυσμού 

Ένα τεράστιο ζήτημα επιβίωσης για το ελληνικό έθνος είναι οι δραματικές επιπτώσεις της κρίσης, που δημιούργησε και επιδείνωσε με τις αποφάσεις του το πολιτικό σύστημα, στο δημογραφικό. Ο πληθυσμός της Ελλάδας βρίσκεται εδώ και 9 χρόνια, «κάτω από την μπότα» των μνημονίων υπό διωγμό. Το δε μέλλον κάθε άλλο παρά ευνοϊκό θα είναι καθώς η εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών θα συνεχιστεί τουλάχιστον μέχρι το 2060, όπως έχει αποδεχθεί και υπογράψει η παρούσα κυβέρνηση και όλο το σάπιο πολιτικό σύστημα. Μόνο στο διάστημα 2011-2017, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, ο πληθυσμός της χώρας μειώθηκε σε απόλυτο μέγεθος κατά 355.000 ανθρώπους. Για το 2050 εκτιμάται ότι μόλις που θα πλησιάζει τα 10 εκατομμύρια ανθρώπων. Για το 2080 η EUROSTAT εκτιμά ότι η Ελλάδα θα έχει πληθυσμό μόλις 7,2 εκατ. Με αυτά τα πληθυσμιακά δεδομένα φυσικά θα αποτελεί, μετά το Λουξεμβούργο, αν όχι το μικρότερο πληθυσμιακά κράτος της ΕΕ των σημερινών 28 μελών τουλάχιστον ένα από τα μικρότερα και φυσικά λόγω γεωπολιτικής θέσης το πλέον επισφαλές!

Η εξάντληση της φοροδοτικής ικανότητας του λαού έχει καταγραφεί ήδη από την εποχή του 2ου μνημονίου. Αυτό φυσικά δεν εμποδίζει τις μνημονιακές κυβερνήσεις να επιβάλουν νέους φόρους ή να αυξάνουν τους παλαιότερους. Οι καταστροφικές επιπτώσεις των μνημονιακών πολιτικών άλλες καταγράφονται καθημερινά και άλλες θα φανούν σε βάθος χρόνου. Το πολιτικό σύστημα, με επικεφαλής την κυβέρνηση, παρουσιάζει αυτά που το βολεύουν για την καθιερωμένη προπαγάνδα

Αποποίηση κληρονομιών

Ένα «φαινόμενο» που κάθε χρόνο πηγαίνει από «ρεκόρ σε ρεκόρ» είναι η αποποίηση κληρονομιών. Το 2017 ξεπέρασαν τις 135.000, χωρίς να έχουμε το τελικό νούμερο, αριθμός σχεδόν τριπλάσιος έναντι 54.422 το 2016 και αυξημένος κατά 333% έναντι των περίπου 31.000 αποποιήσεων του 2013. Τι καταγράφουν αυτά τα μεγέθη; Τη φτώχεια και την αδυναμία επιβίωσης του λαού. Οι λόγοι που οδήγησαν στη γιγάντωση του φαινομένου συνοψίζονται στα ακόλουθα: χρέη των εκλιπόντων προς δημόσιο και τράπεζες, αδυναμία να πληρώσουν οι κληρονόμοι τους φόρους κληρονομιάς, αδυναμία μελλοντικής ανταπόκρισης στο κόστος κατοχής του ακινήτου (συντήρηση, ΕΝΦΙΑ, κ.λπ.). Ειδικά στις περιπτώσεις των ακινήτων, που είναι πολλές, κάτω από την πίεση του φορολογικού βάρους, με την αποποίηση παραδίδονται τα ακίνητα από τους κληρονόμους δωρεάν στο δημόσιο.

Μπορεί τα νούμερα να είναι «ψυχρά» όμως πίσω από αυτά στη συγκεκριμένη περίπτωση «κρύβεται» το μεγάλο δράμα της πλήρους ανέχειας των λαϊκών στρωμάτων. Σε μια κοινωνία που ιστορικά έχει «γαλουχηθεί» με τη λογική του «να βάλω ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι μου» και «να αφήσω κάτι στα παιδιά μου» οι σημερινές γενιές, σε συνθήκες φτωχοποίησης όχι με δική τους υπαιτιότητα αλλά με πολιτικές αποφάσεις κατόπιν έξωθεν εντολών, αδυνατούν να αποδεχθούν την κληρονομιά των γονιών τους. Υποχρεώνονται να κάνουν αποποίηση της κληρονομιάς. Έτσι οι λαϊκοί κόποι μια ζωής από ένα ακόμα δρόμο, εκτός από την άμεση φορολογική ληστεία του κράτους και την κατάσχεση έναντι των οφειλών προς αυτό, καταλήγουν στα «νύχια» του δημοσίου για να «αξιοποιηθούν» όπως αξιοποιούνται σήμερα τα χρυσοπληρωμένα «ολυμπιακά ακίνητα» και τόσα άλλα δημόσια περιουσιακά στοιχεία, που δημιουργήθηκαν από τον «ιδρώτα» και τις στερήσεις του λαού.

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 417, 21/07/2018

Πηγή:  

  

 Η οδυνηρή οικονομική πραγματικότητα | Δρόμος της Αριστεράς

Παγκόσμιος εμπορικός πόλεμος: Η συνέχεια της όξυνσης

Γαϊτανάκι μέτρων και αντίμετρων ανάμεσα σε ΗΠΑ και Κίνα - Ισχυρές οι εσωτερικές αντιδράσεις εναντίον του Τραμπ

του Παύλου Δερμενάκη

Οσχεδιασμός της προεδρίας Τραμπ για να αλλάξουν οι συσχετισμοί στη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης προς όφελος των ΗΠΑ, ώστε να αποφευχθεί η σταδιακή υποβάθμιση της οικονομικής τους βαρύτητας παγκόσμια, συνεχίζεται με επιταχυνόμενο ρυθμό. Μετά τους δασμούς τον Ιούνιο στα προϊόντα χάλυβα και αλουμινίου που αφορούν τις παγκόσμιες εισαγωγές των ΗΠΑ, από την 6/7/2018 επιβλήθηκαν νέοι δασμοί. Αυτοί αφορούσαν εισαγωγές κινεζικών προϊόντων στις ΗΠΑ αξίας 34 δισ. δολαρίων. Η κινεζική πλευρά απάντησε με ισοδύναμα μέτρα λίγες ώρες μετά. Η αντίδραση Τραμπ ήταν η έναρξη επεξεργασίας για την επιβολή νέων δασμών σε εισαγωγές από την Κίνα αξίας 200 δισ. δολαρίων… και το «γαϊτανάκι» επιβάλω μέτρα, επιβάλλουν αντίμετρα, ξανά-επιβάλω νέα μέτρα συνεχίζεται ωθώντας την κατάσταση σε ένα γενικευμένο παγκόσμιο εμπορικό πόλεμο.

Η όλη εξέλιξη στον εμπορικό πόλεμο δεν μπορεί να εξεταστεί αποκομμένα από τη γενικότερη πολιτική των ΗΠΑ να αναδιατάξουν την παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα με ορίζοντα τα μακροπρόθεσμα συμφέροντά τους που αφορούν την πρωτοκαθεδρία, πολιτική και οικονομική, στον «αναπτυγμένο» κόσμο. Ενταγμένα σε αυτή τη διαδικασία πρέπει να δούμε τον διαχωρισμό του G-7 σε G-6 με τις ΗΠΑ απομονωμένες και την πρόσφατη αδυναμία έκδοσης κοινού ανακοινωθέντος κατά τη συνάντησή τους, την επίθεση Τραμπ προς τη Γερμανία, για τις σχέσεις της με τη Ρωσία, με αφορμή τη σύνοδο του ΝΑΤΟ αυτές τις μέρες καθώς και τη σκληρή γλώσσα με την οποία αναφέρθηκε, στην κεκλεισμένων των θυρών συνάντηση στο πλαίσιο της συνόδου του ΝΑΤΟ, σε βάρος Γερμανίας, Βελγίου και Ισπανίας για τις χαμηλές αμυντικές τους δαπάνες.

Ο Τραμπ όταν ξεκίνησε τα πρώτα βήματα στον εμπορικό πόλεμο (Μάρτιος 2018) είχε δηλώσει πως «οι εμπορικοί πόλεμοι κάνουν καλό και οι ΗΠΑ θα τους κερδίσουν». Μερικούς μήνες μετά μπορεί να συνεχίζει και να διευρύνει τον εμπορικό πόλεμο, ήδη όμως έχει αρχίσει να μετρά και απώλειες. Το κεφάλαιο κατανοεί ότι πρέπει να υπερασπιστεί τα «δικά» του ατομικά-στενά επιχειρηματικά συμφέροντα

Τα μέχρι σήμερα ληφθέντα μέτρα σε επίπεδο εμπορικού πολέμου προκαλούν ανησυχίες αλλά δεν έχουν σημάνει ακόμα συναγερμό σε παγκόσμιο επίπεδο. Η μεγέθυνση της παγκόσμιας οικονομίας συνεχίζεται σύμφωνα με τα αρχικά ευνοϊκά σενάρια και οι αγορές χρήματος και κεφαλαίου μπορεί να ταλαιπωρούνται κατά τις περιόδους όξυνσης της φραστικής αλλά και πρακτικής αντιπαράθεσης αλλά δεν έχουν μπει σε αρνητική τροχιά σε σχέση με τη μεγαλύτερη, χρονικά και ποσοτικά, περίοδο ανόδου μεταπολεμικά. Φυσικά υπάρχουν ήδη κάποια στοιχεία που προκαλούν προβληματισμό, όπως η μείωση κατά 1 τρισ. δολάρια στο Α΄ εξάμηνο 2018 (η μεγαλύτερη από το 2010) της παγκόσμιας χρηματιστηριακής αξίας, όπως εκφράζεται από τον σχετικό δείκτη της Morgan Stanley (MSCI World), αλλά ακόμα μια σειρά από αναλυτές εκτιμούν ότι τα μέχρι τώρα ληφθέντα μέτρα δεν επηρεάζουν σοβαρά τις προοπτικές της παγκόσμιας οικονομίας. Όμως αν ληφθούν και νέα μέτρα, όπως π.χ. η επιβολή των νέων δασμών που προαναφέραμε ότι σχεδιάζει ο Τραμπ, μπορεί αυτό να είναι το γεγονός που θα ανοίξει τους «ασκούς του Αιόλου» για την παγκόσμια οικονομία, καθώς υπάρχουν ήδη πολύ μεγάλες ανισορροπίες στις σχέσεις μεταξύ παραγωγικού και χρηματοπιστωτικού τομέα.

Όταν ξεκίνησε τα πρώτα βήματα στον εμπορικό πόλεμο (Μάρτιος 2018) ο Τραμπ είχε δηλώσει πως «οι εμπορικοί πόλεμοι κάνουν καλό και οι ΗΠΑ θα τους κερδίσουν». Μερικούς μήνες μετά μπορεί να συνεχίζει και να διευρύνει τον εμπορικό πόλεμο, ήδη όμως έχει αρχίσει να μετρά και απώλειες. Το κεφάλαιο κατανοεί ότι πρέπει να υπερασπιστεί τα «δικά» του ατομικά-στενά επιχειρηματικά συμφέροντα.

Οι εσωτερικές αντιδράσεις

Οι αυτοκινητοβιομηχανίες των ΗΠΑ από την πρώτη στιγμή «κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου» για τις συνέπειες των μέτρων στις πωλήσεις τους. Οι ήδη επιβληθέντες δασμοί από τις ΗΠΑ αφορούν μόλις κατά 1% τελικά καταναλωτικά αγαθά. Το 99% αφορά ενδιάμεσα προϊόντα. Στον βαθμό που θα τελειώσουν τα ήδη υπάρχοντα αποθέματα, είτε οι δασμοί θα μετακινηθούν και θα επιβαρύνουν τους τελικούς καταναλωτές των προϊόντων, είτε η διαφοροποίηση στους προμηθευτές, από τα φθηνά εισαγόμενα από την Κίνα σε ακριβότερα εγχωρίως παραγόμενα, θα συμβάλλει επίσης στην αύξηση των τιμών και στον περιορισμό της κατανάλωσης.

Οι πρώτες άμεσες αντιδράσεις για μεταφορά της παραγωγής από τις ΗΠΑ στο εξωτερικό ξεκίνησαν. Η Harley Davidson, ονομαστός κατασκευαστής μοτοσικλετών στις ΗΠΑ, για να αντιμετωπίσει τους δασμούς που επιβλήθηκαν σε αντίποινα στα προϊόντα της ετοιμάζεται να δημιουργήσει εργοστάσιο στην Ταϊβάν προκαλώντας την «έκρηξη» Τραμπ. Αντίστοιχα η Tesla, με τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, εξετάζει τη δημιουργία εργοστασίου στην Κίνα καθώς ήδη πουλά (μεταφέρει από τις ΗΠΑ) στη συγκεκριμένη αγορά 15.000 αυτοκίνητα ετησίως.

Οι ενδεχόμενες απώλειες από τις ΗΠΑ στην περίπτωση της κλιμάκωσης του πολέμου δεν περιορίζονται μόνο στο εσωτερικό. Οι συνεχείς πιέσεις προς την Κίνα και την Ευρώπη εκ μέρους των ΗΠΑ δίνουν περιθώριο για διαμόρφωση, υπό προϋποθέσεις, στενότερων οικονομικών σχέσεων μεταξύ των δύο θιγόμενων μερών. Η Ε.Ε. κάθεται σε «αναμμένα κάρβουνα» καθώς υπάρχει η απειλή Τραμπ για δασμούς στα αυτοκίνητα. Ήδη από πλευράς Κίνας το θέμα της συνεργασίας με την Ε.Ε. έχει τεθεί και το «αντάλλαγμα» είναι το περαιτέρω άνοιγμα των αγορών της Κίνας σε ευρωπαϊκά προϊόντα και οι επενδύσεις. Μία δε από τις προτάσεις της Κίνας είναι η ανάληψη κοινής δράσης κατά των ΗΠΑ στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου.

Άρα οι εμπορικοί πόλεμοι ούτε εύκολοι είναι ούτε μπορούν να «κερδηθούν» μέσω ευφάνταστων αναρτήσεων στο Twitter από τον Τραμπ. Τέλος μια ιστορική αναδρομή στους εμπορικούς πολέμους «μεγάλου βεληνεκούς» αποδεικνύει ότι δεν οδηγούν σε μεγάλες νίκες, όπως φαντάζεται ο Τραμπ, δημιουργούν περισσότερα προβλήματα από όσα καλούνται να λύσουν και σε αρκετές περιπτώσεις έχουν αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 416, 14/07/2018

Πηγή:  

 

Παγκόσμιος εμπορικός πόλεμος: Η συνέχεια της όξυνσης | Δρόμος της Αριστεράς