Νέα τερτίπια με τον προϋπολογισμό του 2019

Η κυβέρνηση προσπαθεί να υφαρπάξει ψήφους με αναστολή μέτρων και νέα επιδόματα

του Παύλου Δερμενάκη

Οπρωθυπουργός Α. Τσίπρας συνεχώς επιδίδεται σε ένα οικείο πλέον για τον ίδιο «σπορ». Διαπραγματεύεται συνεχώς στο όνομα του ελληνικού λαού αλλά στην πράξη για λογαριασμό του εαυτού του.

Από την εποχή της μνημονιακής κωλοτούμπας και μέχρι τον φετινό Αύγουστο στο όνομα του να πάρει η Ελλάδα την εκάστοτε δόση του δανείου, μετά από «σκληρές» διαπραγματεύσεις, ο πρωθυπουργός υπέγραφε ότι του απαιτούσαν οι δανειστές ως υπάκουος μαθητής. Το αποτέλεσμα τελικά, μετά την «έξοδο» από τα μνημόνια, είναι να υπάρχει ένα μνημονιακό πλαίσιο, με δεσμεύσεις και μέτρα που ξεπερνούν κατά πολύ το τι προέβλεπε το 3ο μνημόνιο το καλοκαίρι του 2015, που φθάνει αρχικά μέχρι το 2022 και μετά μέχρι το 2060! Φυσικά όλα αυτά «γονάτισαν» ποικιλοτρόπως το λαό. Γονάτισαν το ηθικό του, την εμπιστοσύνη του στο πολιτικό σύστημα και στην αριστερά, την οικονομική του κατάσταση και τις αντοχές του. Η λαϊκή δυσαρέσκεια είναι διάχυτη και αποτυπώνεται με εμφατικό τρόπο στις εκτιμήσεις των «γκάλοπ». Δύο από τα μέτρα που έχει αποδεχθεί η κυβέρνηση για εφαρμογή μεταμνημονιακά είναι α) η για μία ακόμα φορά μείωση των παλαιών (πριν τον Μάιο 2016) συντάξεων κατά 18% με την περικοπή της προσωπικής διαφοράς από 1/1/2019 και β) η μείωση του αφορολόγητου από 8.600 ευρώ σε 5.600 ευρώ από 1/1/2020 που σημαίνει απώλεια εισοδήματος από τα λαϊκά στρώματα της τάξης του 7-8%. Δηλαδή συνολικά νέα μείωση του εισοδήματος των συνταξιούχων κατά 25% και των λοιπών λαϊκών στρωμάτων κατά 7-8%.

Το κόλπο με τις συντάξεις

Τώρα όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές τον πρωθυπουργό τον «ζώνουν τα φίδια», όχι μόνο λόγω της καταβαράθρωσης των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και της προσωπικής του απαξίωσης. Η περιπλοκές που δημιουργεί το Μακεδονικό, οι πιέσεις του τελευταίου διαστήματος εντός της κυβέρνησης με τα γνωστά προβλήματα αλλά και εντός του ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ γνωστά θέματα. Αν υλοποιηθεί η περικοπή των συντάξεων και πάει μετά σε εκλογές είναι από χέρι «καμένος» ακόμα και προσωπικά ο Αλέξης Τσίπρας. Οι φωτιές του καλοκαιριού με το προσωπικό του ξεγύμνωμα του αφαίρεσαν τη δυνατότητα να πάει σε εκλογές πριν τη νέα μείωση των συντάξεων. Άρα όρος επιβίωσης για τον κ. Τσίπρα και την παρέα του η μη περικοπή των συντάξεων, για να ελπίζει σε ένα αξιοπρεπές ποσοστό στις εκλογές που σήμερα φαίνεται ότι θα γίνουν μέσα στην άνοιξη. Έτσι βλέπουμε το τελευταίο διάστημα αυτούς που όλα τα προηγούμενα χρόνια «ελαφρά τη καρδία» υπέγραφαν περικοπές συντάξεων και νέους φόρους να «ενδύονται» την «λεοντή» του αγωνιστή της Αριστεράς και να ζητούν από τους θεσμούς να μην εφαρμοστεί φέτος η περικοπή των συντάξεων. Προσέξτε δεν ζητούν την κατάργηση της διάταξης που οι ίδιοι ψήφισαν για περικοπή των συντάξεων. Ζητούν την προσωρινή μη εφαρμογή του μέτρου. Αν πίστευαν όλα όσα λένε θα πέρναγαν, τουλάχιστον για αυτό, ένα άρθρο και θα καταργούσαν αυτή τη διαχρονική δέσμευση. Όμως δεν προχωρούν σε κάτι τέτοιο. Προσπαθούν να κερδίσουν την υπόθεση για την παρούσα περίοδο και να αφήσουν τον επόμενο, όταν αυτοί δεν θα είναι κυβέρνηση, να βγάλει τα «κάστανα από τη φωτιά» ευελπιστώντας παράλληλα ότι η εφαρμογή του μέτρου από την επόμενη κυβέρνηση θα έρθει στην κατάλληλη για αυτούς συγκυρία, για να επαναλάβουν το «κόλπο» του 2014. Με αφορμή την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας το Φλεβάρη-Μάρτη 2020 και με νωπές τις περικοπές συντάξεων και αφορολόγητου από την επόμενη κυβέρνηση εκτιμούν ότι θα ψαρέψουν στα θολά νερά των «λαϊκών αγώνων» για το εισόδημα. Η υποκρισία και ο αμοραλισμός σε όλο τους το μεγαλείο.

Συνεπώς οι διαπραγματεύσεις της παρούσας φάσης για το θέμα των συντάξεων γίνονται για μία ακόμα φορά στο όνομα του λαού αλλά στην πράξη στο όνομα της εξυπηρέτησης των σχεδιασμών Τσίπρα. Του πλέον υπάκουου μνημονιακού εντολοδόχου πρωθυπουργού μέχρι σήμερα.

Βλέπουμε το τελευταίο διάστημα τους κυβερνητικούς που υπέγραφαν περικοπές συντάξεων και νέους φόρους να ζητούν από τους θεσμούς να μην εφαρμοστεί φέτος η περικοπή των συντάξεων. Προσέξτε ζητούν την προσωρινή μη εφαρμογή του μέτρου. Προσπαθούν να κερδίσουν την υπόθεση για την παρούσα περίοδο και να αφήσουν τον επόμενο, όταν αυτοί δεν θα είναι κυβέρνηση, να βγάλει τα «κάστανα από τη φωτιά»

2+1 προϋπολογισμοί

Η κλασσική διγλωσσία Τσίπρα επιβεβαιώθηκε με την κατάρτιση του προσχεδίου προϋπολογισμού 2019 πριν από 15 μέρες με την κατάθεση δύο σχεδίων. Ένας προϋπολογισμός για εσωτερική, κατανάλωση χωρίς περικοπές συντάξεων και ένας για τους θεσμούς και τις αγορές με την περικοπή. Κλασσική «πολιτική» σκέψη, διαλέγετε και παίρνετε. Και αφού ετοιμάστηκε η διαδικασία με τους θεσμούς, παρά τις συνεχιζόμενες αλλά μετριασμένες σε σχέση με το παρελθόν αντιρρήσεις του ΔΝΤ, κατατέθηκε στις 15/10/2018 στην Κομισιόν σχέδιο προϋπολογισμού χωρίς περικοπές συντάξεων που όμως ικανοποιεί τις απαιτήσεις των δανειστών. Από τις πληροφορίες που κυκλοφορούν δημοσιογραφικά φαίνεται ότι από την Κομισιόν αποδέχονται το σενάριο της μη περικοπής αρκεί να επιτευχθούν οι στόχοι. Σημειώνουμε εδώ ότι το κείμενο που κατατέθηκε είναι άκρως διπλωματικά διατυπωμένο ώστε να φαίνεται η πρόθεση για μη εφαρμογή του μέτρου αλλά και η διάθεση για διαπραγμάτευση. Ειδικότερα στον πίνακα με την μη περικοπή των συντάξεων και τα μέτρα κοινωνικής στήριξης που έχει εξαγγείλει ο κ. Τσίπρας περιλαμβάνεται ως υποσημείωση ότι «η ποσοτικοποίηση των δημοσιονομικών παρεμβάσεων θα οριστικοποιηθεί μετά από διαβουλεύσεις με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή». Το τι ακριβώς σημαίνει αυτό θα το γνωρίζουμε στις αρχές Δεκέμβρη μετά τις σχετικές διαβουλεύσεις. Σε κάθε περίπτωση η «γούνα» μας είναι καμένη από τις διαπραγματευτικές επιτυχίες του πρωθυπουργού διαχρονικά.

Η «ελαστικότητα» της Κομισιόν

Η «ελαστική» αντιμετώπιση του θέματος από την Κομισιόν τουλάχιστον σε σχέση με τις αφόρητες πιέσεις κατά το παρελθόν έχει τις ερμηνείες της. α) Υπάρχει το ανοιχτό «μέτωπο» με την Ιταλία και δεν θα βοηθούσε να υπάρχουν δύο μεγάλα θέματα την ίδια περίοδο στην Ευρωζώνη, λαμβανομένου υπόψη του ιδιαίτερου βάρους της Ιταλίας. β) Όπως έδειξε η περίπτωση των stress test στην όλη διαδικασία κλεισίματος του ελληνικού θέματος υπεισέρχονται και πολιτικές και όχι μόνο τεχνικές αποφάσεις. Το να αποδεχθούν οι θεσμοί στην παρούσα περίοδο τη μη περικοπή, εφόσον μπορεί να εφαρμοστεί ανά πάσα στιγμή σημαίνει ότι το σύνολο της πολιτικής τους στην Ελλάδα παραμένει ενεργό. Η περίπτωση με την «επιτυχία» των ελληνικών τραπεζών στα stress test πρέπει να μιας γίνει μάθημα. Εφαρμόζουν κάποια στιγμή «ελαστικότερα» κριτήρια, αποφασίζουν με γνώμονα την πολιτική συγκυρία και αφήνουν το θέμα να το λύσουν οι αγορές. Τα αποτελέσματα με τις τράπεζες από τον Μάιο έως και σήμερα και τα αδιέξοδά τους είναι γνωστά και μας απασχόλησαν αρκετά στα δύο προηγούμενα φύλλα. γ) Οι θεσμοί έχουν εξασφαλισμένα και με Plan B (αυτόματος δημοσιονομικός κόφτης) τα υπέρογκα πλεονάσματα για τα οποία έχει δεσμευτεί η κυβέρνηση. Το πώς επιτυγχάνονται αυτά, πόσο επιβαρύνεται η οικονομία και παραμένει σε στασιμότητα και πόσο φτωχότερα γίνονται τα λαϊκά στρώματα είναι κάτι που τους είναι αδιάφορο τόσο στους θεσμούς όσο και στην κυβέρνηση που πασχίζει με κάθε τρόπο και κόστος για υπερπλεόνασμα. Στόχος της το παραπάνω να πάει σε στοχευμένες εκλογικές παροχές για να ανατρέψουν το σε βάρος τους πολιτικό κλίμα στο λαό.

Συμπερασματικά

Ας μην επαναπαυτούμε στην περίπτωση που δεν θα γίνουν οι περικοπές των συντάξεων από 1/1/2019. Η όλη διαδικασία είναι δρομολογημένη για να γίνουν οι περικοπές, απλά μας δίνουν ένα περιθώριο «ελεύθερου» χρόνου με παράλληλη προσπάθεια για εξαγορά της ψήφου μας. Παράλληλα σε ένα συνεχώς με γοργούς ρυθμούς μεταβαλλόμενο διεθνές οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον όπου κυριαρχούν τα συμφέροντα των ισχυρών υπάρχει στην ατζέντα και το ενδεχόμενο να εισπράξει η κυβέρνηση μία άρνηση από τους θεσμούς και να απαιτηθεί η εφαρμογή του μέτρου της περικοπής των συντάξεων και τότε να δούμε «που θα κρυφτούν».

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 426, 20/10/2018

Πηγή:  Νέα τερτίπια με τον προϋπολογισμό του 2019 | Δρόμος της Αριστεράς

Ορισμένες διασταυρούμενες πλευρές της ελληνικής τραπεζικής χρεοκοπίας

του Παύλου Δερμενάκη

Στο προηγούμενο φύλλο έγινε εκτενής αναφορά, με δύο άρθρα, στο ζήτημα των αιτιών και της έντασης που έχει η καθίζηση των τραπεζικών μετοχών και στην κατάσταση των τραπεζών. Στο παρόν θα παραμείνουμε στο θέμα, εξετάζοντας ορισμένες πολιτικές πλευρές του.

Τι σημαίνει η τοποθέτηση του κ. Φλαμπουράρη ως υπεύθυνου για τις τράπεζες

Υπό φυσιολογικές συνθήκες στα θέματα της οικονομίας, αποτελεί έκπληξη πρώτου μεγέθους η τοποθέτηση του κ. Φλαμπουράρη στη θέση του υπευθύνου εκ μέρους της κυβέρνησης για τις τράπεζες. Στην πολιτική ατζέντα της παρούσας κυβέρνησης, καθώς είμαστε σε παρατεταμένη προεκλογική περίοδο και πασχίζει για την πολιτική της σωτηρία, αυτή η ενέργεια είναι «φυσιολογική» και σηματοδοτεί επερχόμενες κινήσεις.

Η ένταση της κοινωνικής πίεσης γύρω από το θέμα των κόκκινων δανείων, η αύξηση του αριθμού των πλειστηριασμών και η επέκτασή τους στα μεσαία και τα λαϊκά στρώματα μετά τα «φιλέτα» και τις βίλες, η συνεχώς διαπιστούμενη αδυναμία των δανειοληπτών από τα λαϊκά στρώματα να ανταποκριθούν στον δανεισμό τους και η άρνηση των τραπεζών σε λογικές ρυθμίσεις σε συνδυασμό με την πίεση από την ΕΕ προς της τράπεζες να απαλλαγούν από τα προβληματικά δάνεια μέχρι το τέλος 2021, διαμορφώνουν ένα αρνητικό πολιτικό κλίμα για την κυβέρνηση που μπορεί να πάρει μορφή χιονοστιβάδας όσο οι πιέσεις από όλες τις πλευρές μεγαλώνουν. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ένα μέρος από την εκλογική της δύναμη στις εκλογικές αναμετρήσεις του 2015 το κέρδισε υποσχόμενη λύσεις σεισάχθειας στο θέμα των κόκκινων δανείων.

Η τοποθέτηση Φλαμπουράρη σε συνδυασμό με τα σενάρια για συμμετοχή του δημοσίου στα εναλλακτικά σχέδια λύσης ενός τμήματος των κόκκινων δανείων της τάξης τουλάχιστον των 20 δισ. ευρώ αποτελεί την «εγγύηση» για την κυβέρνηση ότι θα γίνει η μέγιστη δυνατή προσπάθεια να ελεγχθεί η κατάσταση όσον αφορά τις άμεσες κοινωνικές επιπτώσεις. Ο «λαϊκός» Φλαμπουράρης έναντι του «τεχνοκράτη» Δραγασάκη θα φροντίσει να ληφθούν μέριμνες για τα λαϊκά συμφέροντα. Στο πλαίσιο αυτό αναμένεται να δοθούν υποσχέσεις για ευνοϊκότερες λύσεις, όπως έγινε και στις εκλογές Σεπτεμβρίου 2015. Παράλληλα και όσο θα πλησιάζουμε προς τις εκλογές θα λειτουργεί ένας «μηχανισμός» ανάσχεσης της πίεσης προς τα λαϊκά στρώματα από τα δάνεια και τις ενέργειες αναγκαστικής εκτέλεσης εκ μέρους των τραπεζών. Όσον αφορά δε το θέμα της πίεσης από την ΕΕ για τη μείωση των κόκκινων δανείων των τραπεζών θα δοθεί «γη και ύδωρ» προκειμένου να βρεθεί τεχνικά λύση που το μεν κράτος, δηλαδή εμείς, θα δώσει τις οικονομικές εγγυήσεις και μέρος της χρηματοδότησης η δε διαχείριση των πουλημένων πλέον δανείων θα γίνεται από τους ιδιώτες που θα συμμετέχουν το σχήμα αλλά «με το μαλακό» όσο θα είμαστε σε προεκλογική περίοδο. Το τι θα ακολουθήσει μετά είναι «άλλου παπά ευαγγέλιο»...

Διάψευση των σεναρίων περί οικονομικής ανάκαμψης

Μέρα με τη μέρα, όχι μόνο από την πορεία των τραπεζικών μετοχών αλλά από μια σειρά διαφορετικά στοιχεία, καταγράφεται ότι η έξοδος από τα μνημόνια ούτε αποτελεί επιστροφή στην κανονικότητα, ούτε σηματοδοτεί ευνοϊκές προοπτικές για την ελληνική οικονομία.

Η χώρα είναι υποθηκευμένη συνολικά, πολλαπλά. Η δημόσια περιουσία, μέσω των ταμείων ξεπουλήματος και υπό την επιτροπεία των ξένων. Η ιδιωτική – ατομική περιουσία και όλος ο ιδιωτικός επιχειρηματικός τομέας, μέσω των τραπεζών που ελέγχονται από τα ξένους κερδοσκόπους. Ευαίσθητες εθνικά περιοχές έχουν παραδοθεί στη διαχείριση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Οι τράπεζες, που αποτελούν τον «καθρέφτη» της κατάστασης της οικονομίας, βρίσκονται σε καθεστώς αποσύνθεσης. Η κυβέρνηση παρουσιάζει συνεχώς αναπτυξιακούς στόχους που δεν επιτυγχάνονται. Σε όλη αυτή τη διαδικασία, μιλά για επενδύσεις χωρίς ποτέ να δώσει συγκεκριμένα στοιχεία από πού και πώς θα χρηματοδοτηθούν, όταν είναι δεδομένο ότι υπάρχει συνεχής δραστική μείωση της τραπεζικής χρηματοδότησης, από το 2008 έως και σήμερα. Η ημέρα που θα υπάρξει θετική χρηματοδότηση της οικονομίας δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα. Οι τράπεζες βρίσκονται σε «μαύρα χάλια» και αδυνατούν να ανταποκριθούν. Η αναπτυξιακή τράπεζα, που θα μπορούσε να βοηθήσει στη χρηματοδότηση, κάθε τόσο διαφημίζεται –όχι μόνο από την τωρινή κυβέρνηση– αλλά για μία ακόμα φορά έχει «ξεχαστεί» και θα αναζητηθεί ως σανίδα επικοινωνιακής σωτηρίας, για εξαγγελίες και μόνο, όταν θα πλησιάσουμε στις εκλογές.

Η ελληνική οικονομία, υπό τις παρούσες συνθήκες, είναι χρεοκοπημένη. Το κράτος δεν έχει εργαλεία για να παρέμβει στην οικονομία: α) οι τράπεζες δεν υπάρχουν ως χρηματοδοτικοί οργανισμοί, β) δεν ελέγχει την έκδοση και κυκλοφορία του χρήματος, γ) δεν έχει δική του περιουσία και κυρίως επιχειρήσεις υπό τη διαχείρισή του σε κρίσιμους τομείς της οικονομίας, δ) οι αποφάσεις για το πλαίσιο οικονομικής πολιτικής υπαγορεύονται από έξω –υπαγορεύουν οι δανειστές και οι συνεχιζόμενες πολιτικές μνημονίων, σε συνδυασμό με γενικότερες δεσμεύσεις πολιτικών Ε.Ε.–, ε) όλη η περιουσία του ιδιωτικού τομέα είναι υποθηκευμένη, μέσω των τραπεζών, στους ξένους που τις ελέγχουν και στ) η εθνική ανεξαρτησία έχει παραδοθεί στον «αυτόματο πιλότο», υπό την αιγίδα των ΗΠΑ.

Πριν λίγο καιρό ο κ. Τσίπρας επαίρονταν ότι η Ελλάδα έχει περάσει με σταθερότητα τον κάβο. Οι πρόσφατες εξελίξεις, αποκλεισμού της χώρας από τις αγορές σε συνδυασμό με την εσωτερική κατάσταση της οικονομίας, πιστοποιούν ότι κάθε άλλο παρά περάσαμε κάποιον κάβο. Η στασιμότητα στην ανάπτυξη σε συνδυασμό με όσα προαναφέραμε παραπάνω, για να μην επεκταθούμε περισσότερο, πιστοποιούν ότι η οικονομία συνεχίζει να βουλιάζει

Δεν περάσαμε κανέναν κάβο

Πριν λίγο καιρό ο κ. Τσίπρας επαίρονταν ότι η Ελλάδα έχει περάσει με σταθερότητα τον κάβο, ενώ Ιταλία και Τουρκία κλυδωνίζονταν. Οι πρόσφατες εξελίξεις, αποκλεισμού της χώρας από τις αγορές σε συνδυασμό με την εσωτερική κατάσταση της οικονομίας, πιστοποιούν ότι κάθε άλλο παρά περάσαμε κάποιον κάβο. Η στασιμότητα στην ανάπτυξη σε συνδυασμό με όσα προαναφέραμε παραπάνω, για να μην επεκταθούμε περισσότερο, πιστοποιούν ότι η οικονομία συνεχίζει να βουλιάζει.

Τι άλλο σήμα χρειάζεται να λάβει κάποιος ότι η οικονομία του βουλιάζει, όταν δεν μπορεί να συζητήσει για δανεισμό από τις αγορές είτε ως κράτος είτε ως επιχειρήσεις; Τα σχέδια της κυβέρνησης για έξοδο στις αγορές έχουν «παγώσει», με το επιτόκιο στο δεκαετές ομόλογο στο 4,5%. Μία τράπεζα που απευθύνθηκε στις αγορές για να ενισχύσει τα κεφάλαιά της έλαβε, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, ενδεικτικό επιτόκιο της τάξης του 11%! Αυτό αποτέλεσε και την αφορμή της τρέχουσας τραπεζικής κρίσης.

Οι πακτωλοί χρημάτων που διαφημίζει η κυβέρνηση ότι θα έρθουν από το εξωτερικό, όταν έρχονται είναι με όρους «πλιάτσικου». Δείτε σε τι τιμές έχουν πουληθεί οι δημόσιες επιχειρήσεις στους ξένους και ποια είναι η κερδοφορία τους.

Η κρίση ως μηχανισμός ανακατανομής περιουσίας

Η κρίση αυτή χρησιμοποιείται ήδη, αλλά στη συνέχεια θα ενισχυθεί η ένταση, σαν μοχλός για ανακατανομή κινητής και ακίνητης περιουσίας.

Για την ακίνητη περιουσία το θέμα βρίσκεται στις τράπεζες, στις δυνάμεις που τις ελέγχουν (ξένοι) και στο περιεχόμενο των χαρτοφυλακίων τους με τις εξασφαλίσεις σε ακίνητη περιουσία και επιχειρήσεις. Το θέμα «κόκκινα δάνεια» και πλειστηριασμοί είναι μόνο η «κορυφή του παγόβουνου». Το σημαντικό είναι ο έλεγχος ουσιαστικά όλης της παραγωγικής δομής της οικονομίας (επιχειρηματικοί κλάδοι, ναυτιλία, αγροτική οικονομία) και της ακίνητης περιουσίας, μέσω της οποίας μπορεί να ελεγχθεί σε μεγάλο βαθμό και η κοινωνική δομή (κατοχή αγροτικής γης, αλλά και αλλαγές στο αστικό κοινωνικό τοπίο, μέσω βαθιών τροποποιήσεων στο καθεστώς της αστικής κατοικίας). Οι αλλαγές στα χέρια ιδιοκτησίας θα έχουν τεράστιες επιπτώσεις στην κοινωνική δομή και την οικονομία. Οι διαδικασίες αυτές είναι δρομολογημένες μέσω των τραπεζών ανεξάρτητα από το τι θα μας σερβίρει προεκλογικά ο κ. Φλαμπουράρης.

Παράλληλα, συντελείται ήδη σε μεγάλο βαθμό η «αποψίλωση» των μεσαίων και υψηλότερων στρωμάτων της κοινωνίας, που έχουν πληγεί από την κρίση, από σημαντικής αξίας κινητά περιουσιακά στοιχεία. Μια έρευνα στις ελληνικές εφημερίδες, σε ανακοινώσεις οίκων του εξωτερικού που ειδικεύονται σε πωλήσεις κινητών αγαθών, θα μας δείξει το μέγεθος των ειδών που φορτώνονται και μεταφέρονται στο εξωτερικό με σκοπό να πάνε στο «σφυρί» του πλειστηριασμού.

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 425, 13/10/2018

Πηγή:  Ορισμένες διασταυρούμενες πλευρές της ελληνικής τραπεζικής χρεοκοπίας | Δρόμος της Αριστεράς

Τι συμβαίνει με τις τράπεζες;

Άκρως προβληματικό συνεχίζει να είναι το ελληνικό τραπεζικό σύστημα

του Παύλου Δερμενάκη

Τραπεζίτες και κυβέρνηση τον περασμένο Μάιο πανηγύρισαν την «επιτυχία» των ελληνικών συστημικών τραπεζών στα stress test από την Ευρωπαϊκή Τραπεζική Αρχή, ουσιαστικά την ΕΚΤ. Τότε σε δύο άρθρα, είχαμε περιγράψει την αδικαιολόγητη βάση των πανηγυρισμών (οι σχετικοί σύνδεσμοι στο τέλος του παρόντος άρθρου) καθώς η πραγματική κατάσταση των τραπεζών ήταν και συνεχίζει να είναι άκρως προβληματική.

Οι τραπεζικές μετοχές βυθίζονται

Οι πανηγυρικές ανακοινώσεις, για ακόμα μία φορά μόνο για εσωτερική κατανάλωση, φυσικά δεν έπεισαν τις αγορές και τους ειδικούς. Έτσι ενώ κάποιοι προχωρούσαν σε διαφημιστικές καμπάνιες για την υψηλή κεφαλαιακή τους επάρκεια, οι αγορές, μετά την ολοκλήρωση των stress test, άρχισαν σταδιακά να αποτιμούν αρνητικά τις εξελίξεις. O τραπεζικός δείκτης του Χρηματιστηρίου από τις 780,38 μονάδες στις 30/4/2018 έπεσε στις 383,17 στις 3/10/2018 (μείωση 51%). Αξίζει δε να σημειωθεί ότι από τα μέσα του Αυγούστου, που έχουμε την «καθαρή έξοδο» από τα μνημόνια η πτώση έφθασε στο 36%!

Το πρόβλημα οξύνθηκε υπερβολικά αυτή την εβδομάδα με αποτέλεσμα να βρεθεί η «εύκολη» λύση ότι «για μία ακόμα φορά φταίνε οι κερδοσκόποι». Φυσικά υπάρχει κερδοσκοπία όμως αυτή στηρίζεται αφ’ ενός στην ανοχή (νομική, θεσμική και λειτουργική… «κάνω τα στραβά μάτια») των αρμόδιων αρχών και στις συνθήκες που επικρατούν στην αγορά και τις τράπεζες.

Το ερώτημα είναι τι συμβαίνει και από τη βδομάδα που μας πέρασε ξεκίνησε πάλι από τους «ειδικούς» η συζήτηση για την κατάσταση των τραπεζών ενώ μπαίνει ξανά μπροστά στην επικαιρότητα το θέμα νέας αύξησης κεφαλαίων. Σημειώνουμε εδώ ότι τον Μάιο 2018 ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα (σκορ) και ξεκίνησε η διαβούλευση των Τραπεζών με την ΕΚΤ. Το θέμα της αύξησης κεφαλαίων θα ανακοινωθεί από την εποπτική αρχή τον Νοέμβριο. Συνεπώς όσο πλησιάζουμε προς το Νοέμβριο η πίεση μεγαλώνει καθώς όπως έχουν δηλώσει οι ιδιώτες μεγαλομέτοχοι των τριών τουλάχιστον τραπεζών (Alpha, Eurobank, Πειραιώς) δεν είναι στις προθέσεις τους η αύξηση κεφαλαίου με καταβολή μετρητών.

Βασικό πρόβλημα των τραπεζών παραμένει η διαχείριση των ανείσπρακτων δανείων. Η μείωση των «κόκκινων δανείων» προέρχεται στο μεγαλύτερο μέρος (50%-60%) από διαγραφές παλαιών ανείσπρακτων δανείων και από πωλήσεις δανείων χωρίς εγγυήσεις έναντι ευτελούς τιμήματος (ακόμα και 3%!)

Η μαύρη τρύπα των «κόκκινων δανείων»

Η συνεχής επανεμφάνιση του προβλήματος της κατάστασης των τραπεζών μετά από τρεις ανακεφαλαιοποιήσεις 65 δισ. ευρώ και την ριζική τροποποίηση της νομοθεσίας για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντά τους σε βάρος των δανειοληπτών σηματοδοτεί μια κατάσταση όπου: α) οι τράπεζες μετά από οκτώ χρόνια ρυθμίσεων προβληματικών δανείων και καταγραφής ζημιών αδυνατούν να διαχειριστούν την κατάσταση και β) το μέλλον κάθε άλλο παρά ευνοϊκό μπορεί να είναι καθώς δεν φαίνεται ότι μεσοπρόθεσμα θα μπορέσουν να χρηματοδοτήσουν επαρκώς την οικονομία για να συμβάλουν στην ζητούμενη ανάπτυξη.

Το πρόβλημα είναι τα «κόκκινα δάνεια» και οι συνέπειές τους. Αν πάρουμε υπόψη την ευνοϊκή πλευρά, ότι η οικονομία σχετικά βελτιώθηκε μετά το 2016, οι «επιτυχίες» των τραπεζών στην αντιμετώπιση των κόκκινων δανείων είναι πενιχρότατες. Τα προβληματικά δάνεια από 106,3 δισ. ευρώ στο τέλος 2016 μειώθηκαν σε 95,7 δισ. ευρώ στο τέλος 2017 και σε 88,6 δισ. στο τέλος Ιουνίου 2018. Αυτή η μείωση δεν είναι αποτέλεσμα της βελτίωσης της κατάστασης της οικονομίας και κατ’ επέκταση των εισοδημάτων, ώστε να ξεκινήσουν τα δάνεια να εξυπηρετούνται. Η μείωση προέρχεται στο μεγαλύτερο μέρος (50%-60%) από διαγραφές παλαιών ανείσπρακτων δανείων για τα οποία είχαν σχηματιστεί προβλέψεις και από πωλήσεις δανείων χωρίς εξασφαλίσεις (εγγυήσεις) έναντι ευτελούς τιμήματος (ακόμα και 3%!). Πρόκειται για το εύκολο τμήμα καθώς αφορά τους λεγόμενους «σκελετούς» στα χαρτοφυλάκια των τραπεζών. Οι εισπράξεις μέσω ρυθμίσεων είναι πολύ λίγες συγκριτικά και το σύνηθες φαινόμενο είναι να εφαρμόζονται για μικρό χρονικό διάστημα, μετά τα δάνεια ξαναγίνονται προβληματικά. Οι βασικές αιτίες της επαναφοράς των δανείων σε προβληματικά είναι α) οι μη ρεαλιστικές λύσεις «ρύθμισης» που επιβάλλουν οι τράπεζες στους δανειολήπτες, και β) η πραγματική αδυναμία των δανειοληπτών να ανταποκριθούν καθώς οι συνθήκες της οικονομίας, παρά τους πανηγυρισμούς της κυβέρνησης, δεν οδηγούν σε βελτίωση των εισοδημάτων.

Όπως είναι γνωστό οι τράπεζες στα αποτελέσματα του β’ τριμήνου 2018 κατέγραψαν «νέα» κόκκινα δάνεια που υπερβαίνουν εκείνα για τα οποία εφαρμόστηκε ρύθμιση.

Βασική αιτία ο σημαντικός αριθμός επανεμφάνισης ήδη ρυθμισμένων δανείων ως κόκκινα μετά το τέλος της περιόδου χάριτος ή της μειωμένης δόσης. Επίσης αξίζει να σημειωθεί, το λένε οι αναλυτές των διεθνών οίκων, ότι οι ρυθμίσεις πραγματοποιούνται με ρυθμούς χαμηλότερους των αρχικών προσδοκιών μετά την εφαρμογή των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών και του φόβου που εκτιμούσαν ότι θα προκαλέσει στους δανειολήπτες, ώστε να πιεστούν για ρυθμίσεις. Πρακτικά αυτά τα στοιχεία αποδεικνύουν τα «όρια» της οικονομίας και συνεπώς την πραγματική αδυναμία αποπληρωμής ενός μεγάλου του δανεισμού που κινείται, στα σημερινά επίπεδα χαρτοφυλακίων των τραπεζών (έχουν «πουληθεί» οι «σκελετοί») γύρω στο 50%.

Η αδυναμία επίτευξης των νέων στόχων

Ενώ είναι προφανής η αδυναμία των τραπεζών να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα των κόκκινων δανείων η εποπτική αρχή έθεσε νέους, ακόμα υψηλότερους και πιο δύσκολους στόχους για την περίοδο 2019-2021. Έναντι μείωσης 17,7 δισ. ευρώ των κόκκινων δανείων στην περίοδο 2016/1-2018/6 η εποπτική αρχή απαιτεί τη μείωσή τους κατά 53,6 δισ., ουσιαστικά 4 δισ. για κάθε μία τράπεζα ετησίως για την περίοδο έως και το τέλος 2021. Μια τέτοια εξέλιξη είναι αδύνατον να πραγματοποιηθεί με την κατάσταση της οικονομίας όπως έχει προδιαγραφεί, όχι από τους απαισιόδοξους αλλά από το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα της κυβέρνησης για την ίδια περίοδο και με το δεδομένο της συνεχούς αφαίμαξης της οικονομίας με τη δέσμευση για ψηλά πλεονάσματα πάνω από 3,5% του ΑΕΠ.

Τα παραπάνω μεγέθη, μείωσης των προβληματικών δανείων, δεν είναι δυνατόν να επιτευχθούν όχι μόνο γιατί δεν ανταποκρίνονται στις συνθήκες της οικονομίας αλλά και γιατί η σημερινή δομή και τα αποτελέσματα των ισολογισμών των τραπεζών δεν μπορούν να αντέξουν το σοκ από τη μείωση των κεφαλαίων που θα επέλθει. Τα αποτελέσματα των τραπεζών του Α΄ εξαμήνου 2018 είναι ενδεικτικά αυτής της αδυναμίας. Τα έσοδα προ προβλέψεων δεν θα μπορούν να καλύψουν τις ζημιές από τη βίαιη μείωση των προβληματικών δανείων.

Παράλληλα η ελληνική οικονομία είναι αποκλεισμένη από τις διεθνείς αγορές, παρά τις προσπάθειες 9 ετών. Ο αποκλεισμός, λόγω απαγορευτικών επιτοκίων, διαμορφώνει ένα ασφυκτικό κλίμα για την κάλυψη των δανειακών αναγκών του δημοσίου (εδώ υπάρχει προς το παρόν το «μαξιλάρι» του αποθεματικού των 30 δισ. ευρώ για δύο χρόνια) αλλά κυρίως των τραπεζών, που δεν έχουν εναλλακτική δυνατότητα άντλησης κεφαλαίων.

Η αδυναμία μέχρι σήμερα εξυγίανσης των χαρτοφυλακίων των τραπεζών και οι νέοι ανέφικτοι στόχοι βάζουν για μία ακόμα φορά το θέμα μιας νέας γενναίας αύξησης κεφαλαίων για τις τράπεζες για να «αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις»… Για το πως θα γίνει, με δεδομένη την αρνητική διάθεση των ιδιωτών μεγαλομετόχων, αναζητούνται λύσεις. Σκοπός για μία ακόμα φορά η μετακύλιση του κόστους στο λαό αλλά με «τρόπο, μη μας πάρουν χαμπάρι». Έτσι ακούγονται σενάρια… για εγγυοδοτικό σχήμα με τη συμμετοχή του δημοσίου, δηλαδή με τα χρήματα του λαού, για να αγοράσουν μεγάλο μέρος των προβληματικών δανείων. «Το έργο» το έχουμε ξαναδεί. Η κυβέρνηση Τσίπρα έδωσε φορολογική ασυλία στις τράπεζες μέσω του αναβαλλόμενου φόρου (δεν πληρώνουν φόρους αξίας συνολικά 20 δισ. ευρώ μέχρι το 2035) και αυτές αξιοποιούν το εργαλείο κατά την κρίση τους, αλλά σαφώς όχι για τα στεγαστικά του λαού, από τον οποίο απαιτούν την πλήρη εξόφληση των οφειλών.

Συνεπώς επειδή δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά, η κατάσταση των τραπεζών είναι τουλάχιστον πολύ δύσκολη (επιεικής έκφραση για να μην προκαλέσουμε), οι στόχοι αδύνατοι και η κεφαλαιακή τους επάρκεια όπως είχαμε αναφέρει και στο παρελθόν «αέρας κοπανιστός»… Επί συνόλου κεφαλαίων 29,2 δισ. ευρώ τα 20,2 δισ. δεν είναι «ζεστά» κεφάλαια στα αποθεματικά τους, αλλά «υποσχετικές» για μελλοντικά κεφάλαια, αναβαλλόμενοι φόροι. Μόλις τα 9 δισ. είναι πραγματικά – υπαρκτά κεφάλαια σήμερα. Άρα δεν είναι μόνο οι κερδοσκόποι αλλά και αυτοί που συνεργούν στην παρούσα προβληματική κατάσταση των τραπεζών.

Η ελληνική οικονομία είναι αποκλεισμένη από τις διεθνείς αγορές, λόγω απαγορευτικών επιτοκίων. Διαμορφώνεται έτσι ένα ασφυκτικό κλίμα για την κάλυψη των δανειακών αναγκών του δημοσίου (προς το παρόν υπάρχει το «μαξιλάρι» του αποθεματικού των 30 δισ. ευρώ) και κυρίως των τραπεζών, που δεν έχουν εναλλακτική δυνατότητα άντλησης κεφαλαίων.

ΠΡΟΣ ΝΕΑ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ

Σενάρια μεταφοράς των ζημιών στους πολίτες

Η κυβέρνηση αν και όφειλε να έχει κατανοήσει το πρόβλημα από το Μάιο με τα Stress Test «πιάστηκε αδιάβαστη» στην παρούσα όξυνσή του. Η πολιτική κίνηση στην οποία προχώρησε στις 2/10/2018 ήταν η μεταφορά της αρμοδιότητας παρακολούθησης των τραπεζών από τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Γιάννη Δραγασάκη στον Αλέκο Φλαμπουράρη, υπουργό Επικρατείας. Σκοπός, όπως παρουσιάστηκε αυτή η αλλαγή, είναι ο καλύτερος συντονισμός του κυβερνητικού έργου προκειμένου να βρεθούν άμεσες λύσεις στα προβλήματα.

Με την αλλαγή αυτή ακολουθούν και τα σχετικά σενάρια «λύσεων». Μέχρι στιγμής έχουν κυκλοφορήσει πολλά εναλλακτικά. Ενδεικτικά τα σενάρια κάνουν λόγο για: α) δημιουργία Bad Bank που θα απορροφήσει ένα μέρος από τα προβληματικά δάνεια, β) δημιουργία οχημάτων ειδικού σκοπού είτε κεντρικά είτε ανά τράπεζα για την απομάκρυνση από τις τράπεζες του μη υγιούς τμήματος του χαρτοφυλακίου, με την έκδοση από το «όχημα» ομολόγων που θα έχουν την εγγύηση του δημοσίου, γ) την δημιουργία εταιρικού σχήματος με τη συμμετοχή ιδιωτών και του δημοσίου, στο οποίο το κράτος εγγυάται τα κεφάλαια και τη διαχείριση των μεταβιβαζομένων δανείων και δ) ακόμα και η προσωρινή κρατικοποίηση κάποιων από τις τράπεζες και πώλησή της μετά στους ιδιώτες, είδε το φως της δημοσιότητας. Τα παραπάνω είτε ως ξεχωριστά σενάρια είτε ως συνθέσεις μεταξύ τους δημιουργούν μια φιλολογία γύρω από το πρόβλημα. ‘Όλα αυτά όμως δεν απαντούν στα βασικά ερωτήματα: 1) Σε τι τιμή θα πωληθούν τα προβληματικά δάνεια; 2) Οι ζημιές που θα δημιουργηθούν από αυτές τις πωλήσεις πως θα καλυφθούν από τις τράπεζες; 3) Οι όποιες εγγυήσεις του δημοσίου και η συμμετοχή του σε εταιρικά σχήματα, πέρα από τα νομικά προβλήματα περί κρατικής βοήθειας, δημιουργούν προβλήματα στο δημόσιο χρέος, κάτι που ορισμένοι το έχουν «ξεχάσει».

Οι λύσεις που προωθούνται, όπως προαναφέρθηκαν, έχουν στόχο να αντιμετωπίσουν τεχνικά το πρόβλημα από την πλευρά των συμφερόντων των τραπεζών-τραπεζιτών με την επιβάρυνση του λαού. Για μία ακόμα φορά ο λαός θα κληθεί να πληρώσει το «μάρμαρο» μέσω της φορολογίας και των λοιπών επιβαρύνσεων, για να υπάρχουν φαινομενικά υγιείς τράπεζες. Παράλληλα, ενώ θα έχει πληρώσει για πολλοστή φορά για την σωτηρία των τραπεζών με τη μείωση των εισοδημάτων του, θα πρέπει να πληρώνει και τις δόσεις των δανείων του στα κερδοσκοπικά σχήματα, που θα έχουν δημιουργηθεί στα οποία θα έχουν μεταφερθεί τα δάνεια. Αυτή είναι η λογική της «κυβέρνησης της αριστεράς» στο θέμα των τραπεζών.

Η «επιτυχία» των ελληνικών τραπεζών στα stress test

"Πικρές" αλήθειες για τα Stress Test των τραπεζών

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 424, 6/10/2018

Πηγή:  Τι συμβαίνει με τις τράπεζες; | Δρόμος της Αριστεράς

Προγραμματικές συγκλίσεις ΣΥΡΙΖΑ – Ν.Δ.

Αποκρυπτογραφώντας τις εξαγγελίες στη ΔΕΘ 2018

του Παύλου Δερμενάκη

'Οπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση «διασταύρωσαν τα ξίφη τους» μέσω των ομιλιών και των συνεντεύξεων από τους επικεφαλής τους στη διάρκεια της ΔΕΘ. Η φετινή διαδικασία έχει ιδιαίτερη σημασία καθώς α) έληξε «τυπικά» η εφαρμογή των μνημονίων και β) βρισκόμαστε ήδη σε άτυπη προεκλογική περίοδο, με ερωτηματικό για την κυβέρνηση την εξεύρεση της καταλληλότερης ημερομηνίας για τις κάλπες.

Εξετάζοντας τις δύο αυτές πολιτικές παρεμβάσεις, των κ.κ. Α. Τσίπρα και Κ. Μητσοτάκη, προκύπτουν μια σειρά διαπιστώσεις και συμπεράσματα που πρέπει να τα έχουμε υπόψη στο πλαίσιο της προεκλογικής διαδικασίας αλλά και μετά.

Όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση και δεν αντιλέγει ο κ. Μητσοτάκης, η τυπική διαδικασία των μνημονίων έληξε. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι έχει τεθεί σε αμφισβήτηση το μνημονιακό καθεστώς που έχει εγκαθιδρυθεί στη χώρα την περίοδο των οκτώ ετών. Και οι δυο στις παρεμβάσεις τους δεν είπαν κουβέντα για το σύνολο των 714 νόμων που έχουν διαμορφώσει ένα ειδικό καθεστώς στη χώρα σε βάρος του λαού. Ένα καθεστώς που όχι μόνο αντιβαίνει προς το σύνταγμα, και αιτιολογείται στις περισσότερες περιπτώσεις από τη δικαστική εξουσία ως έκτακτη ανάγκη, αλλά και από τους ίδιους θεσμούς γίνεται αποδεκτό ότι αντιβαίνει προς τη χάρτα των βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων αλλά και πάλι δικαιολογείται λόγω των ειδικών αναγκών της χώρας.

Συνεπώς ένα πρώτο εξαγόμενο είναι ότι και οι δύο συμφωνούν πως το μνημονιακό καθεστώς θα συνεχίζεται και ο λαός θα συνεχίζει να υφίσταται τις οδυνηρές συνέπειες. Οι λόγοι της μη αμφισβήτησης του μνημονιακού καθεστώτος και από τους δύο συνοψίζονται στα ακόλουθα: α) υπηρέτησαν τα συνειδητά, με πολιτική επιλογή, τα μνημόνια εκτελώντας τις εντολές των δανειστών θεωρώντας τα ως μονόδρομο, β) έχουν αποδεχθεί την εφαρμογή συγκεκριμένων δεσμεύσεων για το απώτερο μέλλον έναντι των δανειστών, διαφωνώντας «προφορικά» μεταξύ τους σε κάποια οικονομικά μεγέθη που δεν αλλάζουν την ουσία, γ) έχουν αποδεχθεί τις διαδικασίες συνέχισης των αξιολογήσεων της ελληνικής οικονομίας από τους θεσμούς και την υπόδειξη «λύσεων» στα προβλήματα που θα διαπιστώνουν, κατά το πρότυπο της μνημονιακής περιόδου δ) συμφωνούν απόλυτα ότι το χρέος όπως έχει διαμορφωθεί πρέπει να αποπληρωθεί, αν και από το ΔΝΤ χαρακτηρίζεται ως «εξαιρετικά μη βιώσιμο», ε) γνωρίζουν ότι οι «θεσμοί» τους «κρατούν» (μας κρατούν όλους ομήρους) μέσω της διαδικασία της οριακής ρύθμισης του δημοσίου χρέους, και στ) αποδέχονται υπό τις παρούσες δυσμενείς συνθήκες το ρυθμιστικό, ελεγκτικό ρόλο των αγορών. Στην ουσία έχουν αποδεχθεί διπλό έλεγχο από τους θεσμούς και από τις αγορές, μόνο που όσον αφορά τις αγορές είναι καθημερινός και αυτόματος μέσω των spread δανεισμού.

Ένα δεύτερο εξαγόμενο αφορά το ύψος και το ύφος των εξαγγελιών προς το εκλογικό σώμα. Και οι δύο προχώρησαν σε πολύ προσεκτικές «παροχές» προς το λαό. Ήταν ιδιαίτερα συγκρατημένοι και φειδωλοί σε σχέση με το παρελθόν. Η αιτία δεν έγκειται στο γεγονός ότι άλλαξαν την γνωστή πολιτική τους «υπόσχομαι προεκλογικά και αναιρώ μετά τις εκλογές» αλλά στο ότι κατανοούν πως ελέγχονται πλέον συνεχώς από τις αγορές, πέραν των άλλων δεσμεύσεων. Ο έλεγχος είναι συνεχής και άμεσος, real time on line. Η οποιαδήποτε απόκλιση από τα συμφωνημένα και εφαρμοζόμενα μνημονιακά πλαίσια θα έχει ως συνέπεια την άμεση εκτίναξη των spread. Ενδεικτικό της κατάστασης η αρνητική εμπειρία καθώς τα spread παραμένουν σε απαγορευτικά επίπεδα (επιτόκιο δανεισμού που κινείται σταθερά πάνω από το 4%), ένα μήνα μετά «τη λήξη των μνημονίων».

Όσον αφορά το επιμέρους περιεχόμενο των εξαγγελιών είναι σχεδόν ταυτόσημες με οριακές μεταξύ τους διαφοροποιήσεις.

Και από τον Α. Τσίπρα και τον Κ. Μητσοτάκη δεν υπάρχει αμφισβήτηση των μνημονιακών πολιτικών και δεσμεύσεων μετά την «τυπική κατάργηση» των μνημονίων. Ακόμα παρά τις εμφανιζόμενες επικοινωνιακά «ιδεολογικές» διαφορές μεταξύ τους στην εφαρμοζόμενη πολιτική η σύγκλιση μεταξύ τους είναι προφανής. Επίσης τα «ψίχουλα» που υποσχέθηκαν είναι «σταγόνα στον ωκεανό» της λεηλασίας των λαϊκών εισοδημάτων και δεν αναιρούν την κατάσταση απόγνωσης του λαού και το δυσοίωνο μέλλον του

Ασφαλιστικό και συντάξεις

Στο θέμα του ασφαλιστικού και της περικοπής των συντάξεων δεν υπάρχει καμία σαφής δέσμευση αλλά απλές προθέσεις μηδενικής «αξίας». Αν και οι δύο αναγνωρίζουν το τεράστιο πρόβλημα επιβίωσης πλέον των συνταξιούχων ο μεν Α. Τσίπρας υπόσχεται να πείσει τους θεσμούς ότι από το συνολικό ξεζούμισμα με στόχο το υπέρ-πλεόνασμα έχει περιθώριο να μην εφαρμόσει το μέτρο, τουλάχιστον άμεσα, ο δε Κ. Μητσοτάκης δεν κάνει ρητή αναφορά και παραπέμπει το θέμα στην υποσχόμενη «κατάργηση» του νόμου Κατρούγκαλου, χωρίς να δίνει στοιχεία με τι θα τον αντικαταστήσει. Και οι δύο θεωρούν βιώσιμο το παρόν ασφαλιστικό σύστημα αποδεχόμενοι τη σταδιακή κατάργηση της κρατικής χρηματοδότησης μέχρι το 2025. Ο μεν Κ. Μητσοτάκης παραπέμπει ανοιχτά στην ιδιωτική ασφάλιση ο δε Α. Τσίπρας θεωρεί ότι με τους μισθούς των 400 ευρώ, τη μερική απασχόληση που γενικεύεται και τη γήρανση του πληθυσμού το ασφαλιστικό σύστημα θα είναι στην πορεία πλεονασματικό!

ΕΝΦΙΑ, ΦΠΑ και φόροι

Στο φορολογικό τομέα υπόσχονται και οι δυο οριακές βελτιώσεις στον ΕΝΦΙΑ, το ΦΠΑ και τους φορολογικούς συντελεστές των άμεσων φόρων χωρίς να αμφισβητούν, αναιρούν την αντιλαϊκότητα των συγκεκριμένων φόρων και τη γενικότερη φορομπηχτική πολιτική.

Ο Α. Τσίπρας υποσχέθηκε για τον ΕΝΦΙΑ μεσοσταθμική μείωση γύρω στο 30% σε δύο δόσεις (2019 και 2020) για τους μικρο-ιδιοκτήτες. Ο Κ. Μητσοτάκης υποσχέθηκε μείωση ΕΝΦΙΑ κατά 30% τα δύο πρώτα χρόνια, για όλους. Το τελικό δηλαδή αποτέλεσμα για τα λαϊκά στρώματα θα είναι το ίδιο, ένα όφελος της τάξης των 40-50 ευρώ!. Η διαφορά έγκειται ότι με τον Κ. Μητσοτάκη το όφελος θα αφορά και τη μεγάλη ακίνητη περιουσία και σε αυτές τις περιπτώσεις το όφελος θα είναι σημαντικότερο.

Για το ΦΠΑ ο Α.Τσίπρας υποσχέθηκε για το 2021(!) οριακή μείωση ανώτατου συντελεστή ΦΠΑ από 24% στο 22% και του κατώτατου από 13% σε 12%. Ο Κ. Μητσοτάκης υποσχέθηκε μείωση στο ΦΠΑ εστίασης από 24% στο 13% και σε συνέχεια στο 11% σε όλο το τουριστικό πακέτο εστίασης και ξενοδοχείων. Δηλαδή η λεηλασία του λαϊκού εισοδήματος μέσω των έμμεσων φόρων θα συνεχίζεται ως έχει, απλά μειώνεται ο φόρος κατά περίπου 100 ευρώ ετησίως και στα δύο σενάρια και αυτό θεωρείται «παροχή»!

Για την ενίσχυση του εισοδήματος ο Α. Τσίπρας υποσχέθηκε τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των ελευθέρων επαγγελματιών και αγροτών. Από την άλλη ο Κ. Μητσοτάκης, υποσχέθηκε μείωση του εισαγωγικού φορολογικού συντελεστή στο 9% φυσικών προσώπων για εισόδημα μέχρι 10.000 ευρώ από 22% που είναι σήμερα και μείωση της εισφοράς για κύρια σύνταξη στο 15%, για τους ελεύθερους επαγγελματίες. Δηλαδή στην καλύτερη περίπτωση είτε με τον έναν είτε με τον άλλο τρόπο το ετήσιο οικονομικό όφελος θα είναι της τάξης των 300-400 ευρώ. Την ίδια στιγμή μόνο από τη μείωση του αφορολόγητου η αύξηση στο φόρο θα είναι τάξης των 600 ευρώ. Φυσικά κανείς από τους δύο δεν έκανε αναφορά στην κατάργηση της νομοθετικής ρύθμισης για μείωση του αφορολόγητου από 1/1/2020.!

Και ενώ στις παροχές προς τον κόσμο είναι φειδωλοί προς τις επιχειρήσεις τα μέτρα φορολογικής ελάφρυνσης είναι ξεκάθαρα και από τους δύο. Ο Α. Τσίπρας υποσχέθηκε μείωση του φορολογικού συντελεστή στα κέρδη των επιχειρήσεων την 1/1/2019 από 29% σε 24%. Αντίστοιχα ο Κ. Μητσοτάκης εξήγγειλε μείωση εταιρικού φόρου από 29% στο 20% και στα μερίσματα μείωση από 15% στο 5%.! Και όλα αυτά ενώ τα λαϊκά εισοδήματα συνεχίζουν να μειώνονται τα εταιρικά κέρδη έχουν βελτιωθεί σημαντικά την περίοδο 2014-2017.

Σε αντίστοιχα όμοια επίπεδα κινούνται και οι άλλες οριακές παροχές που υποσχέθηκαν οι δύο «αρχηγοί»

Συμπέρασμα

Από όλα αυτά προκύπτουν τα ακόλουθα γενικά συμπεράσματα για τα δύο κόμματα: 1) Από κανένα τους δεν υπάρχει αμφισβήτηση των μνημονιακών πολιτικών και δεσμεύσεων μετά την «τυπική κατάργηση» των μνημονίων, 2) παρά τις εμφανιζόμενες επικοινωνιακά «ιδεολογικές» διαφορές μεταξύ τους στην εφαρμοζόμενη πολιτική η σύγκλιση μεταξύ τους είναι προφανής και 3) τα «ψίχουλα» που υποσχέθηκαν είναι «σταγόνα στον ωκεανό» της λεηλασίας των λαϊκών εισοδημάτων και δεν αναιρούν την κατάσταση απόγνωσης του λαού και το δυσοίωνο μέλλον του.

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 422, 22/09/2018

Πηγή:  Προγραμματικές συγκλίσεις ΣΥΡΙΖΑ – Ν.Δ. | Δρόμος της Αριστεράς

Οι υποσχέσεις Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη

Οικονομικές λαθροχειρίες προς άγρα ψήφων

του Παύλου Δερμενάκη

Οπρωθυπουργός, κατά την καθιερωμένη ομιλία του στην ΔΕΘ, για μία ακόμα φορά αξιοποίησε την καθιερωμένη από τον ίδιο επικοινωνιακή μέθοδο της παραπλάνησης. Αν και ιδιαίτερα προσεκτικός όσον αφορά τις μελλοντικές υποσχέσεις, προσπάθησε να δώσει την «εικόνα» που έχουν στο μυαλό τους οι ΣΥΡΙΖΑίοι: Περάσαμε τον κάβο, έχουμε καθαρή έξοδο από τα μνημόνια, αποφασίζουμε πλέον μόνοι μας, οι επενδυτές μας εμπιστεύονται, η ανάπτυξη επιταχύνεται, θα λάβουμε μέτρα ελάφρυνσης μετά τα 8ετή μνημόνια…. Όλα αυτά τα παρουσίασε ως αυταπόδεικτα, χωρίς να παρουσιάσει κανένα τεκμήριο για αυτές τις απόψεις. «Έτσι είναι αφού έτσι το πιστεύουμε» είναι το μότο της κυβέρνησης και ο λαός οφείλει να τους πιστέψει.

Η ομιλία του Αλ. Τσίπρα στην ΔΕΘ στηρίχθηκε σε ατεκμηρίωτα στοιχεία, παραπλανητικές προβλέψεις και προσεκτικές εξαγγελίες μέτρων ελάφρυνσης για το απώτερο μέλλον, υπό το φόβο των αγορών. Οξύτητα, διπολισμός και παροχολογία προς τις εκλογές το σχέδιο ΣΥΡΙΖΑ μετά την «καθαρή έξοδο»

Σταχυολογούμε από την ομιλία του πρωθυπουργού κάποια σημεία που «βγάζουν μάτι»:

• Φυσικά «η Ελλάδα είναι σήμερα μια χώρα διαφορετική», μετά το καλοκαίρι του 2015, όχι όμως σύμφωνα με τους όρους που αυτός επιθυμεί, καθώς όπως λέει «μπορεί να κοιτάζει το μέλλον με αυτοπεποίθηση και σιγουριά». Είναι διαφορετική, γιατί ως λαός γίναμε πολύ πιο φτωχοί και θα συνεχίσουμε να είμαστε, καθώς μας έχει δεσμεύσει σε υψηλά πλεονάσματα μέχρι το 2060. Η Ελλάδα είναι διαφορετική κυρίως γιατί, μετά τα όσα συνέβησαν το καλοκαίρι του 2015, ο λαός έχασε την ελπίδα του. Για το κατά πόσον υπάρχει αυτοπεποίθηση και σιγουριά, όπως αρέσκεται να λέει, ας ρίξει μια ματιά α) στην πορεία των spread των ελληνικών ομολόγων που είναι απαγορευτικά για να δανειστούμε ως χώρα και β) στην καθημερινή, μετά την «καθαρή έξοδο», απαξίωση του χρηματιστηρίου, ιδιαίτερα των τραπεζών, που είναι δείκτες της εμπιστοσύνης των ξένων προς την ελληνική οικονομία.

• Για μια ακόμα φορά μίλησε για την ανάκαμψη της οικονομίας, λέγοντας ότι «βρίσκεται σήμερα ξανά μετά από 9 ολόκληρα χρόνια σε τροχιά ανάκαμψης». Του διαφεύγει η λεπτομέρεια ότι και το 2014 η οικονομία ήταν σε τροχιά ανάκαμψης την οποία ο ίδιος ανέκοψε φέρνοντας το 3ο μνημόνιο.

• Επικαλέστηκε, για μία ακόμα φορά, την ΕΛΣΤΑΤ για να μας πείσει ότι η ανάπτυξη είναι εδώ. Μίλησε για ανάπτυξη 2,5% το 2018, όταν το 2017 προέβλεπαν αύξηση 2,7% και τελικά ήταν 1,4%. Για το 2018 ξεκίνησαν με πρόβλεψη 2,5% και την μείωσαν στο 2% τον περασμένο Ιούνιο, που είχαν θετικά στοιχεία για το ΑΕΠ Α’ τριμήνου. Τώρα, που ο ρυθμός του ΑΕΠ μειώθηκε (από 2,5% στο Α΄ τρίμηνο σε 1,8% στο Β΄) και ενώ υπάρχουν μια σειρά από ανησυχητικές ενδείξεις (μείωση επενδύσεων) αυτός βλέπει επάνοδο στο 2,5%! Για να μην κουράσουμε αφήνουμε στην άκρη τις «προβλέψεις» που έχουμε ακούσει από τον κ. Τσίπρα στη ΔΕΘ τα τελευταία χρόνια και το τελικό αποτέλεσμα…

• Απομόνωσε ένα τραπεζικό μέγεθος, το μεγαλοποίησε και προσπαθεί με αυτό να μας πείσει ότι εισρέουν ξένες επενδύσεις στη χώρα. Η παραπληροφόρηση σε όλο της το μεγαλείο. Μας είπε ότι «οι ξένες άμεσες επενδύσεις το 2017 σημείωσαν ρεκόρ δεκαετίας με 3,6 δισ. καθαρές εισροές», δεν μας είπε όμως τι αφορά αυτό το μέγεθος και τι σχέση έχει με τις επενδύσεις, και τη δημιουργία θέσεων απασχόλησης. Πρόκειται για ένα μέγεθος του εξωτερικού ισοζυγίου κίνησης κεφαλαίων. Τα χρήματα αυτά δεν σημαίνει ότι γίνονται επενδύσεις με την «κλασική» έννοια του όρου. Έρχονται στη χώρα, δηλώνονται ως «ξένες άμεσες επενδύσεις» και μετά μπορεί να αφορούν την πληρωμή τιμολογίων θυγατρικών που εδρεύουν στην Ελλάδα (όπως έγινε το 2017), την εξαγορά «αντί πινακίου φακής» επιχειρήσεων (δείτε τι γίνεται με το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας), την εξαγορά ακινήτων κ.λπ. Ειδικά για το 2017 είναι πλέον γνωστό ότι αγοράστηκαν από ξένους, εκτός ΕΕ, πολλά ακριβά ακίνητα καθώς με αγορά άνω των 400.000 ευρώ τους παραχωρούμε και δεκαετή χρυσή βίζα. Έτσι Κινέζοι, Τούρκοι Άραβες, Ρώσοι κ.λπ. «αγοράζουν 2 σε 1 και συμφέρει».! Αυτό ο κ. Πρωθυπουργός το ονομάζει ανάπτυξη και ρεκόρ δεκαετίας.

• Μίλησε, όπως και τα προηγούμενα χρόνια, για έκρηξη επενδύσεων που τις ακούμε αλλά δεν τις βλέπουμε. Μπορεί το 2017 σε επίπεδο εθνικών λογαριασμών να σημειώθηκε αύξηση των επενδύσεων κατά 9,5%, λόγω της αύξησης κατά 29% στο Δ΄ Τρίμηνο όμως αυτό το μέγεθος δεν είναι σαφές πως προκύπτει. Και δεν είναι πειστικό καθώς ο ρυθμός μεταβολής των επενδύσεων ήταν αρνητικός για το Α΄ εξάμηνο -7,9% (το Α΄ Τρίμηνο -10,3% και -5,4% το Β΄ τρίμηνο). Συνεπώς, η χώρα απέχει πολύ από μια «έκρηξη επενδύσεων» τις οποίες ονειρεύεται ο κ. Τσίπρας και «στρώνει χαλιά» στους πάντες εκλιπαρώντας…

• Για την αγορά εργασίας είπε «η ανεργία από το 27% το 2015 έφτασε τον περασμένο Ιούλιο στο 19,1%. Πάνω από 300.000 νέες θέσεις εργασίας έχουν δημιουργηθεί εντός της τριετίας. Και το 70% από αυτές τις θέσεις είναι θέσεις πλήρους απασχόλησης.» Ναι, η ανεργία με αυτόν τον τρόπο «μέτρησης» (συμπεριλαμβάνοντας τους μερικούς και τους εκ περιτροπής απασχολούμενους) μπορεί να μειώνεται, όμως με αυτή την μέθοδο έχουμε πλέον τους εργαζόμενους φτωχούς. Τα νούμερα για την περίοδο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, με την «ευαισθησία» προς τους εργαζόμενους, αποδεικνύουν ότι: α) για την περίοδο 2/2015-6/2018 178.579 θέσεις πλήρους απασχόλησης μετατράπηκαν σε μερική ή εκ περιτροπής (στοιχεία ΕΡΓΑΝΗ), β) στην ίδια περίοδο καταγράφονται 7.027.899 αποχωρήσεις (απολύσεις, λύση συμβάσεων και συνταξιοδοτήσεις) και δημιουργήθηκαν 7.857.192 θέσεις εργασίας εκ των οποίων οι 4.227.923 (53,81%) είναι μερικής και εκ περιτροπής απασχόληση (ΕΡΓΑΝΗ), γ) Επίσης και από τον παρακάτω πίνακα (στοιχεία ΕΦΚΑ) προκύπτει ότι η πλήρης απασχόληση μειώνεται και αυξάνει η μερική. Παράλληλα, μειώνονται οι μισθοί χωρίς να υπάρχουν νέες μνημονιακές διατάξεις, αρκούν οι «εργασιακές σχέσεις» στην εποχή της κυβέρνησης της «Αριστεράς» για να μειώνονται σταθερά οι αποδοχές των εργαζόμενων πριν και μετά τη φορολογία. Συνεπώς, πού ανακάλυψε ο κ. πρωθυπουργός αυτά που είπε στη ΔΕΘ μόνο εκείνος γνωρίζει καθώς έχει μια εικονική πραγματικότητα για την οικονομία στο μυαλό του και την αξιοποιεί όπως επικοινωνιακά τον εξυπηρετεί.

• Μίλησε για «εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών» και για επίτευξη πλεονασμάτων. Ότι υπάρχουν πλεονάσματα είναι απόλυτα κατανοητό όταν: α) η Ελλάδα είναι η πρωταθλήτρια στην αύξηση φόρων μεταξύ όλων των χωρών του ΟΟΣΑ, β) κάθε χρόνο το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων υπο-εκτελείται (σε μια περίοδο που χρειαζόμαστε την ανάπτυξη) γ) το Δημόσιο κάνει στάση πληρωμών αφήνοντας δεκάδες χιλιάδες συντάξεων υπό εξέταση, απλήρωτους λογαριασμούς σε προμηθευτές και ΔΕΚΟ, ετεροχρονίζει επιστροφές φόρων σε ιδιώτες κ.λ.π. και δ) το Δημόσιο προχωρά σε κατασχέσεις ακόμα και πρώτης κατοικίας για οφειλές μικρότερες από 5.000 ευρώ. Αφήνουμε στη άκρη τη γενική φτωχοποίηση του λαού και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Αυτά ο κ. Τσίπρας τα βλέπει ως «εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών».

• Η λαθροχειρία δεν θα μπορούσε να λείψει και από τις υποσχέσεις για παροχές. Αφού είμαστε εκτός μνημονίων, όπως θέλει να λέει, γιατί δεν αναφέρει ξεκάθαρα ότι δεν θα εφαρμοστεί η περικοπή των συντάξεων; Δεν το κάνει γιατί ξέρει ότι τον «κρατούν», από τη μία οι δανειστές για τα μέτρα «ρύθμισης» του χρέους, και από την άλλη οι Αγορές που δεν αφήνουν να μειωθούν τα spread. Συνεπώς, κάθε άλλο παρά μπορούμε ως χώρα να αισθανόμαστε ότι «εμείς αποφασίζουμε». Τα δεσμά υπάρχουν, είναι πολλά και φρόντισε ο κ. Τσίπρας να ισχύουν μέχρι το 2060. Για τις συντάξεις, συνεπώς, που είναι το μεγάλο του πρόβλημα, για να κερδίσει χρόνο και να προκηρύξει εκλογές μήπως και περισωθεί πολιτικά, «θα προσπαθήσει να πείσει τους δανειστές». Ξεχνά βέβαια ότι, εκτός από τη συγκεκριμένη περικοπή, έχει κάνει νόμο του κράτους και τη σταδιακή μείωση έως το μηδενισμό της κρατικής χρηματοδότησης στο ασφαλιστικό σύστημα μέχρι το 2025. Συνεπώς, ακόμα και να μην γίνουν τώρα οι περικοπές, θα γίνουν λίγο αργότερα και αυτές και άλλες ακόμα μεγαλύτερες, αφού θα σταματήσει η κρατική χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος το οποίο προβλέπουν ότι θα είναι πλεονασματικό στην πορεία. Με τη μερική απασχόληση και τους μισθούς που περιγράφονται στον πίνακα θα συντηρηθεί το ασφαλιστικό σύστημα!

• Σε μια σειρά «παροχές» φρόντισε να είναι φειδωλός καθώς οι Αγορές μας βλέπουν και μας βαθμολογούν με τα spread. Έτσι, μια σειρά «καθρεφτάκια» για τους ιθαγενείς θα παραδοθούν σε βάθος χρόνου, από το 2020 και μετά, αρκεί να τον ψηφίσουμε και… αυτός ξέρει. Είναι γνωστή η συνέπεια των λόγων και των έργων του προς τον λαό. Έτσι, «θα» μειωθεί ο ΕΝΦΙΑ (με ψίχουλα προς ελάχιστους, σύμφωνα με τα σενάρια που είδαν το φως της δημοσιότητας), «θα» μειωθεί ο ΦΠΑ κατά 2% και διάφορα άλλα «θα», χωρίς δέσμευση και σαφές χρονοδιάγραμμα ενεργειών. Τέλος, κάποια μέτρα, όπως η επιδότηση ενοικίου 70-200 ευρώ τον μήνα με εισοδηματικά κριτήρια που αφορά περίπου 300 χιλ. οικογένειες, με εφαρμογή από 1.1.19, συμβάλλει οριακά στην ανακούφιση κάποιων λαϊκών στρωμάτων αλλά δεν λύνει το πρόβλημα. Η λογική κατ΄ αποκοπή επιδομάτων αντί για ξεκάθαρα μέτρα συνολικής στήριξης – εγγύησης του λαϊκού εισοδήματος ,μόνο ως έργο «εκ του πονηρού» μπορεί να ερμηνευτεί, προς άγρα εκλογικής πελατείας.

Συνεπώς, στον δύσκολο τομέα της Οικονομίας, όπου ο λαός δοκιμάζεται καθημερινά, η κυβέρνηση «με τα λόγια χτίζει ανώγεια και κατώγια» χωρίς να έχει να παρουσιάσει ένα συγκεκριμένο, τεκμηριωμένο σχέδιο. Χρησιμοποιεί ακαταλαβίστικους για τον λαό όρους («ολιστικό σχέδιο ανάπτυξης»!), για να ντύσει με αίγλη τα άνευ περιεχομένου λεγόμενά της. Υπόσχεται μελλοντικές οριακές διορθώσεις στα προβλήματα που η ίδια δημιούργησε, ενώ μέχρι τότε από το πλεόνασμα –ξεζούμισμα του λαού, που είναι η καθημερινή πρακτική της, θεσμοθετεί νέα επιδόματα για εξαγορά ψήφων.

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 421, 15/09/2018

Πηγή:  Οι υποσχέσεις Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη | Δρόμος της Αριστεράς

Τι φέρνει η επιβράδυνση του ΑΕΠ

Επιδείνωση της ελληνικής οικονομίας στον ορίζοντα - Προβλήματα σε «έξοδο», απασχόληση, εργασιακά

του Παύλου Δερμενάκη

Δημοσιοποιήθηκαν από την ΕΛΣΤΑT τα στοιχεία για την πορεία του ΑΕΠ το Β΄ τρίμηνο 2018. Τα άμεσα συμπεράσματα είναι άκρως απογοητευτικά σε σχέση με τις προσδοκίες της κυβέρνησης για αύξηση επενδύσεων και υψηλούς ρυθμούς αύξησης στην παραγωγή (ΑΕΠ).

Ο ετήσιος ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ έπεσε στο 1,8% στο Β΄ τρίμηνο 2018 συγκριτικά με 2,5% στο Α΄ τρίμηνο. Οι επενδύσεις συνεχίζουν για δεύτερο τρίμηνο να είναι αρνητικές (-5,4%), γεγονός που είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό σε σχέση με τις προσδοκίες για «έκρηξη» επενδύσεων που υπόσχεται εδώ και δύο περίπου χρόνια η κυβέρνηση. Η συνολική κατανάλωση συνεχίζει να είναι ασθενική, μόλις στο 0,8%. Οι εξαγωγές έφτασαν στο 9,4% και αποτελούν σημαντικό παράγοντα συμβολής στην αύξηση του ΑΕΠ, ανησυχητική όμως είναι η αύξηση των εισαγωγών στο 4,3%.

Οι προοπτικές για το Γ΄ τρίμηνο μπορεί αρχικά να φαίνονται θετικές λόγω της μεγάλης αύξησης στον τουρισμό αλλά υπάρχουν κάποια στοιχεία που προκαλούν ιδιαίτερες ανησυχίες. Ο δείκτης οικονομικής συγκυρίας που καταρτίζει ο ΙΟΒΕ δείχνει οριακή επιδείνωση του οικονομικού κλίματος στη χώρα. Τα αποτελέσματα από τις εκπτώσεις δεν ήταν τα αναμενόμενα. Μελέτη των στοιχείων δείχνει μεσοσταθμική μείωση των πωλήσεων κατά περίπου 10%, όταν έχουν συμπεριληφθεί και τα στοιχεία από την αυξημένη κατανάλωση λόγω τουρισμού. Παράλληλα καταγράφεται σημαντική αύξηση κατανάλωσης εισαγόμενων προϊόντων με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τον τομέα του αυτοκινήτου όπου οι πωλήσεις νέων αυτοκινήτων σε ετήσια βάση (αντίστοιχος μήνας 2017) τον Ιούλιο 2018 αυξήθηκαν κατά 21% και τον Αύγουστο πάνω από 50% (!) (προσωρινά στοιχεία).

Ο ετήσιος ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ έπεσε στο 1,8% στο Β΄ τρίμηνο 2018 συγκριτικά με 2,5% στο Α΄ τρίμηνο. Οι επενδύσεις συνεχίζουν για δεύτερο τρίμηνο να είναι αρνητικές (-5,4%), γεγονός που είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό σε σχέση με τις προσδοκίες για «έκρηξη» επενδύσεων που υπόσχεται εδώ και δύο περίπου χρόνια η κυβέρνηση

Με αυτά τα δεδομένα τίθεται σε ισχυρή αμφισβήτηση η επίτευξη του αναπροσαρμοσμένου (προς τα κάτω) στόχου της κυβέρνησης για αύξηση του ΑΕΠ το 2018 κατά 2%.Η ανωτέρω καταγεγραμμένη επιβράδυνση στο ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ έχει πολλαπλές αρνητικές συνέπειες. Καταγράφουμε κάποιες από αυτές.

• Στη αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας από τους θεσμούς και στην εφαρμογή του πακέτου παροχών της κυβέρνησης μέσω ΔΕΘ. Η πρώτη μεταμνημονιακή αξιολόγηση ξεκινά στις 10/9/2018. Ο μειωμένος ρυθμός ανάπτυξης δεν βοηθά την κυβέρνηση να πείσει ότι όλα πάνε σύμφωνα με το σχεδιασμό και συνεπώς να υπάρχει οικονομικό περιθώριο να μην εφαρμοστεί η περικοπή των συντάξεων από 1/1/2019 και να υλοποιηθούν οι λοιπές σχεδιαζόμενες παροχές.

• Στην έξοδο της χώρας στις αγορές. Η επιβράδυνση στο ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας επιδεινώνει το ήδη αρνητικό κλίμα για μια χώρα όπως η Ελλάδα που έχει στόχο να δανειστεί από τις αγορές και μάλιστα μεγάλα ποσά. Ήδη τα spread έχουν διαμορφωθεί σε απαγορευτικά για την παρούσα περίοδο επίπεδα και η «έξοδος στις αγορές» αναβάλλεται για αργότερα.

• Στην απασχόληση, τις εργασιακές σχέσεις και τους μισθούς.

Για μία ακόμα φορά διαπιστώνουμε ως κοινωνία και ως οικονομία ότι η ανάπτυξη δεν είναι ένας «αυτόματος μηχανισμός» που έρχεται, εγκαθίσταται και αυξάνεται επειδή το διέταξε η κυβέρνηση. Η ζημιά που έχουν κάνει τα μνημόνια στην διάρθρωση της οικονομίας, στον παραγωγικό ιστό της χώρας και την φυγή του επιστημονικού προσωπικού σε συνδυασμό με τις προϋπάρχουσες στρεβλώσεις λόγω της έλλειψης σχεδιασμού, της πολλαπλής εξάρτησης της χώρας, της αποβιομηχάνισης και του άναρχου προσανατολισμού σε υπηρεσίες, έχουν υπονομεύσει ριζικά τη δυνατότητα για ομαλή οικονομική, σταθερή ανάπτυξη. Τα επόμενα χρόνια θα εξαρτόμαστε από την πορεία του τουρισμού και την πορεία της οικονομίας των άλλων (εξαγωγές) για να ελπίζουμε σε ένα ρυθμό ανάπτυξης της τάξης μικρότερο του 2% και να είμαστε ικανοποιημένοι με αυτό… που πρακτικά σημαίνει ότι θα φτάσουμε στο επίπεδο του 2007-2008 στην καλύτερη περίπτωση στα μέσα του 2030-2040! Φυσικά αυτό θα συμβεί αν δεν υπάρξουν άλλες έκτακτες συνθήκες όσον αφορά το εξαιρετικά μη βιώσιμο δημόσιο χρέος, την έξοδο στις αγορές και την ομαλή εξυπηρέτησή του όπως έχει δεσμευθεί η παρούσα κυβέρνηση υποθηκεύοντας το μέλλον του λαού και της χώρας.

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 420, 8/09/2018

Πηγή:  Τι φέρνει η επιβράδυνση του ΑΕΠ | Δρόμος της Αριστεράς