του Παύλου Δερμενάκη
Ε
να από τα βασικά σενάρια που «έπαιξε» αυτές τις μέρες
είναι τα θέματα του κατώτατου μισθού και των κλαδικών συμβάσεων. Χωρίς να
ξεκαθαρίζεται από την κυβέρνηση τι πρόκειται να κάνει ξεκίνησαν εξαγγελίες για
α) κατάργηση του υποκατώτατου μισθού (μισθωτοί έως 24 ετών) από τον πρωθυπουργό
στη συνεδρίαση της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, β) αύξηση του κατώτατου μισθού από την
υπουργό εργασίας και γ) επέκταση των κλαδικών συμβάσεων από τον ΓΓ του
υπουργείου εργασίας. Και μόνο το γεγονός ότι υπάρχουν τρεις διαφορετικές
αναφορές από τρεις διαφορετικές πηγές και όχι μια συντονισμένη, τεκμηριωμένη
πρόταση δείχνει το μέγεθος της προσπάθειες για «ψάρεμα σε θολά νερά».
Όλα τα παραπάνω για να υλοποιηθούν απαιτούν έστω τη σιωπηρή συναίνεση των
θεσμών, που θα έλθουν στις αρχές Σεπτέμβρη για τον πρώτο «μεταμνημονιακό»
έλεγχο της. Η εικόνα που υπάρχει, σύμφωνα με τις δημοσιογραφικές πληροφορίες,
είναι ότι μια τέτοια διαδικασία και μάλιστα για το σύνολο των παραπάνω θεμάτων κάθε άλλο παρά μπορεί να γίνει αποδεκτή από
τους θεσμούς, ανεξάρτητα από τους όποιους «λεονταρισμούς» της κυβέρνησης.
Παράλληλα οι διαδικασίες για την αλλαγή – αύξηση του κατώτατου μισθού απαιτούν
χρόνο σύμφωνα με το ισχύον θεσμικό πλαίσιο ενώ η μερική εφαρμογή κάποιου από
αυτά τα μέτρα ακυρώνεται στην πράξη από τις εναλλακτικές δυνατότητες που έχει η
εργοδοσία σύμφωνα με τα ισχύοντα γενικώς στην αγορά εργασίας.
Σε προηγούμενο άρθρο μας (βλέπε φ. 403, «Αυταπάτες για την αύξηση του κατώτατου μισθού») αναφέραμε ότι α) είναι αυταπάτη η οποιαδήποτε υπόσχεση για αύξηση του
κατώτατου μισθού λόγω της θέσης θεσμών και ΣΕΒ αλλά και της κατάστασης στην
αγορά εργασίας και β) λόγω της μείωσης του αφορολόγητου από 8.600 ευρώ σε 5.600,
το αργότερο την 1/1/2020 «Αν η κυβέρνηση
καταφέρει να πείσει δανειστές και εργοδότες και εφαρμόσει την αύξηση του
κατώτατου μισθού η όποια αύξηση θα καταλήξει ως φόρος στα κρατικά ταμεία και
όχι ως αύξηση στις τσέπες των εργαζόμενων. ... Αν μάλιστα η αύξηση είναι
μέχρι 7% τότε όλο το ποσό της αύξησης του κατώτατου μισθού θα πάει στον
αυξημένο φόρο μαζί με ένα τμήμα από τον μέχρι τότε μισθό. Δηλαδή αντί για
αύξηση θα σημειωθεί μείωση του πραγματικού μισθού.»
Επίσης ακόμα και η κατάργηση του υποκατώτατου μισθού
μπορεί να «αντικατασταθεί» από τους εργοδότες α) είτε με δηλωμένη μερική
απασχόληση, που είναι ο κανόνας επί εποχής ΣΥΡΙΖΑ, ενώ στην πράξη είναι για
πολλές περιπτώσεις συγκαλυμμένη πλήρης απασχόληση με αποδοχές μερικής β) είτε
με εφαρμογή από την ίδια την κυβέρνηση, κατόπιν απαίτησης των θεσμών, να
εφαρμόσει την πρόταση, της επιτροπής «σοφών» για τα εργασιακά, που προβλέπει
μειωμένο μισθό για το ανειδίκευτο προσωπικό. Άρα στην πράξη και εδώ καταλήγουμε
σε εξαγγελίες χωρίς ουσιαστικό αντίκρυσμα.
Ακόμα και η κατάργηση του υποκατώτατου μισθού μπορεί να «αντικατασταθεί» από τους εργοδότες, είτε με δηλωμένη μερική απασχόληση ενώ στην πράξη θα πρόκειται για συγκαλυμμένη πλήρη απασχόληση με αποδοχές μερικής, είτε με εφαρμογή από την ίδια την κυβέρνηση, κατόπιν απαίτησης των θεσμών, της πρότασης της επιτροπής «σοφών» για τα εργασιακά, που προβλέπει μειωμένο μισθό για το ανειδίκευτο προσωπικό. Άρα και πάλι καταλήγουμε σε εξαγγελίες χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα
Τέλος οφείλουμε να λάβουμε υπόψη ότι οι εργοδοτικές
οργανώσεις δεν «κάθονται με σταυρωμένα χέρια». Η λογική της επέκτασης των
Συλλογικών Συμβάσεων μετά την 21/8/2018, που συζήτησε σε ραδιοφωνική συνέντευξη
ο Γ.Γ. του υπουργείου εργασίας δεν θα γίνει επειδή το υποσχέθηκε με αυτόν μάλιστα
τον άτυπο – ανεπίσημο τρόπο. Μια από τις πρώτες στην κατηγορία Συλλογικές
Συμβάσεις είναι εκείνη των τραπεζοϋπαλλήλων.
Η Ένωση Τραπεζών (δηλαδή οι εργοδότες) για να «καλυφθούν» κάλεσαν αυτές τις
μέρες σε εκδήλωση τον πρόεδρο της Bundesbank κ. Weidman (και
ενδεχόμενα προσεχώς αντικαταστάτη του κ. Ντράγκι στην ΕΚΤ). Τι είπε ο κ. Weidman;
Ότι είναι απαραίτητο να συνεχιστούν οι
μεταρρυθμίσεις και ότι οι αγορές είναι αμείλικτες. Τι σημαίνουν αυτά; α) ότι
όχι μόνο δεν μπορεί η ελληνική οικονομία να καταργήσει ρυθμίσεις, όσο
αντιλαϊκές και να είναι, αλλά θα πρέπει να προχωρήσει και σε νέες, και β) ότι η
χώρα, πέρα από τον έλεγχο των θεσμών, είναι πλέον προσδεδεμένη στον αυτόματο έλεγχο - ρυθμιστή των αγορών.
Αν κάτι δεν αρέσει στις αγορές, φυσικά οι αλλαγές π.χ. με ευνοϊκά μέτρα υπέρ
των εργαζόμενων δεν είναι στην «ατζέντα» τους, τότε θα δώσουν το σήμα με την αύξηση των spread σε βάρος των ελληνικών ομολόγων. Ήδη μια πρόγευση τι
σημαίνει αυτό το έχουμε λάβει ως χώρα. Αν και «βγήκαμε» από τα μνημόνια τα spread δεν βελτιώθηκαν και ο σχεδιασμός της κυβέρνησης για
«έξοδο στις αγορές» αναβάλλετε προς το παρόν...
Συνεπώς στο θέμα της αμοιβής εργασίας αντί η κυβέρνηση να
ψαρεύει σε θολά νερά, κάνοντας ο καθένας κυβερνητικός τις δικές του ανέξοδες δηλώσεις,
ας βγουν να πουν καθαρά τι και πως θα το κάνουν και κυρίως πως θα
αντιμετωπίσουν τις όποιες αντίρροπες καταστάσεις και αντιδράσεις, σε πολιτικές
και αποφάσεις με τις οποίες οι ίδιοι έχουν δεσμεύσει το λαό και τη χώρα για
μετά το τέλος των μνημονίων. Γιατί η μνημονιακή πραγματικότητα από τα έργα και
τις ημέρες της κυβέρνησης μας οδηγεί στο συμπέρασμα για πολλοστή φορά ότι
έχουμε ανέξοδες εξαγγελίες «προεκλογικού χαρακτήρα» για την πολιτική σωτηρία
της κυβερνητικής ομάδας Τσίπρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου