Ο λογαριασμός του 4ου μνημονίου

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 360,  20/5/2017

Οι φτωχοί θα πληρώσουν τα νέα μέτρα που προνομοθέτησε ο θίασος των 153

Του Παύλου Δερμενάκη

Ο ορισμός του ευτελισμού της πολιτικής ζωής είναι πλέον συνώνυμο του ΣΥΡΙΖΑ - Τσίπρας. Είναι αυτοί που έφτιαξαν την προσωπική πολιτική τους καριέρα εξαπατώντας το λαό ότι θα καταργήσουν τα μνημόνια και αφού έγιναν κυβέρνηση μεταλλάχτηκαν σε μνημονιακούς χειρότερους από τους προηγούμενους.

Στην περίοδο της  «κυβερνητικής» τους θητείας, ως εντολοδόχοι των δανειστών και όχι του λαού, έχουν πει απίθανα ψέματα. Είναι απόλυτα αδίστακτοι. Λένε οτιδήποτε για να κοροϊδέψουν το λαό και να δημιουργήσουν ελπίδες και με τον πλέον κυνικό τρόπο κάνουν ακριβώς το αντίθετο μόλις τους το ζητήσουν οι εντολείς τους, οι δανειστές.

Στην παρούσα περίοδο ο κυβερνητικός συρφετός (υπουργοί, βουλευτές και παρατρεχάμενοι) στο όνομα της καρέκλας και των οικονομικών προνομίων που αυτή δημιουργεί «ψηφίζουν και με τα δύο χέρια», όπως λένε κάποιοι από αυτούς, το τέταρτο μνημόνιο.

«Δεν υπάρχει περίπτωση να νομοθετήσουμε ούτε ένα ευρώ επιπλέον μέτρα» δήλωνε ο Πινόκιο της πολιτικής Α. Τσίπρας στις 25/1/2017 στην Εφημερίδα των Συντακτών. Το δήλωνε με πλήρη συνείδηση της απάτης που διέπραττε σε βάρος του λαού, αφού την ίδια περίοδο διαπραγματευόταν το νέο μνημόνιο. Τα ωμά αποκαλυπτήρια της απάτης ΣΥΡΙΖΑ - Τσίπρα έγιναν το Σάββατο 13/5/2017 με την κατάθεση στη βουλή του τέταρτου μνημονίου.

Βασικά χαρακτηριστικά του νέου μνημονίου:

·  δεσμεύει τη χώρα για την περίοδο μετά τη λήξη της θητείας της παρούσας βουλής κουρελιάζοντας το σύνταγμα της χώρας και τη λαϊκή βούληση

·    ενημερώθηκε για το περιεχόμενό του πρώτα η γερμανική βουλή, δημοσιεύθηκε στο γερμανικό τύπο και μετά γνωστοποιήθηκε στο ελληνικό κοινοβούλιο

·  προβλέπει νέα απίστευτης αγριότητας μέτρα, το τελικό ύψος των οποίων ακόμα αναζητείται στις ερμηνείες του πολυνομοσχεδίου, σίγουρα όμως υπερβαίνει τα 5,5 δισεκ. € και τα οποία αφορούν κύρια τους πλέον αδύνατους (χαμηλά εισοδήματα και συνταξιούχους)

·    προβλέπει «μεταρρυθμίσεις» που διαλύουν τις εργασιακές σχέσεις, τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και γενικά την οικονομία, δημεύουν & εκποιούν τη λαϊκή περιουσία, ξεπουλούν ότι δημόσιο απέμεινε,   

· θα είναι διαρκείας πολλών ετών, χωρίς σαφή ημερομηνία λήξης και χωρίς χρηματοδότηση...

Το οικονομικό κόστος του 4ου μνημονίου

Από το «δεν υπάρχει περίπτωση να νομοθετήσουμε ούτε ένα ευρώ νέα μέτρα» τελικά τα νέα μέτρα ξεπερνούν τα 5 δισεκ. € και θα αφαιρεθούν από την τσέπη των πλέον αδυνάτων, για να είναι ικανοποιημένος ο «ταξικά μεροληπτικός» υπουργός οικονομικών Ε.Τσακαλώτος.

Οι συντάξεις θα μειωθούν κατά 2,5 δισεκ. το 2019 και η μείωση θα φτάσει το 2021 στα 2,8 δισεκ. €. Περικόπτουν τις οικογενειακές παροχές, τα επιδόματα συζύγων και τις προσωπικές διαφορές του νόμου Κατρούγκαλου σε κύριες και επικουρικές συντάξεις. Πρακτικά αυτά σημαίνουν ότι όλοι οι συνταξιούχοι θα χάσουν, επιπλέον από ότι έχουν χάσει μέχρι τώρα, από μιάμιση έως τρεις συντάξεις, ανάλογα με το ύψος της σύνταξής τους σήμερα.  Αυτό είναι το έργο και η τήρηση της υπόσχεσης των «αριστερών» που εκλέχτηκαν για να δώσουν πίσω την 13η σύνταξη...

Και ο τραγέλαφος για όλους τους βουλευτές τους που θα ψηφίσουν τα μέτρα. Με νέα ρύθμιση μετατίθεται την 1/1/2022 η έναρξη αναπροσαρμογής (αύξησης) των συντάξεων βάσει του ΑΕΠ και του τιμάριθμου. Οι ΣΥΡΙΖΑίοι παρέλαβαν την ημερομηνία έναρξης αυξήσεων για τις συντάξεις στην 1/1/2017, την παραδίδουν 5 χρόνια μετά αφού προηγούμενα πετσόκοψαν τις συντάξεις κατά 35% και πλέον στη θητεία τους.

Στα φορολογικά παρέλαβαν το αφορολόγητο το 2015 στα 9.550 €, είχαν υποσχεθεί ότι θα το ανέβαζαν στις 12.000 € και αφού το μείωσαν το 2016 κάτω από τις  9.000 € τώρα το πηγαίνουν στα 5.700 € το 2020.  Υπάρχει όμως και ένα τρικ στο πότε θα εφαρμοστεί. Αν οι δανειστές προβλέπουν ότι η εφαρμογή του μέτρου είναι αναγκαία για την επίτευξη του πλεονάσματος 3,5% τότε το αφορολόγητο θα μειωθεί σε 5.700 € το 2019.

Πρακτικά θα μας παίρνουν άλλα 2,1 δισεκ. € ετήσια, κύρια από τα χαμηλότερα εισοδήματα. Και για να έχουμε μια καλύτερη εικόνα, ο συνταξιούχος που θα λαμβάνει εκείνη την περίοδο την τρομερά υψηλή σύνταξη των 720 €, ενώ σήμερα «φόρο-αποφεύγει», τότε θα πληρώσει φόρο πάνω από 600 € ετήσια, δηλαδή θα χάσει μία ακόμα σύνταξη επιπλέον όσων αναφέραμε παραπάνω!!! 

Λοιπές επιβαρύνσεις: Εκτός από τις παραπάνω «χοντρές» επιβαρύνσεις υπάρχουν και τα «ψιλά» που είναι κρυμμένα στις λεπτομέρειες, για να δικαιωθεί η γερμανική εφημερίδα που έγραφε το Μάϊο 2016 ότι ο Ε.Τσακαλώτος έχει μεγάλη φαντασία στο να δημιουργεί νέα έσοδα.

Από όσα αλιεύσαμε, γιατί θα υπάρχουν και άλλα: 

·   Καταργούνται αναδρομικά από 1/1/2017 οι εκπτώσεις φόρου για ιατρικές δαπάνες. Από 1/1/2018 καταργείται η έκπτωση 1,5% στη μηνιαία παρακράτηση φόρου σε μισθούς & συντάξεις και μειώνεται 58 εκατ. € το ποσό για επίδομα πετρελαίου.

·    Από 1/1/2018 αυξάνονται οι ασφαλιστικές κρατήσεις του ΕΦΚΑ για τους ελεύθερους επαγγελματίες

·   Οι «αθεόφοβοι» έβαλαν στο στόχαστρο μέχρι και τους απόρους, τους άνεργους και τους ανάπηρους. Καταργούνται κοινωνικές παροχές όπως επιδόματα ένδειας, απροστάτευτων τέκνων, ανεργίας νεοεισερχόμενων στην εργασία, φορολογούνται ως εισόδημα βοηθήματα αναπηρίας κλπ

·  Υπάρχουν σημαντικές μειώσεις στα ειδικά μισθολόγια (κυρίως ένστολοι και δικαστικοί)

Όλα αυτά αθροίζουν ετησίως μερικές εκατοντάδες εκατομμυρίων € πριν τα μέτρα του 2019, και είναι επιπλέον των  5 δισεκ. των μέτρων της περιόδου 2019-2020.

Μεταρρυθμίσεις με σημαντικές αρνητικές οικονομικές συνέπειες για τα λαϊκά στρώματα. Σταχυολογούμε χωρίς να εξαντλούμε το θέμα:

·    Θεσμοθετούνται οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί. Η λαϊκή περιουσία για χρέη προς τράπεζες και δημόσιο στο σφυρί με συνοπτικές και αδιαφανείς διαδικασίες.  Το μέγεθος της κλοπής από το δημόσιο περιγράφεται στο ότι συνεχίζει να φορολογεί τα ακίνητα με τις αντικειμενικές αξίες, που είναι πολύ μεγαλύτερες πλέον από τις εμπορικής, κατάσχει τα ακίνητα για απλήρωτα χρέη που δημιουργούνται από αυτή την πολιτική και τα εκποιεί στις εμπορικές αξίες.

·    Διευκολύνεται η διαδικασία των ομαδικών απολύσεων. Καταργείται ο προεγκριτικός έλεγχος και το βέτο από πλευράς υπουργείου εργασίας ενώ το Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας ελέγχει μόνο τη νομιμότητα των ενεργειών από πλευράς εργοδότη. Δηλαδή ουσιαστικά απελευθερώνονται οι απολύσεις, όπως χαρακτηριστικά είπε ο εκπρόσωπος της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων στην αρμόδιο επιτροπή της βουλής.

· Κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Το νομοσχέδιο προβλέπει τον «εκσυγχρονισμό» της χώρας σύμφωνα με τον εξ Αμερικής υπουργό «μας» κ. Παπαδημητρίου. Συνεπώς θα έχουμε άνοιγμα όλων των καταστημάτων τις Κυριακές από τον Μάϊο έως τον Οκτώβριο (6 μήνες). Χαράς ευαγγέλια για τα μεγάλα εμπορικά συγκροτήματα και θρήνος για τα μικρά εμπορικά καταστήματα. Ο αφανισμός των μικρο-μεσαίων συνεχίζεται με κάθε τρόπο, ανελέητα.      

Η κυβέρνηση κομπάζει ότι περνά μέτρα και δεν υπάρχουν κοινωνικές αντιδράσεις. Θέλει να αγνοεί ότι α) η ίδια ευνούχισε το κίνημα που δημιουργήθηκε την περίοδο 2010-2012 πλατείες, απεργίες, πολύμορφες κινητοποιήσεις και τοπικά κινήματα και κινήσεις, καλλιεργώντας την αντίληψη ότι δεν χρειάζεται η ανάπτυξη και δράση του κινήματος αλλά αρκεί η ψήφος προς το ΣΥΡΙΖΑ, β) έχει οδηγήσει τις λαϊκές μάζες στην απογοήτευση καθώς επαναλαμβάνει πλέον την θεωρία της μη ύπαρξης εναλλακτικής λύσης στα μνημόνια, όταν η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ στην περίοδο 2012-2015 αρνήθηκε συνειδητά, ακόμα και σε δυνάμεις εντός ΣΥΡΙΖΑ που ζητούσαν συγκεκριμένο πρόγραμμα, να προετοιμάσει ένα εναλλακτικό ριζοσπαστικό πρόγραμμα και απλά περιορίστηκε στο «ψηφίστε με αυτό αρκεί».

Ένα δείγμα της κατακραυγής της κυβερνητικής πολιτικής ήταν η ακρόαση των κωνικών φορέων στις σχετικές επιτροπές της βουλής για το πολυνομοσχέδιο του 4ου μνημονίου. 31 εκπρόσωποι φορέων, ανεξάρτητα τι αντιπροσωπεύει καθένας από αυτούς και πόσο κοντά ή μάλλον μακριά βρίσκονται από τα λαϊκά συμφέροντα. Όλοι ανεξαιρέτως κατακεραύνωσαν την κυβέρνηση για το πολυνομοσχέδιο που επισύρει νέα δεινά σε ότι αυτοί εκπροσωπούν. Κανείς δεν βρέθηκε να πει έστω ένα λόγο συμπόνιας και κατανόησης των δυσκολιών που, όπως λέει, αντιμετωπίζει η κυβέρνηση με τους δανειστές. Αντίθετα σε κάποιες περιπτώσεις ακούστηκαν από τους φορείς βαριές κουβέντες σε βάρος της κυβέρνησης... 

Τσίπρας - Λαγκάρντ, εφήμεροι διεθνείς κυβερνητικοί έρωτες που πληρώνει ο λαός

Οι συνεχείς εναλλαγές «συμμάχων» της κυβέρνησης με τους θεσμούς πληρώνονται σκληρά από το λαό. 

Στον προγραμματικό σχεδιασμό του ΣΥΡΙΖΑ (αρχές 2014) κάτω από τις οδηγίες προφανώς των καθηγητάδων που έφεραν σε επαφή τον κ. Τσίπρα με την αμερικανική κυβέρνηση (ταξίδι και ομιλία στο Τέξας) «επιλέχθηκε» ως σύμμαχος το ΔΝΤ. Έτσι στον αρχικό σχεδιασμό της κυβέρνησης του 2015 προσπάθησε, με απόλυτα σαθρή βάση, να αξιοποιηθεί η συμμετοχή του ΔΝΤ. Όταν ο Τσίπρας διαπίστωσε ότι η γερμανία δεν ενδίδει έκανε στροφή 180 μοιρών. Εγκατέλειψε το ΔΝΤ ως σύμμαχο και στράφηκε στη «συμμαχία» με την Μέρκελ. Αρκεί να θυμηθούμε, όσοι το ακούσαμε και αυτό, ότι η κα Μέρκελ του είπε πως θα βρει από την Τράπεζα της Ελλάδος και τον κ. Στουρνάρα τα χρήματα που ήταν απαραίτητα (800 εκ. € περίπου) τότε για την αποπληρωμή της σχετικής δόσης που έληγε. Ο  εφήμερος αυτός έρωτας του κ. Τσίπρα με την κ. Μέρκελ έφερε τους «καρπούς» του που ήταν η κατάργηση του περήφανου όχι του λαού στο δημοψήφισμα, η μετατροπή του σε λίγες ώρες από τον Τσίπρα σε ναι και η υπογραφή του τρίτου μνημονίου.

Από τότε κύλισε πολύ νερό στο αυλάκι. Το ΔΝΤ απέκτησε από την κυβέρνηση τη «ρετσινιά» του κακού στην όλη πορεία των όποιων διαπραγματεύσεων. Πολλές φορές κυβερνητικά στελέχη δήλωσαν την επιθυμία τους να αποχωρήσει το ΔΝΤ από το πρόγραμμα βοήθειας προς την Ελλάδα γιατί ζητούσε υπερβολικά νεοφιλελεύθερες ρυθμίσεις και μέτρα. Όμως σε αυτή την πορεία το ΔΝΤ και η γερμανία αφού αρχικά τα «βρήκαν» υποχρέωσαν την κυβέρνηση να συμβιβαστεί σε όλα όσα όλοι της ζητούσαν είτε αυτό ήταν το ΔΝΤ είτε η γερμανία. Κλασσική περίπτωση του μονά κερδίζω, ζυγά χάνεις.

Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το 2016 έκανε σημαία της α) τη μείωση του χρέους έστω και με έμμεσα τεχνάσματα και όχι διαγραφή μέρους του χρέους, β)  τη μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων από το 2018 που είχαν οριστεί σε 3,5% του ΑΕΠ και γ) την ανάπτυξη (καθαρά εσωτερικό θέμα). Τελικά έχασε και στα τρία μέτωπα και βρέθηκε να συμφωνεί σε πρόσθετα μέτρα μετά το 2018 για την επίτευξη του 3,5% που είναι πλέον δεδομένο και αφορά τουλάχιστον μία πενταετία. Έτσι φαίνεται ότι προς το παρόν έληξε άδοξα ο έρωτας του κ. Τσίπρα με την κα Μέρκελ. Έχασε σε όλα τα επίπεδα. Μόνη ελπίδα που του μένει πλέον, αφού έχει συμβιβαστεί και υπογράψει και το τέταρτο μνημόνιο, για να παρουσιάσει κάποια «καθρεφτάκια στους ιθαγενείς» είναι η απόσπαση κάποιας θετικής δήλωσης με τα μεσοπρόθεσμα μέτρα  για το χρέος. 

Εδώ η κυβέρνηση έκανε μία ακόμα κωλοτούμπα. Σταμάτησε η καταγγελτική στάση ενάντια στο ΔΝΤ, εγκαταλείφθηκε η συμμαχία με την κα Μέρκελ και αναζητήθηκαν γέφυρες επικοινωνίας με την κα Λαγκάρντ. Ο νέος, εφήμερος έρωτας, άνθησε στο πρόσφατο ταξίδι Τσίπρα στην Κίνα.

Η κυβέρνηση πιστεύει ότι στο πρόσωπο της κας Λαγκάρντ βρήκε το σύμμαχο που θα υποχρεώσει τώρα τη γερμανία να συμβιβαστεί στο θέμα του χρέους, αλλιώς το πρόβλημα θα είναι της γερμανίας αν υποχρεωθεί σε αποχώρηση το ΔΝΤ από το δανειακό πρόγραμμα της Ελλάδας. Με αυτή τη λογική τοποθετούνται τα κυβερνητικά στελέχη διαπιστώνοντας «απόλυτη ταύτιση»  στο θέμα του χρέους με το ΔΝΤ. «Είμαστε στην ίδια σελίδα με την διευθύντρια του ΔΝΤ» μας μήνυσε μέσω twitter ο κ. Τσίπρας. Τα μηνύματα που διαρρέουν  είναι τόσο αισιόδοξα που φθάνουν  στο επίπεδο της «ιλαροτραγωδίας». Φοβάται ο πρωθυπουργός ότι θα υποχρεωθεί να βάλει γραβάτα αφού έχει δεσμευτεί ότι αν ρυθμιστεί το χρέος θα το πράξει. Κοινώς παίζουν με τον πόνο του λαού κάνοντας φτηνιάρικη πολιτική.    

Φυσικά η όποια ρύθμιση χρέους, με τα όσα γνωρίζουμε τουλάχιστον μέχρι σήμερα (βλέπε αποφάσεις Eurogroup Μαΐου 2016, άρθρο στο Δρόμο της Αριστεράς της 28/10/2016 «Το αδιέξοδο με το δημόσιο χρέος») σημαίνει κάποια μέτρα διευκόλυνσης πληρωμών αλλά καμία διαγραφή μέρους του χρέους. Θα το πληρώσουμε στο ακέραιο εμείς, τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας....

Συνεπώς πέφτοντας σε εφήμερους έρωτες η κυβέρνηση κάθε άλλο παρά επιτυχίες είχε στους σκοπούς της. Το αντίθετο μάλιστα, προχώρησε σε επώδυνους για το λαό συμβιβασμούς. Για δικό της λογαριασμό, μέσω αυτών των εφήμερων σχέσεων, κερδίζει πολιτικό χρόνο παραμονής στην εξουσία με ότι αυτό σημαίνει για τα σχετικά οφέλη που ποικιλοτρόπως απολαμβάνουν.

Όσον αφορά το τελικό αποτέλεσμα «οψόμεθα εις Φιλίππους»... όταν και όποιο είναι αυτό, σε κάθε περίπτωση, με τα παραπάνω δεδομένα, δεν θα είναι επί της ουσίας καλό για το λαό...    

Πηγή: https://www.e-dromos.gr/o-logariasmos-tou-4ou-mnhmoniou/

                      Η απάτη των αντίμετρων

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 360,  20/5/2017

Απαιτείται εξευτελιστική έγκριση από τους δανειστές για να μοιράζουν ξεροκόμματα στους κατοίκους της αποικίας

Του Μιχάλη Σιάχου

Μαζί με το τέταρτο μνημόνιο και με την κλασική πλέον τακτική της κυβέρνησης για ανακάλυψη νέων όρων, μπήκαν στη ζωή μας και τα αντίμετρα. Η πρώτη κενολογία που εφεύραν ήταν το «μηδενικό δημοσιονομικό αποτέλεσμα» (sic!), το οποίο προκύπτει από τα αρνητικά μέτρα μείον τα θετικά αντίμετρα! Ένα μπαίνει, ένα βγαίνει, δηλαδή… Τα αντίμετρα, βέβαια, δεν είναι τίποτα άλλο από ένα ακόμα λεκτικό τέχνασμα, δεν είναι τίποτα άλλο από μια ακόμα απάτη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Απάτη 1η: Μέχρι πριν μια βδομάδα, το κυβερνητικό επιτελείο μιλούσε για «μηδενικό ισοζύγιο μέτρων», ισχυριζόμενο ότι για κάθε ένα ευρώ μέτρα υπάρχουν ισόποσα αντίμετρα. Αποδείξαμε με στοιχεία ότι κάτι τέτοιο είναι αστείο ακόμα και να εκφωνείται (βλέπε Δρόμος της Αριστεράς 6/5/2017 «Προκλητικά ψεύτικη η επιχειρηματολογία της κυβέρνησης»). Με την κατάθεση του πολυνομοσχεδίου προαπαιτούμενων, οι επιδόσεις της οικονομίας και της κυβέρνησης βελτιώθηκαν ως δια μαγείας. Τα μέτρα είναι 5 δισ. αλλά τα αντίμετρα 7,5 δισ. Δηλαδή θα έχουμε και κοινωνικό πλεόνασμα. Ισχυρίζονται ότι για κάθε 1 ευρώ νέα μέτρα θα επιστρέφουν στην κοινωνία 1,5 ευρώ. Στη λαϊκή γλώσσα αυτό λέγεται «το δούλεμα πάει σύννεφο».

Για να μοιράσει πλεόνασμα 7,5 δισ. ευρώ (4,2% του ΑΕΠ) πρέπει να έχει επιτύχει συνολικό πλεόνασμα 8% (3,5% το υποχρεωτικό της συμφωνίας με θεσμούς, συν λογική υπέρβαση στόχου για να ενεργοποιηθούν τα αντίμετρα, συν το ποσό που θα μοιράσει ως αντίμετρα 4,2%) ή 14,5 δισ. ευρώ. Όμως, η ίδια κυβέρνηση, με τη βοήθεια Στουρνάρα, τον περασμένο Νοέμβρη έκανε «εξόρμηση» στις ευρωπαϊκές χώρες και θεσμούς αναζητώντας υποστηρικτές με κεντρικό σκεπτικό ότι πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ είναι μη διατηρήσιμα και συνεπώς πρέπει να μειωθούν οι εν λόγω απαιτήσεις της Γερμανίας. Τώρα θα έχουμε πλεονάσματα διατηρήσιμα για πολλά χρόνια της τάξης του 8%!

Πώς δικαιολογούνται αυτά τα νούμερα; Με τη γνωστή μέθοδο «των δημιουργικών οικονομικών» στην οποία προσφάτως έκανε εντατικά μαθήματα και ο ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι στο «σενάριο βάσης» του μεσοπρόθεσμου προγράμματος 2017-2021 το υπουργείο Οικονομικών υιοθετεί την άποψη ότι το πρωτογενές πλεόνασμα μετά το 2018 χωρίς τα νέα μέτρα θα είναι έως και… 5,6% του ΑΕΠ!

Και δημιουργείται το ερώτημα: Μα αφού θα είναι έτσι, δηλαδή, θα υπερκαλύπτεται ο στόχος του 3,5%, ποιος ο λόγος για τα νέα μέτρα που δημιουργούν νέα φτώχεια; Γιατί δεν βάζουν έστω μια διάταξη που όντως θα διασφαλίζει ότι, αφού θα επιτυγχάνονται οι στόχοι του 3,5% χωρίς τα πρόσθετα μέτρα του 4ου μνημονίου αυτά δεν θα ενεργοποιούνται; Η απάντηση είναι απλή. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εφαρμόζει απλά τα μέτρα που απαιτούν οι δανειστές-εντολείς του. Έχει ενστερνιστεί τη λογική των μέτρων και προσπαθεί να τα αξιοποιήσει και για λογαριασμό του. Μεγαλώνει τον πόνο στην κοινωνία με τα νέα μέτρα, προσπαθώντας να αυξήσει τα πλεονάσματα σε τέτοιο ύψος που θα του επιτρέπουν «αναδιανεμητική» πολιτική διαχείρισης της φτώχειας στη συνέχεια, ώστε να διαμορφώσει, με αυτή την πολιτική, το δικό του πελατειακό κράτος εξαθλιωμένων πολιτών που θα εξαρτώνται από τα συσσίτια και τις παροχές-ψίχουλα της κάθε κας Θεανώς. Αυτό είναι το «αριστερό» όραμα των Τσίπρα – ΣΥΡΙΖΑ.

Απάτη 2η: Ενώ τα νέα μέτρα σε βάρος του λαού εφαρμόζονται αυτόματα από τις προβλεπόμενες ημερομηνίες, χωρίς καμία αίρεση, η ενεργοποίηση των αντίμετρων δεν γίνεται αυτόματα. Πολύ δε περισσότερο δεν είναι η κυβέρνηση αυτή που αποφασίζει για την ενεργοποίησή τους. Στο άρθρο 15 του πολυνομοσχεδίου αναφέρεται ότι οι διατάξεις για τα «αντίμετρα» τίθενται σε εφαρμογή «υπό την προϋπόθεση και στο βαθμό που, σύμφωνα με εκτίμηση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (…) δεν προκαλείται απόκλιση από τους μεσοπρόθεσμους δημοσιονομικούς στόχους». Δηλαδή, το καθεστώς αποικίας της χώρας επεκτείνεται ακόμα και όταν τα πάντα «πηγαίνουν ρολόι» για τους δανειστές. Ο τελικός λόγος για ενεργοποίηση των μέτρων ανήκει στο ΔΝΤ πρώτα και την Κομισιόν στη συνέχεια, για να δώσουν το «πράσινο φως» της ενεργοποίησης.

Είναι δε τόση η εθελοδουλία της κυβέρνησης ώστε: α) εφαρμόζει απόλυτα και κατά γράμμα την επιστολή δημόσιας συγγνώμης που έστειλε το Δεκέμβρη 2016 στους δανειστές ότι δεν θα κάνει καμία κοινωνική παροχή στο μέλλον χωρίς την προηγούμενη δική τους έγκριση, και β) για τον αυτόματο δημοσιονομικό «κόφτη» υπάρχει ρήτρα ότι αν ο υπουργός Οικονομικών δεν τον ενεργοποιήσει μέσω της σχετικής διαδικασίας, αυτός ενεργοποιείται αυτόματα σε συγκεκριμένη ημερομηνία. Εδώ, για τα αντίμετρα, ούτε αυτή τη ρήτρα δεν έβαλαν οι… σκληροί διαπραγματευτές του ΣΥΡΙΖΑ.

Απάτη 3η: Επίσης, το πολυνομοσχέδιο προβλέπει ότι οι διατάξεις για τα αντίμετρα «εφαρμόζονται αναπροσαρμοζόμενες στον επιτρεπόμενο βαθμό». Δηλαδή, το ποσό των 7,5 δισ. ευρώ δεν είναι δεδομένο, αλλά το ύψος του εξαρτάται από την υπέρβαση του στόχου. Με άλλα λόγια, όσο πιο φτωχοί γίνουμε τόσο θα έχουμε μεγαλύτερες «ελπίδες» για ένα «ξεροκόμματο» από τα αποφάγια του πάρτι των δανειστών κι έτσι θα δικαιώνεται η «λογική» της κάθε Θεανώς Φωτίου να επεξεργάζεται προγράμματα πελατειακής διαχείρισης των εξαθλιωμένων πολιτών.

Πηγή: https://www.e-dromos.gr/h-apath-twn-antimetrwn/