Εγκλωβισμός διαρκείας στα μνημόνια

Του Παύλου Δερμενάκη

Η πορεία όλων των διαδικασιών διαπραγμάτευσης μετά την μνημονιακή μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύει το προφανές: Τα αδιέξοδα για την χώρα και το λαό, μάλιστα σε μεγάλο βάθος χρόνου (μέχρι το 2060;), μεγαλώνουν. Αντί για λύσεις και έξοδο από τα μνημόνια και τις κάθε είδους επιτροπείες μπαίνουμε όλο και πιο βαθιά σε συνθήκες όλο και μεγαλύτερης εξάρτησης.

Αφήνοντας κατά μέρος τα επιμέρους «επιχειρήματα» της κυβέρνησης, που δεν αντέχουν σε καμία κριτική μετά τις αμέτρητες κωλοτούμπες της, υπενθυμίζουμε μόνο το βασικό της επιχείρημα. «Δεν υπάρχει εναλλακτική πολιτική από το μνημόνιο. Συνεπώς το εφαρμόζουμε για να βγούμε με την ολοκλήρωσή του από τα μνημόνια και τον έλεγχο.»

Ας δούμε όμως αν κάτι τέτοιο είναι πιο κοντά ή βυθιζόμαστε ακόμα περισσότερο στην εξάρτηση και στις οποιεσδήποτε ορέξεις των δανειστών.

Η κυβέρνηση  αποδεικνύεται ότι με τη «διαπραγμάτευση» κάθε άλλο παρά καλά αποτελέσματα είχε. Όλες οι «κόκκινες γραμμές» που τέθηκαν κατά καιρούς ανατράπηκαν στην πορεία και το τελικό αποτέλεσμα ήταν η ολοκληρωτική οπισθοχώρηση .

Δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα. Έθεσαν ως «κόκκινη γραμμή» το να μην πουληθούν στα funds τα κόκκινα στεγαστικά δάνεια που αφορούν τη λαϊκή κατοικία. Για να ισχυροποιήσουν τη θέση τους έφεραν μέχρι και τον Ολάντ για συμπαράσταση. Τελικό αποτέλεσμα, όχι μόνο αποδέχθηκαν και νομοθέτησαν να πωλούνται τα κόκκινα στεγαστικά δάνεια αλλά και τα υγιή, αυτά που δεν εμφανίζουν  καμία καθυστέρηση!!!   

Επίσης έθεσαν ως «κόκκινη γραμμή», αφού δεν μπόρεσαν να το αυξήσουν, τουλάχιστον το να μην μειωθεί το αφορολόγητο από τις 9.000 € που το παρέλαβαν. Μάλιστα, ήταν τόση η ένταση που το υποστήριξαν ώστε ο Ε. Τσακαλώτος δήλωσε ότι στην περίπτωση της μείωσης θα παραιτηθεί από υπουργός οικονομικών. Τελικά όχι μόνο μείωσαν το αφορολόγητο στην θητεία τους ως κυβέρνηση (από 1.1.2017 ως αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης της πρώτης αξιολόγησης, τον Μάϊο 2016) αλλά προχώρησαν στη μείωσή του και μετά τη θητεία τους στα 5.600 €!!!  Και ο ευαίσθητος Τσακαλώτος συνεχίζει και «διαπραγματεύεται» παίρνοντας, όπως είναι φυσικό, τα εύσημα από τον Σόϊμπλε. 

Όλες αυτές οι άτακτες υποχωρήσεις φυσικά ήταν προδιαγεγραμμένες. Όταν ο ίδιος ομολογείς ότι χωρίς τη δόση από τους δανειστές είσαι τελειωμένος, όταν αποδέχεσαι πολιτικές που οδηγούν σε αδιέξοδο και κυρίως όταν δεν έχεις επεξεργαστεί καμία εναλλακτική λύση τότε τους λες ζητείστε ότι θέλετε και εγώ θα το κάνω. Όπως οι ίδιοι ομολογούν, «Γιατί πιεζόμασταν τις άλλες φορές και ήμασταν δεκτικοί σε πολιτικούς εκβιασμούς; Ακριβώς γιατί αν δεν παίρναμε την εκάστοτε δόση, τότε υπήρχε άμεσα ο κίνδυνος της άτακτης χρεοκοπίας» δήλωσε ο «κομμουνιστής» υπουργός Γιώργος Κατρούγκαλος στις 6/6/2017.

Έτσι, έχουμε δει να συμβαίνουν γεγονότα που υπό οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση, πλην της κατ΄ ευφημισμόν αριστεράς, θα είχαν σαν αποτέλεσμα να «σηκωθούν και οι πέτρες». Όμως όλα αυτά τα κάνει η «κυβέρνηση της αριστεράς» και οι δανειστές της ζητούν όλο και περισσότερα τα οποία και ικανοποιεί.  Το αφήγημα τους, η δικαιολογία τους, είναι ότι αυτά υπηρετούν τον κεντρικό στόχο να υλοποιήσουν τις απαιτήσεις του μνημονίου που υπέγραψαν για να ολοκληρωθεί και να βγούμε από τα μνημόνια. Όπως συνήθιζαν να λένε τελειώνουν τα μνημόνια το καλοκαίρι 2018.

Βέβαια έκαναν λογαριασμούς στον αέρα, όπως και πριν γίνουν κυβέρνηση, που θα καταργούσαν τα μνημόνια χωρίς σχέδιο, πρόγραμμα και προετοιμασία του λαού. Σε όλη τη δική τους μνημονιακή περίοδο το δημόσιο χρέος συνεχίζει να αυξάνει και η οικονομία πάει από το κακό στο χειρότερο χωρίς να διαφαίνεται ουσιαστική βελτίωση. Βρισκόμαστε στο όγδοο έτος μνημονίων και το ΑΕΠ είναι -26% συγκριτικά με το που βρισκόταν πριν την κρίση. Με αυτές τις συνθήκες είναι απόλυτα σαφές ότι χρέος δεν είναι βιώσιμο και το μέλλον κάθε άλλο δείχνει ότι βγαίνουμε από τα μνημόνια.

Τα τελευταία 2 χρόνια έκαναν «σημαία» της διαπραγματευτικής τους τακτικής το θέμα του χρέους.  Βέβαια έχουν ξεχάσει ακόμα και τη λέξη διαγραφή και εκλιπαρούν για κάποια τεχνικά μέτρα που θα επιμηκύνουν τη διάρκεια του και συνεπώς ελπίζουν ότι θα εμφανιστεί βιώσιμο.  Δηλαδή θα το πληρώνουν τα παιδιά και τα εγγόνια μας και θα είναι νίκη!!! Όμως ακόμα και αυτό το σενάριο δεν τους βγαίνει. Τα όποια ενδεχόμενα μέτρα έχουν περιγραφεί στην απόφαση του Eurogroup το Μάιο 2016.  Σήμερα ζητούν την αποσαφήνισή τους για να εμφανιστεί βιώσιμο το χρέος, με διάφορες αλχημείες, ώστε να  ενταχθεί το τραπεζικό σύστημα στην ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ, να βελτιωθούν κάπως τα επιτόκια δανεισμού του δημοσίου και συνεπώς να βγουν στις αγορές για δανεισμό. Βέβαια τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά,  όπως θέλουν να τα περιγράφουν. Δανεισμός, έστω και σταδιακά, από τις αγορές για ένα τέτοιο χρέος (180% του ΑΕΠ) με μια οικονομία στα χάλια της σημαίνει στην πράξη απαγορευτικά επιτόκια.

Όμως οι δανειστές γνωρίζουν ότι (και φροντίζουν ώστε) η χώρα, υπό τις παρούσες συνθήκες, συνεχίζει, και θα συνεχίζει για πολλά χρόνια να εξαρτάται από την άμεση ή έμμεση χρηματοδότησή τους, ετοιμάζονται για το «μεγάλο κόλπο». Τη συνέχιση των μνημονίων μέχρι το 2060 ή το 2062, όπως το διατύπωσε με μεγαλύτερη ακρίβεια ο κ. Βίζερ, πρόεδρος του Euro Working Group.

Έτσι, ανεξάρτητα από το τελικό αποτέλεσμα του Eurogroup της 15/6/2017 (το άρθρο έχει γραφτεί πριν τη γνωστοποίηση του αποτελέσματος), αν και σε ποιο βαθμό θα αποσαφηνιστούν τα μέτρα για το χρέος η ουσία είναι ποια μέτρα θα τα συνοδεύουν. Και τα μέτρα, ανεξάρτητα πώς θα λέγονται θα συνεχίζουν τη λεηλασία της χώρας και του λαού μέχρι τελικής εξόντωσης. Η νέα μέθοδος που αξιοποιείται για τη λήψη των μέτρων είναι τα πλεονάσματα (πρωτογενή ή συνολικά). Για να εμφανίζεται βιώσιμο το χρέος απαιτούνται δημοσιονομικά πλεονάσματα ελεγχόμενα από τους δανειστές, για να εξασφαλιστούν οι αποπληρωμές των δανείων τους. Τα πλεονάσματα αυτά σημαίνουν συνέχιση του ελέγχου της χώρας από τους δανειστές και συνεπώς συνέχιση των πολιτικών ασφυκτικής λιτότητας. Άρα ακόμα και στην καλύτερη περίπτωση της αποσαφήνισης των μέτρων για το χρέος και της λήξης του τρίτου μνημονίου το καλοκαίρι 2018 ο δρόμος για τη συνέχιση των ίδιων μνημονιακών πολιτικών θα είναι ανοιχτός. Ήδη για το σκοπό αυτό η κυβέρνηση έχει εγκρίνει νόμους με μέτρα για μετά τη δική της θητεία μέχρι το 2022 

Συμπερασματικά η κυβέρνηση εγκλώβισε το λαό και τη χώρα στο τρίτο μνημόνιο, διαπιστώνει τα αδιέξοδα της πολιτικής της συζητά και αποδέχεται την επέκταση των μνημονιακών πολιτικών μέχρι τουλάχιστον το 2060.  Τα «καθρεφτάκια» που θα μοιράσει προς τους ιθαγενείς μετά την όποια απόφαση, τώρα ή αργότερα, για το χρέος δεν μπορούν να κρύψουν την ωμή πραγματικότητα. Το κόστος τους για το λαό θα συνεχίσει να είναι αίμα και δάκρυα…