Μικροπαροχών συνέχεια…

 

του Παύλου Δερμενάκη  (δημοσιεύθηκε την 15/7/2023)

Ηλογική των μικροπαροχών έχει την τελευταία οκταετία την τιμητική της. Ξεκίνησε με έμφαση από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως δεν της «βγήκε» σε λαϊκή αποδοχή. Το πληρώνει μέχρι σήμερα και θα συνεχίσει…. γιατί ο λαός άλλα περίμενε από αυτήν και όχι «καθρεφτάκια προς τους ιθαγενείς». Η επιδοματοποίηση συνεχίστηκε από τη Ν.Δ., η οποία αξιοποιώντας αρχικά τις συνθήκες της πανδημίας και με πρόσχημα στη συνέχεια τον πόλεμο στην Ουκρανία, στον οποίο υποτίθεται ότι οφείλονται μια σειρά ανατιμήσεις, διαμόρφωσε σταδιακά ένα καθεστώς επιδοτήσεων ή στη νέα καθομιλουμένη «pass».

Δυστυχώς σήμερα στην κατάσταση που βρίσκεται το λαϊκό κίνημα, με ευθύνη όλης της αριστεράς, ο λαός δεν φαίνεται να έχει διέξοδο και δεν έχει προτάσεις και στόχους που να τον συνεγείρουν και να τον κινητοποιούν. Έτσι αποδέχεται τις διάφορες μικροπαροχές σε μια προσπάθεια να τη «βολέψει» – οικονομικά τουλάχιστον για την τρέχουσα περίοδο. Η κυβέρνηση αξιοποιώντας αυτή την κατάσταση συνεχίζει με τη λογική των pass αλλά σε συρρικνωμένη μορφή και των μελλοντικών αυξήσεων από 1/1/2024.

Ειδικότερα:

• Επέκταση market pass λόγω τεράστιας ακρίβειας στα τρόφιμα. Η Ελλάδα πέτυχε «επίσημο» πληθωρισμό τον Ιούνιο, όπως καταγράφεται από τον Δείκτη Τιμών Καταναλωτή (ΔΤΚ) στο 1,8%, που ήταν ο χαμηλότερος στην ευρωζώνη. Όμως ο πραγματικός πληθωρισμός είναι τελείως διαφορετικός. Στα τρόφιμα και τα μη αλκοολούχα ποτά ήταν 12,2%, δηλαδή 6 φορές πάνω από τον ΔΤΚ. Έτσι η κυβέρνηση έδωσε παράταση στο market pass μέχρι τέλος Οκτωβρίου. Από το 2024, σύμφωνα με κοινοτική οδηγία, δεν μπορεί να υπάρχει επιδότηση. Συνεπώς θα πάρουν, όσοι πάρουν μέχρι τον Οκτώβρη και από εκεί και μετά ο καθένας μόνος του.

• Συνέχιση του Youth Pass για τους νέους που γίνονται 18 ετών. Παίρνουν ετησίως το ποσό των 150 ευρώ μέχρι να συμπληρώσουν το 20ο έτος ηλικίας.

• Μείωση φόρου εισοδήματος για φορολογούμενους με παιδιά αλλά για τα εισοδήματα που θα αποκτηθούν το 2024. Ενδεικτικά το όφελος μιας οικογένειας με δύο παιδιά θα είναι της τάξης των 220 ευρώ ετησίως.

• Μηδενική δαπάνη συμμετοχής, από 1/1/2024, στα φάρμακα για τους συνταξιούχους που τους κόπηκε στην περίοδο 2016-2019 το ΕΚΑΣ.

• Αύξηση στις συντάξεις από 1/1/2024 που υπολογίζεται λίγο πιο κάτω από 4% και συνέχιση του ειδικού επιδόματος για όσους δεν λαμβάνουν αύξηση λόγω προσωπικής διαφοράς. Φυσικά γίνεται κατανοητό ότι μόνο με τα στοιχεία του πραγματικού πληθωρισμού που προαναφέραμε αθροιστικά οι αυξήσεις του 2023 (7,75) και 2024 (3,8% εκτιμάται) υπολείπονται της ακρίβειας και συνεπώς συνεχίζεται για δύο ακόμα χρόνια η πραγματική μείωση των εισοδημάτων των συνταξιούχων.

• Αυξήσεις στις αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων από 1/1/2024 οι οποίες όμως θα πρέπει να τύχουν προηγούμενα της γενικότερης αποδοχής από την Κομισιόν, για να τηρηθεί η λιτότητα στο δημόσιο τομέα και η δημιουργία πλεονασμάτων. Σύμφωνα με όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας θα πρόκειται για αύξηση της τάξης του 14% για τις χαμηλότερες αμοιβές. Η όποια αύξηση θα δοθεί είναι μετά από 14 χρόνια! Και θα είναι χαμηλότερη από τον ΔΤΚ των ετών 2021-2023 που θα είναι 15,3%. Φυσικά δεν λαμβάνεται υπόψη η αύξηση του ΑΕΠ ούτε άλλα κριτήρια.

Η κοροϊδία με τα ακριβά ακτοπλοϊκά

Τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια έχουν αυξηθεί τέσσερις φορές από τον Αύγουστο του 2021 μέχρι και σήμερα, με τη συνολική αύξηση να φτάνει ακόμα και το 50%. Παράλληλα μόνο για την πανδημία οι ακτοπλοϊκές εισέπραξαν ενίσχυση 79 εκατ. ευρώ ενώ η σταθερή χρονιάτικη επιδότηση για το ακτοπλοϊκό δίκτυο που εισπράττουν έχει φτάσει τα 139 εκατ. ευρώ και την ίδια στιγμή κερδίζουν έμμεσα εκατ. ευρώ από την επιδότηση του Μεταφορικού Ισοδύναμου. Ακόμα προβλέπεται να πάρουν και 370 εκατ. ευρώ για ανανέωση του στόλου από τα ΕΣΠΑ και άλλα 300 εκατ. ευρώ από το πρόγραμμα «Νέαρχος». Παρόλα αυτά οι εκπτώσεις που ανακοίνωσαν οι εταιρίες αποτελούν μια κοροϊδία αφού έχουν ειδικές προϋποθέσεις και δεν αφορούν όλα τα δρομολόγια. Παράλληλα η κυβέρνηση «πετάει χαρταετό» αφού ο αρμόδιος υπουργός Μ. Βαρβιτσιώτης, σε δηλώσεις του, έκανε σαφές ότι δεν πρόκειται να γίνουν κυβερνητικές παρεμβάσεις στις τιμές των ναύλων γιατί απλούστατα «η ακτοπλοϊκή αγορά είναι μια απελευθερωμένη αγορά». Από ό,τι φαίνεται το ξαφνικό ενδιαφέρον της κυβέρνησης για τα ακριβά ακτοπλοϊκά θέλει να προετοιμάσει το έδαφος για νέες, μεγάλες επιδοτήσεις προς τις εταιρίες. Και όλα αυτά τη στιγμή που θα έπρεπε άμεσα να μειωθούν κατά 50% τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια και τα ναύλα για όλους και να ισχύσουν ακόμα μεγαλύτερες παροχές για τις ειδικές κατηγορίες.

Το κερδοσκοπικό πάρτι φουντώνει

Aυτά που προσπαθούν να κρυφτούν από την ατζέντα στον οικονομικό τομέα ενδεικτικά και συνοπτικά είναι τα ακόλουθα:

• Το πάρτι που έχει στηθεί με τις επιδοτήσεις για την πράσινη και την ψηφιακή μετάβαση. Εδώ έχουν δοθεί ή δίνονται κάποια μικροποσά στα λαϊκά νοικοκυριά για αλλαγή του εξοπλισμού (ψυγεία κ.λπ.) τον ηλιακό θερμοσίφωνα ή ακόμα και σημαντικά ποσά για φωτοβολταϊκά και ηλεκτρικά οχήματα. Όμως αυτά αφ’ ενός δεν αλλάζουν τη γενικότερη οικονομική κατάσταση του λαού, αφ’ ετέρου πηγαίνουν κατ’ ευθείαν στο εξωτερικό (επιδείνωση ισοζυγίου για το οποίο φωνάζει ο κ. Στουρνάρας) αφού τα προϊόντα αυτά είναι κυρίως εισαγόμενα. Μέσα από αυτές τις επιδοτήσεις ξεχνιούνται, μένουν στο απυρόβλητο, κερδοσκοπικά παιγνίδια εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ με αναθέσεις, επιδοτήσεις επενδύσεων, καταστροφή της αγροτικής παραγωγής και της φύσης για επενδύσεις σε φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες κ.λπ.

• Η κερδοσκοπία των τραπεζών που αυξάνουν συνεχώς τα επιτόκια, το καπέλο στα επιτόκια (spread), τις πάσης φύσεως προμήθειες ενώ μειώνουν το λειτουργικό κόστος με τη συνεχή μείωση του προσωπικού και του δικτύου τους. Την ίδια στιγμή κρατούν τα επιτόκια καταθέσεων στο ναδίρ. Αποτέλεσμα να δανείζουν 18 φορές ακριβότερα από το κόστος που έχουν για τις καταθέσεις. Με αυτό τον τρόπο μεγιστοποιούν τα κέρδη τους και ετοιμάζονται να δώσουν παχυλά μερίσματα στους ξένους μετόχους που τις εξαγόρασαν για ένα κομμάτι ψωμί, σε σχέση με τα 60 και πλέον δισ. ευρώ που πλήρωσαν οι Έλληνες φορολογούμενοι με τις ανακεφαλαιοποιήσεις.

• Το όργιο πιέσεων, εκβιασμών, κατασχέσεων και πλειστηριασμών στο οποίο έχουν επιδοθεί τα funds με τα κόκκινα δάνεια. Πρακτικά από τώρα και στα επόμενα 2-3 χρόνια προβλέπεται να οδηγηθούν σε πλειστηριασμό και φυσικά να αλλάξουν ιδιοκτήτη, το μεγαλύτερο μέρος από τα 700.000 ακίνητα που είναι προσημειωμένα ως εγγυήσεις σε δάνεια.

• Η πώληση από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) των συμμετοχών στις συστημικές τράπεζες. Ουσιαστικά θα πωληθούν σε ιδιώτες, πρακτικά σε ξένους, η Εθνική και η Πειραιώς καθώς σε Alpha Bank και Eurobank η συμμετοχή του ΤΧΣ είναι πλέον μικρή αφού αυτές ξεπουλήθηκαν νωρίτερα, στην 3η ανακεφαλαιοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ. Με αυτή τη διαδικασία της πώλησης θα καταγραφεί και η οριστική ζημιά του δημοσίου, δηλαδή όλων μας, της τάξης των 60 δισ. ευρώ από τις ανακεφαλαιοποιήσεις.
• Η ένταση του ρυθμού των ιδιωτικοποιήσεων κάθε περιουσιακού στοιχείου του δημοσίου. Όλα λιμάνια, αεροδρόμια, επιχειρήσεις, ακίνητα, γη ετοιμάζονται για πώληση. Ενδεικτικά για την έκταση που θα λάβουν οι ιδιωτικοποιήσεις σε νέους τομείς: α) το συνεχές κλείσιμο καταστημάτων από τα ΕΛΤΑ, για να αποδοθούν στον ιδιώτη με τα ελάχιστα αναγκαία ώστε να μην έχει προβλήματα, β) η «ενοικίαση» χώρων των δημόσιων νοσοκομείων σε ιδιώτες γιατρούς για «ιατρικές πράξεις» και όπως αυτό θα μετεξελιχθεί στη συνέχεια, γ) η μετατροπή των μουσείων αρχικά σε αυτόνομα ΝΠΔΔ και μετά θα έρθει η συνέχεια, δ) η πρόσφατη τοποθέτηση του πρωθυπουργού για το «αδιανόητο μονοπώλιο στην εκπαίδευση» από το κράτος κ.λπ.

---

Τέλος η επιδότηση στο ρεύμα

Καταργείται, μετά από απόφαση σε επίπεδο Ε.Ε., η όποια επιδότηση στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος. Συνεπώς ο χειμώνας αναμένεται πάρα πολύ δύσκολος. Αν αναλογιστεί κάποιος ότι μόνο πέρσι είχαμε 400.000 εντολές διακοπής ρεύματος, με 100.000 από αυτές να υλοποιούνται. Αν ακόμα αναλογιστεί ότι το 65% των νοικοκυριών «κόβει» από άλλες βασικές ανάγκες για να αποπληρώσει το ρεύμα και το 86% δηλώνει ότι περιόρισε τη θέρμανση και τη ψύξη, με ό,τι σημαίνει αυτό για το χειμώνα αλλά και για τον καύσωνα που διανύουμε.

---

«Αντίδωρα» συνεκμετάλλευσης

Ηπαρούσα κυβέρνηση, μετά και τα αποτελέσματα των διπλών εκλογών, είναι σαφές ότι δεν απειλείται άμεσα πολιτικά από κάποια αντιπολίτευση. Επίσης είναι σαφές ότι στην εκλογική επιτυχία της κυβέρνησης τα Μέσα Ενημέρωσης συνέβαλαν τα μέγιστα, προβάλλοντας το λόγο και τα επιχειρήματά της. Συνεπώς πρέπει να βλέπουμε με καχυποψία την εικόνα που παρουσιάζουν μετ’ επιτάσεως τα ΜΜΕ με τις διάφορες μικροπαροχές προς το λαό. Η καχυποψία δημιουργείται καθώς α) μπαίνομε, μέσω των αποφάσεων της ΕΕ, στην περίοδο συρρίκνωσης των διαφόρων επιδοτήσεων προς τα λαϊκά στρώματα, β) από το 2024 επανέρχονται τα μέτρα για τη «δημοσιονομική πειθαρχία» και συνεπώς για την Ελλάδα τα πλεονάσματα της τάξης 2-2,5% επί του ΑΕΠ, γ) η κυβέρνηση έχει θέσει ως κεντρικό στόχο την επενδυτική βαθμίδα και μάλιστα το συντομότερο δυνατόν εντός του 2023. Με όλα αυτά χωρίς να υπάρχει πολιτική πίεση και μάλιστα αμέσως μετά τις εκλογές μπαίνει ένα ερώτημα «τι τους έπιασε και εστιάζουν στις μικροπαροχές;». Βεβαίως ο λαός υποφέρει οικονομικά αλλά δεν έχει φτάσει στο σημείο να απειλείται η πολιτική κυριαρχία της Ν.Δ. και του ίδιου του πρωθυπουργού προσωπικά. Συνεπώς η απάντηση πρέπει να αναζητηθεί σε άλλες κατευθύνσεις και όχι στις άμεσες λαϊκές ανάγκες και στην ευαισθησία της κυβέρνησης γι’ αυτές.

Λαμβάνοντας υπόψη την γεωπολιτική και διεθνή συγκυρία αλλά και τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης και την εξειδίκευση των οικονομικών θεμάτων από τον αρμόδιο υπουργό κ. Χατζηδάκη τα συμπεράσματα είναι δύο. Η λογική των μικροπαροχών γίνεται για να καλυφθούν δύο «χοντρά» θέματα: 1) οι δυσμενείς εξελίξεις στο γεωπολιτικό τοπίο σε σχέση με την Τουρκία και τις παραχωρήσεις που ξεκίνησαν να γίνονται και θα έχουν μακρά συνέχεια (βλέπετε σχετικά άρθρα σε άλλες σελίδες του «Δρόμου»), και 2) το οικονομικό πάρτι για την ολιγαρχία που έχει στηθεί και θα ενταθεί το επόμενο διάστημα.

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς"  Φύλλο 645, 15/07/2023

Πηγή: https://edromos.gr/mikroparochon-synecheia/

Η τουριστικοποίηση βλάπτει σοβαρά τη χώρα

 

του Παύλου Δερμενάκη  (δημοσιεύθηκε την 8/7/2023)

Στην Ελλάδα του 2023, μετά από τρεις δεκαετίες «ανάπτυξης» με ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις προς ημετέρους, και 12 χρόνια μνημονίων βρισκόμαστε στην εποχή που κύρια η νεολαία μας βιώνει με τον πιο ακραίο τρόπο το τι σημαίνει η άποψη ότι ο τουρισμός είναι βαριά βιομηχανία της Ελλάδας, όπως φάνηκε με το περιστατικό του σερβιτόρου στη Ρόδο. Παράλληλα το ίδιο το τουριστικό μοντέλο είναι ένα άναρχο, αδιέξοδο μοντέλο ανάπτυξης που έχει σοβαρές επιπτώσεις για την χώρα όπως:

• Συνεχή υποβάθμιση της παραγωγικής ικανότητας της χώρας, καθώς στο συγκεκριμένο τομέα το μεγαλύτερο μέρος της κατανάλωσης είναι εισαγόμενα είδη. Επίσης το μεγαλύτερο μέρος των ποσών που καταβάλλουν οι τουρίστες παραμένει στο εξωτερικό είτε σαν «μερίδιο του λέοντος» των tour operators (TUI κ.λπ.) είτε στο πλαίσιο φορολογικού σχεδιασμού υπέρ και υπό τιμολογήσεων των μεγάλων διεθνών αλυσίδων παροχής υπηρεσιών τουρισμού.

• Εξόντωση των μικρομεσαίων ακόμα και μεγάλων επιχειρήσεων λόγω των ληστρικών συμβάσεων με τους tour operators, των απαράδεκτων διαδικασιών δανεισμού από το τραπεζικό σύστημα και του τρόπου διαχείρισης συνολικά των «κόκκινων δανείων» που προέρχονται από τον τουριστικό τομέα.

• Τα παραπάνω οδηγούν σε συνεχή, εντεινόμενο αφελληνισμό το ξενοδοχειακό δυναμικό της χώρας και όχι μόνο, που συνεχώς όλο και μεγαλύτερο τμήμα του περνά στην ιδιοκτησία των ξένων μεγάλων αλυσίδων τουρισμού ή των funds και των εταιρειών real estate που κάνουν επιδρομή μέσω των κόκκινων δανείων και στα τουριστικά ακίνητα.

• Μαζικός τουρισμός χωρίς κριτήρια και ασφαλιστικές δικλείδες. Ο στόχος της μεγιστοποίησης των αριθμών, των αφίξεων, των διανυκτερεύσεων, της συνεχούς επέκτασης των τουριστικών υποδομών κλπ οδηγεί σε καταστάσεις τραγελαφικές. Κορυφαίο παράδειγμα των ημερών τα τέσσερα ταυτόχρονα κρουαζιερόπλοια στη Μύκονο. Καθένα από αυτά με 4.000 τουρίστες. Που θα αποβιβαστούν όλοι αυτοί, με ποιες συνέπειες, σε ποιες υποδομές είναι «ψιλά γράμματα» για τους αρμόδιους που χαράσσουν πολιτική.

• Εισαγωγή εργαζομένων από το εξωτερικό με τις ευλογίες της κυβέρνησης, με ιδιαίτερα χαμηλούς μισθούς, για να καλυφθούν τα πολλαπλά κενά αλλά και να πιεστούν ακόμα περισσότερο οι απαιτήσεις / αμοιβές των ντόπιων.
• Κερδοσκοπία, αισχροκέρδεια και παράλογες μέθοδοι για την μεγιστοποίηση των κερδών. Το συνολικό προϊόν του τουριστικού τομέα αντιστοιχεί στο 25% του ΑΕΠ συνεπώς κυμαίνεται γύρω στα 45 δισ. ευρώ. Από το ποσό αυτό οι εμπλεκόμενοι επιχειρηματικά προσπαθούν να κρατήσουν ως κέρδος όσο το δυνατόν περισσότερα αξιοποιώντας κάθε μέσο και δυνατότητα. Ένα πρόσφατο «παράθυρο» αύξησης της κερδοφορίας τους που ανακάλυψαν οι διεθνείς όμιλοι είναι η ασφάλιση Ελλήνων εργαζόμενων μέσω των μονάδων που έχουν εκτός Ελλάδας ώστε να μειώσουν το ποσό των ασφαλιστικών εισφορών που είναι υποχρεωμένοι να καταβάλλουν. Συνεπώς και μειωμένα έσοδα για τον e-ΕΦΚΑ και μέρος του τουριστικού «συναλλάγματος» στο εξωτερικό και φυσικά μειωμένοι φόροι λόγω διεθνούς φορολογικού σχεδιασμού.

• Κατάργηση δημόσιου χώρου, κύρια των παραλιών αλλά και διάφορων πολυσύχναστων τουριστικών χώρων. Στο παιγνίδι της κερδοσκοπικής αξιοποίησης των πάντων, και του δημόσιου χώρου, συμμετέχουν και οι δήμοι και οι περιφέρειες. Έτσι όλες οι παραλίες ενοικιάζονται σε τρίτους, συνήθως ημετέρους της εκάστοτε τοπικής εξουσίας και καταλαμβάνονται από ξαπλώστρες για να χρησιμοποιηθούν από τους λουόμενους τουρίστες σε παράλογες τιμές. Δίπλα στις ξαπλώστρες στήνονται μπαρ και κάθε είδους κατασκευές ενώ οι τοπικές αρχές και οι εποπτικές αρχές δεν γνωρίζουν και δεν βλέπουν. Και όλα αυτά, για να επιβιώσουν χωρίς ενοχλήσεις κάθε είδους, χρειάζονται και τους αναγκαίους ανθρώπους της «νύχτας». Τα πρόσφατα γεγονότα στη Μύκονο είναι ένα δείγμα της διαπλοκής και «σαπίλας» που επικρατεί στις σχέσεις ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Όμως με όλα αυτά ο Έλληνας πολίτης, φορολογούμενος ειδικά σε μια σειρά από πολυσύχναστες τουριστικά περιοχές δεν έχει πλέον ούτε πρόσβαση στην παραλία και ας προβλέπουν διαφορετικά το σύνταγμα και οι νόμοι. Εκεί, όσο πιο ισχυρά είναι τα συμφέροντα, ισχύουν «οι νόμοι της νύχτας».

ΥΠΕΡΦΙΑΛΕΣ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ

Το 2020 και το 2021 η πανδημία μας έδωσε τη δυνατότητα να ξανασκεφτούμε ότι το ελληνικό μοντέλο ανάπτυξης στηριγμένο στον τουρισμό και μάλιστα στο μαζικό και χαμηλού εισοδήματος εγκυμονεί πολλαπλούς κινδύνους και δημιουργεί τεράστια προβλήματα μακροπρόθεσμα. Όμως το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα, που ενδιαφέρεται μόνο για την τρέχουσα επιβίωσή του και τη νομή της εξουσίας, ούτε που ασχολήθηκε με το θέμα.

Μόλις ανέκαμψε ο τουρισμός το 2022, του οποίου ένα μέρος της ανάκαμψης δεν ήταν νέες κρατήσεις αλλά υλοποίηση ακυρωμένων ταξιδιών λόγω πανδημίας τα δύο προηγούμενα έτη, έβαλε νέους υψηλότερους στόχους μαζικού τουρισμού. Να ξεπεραστούν τα αποτελέσματα του 2019. Με αυτά καλλιεργήθηκε ένα κλίμα ευφορίας για την πορεία του τουρισμού.

Η διαμορφούμενη κατάσταση σήμερα διαψεύδει τις υπερφίαλες προβλέψεις και την υπερβολική αισιοδοξία. Από όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας προκύπτει ότι πολλά δεν πάνε καλά όσον αφορά τα προσδοκώμενα νούμερα και φυσικά τα όποια οφέλη. Αυτό το εξέφρασε με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο, πριν τις πρόσφατες εκλογές, ο Ν. Δένδιας με την ιδιότητα τότε του υπουργού Εξωτερικών καθώς είπε: «Δεν πάει πολύ καλά η σεζόν, θέλω να είμαι ειλικρινής…. είχαμε βάλει τον πήχη στον ουρανό».

Του Γιώργου Παπαϊωάννου

ΟΙ ΓΑΛΕΡΕΣ ΤΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ

Οι εργαζόμενοι στον τουρισμό βιώνουν συνθήκες γαλέρας όπως:

• Άθλιες συνθήκες εργασίας που σε πολλές περιπτώσεις μοιάζουν με συνθήκες εργασίας σκλάβων. Η αθλιότητα που συμβαίνει σε βάρος των εργαζόμενων αφορά τη ζωή, την εργασία και την αμοιβή τους. Νέοι, πολλοί από τους οποίους με πανεπιστημιακά πτυχία, προσλαμβάνονται για εργασία στα τουριστικούς προορισμούς κατά τη θερινή περίοδο. Από τα λίγα που είδαν το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες μέρες σημειώνουμε επιγραμματικά: Μετακομίζουν από το σπίτι τους στις τουριστικές περιοχές, αφού εκεί δεν επαρκούν οι ντόπιοι εργαζόμενοι, χωρίς να έχει ληφθεί μέριμνα πού και πώς θα στεγαστούν. Αποτέλεσμα άθλιες και πανάκριβες συνθήκες στέγασης Στις ελάχιστες περιπτώσεις που ο εργοδότης τους «προσφέρει» στέγη, συνήθως με παρακράτηση ενός μέρους του μισθού, οι συνθήκες στέγασης είναι στα πλέον υποβαθμισμένα κτίρια-χώρους όπου «στοιβάζονται» όσο το δυνατόν περισσότεροι. Όσοι πρέπει να αναζητήσουν μόνοι τους στέγη θα υποχρεωθούν να πληρώσουν σημαντικά ποσά, δυσανάλογα με το εισόδημά τους για να μείνουν σε μία «τρύπα» χωρίς τις στοιχειώδεις συνθήκες στέγασης, αφού ό,τι καλύτερο διατίθεται σε απίθανα υψηλές τιμές για το είδος του είτε μέσω air b & b είτε ως ενοικιαζόμενα δωμάτια. Εργάζονται με εξοντωτικά ωράρια. Ο Κ. Χατζηδάκης. ως υπουργός όχι Εργασίας αλλά εργοδοσίας, φρόντισε να ολοκληρώσει το έργο που χτίστηκε και επί των προηγούμενων κυβερνήσεων, να δουλεύουν οι εργαζόμενοι στον τουρισμό ατέλειωτες ώρες όλες τις ημέρες συνεχώς χωρίς διακοπή, με τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και της ανάπαυσης να τη ρυθμίζει ο εργοδότης κατά το δοκούν για να πάρουν τα δικαιούμενα «ρεπό» ουσιαστικά μετά το τέλος της σεζόν. Η δεκάωρη, δωδεκάωρη ή ακόμα και περισσότερες ώρες εργασίας καθημερινά είναι ο κανόνας, ανεξάρτητα πως και τι δηλώνεται. Συνήθως δηλώνονται στον ασφαλιστικό φορέα ως εργαζόμενοι για τέσσερις ώρες. Να θυμηθούμε την εργαζόμενη σε ξενοδοχείο στην Κέρκυρα που πέθανε από τα εξοντωτικά ωράρια πριν από μερικά χρόνια. Όπως ανακοίνωσε πρόσφατα η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στον Επισιτισμό-Τουρισμό μετά από ελέγχους της «Επιθεώρησης Εργασίας»: «Η υποδηλωμένη εργασία είναι πρωταθλήτρια στον κλάδο μας, μιας και οι εργοδότες για να γλιτώσουν το πρόστιμο των 10.500 ευρώ που αφορά την μαύρη εργασία, δηλώνουν το προσωπικό τετράωρα, στην πραγματικότητα δουλεύουν 8-12 ώρες την ημέρα κι αν γίνει κάποιος έλεγχος τότε το πρόστιμο είναι 500 ευρώ για παραβίαση ωραρίου».

• Αμείβονται με ψίχουλα. Η συλλογική σύμβαση που έχει υπογραφεί είναι δυσμενής για τους εποχιακά εργαζόμενους τη θερινή περίοδο. Οι προβλεπόμενες αμοιβές κυμαίνονται για τις ώρες που κάποιος πληρώνεται μεταξύ 4 με 4,6 ευρώ την ώρα. Σημειώνουμε ότι σύμφωνα με τις συνεχείς καταγγελίες πολλές από τις ώρες πραγματικής εργασίας δεν πληρώνονται. Ακόμα όμως και αυτή τη συλλογική σύμβαση οι εργοδότες δεν την τηρούν με διάφορα προσχήματα και δικαιολογίες. Παράλληλα επιβάλλουν παράλογους, εξοντωτικούς και παράνομους όρους στις ατομικές «συμβάσεις» που υπογράφουν όπου π.χ. προβλέπεται η καταβολή αποζημίωσης 10.000 ευρώ στον επιχειρηματία από τον εργαζόμενο αν ο τελευταίος αποχωρήσει από τη δουλειά πριν από το τέλος της σεζόν. Ακόμα όμως και αυτά τα ελάχιστα που έχουν συμφωνηθεί ως αποδοχές και εργασιακές σχέσεις δεν τηρούνται από τους εργοδότες. Αυτά φυσικά τα διαπιστώνουν οι εργαζόμενοι όταν πληρώνονται και όταν «πέφτει πολλή δουλειά» με αποτέλεσμα να είναι παγιδευμένοι αφού δεν έχουν πλέον εναλλακτικές λύσεις απασχόλησης ενώ ήδη έχουν υποβληθεί σε σημαντικά έξοδα (ταξίδι στον τρόπο εργασίας, διαμονή κ.λπ.).

• Συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας που παραπέμπουν σε εποχές δουλείας. Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι η «εικόνα» της ελληνικής οικονομικής ανάπτυξης των ημερών. Ο σερβιτόρος να είναι μέχρι τη μέση στο νερό για να πάει να σερβίρει τους «πελάτες» στις παράνομες εγκαταστάσεις που έχουν στηθεί μέσα στη θάλασσα. Και η επιθεώρηση εργασίας, κατά τον νέο υπουργό Εργασίας, έκανε έλεγχο και τα βρήκε όλα νόμιμα! Αυτές είναι οι σύγχρονες αντιλήψεις για την υγιεινή και την ασφάλεια του Αδ. Γεωργιάδη, που ελέγχεται για τα θέματα αυτά και από την προηγούμενη καρέκλα του ως υπουργός «ανάπτυξης»!

Άπιαστο όνειρο οι διακοπές για τους Έλληνες.

Άπιαστο όνειρο οι διακοπές για τους Έλληνες που γίνεται απαγορευτικό στα νησιά, Με όλα αυτά και τη γενικότερη δύσκολη οικονομική κατάσταση που βιώνει η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού οι διακοπές ακόμα και ένα μπάνιο έχει καταλήξει να είναι όνειρο για τον Έλληνα πολίτη που ζει στα μεγάλα αστικά κέντρα. Σύμφωνα με έρευνες και δημοσιεύματα ο 1 στους 2 Έλληνες δεν θα πάει διακοπές και όσοι πάνε θα είναι για λιγότερες μέρες. Συνεπώς εκτός των άλλων γίναμε και ξένοι στη χώρα μας.

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς"  Φύλλο 645, 08/07/2023

Πηγή: https://edromos.gr/i-toyristikopoiisi-vlaptei-sovara-ti-chora/

Μετεκλογική «οικονομική προσγείωση»

 

του Παύλου Δερμενάκη  (δημοσιεύθηκε την 1/7/2023).

Πριν τις εκλογές είχαμε αναφερθεί στα οικονομικά προγράμματα των κομμάτων και ειδικότερα σε εκείνο της ΝΔ. Σημειώναμε ότι: «Προεκλογική περίοδος = ταξίματα, υποσχέσεις και μεγάλα λόγια χωρίς δεσμεύσεις. Μετά ακολουθεί η «ανακάλυψη» των προβλημάτων, τα οποία βολεύει αν αποδίδονται σε «εξωγενείς παράγοντες» ή στη φύση με τελικό αποτέλεσμα την εφαρμογή ενός διαφορετικού προγράμματος». Οι εκλογές τελείωσαν και το πολιτικό σύστημα με την κυβέρνηση φυσικά επικεφαλής αρχίζουν την αναγκαία προσαρμογή στην οικονομική πραγματικότητα.

Μπορεί ο Κ. Μητσοτάκης στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο να μίλησε ότι στόχος είναι «καλύτεροι μισθοί, καλύτερη δημόσια υγεία, καλύτερο κράτος, καλύτερη ζωή σε μια ισχυρή Ελλάδα» όμως αυτά είναι δηλώσεις για πλατιά λαϊκή κατανάλωση. Αυτό που έχει σημασία είναι οι προτεραιότητες που θέτεις, οι πολιτικές που υλοποιείς για αυτές τις προτεραιότητες και τα μέτρα που λαμβάνεις. Από την ανάλυση τόσο των δηλώσεων αυτών του πρωθυπουργού όσο και των προτεραιοτήτων των υπουργείων όχι μόνο δεν προκύπτει υλοποίηση των παραπάνω ευχών αλλά αρχίζουν να διαφαίνονται οι πραγματικές προτεραιότητες που κινούνται στη γνωστή κατεύθυνση του νεοφιλελευθερισμού: μείωση φορολογίας με επίκεντρο τα κέρδη και τους υψηλούς συντελεστές, επιδείνωση σχέσης έμμεσων προς άμεσους φόρους, ενίσχυση κερδοφορίας επιχειρήσεων με κάθε τρόπο, επιδοτήσεις μέσω των ευρωπαϊκών προγραμμάτων που εξυπηρετούν σχεδιασμούς μακριά από τις ανάγκες και τη δομή της ελληνικής οικονομίας, ενίσχυση της παρουσίας του ιδιωτικού τομέα σε τομείς με κοινωνική ευαισθησία που αφορούν το δημόσιο χαρακτήρα προϊόντων και υπηρεσιών (υγεία, παιδεία κ.λπ.).

Στο πλαίσιο του κυβερνητικού έργου δόθηκαν σε όλους τους υπουργούς οι περίφημοι «μπλε φάκελοι» που περιλαμβάνουν τις προτεραιότητες της κυβερνητικής πολιτικής. Κεντρικό σημείο αναφοράς είναι οι 120 «μεταρρυθμίσεις» και τα 79 «προαπαιτούμενα» του Ταμείου Ανάκαμψης.

Όταν για μία ακόμα φορά γίνονται σημαία οι «μεταρρυθμίσεις» και όχι οι «ευχές» για λαϊκή ευημερία που προαναφέρθηκαν από τον πρωθυπουργό γίνεται κατανοητό ότι από την αρχή της νέας κυβέρνησης η πολιτική που θα ακολουθηθεί θα είναι προς όφελος των ολίγων, που θα «φέρουν» τη ζητούμενη ανάπτυξη 3% κατά μέσο όρο ετησίως, και οι πολλοί θα έχουν λαμβάνειν με την προϋπόθεση αν όλα πάνε καλά. Σε αυτή την κατεύθυνση κινείται και η λογική της άμεσης εφαρμογής των 79 «προαπαιτούμενων» του Ταμείου Ανάκαμψης, για να εκταμιευτούν οι σχετικοί πόροι, που ως γνωστόν δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες της ελληνικής οικονομίας αλλά έχουν σχεδιαστεί για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες του αναπτυγμένου «βορρά» της Ε.Ε., με επίκεντρο τη Γερμανία και τους δορυφόρους της.

Ο νέος υπουργός Οικονομικών εξειδίκευσε τις σχετικές προτεραιότητες στον τομέα του παρουσιάζοντας τους έξι «μεγάλους» στόχους που είναι:

1. Μέσος ετήσιος ρυθμός αύξησης ΑΕΠ 3% την περίοδο 2023-2027 που θα βοηθήσει στην αύξηση των μισθών κατά 25%. Σημείωση εδώ προεκλογικά έλεγαν για αύξηση «του μέσου μισθού πάνω από 25%» και την όριζαν με τον στόχο που έθεταν στο 28,2%. Ήδη ξεκίνησε η προσγείωση των προσδοκιών πριν ξεκινήσει οτιδήποτε άλλο.

Παράλληλα θα συνεχιστούν οι φορολογικές ρυθμίσεις και η στήριξη της επιχειρηματικότητας. Δηλαδή θα ενισχυθεί η προσπάθεια αύξησης των κερδών. Μια πρώτη ματιά ποιοι και πόσα έχουν κερδίσει από την εφαρμοζόμενη φορολογική μεταρρύθμιση, ακόμα και από την περίοδο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, αποδεικνύει περίτρανα πως τα δημιουργούμενα υπερκέρδη (τα απρόσμενα κέρδη κατά τον κ. Βαρδινογιάννη) φορολογούνται ελάχιστα συγκριτικά με τον οποιοδήποτε μισθωτό που αμείβεται με 1.000 ευρώ μηνιαία.

2. Προσαρμογές στο παραγωγικό μοντέλο για την αντιμετώπιση δομικών στρεβλώσεων σε εξαγωγές και εισαγωγές. Δεν θα προχωρήσουμε δηλαδή σε μια γενική αναθεώρηση του «παραγωγικού» μοντέλου της χώρας (αυτού που οδηγεί συνεχώς σε συρρίκνωση αγροτικής παραγωγής και μεταποίησης και στη γιγάντωση του τουριστικού τομέα που ελέγχεται πολλαπλά από τους ξένους), αλλά στην «ενίσχυση των καινοτόμων κλάδων και εξαγωγών» που πάλι παραπέμπει στο πάρτι των επιδοτήσεων από εθνικούς και ευρωπαϊκούς πόρους χωρίς αποτέλεσμα. Μια ματιά στο που πήγαν, στον «παραγωγικό» τομέα, δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ εδώ και τρεις σχεδόν δεκαετίες πείθουν για την «αποτελεσματικότητα» και των νέων σχεδιασμών και που θα οδηγηθούμε.

3. Αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής που θα βοηθήσει στη μείωση της φορολογίας. Μόνο που εδώ όταν μιλάνε για φοροδιαφυγή εννοούν το κυνήγι μέχρις εξοντώσεως της μικρομεσαίας επιχείρησης και των ελεύθερων επαγγελματιών, όταν κάποιες μεγάλες επιχειρήσεις, με τις διάφορες διαδικασίες φορολογικού σχεδιασμού σε διαφορετικές χώρες, προχωρούν σε «νόμιμη» φοροαποφυγή σε βάρος του λαού και της χώρας και «μεταφέρουν» τα κέρδη σε άλλες χώρες με σχεδόν μηδενική φορολογία. Αν είχαν σκοπό τη φορολογική ελάφρυνση των λαϊκών στρωμάτων, καθώς εμείς πληρώνουμε τους φόρους είτε άμεσους είτε έμμεσους, θα προχωρούσαν σε γενναία αύξηση του αφορολόγητου στο πραγματικό όριο φτώχειας, θα μείωναν τους έμμεσους φόρους (στην Ισπανία έχουν μέχρι μηδενικό ΦΠΑ σε βασικά τρόφιμα) και τα χρήματα που θα έλλειπαν για να επιτευχθούν τα πλεονάσματα που θέλουν θα μπορούσαν να τα πάρουν με την επαναφορά της φορολογίας των κερδών εκεί που ήταν το 2018, πριν αρχίσουν οι μειώσεις επί ΣΥΡΙΖΑ αρχικά για να ακολουθήσει η Ν.Δ.

4. Η υγεία του τραπεζικού συστήματος και η συνέχιση της μείωσης των κόκκινων δανείων. Δηλαδή η ενίσχυση της κερδοφορίας των τραπεζών σε βάρος των δανειοληπτών και των καταθετών με τα ληστρικά επιτόκια δανείων τα απαράδεκτα χαμηλά επιτόκια καταθέσεων και τη συνεχή αύξηση των προμηθειών για οποιαδήποτε υπηρεσία παρέχουν. Στον τομέα των κόκκινων δανείων μας δηλώνουν ότι το κυνήγι των δανειοληπτών που δεν μπορούν να ανταποκριθούν λόγω επιτοκίων, κρίσης, μείωσης εισοδημάτων κλπ θα ενισχυθεί. Πρακτικά στην περίοδο της νέας κυβέρνησης της Ν.Δ. θα βγουν στον πλειστηριασμό 700.000 σπίτια που αποτελούν στοιχεία εγγυήσεων για δάνεια. Από αυτά μπορούμε να κατανοήσουμε και την προτεραιότητα της κυβέρνησης για την γρήγορη απονομή δικαιοσύνης.

5. Αξιοποίηση των ευρωπαϊκών πόρων και των δημόσιων επενδύσεων. Οι δημόσιες επενδύσεις ως γνωστόν υποτάσσονται στις στρατηγικές των ευρωπαϊκών προγραμμάτων-πόρων. Αναφερθήκαμε προηγούμενα στη διαχρονική αναποτελεσματικότητά τους για το λαό και τα συμφέροντα της χώρας. Στο πλαίσιο αυτό καλό είναι να θυμηθούμε την «παραγωγική» διάσταση από εγκεκριμένες επενδύσεις διαφόρων επωνύμων μεταξύ των οποίων και γνωστού τηλεοπτικού αστέρα και παραγωγού καθώς και πολλών άλλων.

6. Αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας από το Υπερταμείο και το ΤΑΙΠΕΔ. Το οποίο πρακτικά σημαίνει ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας για δημιουργία υπερκερδών στους αγοραστές ντόπιους και ξένους. Η περίπτωση του ΟΣΕ είναι πλέον «κλασσική», μετά και την κρατική δολοφονία στα Τέμπη, και το τελευταίο θύμα αυτής της πολιτικής ήταν το ξεπούλημα του λιμανιού του Ηρακλείου Κρήτης με 84 εκατ. ευρώ (όσο ακριβώς αξίζει ένα F-35!).

Φυσικά όπως είναι προφανές από τις προτεραιότητες του «εκλεκτού» υπουργού για το σύστημα κ. Χατζηδάκη (ξεπούλησε δημόσιες επιχειρήσεις ως υπουργός «ανάπτυξης», κατάργησε την πενθήμερη βδομάδα 40 ωρών ως υπουργός «εργασίας» κλπ) σήμερα «βάζει πλάτη» στην ενίσχυση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων και αγνοεί στην πράξη τις «κοινωνικές κορώνες» είτε ήταν προεκλογικού χαρακτήρα είτε αναφέρονται μετεκλογικά για «ξεκάρφωμα». Πουθενά στις 6 προτεραιότητες δεν περιλαμβάνεται κάτι όσον αφορά την «προτεραιότητα» για «καλύτερη δημόσια υγεία». Καμία αναφορά σε κοινωνικές προτεραιότητες από τον υπουργό που διαχειρίζεται τον κρατικό προϋπολογισμό. Η όποια αναφορά στις αυξήσεις μισθών είναι έμμεση, χωρίς συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα αλλά τις συνδέουν με την προϋπόθεση του στόχου ανάπτυξης. Καμία αναφορά στις ανάγκες αυξήσεων μισθών και συντάξεων λόγων πληθωρισμού.

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς"  Φύλλο 644, 01/07/2023

Πηγή: https://edromos.gr/meteklogiki-oikonomiki-prosgeiosi/