«Γη και ύδωρ» στις τράπεζες και τους δανειστές

Και με κυβερνητική βούλα η κατάργηση του νόμου Κατσέλη

του Παύλου Δερμενάκη

Ενα ακόμα επικοινωνιακό παιγνίδι με προφανείς εκλογικές σκοπιμότητες έστησε η κυβέρνηση στην παρούσα περίοδο. Αφορά την λεγόμενη προστασία της Α΄ κατοικίας. Σκοπός της, να παρουσιάσει στους «ιθαγενείς» την ρύθμιση ως ένα θετικό επίτευγμα διαπραγμάτευσης, ενώ στην πράξη με τις μεθοδεύσεις που ακολουθεί ικανοποιεί πλήρως τις απαιτήσεις των τραπεζών και των δανειστών. Η κυβερνητική μεθοδολογία στην εφαρμογή του σχεδίου είναι η γνωστή λογικής της «σαλαμοποίησης». Το έργο εκτελείται σε στάδια, όπου στο κάθε στάδιο τα βασικά κριτήρια αλλάζουν προς το χειρότερο για την προστασία της Α΄ κατοικίας. Μέχρι στιγμής μπορούμε να διακρίνουμε τέσσερα στάδια, που με μαθηματική ακρίβεια οδηγούν στην κατάργηση όχι μόνο του νόμου Κατσέλη, που αφορούσε την προστασία των ιδιωτών δανειοληπτών που δεν έχουν νομικά πτωχευτική δυνατότητα, αλλά και κάθε στοιχειώδους προστασίας για την Α΄ κατοικία.

Το πρώτο στάδιο ήταν η διαπραγμάτευση με τους τραπεζίτες. Η κυβέρνηση αποδέχθηκε τις απαιτήσεις τους και έβαλε το προσωπικό της κερασάκι στην «τούρτα», να ενταχθούν στην ρύθμιση τα επιχειρηματικά των ελεύθερων επαγγελματιών με εγγύηση την Α΄ κατοικία (για περισσότερα επ’ αυτού δείτε σχετικό άρθρο στο Δρόμο της 16/2/2019). Με αυτή τη συμφωνία καταργήθηκε ο Νόμος Κατσέλη και δημιουργήθηκε ένα καθεστώς, μακριά από την ευθύνη των δικαστηρίων, υπό τον απόλυτο έλεγχο των τραπεζών. Βασικό κριτήριο ένταξης στη ρύθμιση το σύνολο των οφειλών, μαζί με τους τόκους, να μην ξεπερνά τις 130.000 ευρώ. Αυτό το κριτήριο περιόρισε δραματικά το εύρος εφαρμογής της ρύθμισης αφήνοντας στο έλεος των τραπεζών δεκάδες χιλιάδες δανειολήπτες, συγκριτικά με το τι ίσχυε έως τον Δεκέμβρη 2018. Τα υπόλοιπα κριτήρια στην αρχική συμφωνία με τις τράπεζες ήταν «ελαστικά» καθώς άλλοι (οι θεσμοί) θα αναλάμβαναν να τα «εκλογικεύσουν». Η κυβέρνηση έστειλε το πλαίσιο της πρότασης στους θεσμούς για έγκριση και παράλληλα διέρρευσε στον τύπο επιλεκτικά στοιχεία για τους δικούς της προπαγανδιστικούς σκοπούς. Να σημειώσουμε ότι ποτέ δεν δόθηκε από κυβερνητικής πλευράς ένα επίσημο κείμενο σχετικά με την πρότασή της προς τους θεσμούς.

Το δεύτερο στάδιο είναι η διαπραγμάτευση με τους θεσμούς η οποία ξεκίνησε επίσημα από τα μέσα Φεβρουαρίου 2018 και συνεχίζεται μέχρι και τώρα. Κατά τη «διαπραγμάτευση» και υπό την απειλή της ματαίωσης της δόσης των 970 εκ. ευρώ (έχει ήδη ματαιωθεί δύο φορές Δεκέμβρης 2018 και Μάρτης 2019), οι θεσμοί εκβιάζουν προκειμένου η ρύθμιση για την προστασία της Α΄ κατοικίας να γίνει ένα «άδειο κουφάρι». Έτσι μέσα από τον «εποικοδομητικό διάλογο», του εκβιασμού από πλευράς δανειστών και την εθελόδουλη στάση της κυβέρνησης, «κουτσουρεύτηκαν» ακόμα περισσότερο τα κριτήρια προστασίας της Α΄ κατοικίας και με αυτά τα δεδομένα εισήχθη στη βουλή για συζήτηση με τη μορφή τροπολογίας σε άλλο νομοσχέδιο. Ενώ δε βρίσκεται στη βουλή και συζητείται οι «διαπραγματεύσεις» με τους θεσμούς συνεχίζονται, με αποτέλεσμα να κατατίθενται τροπολογίες που κάνουν ακόμα πιο περιοριστικό το πλαίσιο εφαρμογής της ρύθμισης. Χαρακτηριστικότερη περίπτωση η μείωση του ορίου ένταξης των επιχειρηματικών δανείων, από τις 130.000 ευρώ στις 100.000 και ο καθορισμός της εμπορικής αξίας του ακινήτου ίση με εκείνη που είναι ήδη καταγεγραμμένη στα βιβλία των τραπεζών!

Όπως δήλωσε, την Πέμπτη 28/3, αξιωματούχος της Ε.Ε. «οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονται» καθώς υπάρχουν ανοικτά θέματα. Έτσι ότι δεν «προλάβει» να ενσωματώσει στην υπό ψήφιση τροπολογία θα το κάνει η κυβέρνηση σε επόμενο, τρίτο στάδιο μέσω υπουργικών αποφάσεων. Ήδη στο άρθρο 15 της τροπολογίας προβλέπονται «εξουσιοδοτικές διατάξεις για την έκδοση υπουργικών αποφάσεων που θα καθορίζουν τεχνικές ή άλλες λεπτομέρειες για την αποτελεσματικότερη εφαρμογή του προτεινόμενου πλαισίου».

Τέλος θα ακολουθήσει το τέταρτο στάδιο, στο πλαίσιο της επόμενης (3ης) μεταμνημονιακής αξιολόγησης από τους θεσμούς, που αφορά τον Πτωχευτικό Κώδικα Φυσικών Προσώπων, προκειμένου να αντιμετωπιστούν θέματα που κατά τη γνώμη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) απαιτούν ρύθμιση. Δηλαδή στο όνομα της «φερεγγυότητας» των τραπεζών λήψη νέων μέτρων για την προστασία τους (!) έναντι των ιδιωτών.

Έτσι με αυτή τη διαδικασία «σαλαμοποίησης»: α) τελειώνει η προστασία των ιδιωτών έναντι των τραπεζών, β) καταργείται και τυπικά ο νόμος Κατσέλη, γ) ισχυροποιείται ακόμα περισσότερο η θέση των τραπεζών έναντι των δανειοληπτών και δ) παραμένουν ελάχιστα στοιχεία προστασίας της Α΄ κατοικίας, με προϋποθέσεις και διαδικασίες που αφορούν πλέον πολύ μικρό αριθμό δανειοληπτών. Η όποια χρήση αυτών των διατάξεων δεν είναι σίγουρο ότι μακροπρόθεσμα βοηθούν τους δανειολήπτες, για να μην πούμε ότι τους φέρνουν σε ακόμα δυσμενέστερη θέση στο βαθμό που ενδεχόμενα στο μέλλον θα χειροτερεύσει η οικονομική τους κατάσταση.

Για οικονομία χώρου, ακολουθεί το Δελτίο Τύπου της Ένωσης Καταναλωτών η Ποιότητα Ζωής (ΕΚΠΟΙΖΩ), το οποίο με 20 παρατηρήσεις  αποδομεί τα κυβερνητικά μυθεύματα περί προστασίας της Α΄ κατοικίας.

Είκοσι παρατηρήσεις της ΕΚΠΟΙΖΩ για την (ν)τροπολογία της δήθεν προστασίας της κύριας κατοικίας

Η τροπολογία της κυβέρνησης σχετικά με την “προστασία” της κύριας κατοικίας δεν είναι μόνο κατώτερη των προσδοκιών, αλλά συνιστά πρόκληση και εμπαιγμό εις βάρος των δανειοληπτών.

Η ΕΚΠΟΙΖΩ εκφράζει τη βαθειά πικρία, απογοήτευση και οργή της για την κατάργηση κάθε ουσιαστικής προστασίας της κύριας κατοικίας, αλλά και την περιφρόνηση που επέδειξε η Κυβέρνηση προς το καταναλωτικό κίνημα με την άρνησή της να κληθούν για να εισακουσθούν, έστω στη κοινοβουλευτική διαδικασία – πρωτόγνωρο στην τριακονταετή πορεία της ΕΚΠΟΙΖΩ – οι φορείς που δραστηριοποιούνται για την προστασία των υπερχρεωμένων καταναλωτών.

Το θράσος δε της κυβέρνησης είναι τέτοιο, που φθάνει στο σημείο να ισχυρίζεται ότι χάρη σε αυτήν προστατεύεται η κύρια κατοικία, όταν στην πραγματικότητα η συγκεκριμένη κυβέρνηση παρέλαβε την προστασία της κύριας κατοικίας ως μόνιμο θεσμό στο νόμο Κατσέλη, τον έκανε προσωρινό και με πιο αυστηρά κριτήρια το 2015 και τον καταργεί τώρα.

Όσον αφορά την τροπολογία για τη δήθεν προστασία της κύριας κατοικίας επισημαίνουμε τα ακόλουθα:

1)   Η τροπολογία δεν αφορά θεσμό συλλογικής ρύθμισης των χρεών των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, αλλά ένα πρόγραμμα ρύθμισης περιορισμένων δανείων, το οποίο προσφέρεται  ως  συμβολικό και πενιχρό αντίτιμο για την κατάργηση του Νόμου Κατσέλη, όσον αφορά την προστασία της κύριας κατοικίας.

2)   Το πρόγραμμα έχει περιορισμένη διάρκεια, ως εκ τούτου δεν πρόκειται για θεσμό προστασίας ρύθμισης των χρεών. Αφορά ενυπόθηκα εξασφαλισμένες οφειλές που την 31.12.2018 ήταν ληξιπρόθεσμες, εμφάνιζαν δηλαδή τουλάχιστον τρεις μήνες καθυστέρηση. Επομένως, το πρόγραμμα έχει προσωρινό χαρακτήρα και δεν αφορά οφειλέτες που θα είναι σε αδυναμία στο μέλλον να αποπληρώσουν τα χρέη τους.

3)   Το πρόγραμμα δεν αφορά οφειλέτες που είναι ήδη σε αδυναμία και βρίσκονται την 31.12.2018 σε μία προσωρινή ρύθμιση (π.χ. καταβολής μόνο τόκων) και θα έχουν στο άμεσο μέλλον να αντιμετωπίσουν την επαναφορά της κανονικής δόσης.

4)   Το πρόγραμμα δεν αφορά υπερχρεωμένους οφειλέτες οι οποίοι έχουν πολλές άλλες ληξιπρόθεσμες οφειλές, όμως, το στεγαστικό τους δάνειο, για προφανείς λόγους, συνέχιζαν  να το αποπληρώνουν.

5)   Το πρόγραμμα δεν αφορά την προστασία της κατοικίας αν ο δανειολήπτης για οποιονδήποτε λόγο δεν διαμένει ήδη σε αυτή.

6)   Το πρόγραμμα δεν εφαρμόζεται αν ο δανειολήπτης ή άλλα μέλη της οικογένειάς του έχουν κινητή ή ακίνητη περιουσία που υπερβαίνει το ποσόν των 80.000 ευρώ.

7)   Το πρόγραμμα δεν εφαρμόζεται αν η εξασφαλισμένη οφειλή, όπως έχει διογκωθεί με τόκους υπερημερίας και τα έξοδα, υπερβαίνει το ποσόν των 130.000 ευρώ.

8)   Το πρόγραμμα δεν αφορά τις μη εξασφαλισμένες οφειλές, οι οποίες θα συνεχίζουν να διογκώνονται και να εκκρεμούν σε βάρος του δανειολήπτη.

9)   Το πρόγραμμα δεν εφαρμόζεται σε όσους υπερβαίνουν το χαμηλό εισοδηματικό οικογενειακό κριτήριο.

10) Είναι, εξάλλου, μύθευμα ότι όσοι  δεν αποκλείονται από τα παραπάνω κριτήρια αποκτούν το δικαίωμα μίας προσιτής ρύθμισης της μεμονωμένης έστω οφειλής. Οι τράπεζες έχουν το δικαίωμα να περιφρονήσουν την αίτηση που υποβάλλεται στην πλατφόρμα, να μην απαντήσουν ποτέ σε αυτή ή να προβάλλουν οποιαδήποτε άλλη πρόταση. Σε αυτή την περίπτωση, με την πάροδο μηνός,  η διαδικασία «ΤΕΡΜΑΤΙΖΕΤΑΙ».

11) Ο υπερχρεωμένος οφειλέτης έχει στην προηγούμενη περίπτωση τη δυνατότητα μόνο να προσφύγει στη Δικαιοσύνη, σε ασφυκτικές προθεσμίες, να υποβληθεί σε μία ανάλογη του Νόμου Κατσέλη δικαστική, εντέλει και μακρόχρονη, αντιδικία, για να διεκδικήσει την πενιχρή και ασήμαντη μεμονωμένη ρύθμιση.

12) Σε μία ξεδιάντροπη, θρασύδειλη, αισχρή, απειλητική και υβριστική προς τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά ρύθμιση, προβλέπεται ότι σε περίπτωση που δεν γίνει δεκτή η αίτηση του δανειολήπτη που αναγκάζεται να προσφύγει στα δικαστήρια, επειδή αρνήθηκαν οι τράπεζες να συμμετάσχουν στη διαδικασία, θα του επιβληθεί χρηματική ποινή μέχρι το 5% της οφειλής του, με ανώτερο το ποσόν των 5.000 ευρώ και ελάχιστο το ποσόν των 1.500 ευρώ!! Ούτε λόγος δε για κύρωση στην τράπεζα που θα περιφρονήσει τη διαδικασία και την περίφημη «πλατφόρμα»!

13) Οι τράπεζες έχουν κίνητρο να περιφρονήσουν τη διαδικασία και την πλατφόρμα, καθώς ο δανειολήπτης δεν θα έχει, μέχρι να δικαιωθεί στο μακρόχρονο αγώνα του για την ασήμαντη ρύθμιση προστασία από πλειστηριασμούς, παρά μόνο αν πετύχει προσωρινή δικαστική προστασία και με την προϋπόθεση ότι θα καταβάλλει για κάθε δεκτική ρύθμισης οφειλή τουλάχιστον το ήμισυ της ενήμερης δόσης. 

14) Αν, πάλι,  ένας πιστωτής υποβάλλει πρόταση, όχι όμως και άλλος πιστωτής απέναντι στον οποίο υπάρχει επιδεκτική ρύθμισης απαίτηση, ο δανειολήπτης είναι και πάλι υποχρεωμένος να προσφύγει στο Δικαστήριο καθώς διαφορετικά δεν απολαμβάνει απέναντι στους λοιπούς πιστωτές προστασία.

15) Εάν  δεν ενταχθούν με δικαστική απόφαση όλες οι δεκτικές ρύθμισης οφειλές σε ρύθμιση, ο δανειολήπτης δεν δικαιούται ούτε την απροσδιόριστη επιδότηση, ούτε η κατοικία του προστατεύεται από πλειστηριασμούς.

16)  Είναι, εξάλλου, πρακτικά αδύνατο να ρυθμιστούν περισσότερες δεκτικές ρύθμισης οφειλές, γιατί μία τέτοια δυνατότητα δεν καλύπτεται από τις πραγματικές δυνατότητες που επιτρέπουν τα κριτήρια αποκλεισμού αλλά και γιατί δεν έχουν τελικά κίνητρο ούτε οι λοιποί πιστωτές.

17) Είναι απίθανη η περίπτωση κάποιας άξιας λόγου διαγραφής οφειλής. Λόγω  της σώρευσης των προϋποθέσεων για την ένταξη στη ρύθμιση που εφαρμόζονται, το όφελος δεν θα υπερβαίνει κάποια μικρή έκπτωση και αυτή θα τη λάβει ο δανειολήπτης μόνο  αν έχει τηρήσει τη ρύθμιση για 25 έτη ή μέχρι τα ογδόντα του.

18) Αν στο μέλλον (στα προσεχή 25 έτη) περιέλθει και σε πρόσκαιρη αδυναμία δεν θα χάσει μόνο την ασήμαντη έκπτωση αλλά θα πρέπει να επιστρέψει και την όποια (απροσδιόριστη) επιδότηση.

19) Με δεδομένο ότι η ρύθμιση της μεμονωμένης οφειλής (και όχι του συνόλου των χρεών) γίνεται στο 120% της αξίας του ακινήτου, η όποια επιδότηση, σε σχέση με την προστασία της κύριας κατοικίας στο Νόμο Κατσέλη που κατάργησε η Κυβέρνηση, δεν οδηγεί σε χαμηλότερη δόση για τον ίδιο τον οφειλέτη.

20) Δεν εντάσσεται ο δανειολήπτης στο πρόγραμμα αν η αίτησή του για την ένταξη στο ν. 3869/2010 έχει απορριφθεί, μεταξύ άλλων, λόγω δόλιας αδυναμίας. Δεν πρόκειται, όμως, εν προκειμένω για τους λεγόμενους στρατηγικούς κακοπληρωτές αλλά για εκείνους που τη δεκαετία του 2000, της επιθετικής πιστωτικής επέκτασης, δεν διαχειρίστηκαν επιτυχώς την πιστοληπτική τους ικανότητα αφού με αυτό το κριτήριο χαρακτηρίστηκαν ως τέτοιοι.

Η ΕΚΠΟΙΖΩ δεν κλήθηκε να υποβάλει τις παραπάνω παρατηρήσεις της στην Επιτροπή της Βουλής. Απέρριψε την πρόσκλησή της η Κυβέρνηση. Πληροφορήθηκε, ωστόσο, ότι οι εκπρόσωποι των τραπεζών που ήταν παρόντες εξέφρασαν την ικανοποίησή τους προς την Κυβέρνηση. Υποθέτουμε και η τελευταία προς τους πρώτους, αφού οι τράπεζες τους γλύτωσαν από τον κόπο της σύνταξης της (ν)τροπολογίας!

Για πληροφορίες ΕΚΠΟΙΖΩ www.ekpizo.gr  

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 448, 30/03/2019

Πηγή: https://edromos.gr/gi-kai-ydor-stis-trapezes-kai-tous-daneistes/

Ανησυχίες για την παγκόσμια οικονομία

Η Ευρωζώνη ο μεγάλος χαμένος της επιβράδυνσης των ρυθμών μεγέθυνσης

του Παύλου Δερμενάκη

Στο άρθρο «Οι προκλήσεις της παγκόσμιας οικονομίας το 2019» (Δρόμος φ. 437, 12/1/2019) είχαμε αναφέρει ότι από το 2019 φαίνεται να ξεκινά μια επιβράδυνση του ρυθμού μεγέθυνσης της παγκόσμιας οικονομίας, με έμφαση στην Ε.Ε. Τρεις μήνες μετά, τα πράγματα δείχνουν πολύ πιο ανησυχητικά, αν δει κανείς τα πρόσφατα δημοσιευμένα στοιχεία και τις τελευταίες εκθέσεις με αποκορύφωμα εκείνην του Οργανισμού για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ).

Η ενδιάμεση έκθεση του ΟΟΣΑ, που δημοσιοποιήθηκε στις 6/3/2019 μεταξύ άλλων επισημαίνει:

• Την παγκόσμια επιβράδυνση της ανάπτυξης ανάπτυξη, έστω και οριακά. Συγκεκριμένα προβλέπεται το 2019 η ανάπτυξη να φτάσει το 3,3% και το 2020 το 3,4%, έναντι προηγούμενης πρόβλεψης (Νοέμβριος 2018) για 3,5% και 3,7% αντίστοιχα.
• Σε όλες σχεδόν τις οικονομίες του G-20 (οι 19 μεγαλύτερες οικονομίες παγκόσμια συν η Ε.Ε.) οι ρυθμοί ανάπτυξης έχουν μειωθεί σε σχέση με την προηγούμενη εκτίμηση.
• Η μεγαλύτερη αποκλιμάκωση παρατηρείται στην Ευρωζώνη, όπου ο ρυθμός ανάπτυξης προβλέπεται να είναι 1% για το 2019 και 1,2% το 2020, από 1,6% και 1,8% που ήταν προηγούμενα.
• Οι κύριοι «δηλωμένοι ασθενείς» στην Ευρωζώνη είναι η Γερμανία και η Ιταλία. Για την Γερμανία προβλέπεται ανάπτυξη 0,7% το 2019, έναντι προηγούμενης πρόβλεψης 1,6%. Το 2020 προβλέπεται μικρή βελτίωση στο 1,1%. Για την Ιταλία προβλέπεται ύφεση το 2019, -0,3% και ελαφρά άνοδος +0,5% το 2020.
• Οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να έχουν ένα σταθερό, σημαντικό ρυθμό ανάπτυξης, 2,6% το 2019 και 2,2% το 2020.
• Η ανάπτυξη στην Κίνα σταδιακά επιβραδύνεται. Αναμένεται να διαμορφωθεί σε 6,2% το 2019 από 6,5% το 2018 και σε 6% το 2020.

Η παγκόσμια οικονομία «κατεβάζει» ρυθμούς μεγέθυνσης επιταχυνόμενα, σε σχέση με ότι εκτιμήθηκε πριν από μερικούς μήνες. Την ίδια στιγμή υπάρχουν άλυτα μια σειρά μεγάλα προβλήματα που η επιδείνωσή τους μπορεί να οδηγήσει σε νέα παγκόσμια κρίση. Σε αυτές τις συνθήκες η Ε.Ε. και ειδικά η Ευρωζώνη βρίσκονται στη δυσκολότερη θέση και χωρίς διαθέσιμα αποτελεσματικά εργαλεία για αντιστροφή της πορείας

Τα παραπάνω στοιχεία προκαλούν έντονο προβληματισμό καθώς δεν έχουν λάβει υπόψη το «απαισιόδοξο σενάριο» που έχει να κάνει με μια σειρά από εκκρεμότητες. Ειδικότερα: α) Ενδεχόμενη αποτυχία, μερική ή ολική, στη διευθέτηση των προβλημάτων από τον «παγκόσμιο εμπορικό πόλεμο» της διοίκησης Τραμπ. Ειδικά στο θέμα αυτό έχει μένει ανοιχτό το ζήτημα της ενδεχόμενης επιβολής δασμών από τις ΗΠΑ στα ευρωπαϊκά αυτοκίνητα, γεγονός που θα πλήξει ιδιαίτερα τη Γερμανία. β) Το Brexit θα υλοποιηθεί ομαλά, ώστε να αποφευχθούν πάσης φύσεως πρόσθετα οικονομικά προβλήματα λόγω «άτακτου Brexit», γ) Η σημαντική επιβράδυνση σε Γερμανία και Ιταλία (1η και 3η οικονομία της Ευρωζώνης) δεν θα διαχυθεί στα άλλα κράτη μέλη και η προβλεπόμενη βελτίωση στις δύο αυτές χώρες, θα επέλθει σε σύντομο χρονικό διάστημα. δ) Τα κυβερνητικά μέτρα τόνωσης της κινέζικης οικονομίας θα αποδώσουν θετικά, σε συνθήκες μεγάλων ανισορροπιών όσον αφορά το χρέος του ιδιωτικού τομέα και τις χρηματοπιστωτικές αγορές. Σημειώνεται ότι η κατάσταση στην Κίνα αποτελεί ένα σημαντικό μέγεθος όσον αφορά την παγκόσμια κατανάλωση ειδών «πολυτελείας» και συνεπώς την παραγωγή στον αναπτυγμένο κόσμο. ε) Οι γνωστές παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές ανισορροπίες δεν θα οδηγηθούν σε κάποια όξυνση ώστε να υπάρξουν γενικότερα κρισιακά φαινόμενα.

Γερμανία και Ε.Ε.

Όσον αφορά τη Γερμανία και κατ’ επέκταση την Ε.Ε., τα πράγματα είναι σαφώς δύσκολα. Πρόσφατα και το οικονομικό Ινστιτούτο Ifo προέβλεψε τον ρυθμό οικονομικής μεγέθυνσης στο 0,6% το 2019 και με ελαφρά υψηλότερη ανάπτυξη 1,4% το 2020. Το σημαντικότερο όμως είναι η εκτίμηση πως έκλεισε ο πολυετής ανοδικός κύκλος της γερμανικής οικονομίας που στηριζόταν βασικά στον εξαγωγικό προσανατολισμό μέσω της βιομηχανικής παραγωγής. Σημειώνεται ότι για το 2019 η συμμετοχή της βιομηχανικής παραγωγής στη μεγέθυνση του ΑΕΠ αναμένεται να είναι μηδαμινή. Παράλληλα, στη Γερμανία, μετά από 5 χρόνια αποτυχημένων προσπαθειών να «συμμαζευτεί» η προβληματική κατάσταση της Deutsche Bank, ξεκίνησαν επίσημα τις προηγούμενες μέρες οι συζητήσεις για συγχώνευσή της με την Commerzbank. Το εγχείρημα είναι από μόνο του προβληματικό, λόγω του μεγέθους των δύο τραπεζών (μαζί θα αποτελούν την 3ημεγαλύτερη ευρωπαϊκή τράπεζα) αλλά και των προβλημάτων που καλούνται να επιλύσουν μέσω της συγχώνευσης. Δεν είναι καθόλου απίθανο, τελικά, να δημιουργηθούν, μακροπρόθεσμα, πολύ περισσότερα προβλήματα από αυτά που η συγχώνευση καλείται να λύσει. Σημειώνεται ότι οι δύο τράπεζες μαζί έχουν άμεσα περιουσιακά στοιχεία ύψους 1,8 τρισ. ευρώ που αντιστοιχούν στο 50% του γερμανικού ΑΕΠ. Σε αυτά δεν έχουν ληφθεί υπόψη τα παράγωγα, που αποτελούν και έναν από τους μεγαλύτερους «πονοκεφάλους» για την Deutsche Bank.

Από όλα τα παραπάνω προκύπτει σαφώς ότι το πρόβλημα εστιάζεται για μία ακόμα φορά στην Ε.Ε. και ειδικότερα την Ευρωζώνη. Δημιουργείται δε το ερώτημα, υπάρχουν «εργαλεία» (κοινώς μέσα οικονομικής πολιτικής) που να μπορούν να αντιστρέψουν την κατάσταση; Η εμπειρία της οικοδόμησης της Ευρωζώνης και οι εφαρμοσθείσες οικονομικές πολιτικές σε συνθήκες κρίσης δείχνουν όχι μόνο ότι τα εργαλεία δεν υπάρχουν, αλλά και ό,τι χρησιμοποιήθηκε μέχρι σήμερα κάθε άλλο παρά έλυσε τα προβλήματα. Απλά δόθηκαν «ανάσες» σε χώρες που αντιμετώπισαν προβλήματα χωρίς αυτά να λυθούν ουσιαστικά, για να μην πούμε ότι σε ορισμένους τομείς επιδεινώθηκαν στον μέγιστο βαθμό. Η περίπτωση της Ελλάδας είναι κραυγαλέα.

Ο ΟΟΣΑ στην έκθεσή του συνιστά: α) μεγαλύτερη συνεργασία μεταξύ των εταίρων, β) αξιοποίηση επεκτατικής δημοσιονομικής πολιτικής για τα κράτη που έχουν τέτοια δυνατότητα (αλήθεια ποια είναι αυτά και πως θα το επιτρέψει η γερμανική «ορθοδοξία»;) κυρίως μέσω δημοσίων επενδύσεων, γ) προώθηση μεταρρυθμίσεων που θα στηρίξουν την παραγωγικότητα και την καινοτομία, δ) μεταρρυθμιστικά μέτρα που θα πρέπει να είναι επωφελή για τους εργαζόμενους και να βελτιώνουν τους μισθούς και ε) αξιοποίηση της νομισματικής πολιτικής.

Μεταξύ των παραπάνω προτεινόμενων μέτρων, προξενούν εντύπωση, σε σχέση με τις μέχρι σήμερα υποδείξεις του ΟΟΣΑ, εκείνα που αφορούν την αύξηση των δημοσίων δαπανών και την ενίσχυση του εισοδήματος των εργαζόμενων. Το γεγονός ότι καταφεύγουν σε τέτοιες επισημάνσεις δείχνει πλέον το αδιέξοδο στο οποίο έχει οδηγηθεί η ευρωπαϊκή οικονομία με τις μέχρι σήμερα πολιτικές και κυρίως με το δόγμα της γερμανικής «ορθοδοξίας». Ήδη πάντως, λόγω της κρισιμότητας της κατάστασης, η πρώτη απάντηση δόθηκε εκεί που θεσμικά ήταν εύκολο. Η ΕΚΤ, όπως ανακοίνωσε στις 7/3/2019 ο κ. Ντράγκι: α) επαναφέρει σε μια πιο ήπια μορφή την ποσοτική χαλάρωση και β) αποφασίζει τη διατήρηση των επιτοκίων χαμηλά, ως έχουν σήμερα, μέχρι το τέλος του 2019, και όχι μέχρι το τέλος Ιουνίου όπως είχε ανακοινώσει τον περασμένο Ιανουάριο. Σημειώνουμε όμως ότι, όπως φάνηκε από το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης 2015-2018 και τα 2,6 τρισ. ευρώ που διατέθηκαν στην αγορά σε μια περίοδο παγκόσμιας ανάπτυξης, τα αποτελέσματα στην πραγματική οικονομία της Ευρωζώνης με την αύξηση της παραγωγής ήταν πολύ περιορισμένα. Οπότε, σήμερα, κάτω από πιο δύσκολες συνθήκες, τα μέτρα κάθε άλλο παρά θα λύσουν το πρόβλημα. Απλά με την εφαρμογή τους δεν θα υπάρξει ένας ακόμα παράγοντας επιδείνωσης του κλίματος, όπως αναμενόταν με τον τερματισμό του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης στο τέλος του 2018 και την έναρξη αύξησης των επιτοκίων το β’ εξάμηνο 2019.

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 447, 22/03/2019

Πηγή: https://edromos.gr/anisychies-gia-tin-pagkosmia-oikonomia/

Οι ψευδείς υποσχέσεις της Ν.Δ. για παραγωγικές επενδύσεις

Η λογική του «λεφτά υπάρχουν» διαπερνάει το οικονομικό πρόγραμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης

του Παύλου Δερμενάκη

Εδώ και πολλούς μήνες το πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε μια μεγάλης διάρκειας, άτυπη προεκλογική περίοδο που μπορεί να διαρκέσει μέχρι τον προσεχή Οκτώβριο. Στην περίοδο αυτή η μεν κυβέρνηση προσπαθεί, με στόχο την ανάκαμψη των χαμηλών δημοσκοπικών ποσοστών της, να βελτιώσει με κάθε τρόπο το, λόγω μνημονιακής μετάλλαξης, «αγρίως στραπατσαρισμένο» φιλολαϊκό, προοδευτικό, αριστερό προφίλ που είχε στην εκλογική αναμέτρηση Ιανουαρίου 2015.  Η δε ΝΔ, με επικεφαλής σε αυτή την περίοδο τον Κυριάκο Μητσοτάκη, προσπαθεί να πείσει ότι αποτελεί την πολιτική δύναμη που με την άνοδό της στην κυβέρνηση ως «δια μαγείας» θα αλλάξει τα πάντα στην οικονομία και όλα θα «δουλεύουν ρολόι». Η εικόνα της ΝΔ, τηρουμένων των αναλογιών με τις εκλογές Ιανουαρίου 2015, είναι αντίστοιχη με εκείνη του ΣΥΡΙΖΑ της τότε εποχής. Ο ΣΥΡΙΖΑ τότε υποσχόταν τα πάντα, χωρίς να παρουσιάζει πρόγραμμα πως θα γίνουν, με ποια εργαλεία και που θα βρεθούν οι πόροι. Απλά ζητούσε την ψήφο των πολιτών. Αυτή αρκούσε για να μας απαλλάξει από τα μνημόνια, μέσω μιας διαπραγμάτευσης, που μόνο αυτός ήταν ικανός να κάνει, η οποία θα είχε οπωσδήποτε θετικό αποτέλεσμα... Τα αποτελέσματα αυτής της «πολιτικής προσπάθειας», χωρίς λαϊκό κίνημα και χωρίς πρόγραμμα, έφεραν το 3^ο μνημόνιο και επέκταση μιας «άτυπης» μνημονιακής λογικής μέχρι το 2060!!! 

Παρακολουθώντας την ΝΔ και τον Κ. Μητσοτάκη φαίνεται να βαδίζουν στην παρούσα περίοδο στα ίδια «χνάρια». Υποσχέσεις οι οποίες, όσο περνά ο καιρός και η προεκλογική μάχη «φουντώνει», τόσο αυξάνονται χωρίς όμως να εμφανίζουν, όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ το 2014-2015, το αναγκαίο υποστηρικτικό «υλικό». Για να γίνει απόλυτα κατανοητή αυτή η προσέγγιση θα δούμε στην παρούσα ανάλυση το θέμα των επενδύσεων στην ελληνική οικονομία, στο οποίο δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα η ΝΔ. Σε επόμενα άρθρα άρθρα θα δούμε τα λοιπά επιμέρους βασικά στοιχεία του προγραμματικού λόγου της ΝΔ.

Υποσχέσεις για επενδύσεις

Ο Κ. Μητσοτάκης υπόσχεται επενδύσεις οι οποίες θα προέλθουν κύρια από το εξωτερικό. Στο πλαίσιο αυτό, το τελευταίο διάστημα, συζητά είτε κάνει ταξίδια για να προσεγγίσει επιχειρηματίες από Ρωσία, Γερμανία ΗΠΑ κ.λπ. Μιλά για επενδύσεις, θεωρώντας ως αναγκαία και ικανή προϋπόθεση τη νίκη της Ν.Δ. στις προσεχείς εκλογές. Η λογική του είναι «απλή»: σε συνάντηση με εκπροσώπους Γερμανικών εταιρειών προσδιόρισε ότι «η νίκη της Νέας Δημοκρατίας στις επερχόμενες εθνικές εκλογές θα εξαλείψει την πολιτική αβεβαιότητα στη χώρα (country risk) και θα καταστήσει την Ελλάδα ασύγκριτα πιο ελκυστική για άμεσες ξένες επενδύσεις». Άρα, ψηφίστε μας και οι επενδύσεις έρχονται…

Τα «μέτρα» για την πραγματοποίηση των επενδύσεων

Στα υλικά του 12ου Συνεδρίου της Ν.Δ. υπάρχει κάποια «διαφωτιστική πληροφόρηση» για το πώς θα βελτιωθεί το οικονομικό κλίμα, προκειμένου να γίνουν νέες επενδύσεις. Εκεί λοιπόν μας πληροφορούν ότι «άμεσα»:

α) Θα μειωθεί ο φορολογικός συντελεστής στα κέρδη, από 29% σε 20%,

β) Θα μειωθεί ο φορολογικός συντελεστής στα διανεμόμενα μερίσματα από 15% σε 5%. Ήδη η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προχωρά με «ντροπολογία» στη μείωση του συντελεστή στο 10%, ως προαπαιτούμενο από τους θεσμούς.

γ) Θα αυξηθεί το όριο υπαγωγής στο ΦΠΑ από 10.000 σε 25.000 ευρώ. Το μέτρο αφορά μικρές ελληνικές επιχειρήσεις. Ενδεχόμενα θα φέρει πολύ περιορισμένα αποτελέσματα, καθώς το ύψος της επένδυσης για τέτοιον κύκλο εργασιών θα είναι σημαντικό και δεν υπάρχουν πλέον, μετά από εννιά χρόνια κρίσης και μνημονίων, ούτε προσωπικά-οικογενειακά αποθέματα, ούτε φυσικά χρηματοδότηση από το τραπεζικό σύστημα.

δ) Θα θεσπιστούν νέα φορολογικά κίνητρα για τις επιχειρήσεις που πραγματοποιούν επενδύσεις. Μεταξύ των κινήτρων είναι και η ενίσχυση του προγράμματος Golden Visa σε αλλοδαπούς τρίτων χωρών για επενδύσεις. Ο σχετικός νόμος θεσπίστηκε το 2013, επί κυβέρνησης Σαμαρά. Να θυμίσουμε ότι η Ελλάδα έχει το «οικονομικότερο πρόγραμμα» Golden Visa σε όλη την Ε.Ε., χωρίς να υπάρχουν αποτελέσματα παραγωγικών επενδύσεων. Εξαιρείται το «πλιάτσικο» που έχει στηθεί με ντόπιους μεσάζοντες (π.χ. υπόθεση αντιπροέδρου Jumbo με Κινέζους) στα ακριβά ακίνητα μέσω πλειστηριασμών και στα μεσαία ακίνητα σε επιλεγμένες περιοχές, λόγω της δραματικής πτώσης των τιμών. Σημειώνουμε η «επένδυση» κάποιου από τρίτη χώρα σε ακίνητο πάνω από 250.000 ευρώ του δίνει και πενταετή Visa, ελληνικό διαβατήριο.

ε) Ευνοϊκότερη φορολόγηση των αγροτικών συλλογικών σχημάτων με συντελεστή 10%. Αυτό είναι το μόνο μέτρο που μπορεί να αποδώσει κάποιους περιορισμένους «καρπούς». Όμως και εδώ υπάρχουν άλλα προβλήματα (νοοτροπία, αρνητικά παραδείγματα με συνεταιρισμούς κ.λπ.) που έχουν ανασταλτικά αποτελέσματα σε τέτοιες προσπάθειες.

στ) Εισαγωγή στην διαδικασία αδειοδοτήσεων αποκλειστικών προθεσμιών, για να «χτυπηθεί» η γραφειοκρατία και να μπούμε στις διαδικασίες ασύδοτης επιχειρηματικής δραστηριότητας, χωρίς κανένα έλεγχο.

ζ) Απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας για χαμηλότερο ενεργειακό κόστος. Το αντίστοιχο παράδειγμα που εφαρμόστηκε, με την ίδια επιχειρηματολογία, στις τηλεπικοινωνίες για να καταλήξει στο καρτέλ που λειτουργεί στην πράξη και κρατά τις τιμές πολύ ψηλά, προφανώς «δεν το γνωρίζουν» στη Ν.Δ. για να προβληματιστούν και για την ενέργεια.

η) Εξόφληση των οφειλών του Δημοσίου και πλήρη αξιοποίηση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ). Φυσικά τα 1,4 δισ. ευρώ οφειλές του Δημοσίου στο τέλος 2018 δεν θα κάνουν τη διαφορά στα κίνητρα για επενδύσεις, ούτε η γενική και αόριστη «αξιοποίηση» του ΠΔΕ.

Πουθενά στον προγραμματικό λόγο της Ν.Δ., όπως και του ΣΥΡΙΖΑ στο παρελθόν αλλά και τώρα, δεν υπάρχουν πιο συγκεκριμένα μέτρα για το θέμα των επενδύσεων. Μάλλον δεν χρειάζεται να υπάρχει η επεξεργασία κάποιου προγράμματος που θα προσανατολίζει σε συγκεκριμένες παραγωγικές επενδύσεις

Οι πραγματικές συνέπειες των μέτρων

Με αυτά τα μέτρα ο Κ. Μητσοτάκης πιστεύει ότι θα δημιουργηθεί κύμα επενδύσεων στη χώρα. Ουσιαστικά, θα αυξήσει από δύο πλευρές τα κέρδη που πηγαίνουν στην τσέπη των επιχειρηματιών, μέσω της μείωσης συντελεστών στα κέρδη και στα διανεμόμενα μερίσματα. Η σωρευτική αύξηση που προσφέρει είναι 26% και μάλιστα χωρίς να γίνει καμία νέα επένδυση εκ μέρους τους. Συνεπώς, γεννάται το ερώτημα αν υπάρχει λόγος, οι όποιοι επιχειρηματίες, να κάνουν την οποιαδήποτε επένδυση και να αναλάβουν ρίσκο, λαμβάνοντας υπόψη και τη γενικότερη κατάσταση της οικονομίας, αφού έχουν εγγυημένη αύξηση των κερδών στην «τσέπη» τους. Η απάντηση δόθηκε στη δεκαετία του 2000, και ήταν ότι δεν έγιναν παραγωγικές επενδύσεις. Τότε, η κυβέρνηση Καραμανλή μείωσε τον φορολογικό συντελεστή στα επιχειρηματικά κέρδη από 35% σε 29%, χωρίς φυσικά να γίνουν στη συνέχεια επενδύσεις. Απλά, αυξήθηκαν τα κέρδη των επιχειρηματιών. Με το τέλος της κυβέρνησης Καραμανλή ήρθε η κρίση και τα μνημόνια. Στο αντίστοιχο συμπέρασμα καταλήγουν και στις ΗΠΑ μετά τη δραστική περικοπή στη φορολογία των επιχειρήσεων από τη διοίκηση Τραμπ. Οι μόνοι ωφελημένοι είναι οι μέτοχοι των επιχειρήσεων που είδαν τα κέρδη τους και τις τιμές των μετοχών που κατέχουν να αυξάνονται. Οι υποσχόμενες επενδύσεις δεν έγιναν, αλλά προς το παρόν το πρόβλημα δεν φαίνεται καθώς η οικονομία των ΗΠΑ έχει ψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, λόγω και της υψηλής καταναλωτικής δαπάνης.

Συνεπώς, από όλα τα παραπάνω μέτρα τα α) και β) αποτελούν ευθεία παροχή – αύξηση εισοδήματος στους επιχειρηματίες και όχι μέτρο τόνωσης των επενδύσεων. Τα υπόλοιπα, αποτελούν «φτιασιδώματα» με αμφίβολα αποτελέσματα που δεν λύνουν το πρόβλημα των επενδύσεων στη χώρα. Πολύ δε περισσότερο που όλοι (κυβέρνηση, αντιπολίτευση αλλά και επιχειρηματίες) μιλούν για την ανάγκη ενός «επενδυτικού τσουνάμι» της τάξης των 100 δισ. ευρώ για την επανεκκίνηση της οικονομίας.

Επενδύσεις σε συνθήκες φτώχειας και εξαθλίωσης;

Πουθενά στον προγραμματικό λόγο της Ν.Δ. δεν υπάρχουν πιο συγκεκριμένα μέτρα για το θέμα των επενδύσεων. Προφανώς δεν χρειάζεται να υπάρχει η επεξεργασία κάποιου προγράμματος που θα προσανατολίζει σε συγκεκριμένες παραγωγικές επενδύσεις. Κατά τη νεοφιλελεύθερη Ν.Δ. και τον Κ. Μητσοτάκη, ειδικότερα, αυτά τα καθορίζει η «αγορά» από μόνη της. Ούτε φυσικά υπάρχει κάποιο σχέδιο αύξησης, αξιοποίησης, δράσης με μοχλό το ΠΔΕ. Όπως προκύπτει από την διατύπωση της ΝΔ αποφεύγεται να γραφτεί η λέξη «αύξηση» του ΠΔΕ, παρά την κριτική που ασκούν για το θέμα αυτό στην παρούσα κυβέρνηση, για τη στασιμότητα επί τριετία στο ποσό προϋπολογισμού και την υποεκτέλεση στην πράξη, προκειμένου να επιτευχθούν τα υπέρ-πλεονάσματα. Έτσι καταφεύγουν στο ότι το «ΠΔΕ θα αξιοποιηθεί». Το πώς, το γνωρίζουμε από το παρελθόν της Ν.Δ. Με τις πελατειακές σχέσεις και την εκτόξευση στο πολλαπλάσιο του κόστους των όποιων επενδύσεων γίνονται με συμμετοχή δημόσιας χρηματοδότησης, ώστε να μην χρειάζεται η καταβολή του μεριδίου του ιδιώτη, για να μην πούμε ότι υπάρχουν και κέρδη από την επιδότηση.

Σύμφωνα με τους εθνικούς λογαριασμούς οι ακαθάριστες πάγιες επενδύσεις παγίου κεφαλαίου (δεν περιλαμβάνονται τα αποθέματα) στην περίοδο 2009-2017 μειώθηκαν κατά 53,2%. Αν μάλιστα αφαιρεθούν οι αποσβέσεις, καταλήγουμε σε αρνητικές πραγματικές επενδύσεις, όπως προκύπτει από μελέτη της Eurobank. Η κατάσταση, στην πραγματικότητα, είναι ακόμα χειρότερη, αν λάβουμε υπόψη ότι ο βαθμός αξιοποίησης του εργοστασιακού δυναμικού βρίσκεται στο 78% ή και χαμηλότερα.

Για να υπάρχουν επενδύσεις πρέπει να υπάρχει αγορά η οποία θα απορροφήσει τα παραγόμενα προϊόντα. Η κρίση έχει οδηγήσει σε δραματική πτώση την ιδιωτική κατανάλωση, –24,2% στην περίοδο 2009-2017. Τα δε μνημονιακά μέτρα έχουν ως συνέπεια την πτώση της δημόσιας κατανάλωσης κατά 31,1% στην ίδια περίοδο. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΙΟΒΕ (κέντρο μελετών της επιχειρηματικής ελίτ) το 64% των Ελλήνων καταναλωτών «μόλις τα βγάζει πέρα», με τάσεις επιδείνωσης του ποσοστού.

Συνεπώς, με την υπάρχουσα κατάσταση εισοδημάτων στη χώρα, δεν αναμένονται μεγάλες αλλαγές στην κατανάλωση ώστε να τονωθούν οι επενδύσεις. Η λογική της εξωστρέφειας της οικονομίας έχει κάποια όρια τα οποία φαίνεται ότι ήδη τα έχουμε προσεγγίσει και δεν υπάρχουν μεγάλα περιθώρια βελτίωσης. Η διαφαινόμενη σταδιακή επιβράδυνση στην παγκόσμια ανάπτυξη, με τη μεγαλύτερη να σημειώνεται στην Ευρωζώνη, είναι ένας περιορισμός που αφορά και τις εξαγωγές αλλά και τον τουρισμό. Παράλληλα, η «ομαλοποίηση» σταδιακά της κατάστασης στην Τουρκία έχει σαν αποτέλεσμα την παράλληλη αύξηση της τουριστικής της κίνησης. Τα πρώτα στοιχεία για το 2019 για την Ελλάδα δείχνουν μικρότερη τουριστική κίνηση και χαμηλότερες τιμές.

Όλα αυτά αποτελούν «ψιλά γράμματα» για τους ειδικούς επί των επενδύσεων της Ν.Δ. Οι όποιες αναφορές στο εισόδημα αφορούν οριακές βελτιώσεις στο φορολογικό σύστημα που δεν λύνουν το πρόβλημα. Θέλουν να «ξεχνούν» στη Ν.Δ. ότι, όπως αναφέρει και η πρόσφατη έκθεση αξιολόγησης της Κομισιόν για την ελληνική οικονομία, η ενδεχόμενη μείωση δημοσίων εσόδων ή η αύξηση δαπανών θα εξισορροπείται από αντίστοιχα μέτρα, ώστε το τελικό αποτέλεσμα να μην επιδρά αρνητικά στην επίτευξη των στόχων που είναι τα υψηλά πλεονάσματα. Η λογική που προβάλλει η Ν.Δ., ότι θα διαπραγματευτεί το ύψος των πλεονασμάτων προκειμένου να βελτιωθούν-μειωθούν, κάθε άλλο παρά πρέπει να καθησυχάζει την ελληνική κοινωνία. Η κυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ (Σαμαρά) ήταν εκείνη που είχε αποδεχθεί πλεονάσματα στο 4% του ΑΕΠ. Στην κυβέρνηση εκείνη, ο Κ. Μητσοτάκης ήταν ένας από τους κορυφαίους υπουργούς. Αυτό που δεν μπόρεσαν να κάνουν τότε, σε πιο δύσκολες συνθήκες για την ελληνική οικονομία, γιατί θα μπορούν να το κάνουν σήμερα, όταν δεν παρουσιάζουν κάποιο αξιόλογο ολοκληρωμένο σχέδιο επ’ αυτού καθώς και για τον τρόπο αντιμετώπισης του δημοσίου χρέους που συνδέεται άμεσα με το θέμα;

Μπορεί να δούμε «επενδύσεις» σε ενδεχόμενη κυβέρνηση Ν.Δ. Μόνο που αυτές θα είναι αντίστοιχες με εκείνες που έχει πετύχει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για τη γνωστή «καραμέλα», που έχουν μονίμως στο στόμα τους ο πρωθυπουργός και τα κυβερνητικά στελέχη, για τη μεγάλη αύξηση «επενδύσεων από το εξωτερικό» με την εισροή συναλλάγματος. Ονομάζονται «άμεσες ξένες επενδύσεις»! Μόνο που οι «επενδύσεις» αυτές αφορούν αποκλειστικά σχεδόν το «πλιάτσικο» που συμβαίνει με την εκποίηση του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα. Στον δε ιδιωτικό τομέα η κύρια δραστηριότητα είναι οι εξαγορές ακινήτων με σημαντική εμπορική αξία έναντι χαμηλού τιμήματος. Ένα κλασσικό παράδειγμα του τελευταίου έτους είναι το φαινόμενο του Airbnb, αλλά και οι πλειστηριασμοί πολυτελών κατοικιών. Μόνο που τέτοιες «επενδύσεις» δεν συμβάλλουν στην ανάπτυξη. Απλά οι περιουσίες των πτωχευμένων Ελλήνων αλλάζουν χέρια, και φυσικά δεν δημιουργούνται θέσεις εργασίας.

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 446, 16/03/2019

Πηγή: https://www.e-dromos.gr/oi-psevdeis-yposcheseis-tis-n-d-gia-paragogikes-ependyseis/

Η Ελλάδα δεμένη «χειροπόδαρα» στο μεταμνημονιακό καθεστώς

του Παύλου Δερμενάκη

Ηκυβέρνηση για να δικαιολογήσει τη μνημονιακή της μετάλλαξη προσπαθεί με κάθε τρόπο να μας πείσει ότι από τα μέσα Αυγούστου, που έληξε τυπικά το 3^ο μνημόνιο, είμαστε εκτός μνημονίων. Ότι είμαστε μια χώρα ελεύθερη να αποφασίζει τις πολιτικές που εφαρμόζει και έχει λύσει τα βασικά της προβλήματα, τα οποία την υποχρέωσαν να δεχθεί τα μνημόνια. Αυτή βέβαια η ειδυλλιακή εικόνα δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την πραγματικότητα. Ούτε τα προβλήματα λύθηκαν, αντίθετα επιδεινώθηκαν, ούτε αποφασίζουμε ελεύθερα τις ακολουθούμενες πολιτικές. Οι ίδιες διαδικασίες εξευτελισμού μέσω «Χίλτον» συνεχίζονται και μεταμνημονιακά με τις αξιολογήσεις της πορείας της οικονομίας. Τα κλιμάκια των δανειστών πάνε κι έρχονται, ελέγχουν, καταγράφουν και απαιτούν την εφαρμογή μνημονιακών μέτρων. 

Ο εκβιασμός της «δόσης» του 1 δισ. ευρώ

Οι εκθέσεις της Κομισιόν, από τη μια δίνουν συγχαρητήρια στη δουλικότητα της κυβέρνησης και από την άλλη επισημαίνουν τα, κατά τη γνώμη τους, προβλήματα της οικονομίας και απαιτούν την εφαρμογή νέων «προαπαιτούμενων» (βλέπε «“Μαύρα μαντάτα” οι εκθέσεις της Κομισιόν, Δρόμος, φύλλο 444). Και ακολουθεί το Eurogroup που αποφασίζει, με βάση την υλοποίηση ή μη των προαπαιτούμενων, την απελευθέρωση της «δόσης» που δεν είναι πλέον χρήματα των δανειστών αλλά μέρος από τα μέτρα ελάφρυνσης του δημοσίου χρέους που αποφασίστηκαν το 2018.

Τον περασμένο Δεκέμβριο στο Eurogroup καταγράφηκε η πρώτη απόρριψη εκταμίευσης προς την Ελλάδα 1 δισ. ευρώ. Πριν λίγες ημέρες, στις 11/3, στο πλαίσιο της δεύτερης «μεταμνημονιακής» αξιολόγησης, είχαμε δεύτερη απόρριψη και πάμε για νέα συζήτηση στις 25/3 στο EuroWorking Group, αν προλάβει να «συμμορφωθεί» η κυβέρνηση με τις απαιτήσεις των δανειστών, ώστε να εισηγηθεί την λήψη απόφασης για τον Απρίλιο. Διαφορετικά το «γαϊτανάκι» θα συνεχιστεί… Παράλληλα, οι θεσμοί, που ήρθαν στην Ελλάδα για εποπτεία τον Φλεβάρη (η γνωστή διαδικασία «Χίλτον»), θα ξανάρθουν για έλεγχο από 1η Απριλίου, στο πλαίσιο της «ενισχυμένης εποπτείας» στο οποίο υπάγεται η Ελλάδα. Μέσα δε σε όλα αυτά η Κομισιόν τον Φλεβάρη αποφάσισε μονομερώς την επέκταση της ενισχυμένης εποπτείας για την Ελλάδα κατά ένα εξάμηνο.   Η όποια ομοιότητα «μεταμνημονιακά» με τη μνημονιακή περίοδο, τον εκβιασμό των δόσεων και τις συζητήσεις επί μήνες για να αποδεχθεί στο τέλος η κυβέρνηση όλα τα αιτήματα των δανειστών είναι απλή σύμπτωση!!! 

Στην παρούσα φάση ο εκβιασμός αφορά τη «δόση» 1 περίπου δισ. ευρώ. Τα χρήματα αυτά είναι μέρος του «πακέτου» για την ελάφρυνση του δημοσίου χρέους. Πρόκειται για επιστροφή στην Ελλάδα 644 εκ. ευρώ που αποτελούν μέρος από τα κέρδη των ελληνικών ομολόγων που κατέχουν οι κεντρικές τράπεζες και η ΕΚΤ από το 2011-2012, όταν τα αγόρασαν σε εξευτελιστικές τιμές. Ο εκβιασμός αφορά επίσης 344 εκ. ευρώ που είναι το όφελος για την Ελλάδα από τη διατήρηση του αρχικού χαμηλού επιτοκίου δανεισμού. Δηλαδή δεν πρόκειται για κάποια εκταμίευση νέων δανειακών κεφαλαίων αλλά για επιστροφές κερδών προς την Ελλάδα και διατήρηση των επιτοκίων στα ίδια επίπεδα. Ο κ. Ρέγκλιγκ, επικεφαλής του ESM που δανείζει τα κράτη και διαχειρίζεται το θέμα της ελάφρυνσης του χρέους, ήταν ο πρώτος που επεσήμανε την ανάγκη «συμμόρφωσης» της Ελλάδας με τα «συμφωνηθέντα». Σε διαφορετική περίπτωση είχε επισημάνει δεν θα υλοποιηθούν τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους. Σε συνέντευξή του πριν μερικές μέρες στην ΕΡΤ άφησε να εννοηθεί ότι η δόση δεν είναι δεδομένη ούτε και τον Απρίλιο αν δεν υπάρξει πλήρης συμμόρφωση.

Τα «προβλήματα» κατά τους δανειστές

Οι δανειστές επισημαίνουν ότι αν και έχουν γίνει πρόοδοι από πλευράς κυβέρνησης στην υλοποίηση των προαπαιτούμενων υπάρχουν σημαντικά θέματα σε καθυστέρηση ή σε προβληματική πορεία. Αυτά συνοψίζονται:

•     Καθυστέρηση της πώλησης των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ. Ήδη η κυβέρνηση συμμορφούμενη ξεκίνησε τη νέα διαδικασία, για να ολοκληρωθεί ένα ακόμα έγκλημα σε βάρος της ΔΕΗ και της εθνικής οικονομίας.
•     Στο πλαίσιο των ιδιωτικοποιήσεων, το ξεπούλημα της Εγνατίας οδού. Εδώ οι δανειστές έχουν εντοπίσει καθυστερήσεις και εμπόδια στην υλοποίησή του από τον κρατικό μηχανισμό.
•     Καθυστερήσεις στη στελέχωση της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων. Θέλουν άμεσα μια πλήρως στελεχωμένη, ανεξάρτητη από την κυβέρνηση αρχή με ιδιαίτερα μισθολόγια κλπ που θα προχωρά στην καταδίωξη των οφειλετών χωρίς κοινωνικές ευαισθησίες. 
•     Η εξόφληση μεγάλου μέρους των οφειλών του δημοσίου προς ιδιώτες που έχει μείνει πίσω σε σχέση με το σχεδιασμό για να εμφανίζονται διογκωμένα, πλασματικά πρωτογενή υπέρ-πλεονάσματα. Η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί να αποπληρώσει 1,3 δισ. ευρώ μέχρι τέλος Μαρτίου και έχει δώσει μέχρι την 11/3/2019 μόλις 600 εκ. 

Το αγκάθι με τον «νόμο Κατσέλη»

Η πρόταση της κυβέρνησης που έγινε καθ΄υπαγόρευση των τραπεζών για την προστασία της Α’ κατοικίας (βλέπε σχετικό άρθρο στο «Δρόμο» φύλλο 442 «Νέος “νόμος Κατσέλη”: Λιγότερη προστασία σε ακόμα λιγότερους δανειολήπτες) δεν βρίσκει σύμφωνους τους δανειστές που θέλουν να αποκλειστούν ακόμα περισσότεροι δανειολήπτες από τη δυνατότητα να αξιοποιηθούν οι όποιες ρυθμίσεις. Οι διαφωνίες τους αφορούν:

• Την ένταξη των «επιχειρηματικών» δανείων στην προστασία του νόμου. Πρόκειται για δάνεια 2 περίπου δισ. σύμφωνα με τα στοιχεία των τραπεζών που μπορούν να ενταχθούν και αφορούν επιχειρηματικά δάνεια, κύρια ελεύθερων επαγγελματιών, που έχουν ως εγγύηση την  πρώτη τους κατοικία. Αυτές οι πρώτες κατοικίες, που αφορούν ένα τμήμα της κοινωνίας που έχει χτυπηθεί με τον πιο σκληρό τρόπο από τις μνημονιακές πολιτικές, πρέπει να εξαιρεθούν από την οποιαδήποτε προστασία σύμφωνα με τους θεσμούς.
• Τα περιουσιακά κριτήρια ένταξης. Αφού πέρασαν οι τράπεζες ως ανώτατο όριο οφειλών για ένταξη στην προστασία τις 130.000 ευρώ, μαζί με ενδεχόμενα συσσωρευμένους τόκους, έρχονται οι θεσμοί και μειώνουν τον αριθμό των εντασσόμενων στο νόμο με τη δραστική μείωση των περιουσιακών κριτηρίων. Η συμβιβαστική πρόταση κυβέρνησης – τραπεζών προέβλεπε οι καταθέσεις να μην ξεπερνούν το μισό της οφειλής. Δηλαδή στην περίπτωση οφειλής 130.000 ευρώ που είναι το μέγιστο οι καταθέσεις δεν μπορεί να είναι πάνω από 65.000 ευρώ. Έναντι αυτών η πρόταση των δανειστών είναι για μόλις 5.000 ευρώ!!!. Επίσης η αξία της ακίνητης περιουσίας του οφειλέτη ενώ η αρχική πρόταση ήταν για διπλάσιο της οφειλής (260.000 ευρώ στην ανώτερη βαθμίδα οφειλής) η πρόταση των δανειστών είναι ανώτατο όριο οι 100.000 ευρώ. Ειδικά με αυτή την προσέγγιση θα κοπούν επιπλέον πολλές χιλιάδες δανειολήπτες, από αυτούς που μένουν μετά το σφαγιαστικό ανώτατο όριο υπολοίπου δανείου των 130.000 ευρώ.

Στα παραπάνω πρέπει να ληφθούν υπόψη και οι υποδείξεις του ΔΝΤ στην πρόσφατη έκθεσή του για την Ελληνική οικονομία, όπου στο θέμα των τραπεζών μεταξύ άλλων ζητά την ακόμα μεγαλύτερη νομική ενίσχυση της θέσης των τραπεζών έναντι των δανειοληπτών.

Συνεπώς με τις προτάσεις των δανειστών διαμορφώνεται ένα τελείως αρνητικό πλαίσιο όσον αφορά τις δυνατότητες προστασίας της Α’  κατοικίας. Η προστασία θα είναι ουσιαστικά κατ΄ ευφημισμό για να ενισχυθούν ακόμα περισσότερο οι τράπεζες και να κερδοσκοπήσουν τα ξένα funds σε βάρος της περιουσίας που δημιούργησαν οι πολίτες της Χώρας. Η μέθοδος πλέον είναι γνωστή, για τους εξαθλιωμένους πολίτες από τα μνημόνια, κατάσχεση της ακίνητης περιουσίας τους και πλειστηριασμός με συνοπτικές διαδικασίες.

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 446, 16/03/2019

Πηγή: https://www.e-dromos.gr/i-ellada-demeni-cheiropodara-sto-metamnimoniako-kathestos/

«Μαύρα μαντάτα» οι εκθέσεις της Κομισιόν

Υπερβολικές ανισορροπίες βλέπουν οι θεσμοί στην οικονομία και καλούν να τηρηθούν οι δεσμεύσεις

του Παύλου Δερμενάκη

Δημοσιοποιήθηκαν από την Κομισιόν την Τετάρτη 27/2/2019 οι εκθέσεις της που αφορούν την «ετήσια αξιολόγηση της οικονομικής κατάστασης στα κράτη μέλη» (Έκθεση για το Ευρωπαϊκό Εξάμηνο) μεταξύ των οποίων και στην Ελλάδα, καθώς και η εκείνη που αφορά την Ελλάδα στο πλαίσιο της «Ενισχυμένης Εποπτείας» από τους θεσμούς.

Το πρώτο πολιτικό συμπέρασμα που προκύπτει για την Ελλάδα, από τα κείμενα αλλά και από τις ενέργειες που θα ακολουθήσουν (εξέταση κατάστασης από Eurogroup, υποβολή προγράμματος διορθωτικών ενεργειών, συστάσεις, «πιέσεις» κ.λπ.), είναι ότι, αν και τυπικά τα μνημόνια έχουν λήξει, στην πράξη συνεχίζουν και υφίστανται «άτυπα». Οι μνημονιακές πρακτικές, οι διαδικασίες και οι πολιτικές τους συνεχίζουν να είναι υποχρεωτικές για την Ελλάδα και μάλιστα χωρίς πλέον χρηματοδότηση. Ήδη η Κομισιόν με απόφασή της την 20/2/2019 παρέτεινε κατά 6 μήνες την υπαγωγή της Ελλάδας στην αυξημένη επιτήρηση. Επίσης, ο κ. Μοσκοβισί, με αφορμή την έκθεση ενισχυμένης εποπτείας, μας ξεκαθάρισε ότι «Οι δεσμεύσεις πρέπει να γίνουν σεβαστές».

Η συνέχεια των μνημονίων…

Το δεύτερο συμπέρασμα αφορά την κατάσταση της οικονομίας η οποία, για όποιον θέλει να βλέπει πέρα από την ευημερία των αριθμών που δημοσιοποιούνται ως τρέχουσα κατάσταση-εκτίμηση, χωρίς όμως να έχουν επιβεβαιωθεί-πραγματοποιηθεί, βρίσκεται σε αδιέξοδο. Μετά από τρία μνημόνια και δεκάδες δισ. ευρώ μέτρα τα βασικά προβλήματα όχι μόνο παραμένουν αλλά έχουν επιδεινωθεί. Αναμένεται δε περαιτέρω επιδείνωσή τους καθώς οι ρυθμοί ανάπτυξης στην παγκόσμια οικονομία και κυρίως στην ΕΕ μειώνονται, ενώ παράλληλα έχουμε μπει σε περίοδο αντιστροφής πορείας από το φθηνό χρήμα μέσω μηδενικών επιτοκίων και προσφοράς ρευστότητας από τις κεντρικές τράπεζες.

Στην έκθεση για την αξιολόγηση της οικονομικής κατάστασης η Ελλάδα κατατάσσεται στην κατηγορία χωρών με «υπερβολικές ανισορροπίες», μαζί με την Κύπρο και την Ιταλία. Άλλα 10 κράτη μέλη της ΕΕ περιλαμβάνονται στην κατηγορία που αφορά «οικονομικές ανισορροπίες». Οι βασικές ανισορροπίες που καταγράφει η έκθεση για την Ελλάδα αφορούν τα μεγάλα προβλήματα χρέους και κόκκινων δανείων, αλλά και την ιδιαίτερα αρνητική καθαρή διεθνή επενδυτική θέση καθώς και τη συνεχή απώλεια στα μερίδια αγοράς των εξαγωγών. Να σημειώσουμε εδώ, σε σχέση με την αποτελεσματικότητα των μνημονίων αν και δεν γίνεται φυσικά καμία αναφορά από την Κομισιόν, ότι α) το πρόβλημα του χρέους υπήρχε και επιδεινώθηκε δραματικά με τα μνημόνια, και β) τα λοιπά προβλήματα που καταγράφει η έκθεση είναι επιδεινούμενα αποτελέσματα των μνημονιακών πολιτικών που εφαρμόστηκαν. Παρ΄ όλα αυτά συνεχίζουν να μας κάνουν υποδείξεις και να επιβάλλουν πολιτικές, αφού το εθελόδουλο πολιτικό σύστημα τους έχει δώσει όλες τις αναγκαίες εξουσιοδοτήσεις.

Καθυστερήσεις στην υλοποίηση μνημονιακών υποχρεώσεων

Η ειδικότερη έκθεση που αφορά την αυξημένη εποπτεία για την Ελλάδα καταγράφει, ως ένα καθαρά μνημονιακό κείμενο, τις καθυστερήσεις στην εφαρμογή συμφωνημένων μέτρων και το πλαίσιο των αναγκαίων διορθωτικών ενεργειών.

Από τα 16 μέτρα που έπρεπε να έχουν ολοκληρωθεί εντός του 2018 βασικά προβλήματα εντοπίζονται στα ακόλουθα 5 θέματα:

Προστασία Α’ κατοικίας: Η Κομισιόν θεωρεί ότι το υπό συζήτηση πλαίσιο προστασίας ενισχύει τους «στρατηγικούς κακοπληρωτές». Γενικώς οι θεσμοί έχουν αρκετές ενστάσεις επί της πρότασης. Σε ένα πλαίσιο το οποίο υπαγορεύθηκε από τις τράπεζες (βλέπε σχετικό άρθρο στον Δρόμο της 16/2/2019) οι θεσμοί «ζητούν» να γίνει ακόμα φιλικότερο προς αυτές.

Μείωση «κόκκινων δανείων», αξιολόγηση τραπεζών: Η έκθεση θεωρεί ελλιπή τα μέχρι στιγμής αξιοποιηθέντα εργαλεία για τη μείωση των κόκκινων δανείων. Παράλληλα εκτιμά ότι τα κεφάλαια των τραπεζών είναι ποιοτικά υποβαθμισμένα (κοινώς ανεπαρκή). Σημειώνουμε ότι από τα 25 δισ. ευρώ ίδια κεφάλαια τα 21,8 δισ. είναι αναβαλλόμενοι φόροι. Ζητά βελτιώσεις στη διαδικασία των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών και επιτάχυνση των διαδικασιών για οριστικοποίηση λύσεων για τα κόκκινα δάνεια. Ουσιαστικά αναζητείται η νέα διαδικασία, που όπως έχουμε αναφέρει (Δρόμος της 1ης & 8ης/12/2018), θα μεταφέρει τις ζημιές των τραπεζών από τη μείωση των κόκκινων δανείων στις τσέπες όλων μας, όπως έγινε και με την πρώτη ανακεφαλαιοποίηση που μας στοίχισε 40,2 δισ. ευρώ.

Αποκρατικοποιήσεις: Δίνεται έμφαση στην ιδιωτικοποίηση της Εγνατίας οδού, καλώντας την κυβέρνηση να εφαρμόσει τις συμφωνίες για την πώλησή της και να σταματήσουν να δημιουργούνται προβλήματα. Ως προς τις λοιπές αποκρατικοποιήσεις το «νερό έχει μπει στο αυλάκι» καθώς εγκρίθηκε από την κυβέρνηση το πρόγραμμα του 2019 (βλέπε Δρόμος 23/2/2019).

Πώληση λιγνιτικών μονάδων ΔΕΗ: Η αποτυχία στην πρώτη διαγωνιστική διαδικασία έχει σαν αποτέλεσμα την αύξηση των πιέσεων για να κλείσει όσο το δυνατόν συντομότερα το θέμα. Κάτω από αυτές τις συνθήκες η πιο πιθανή κατάληξη, για μία ακόμα φορά, θα είναι η πώληση ενός σημαντικού δημόσιου περιουσιακού στοιχείου έναντι ευτελούς τιμήματος.

Ληξιπρόθεσμες οφειλές δημοσίου: Ο ρυθμός μείωσης των ληξιπρόθεσμων οφειλών του δημοσίου προς ιδιώτες επιβραδύνεται σταδιακά ενώ παράλληλα δημιουργούνται νέες καθυστερούμενες οφειλές, παρά τις δεσμεύσεις της κυβέρνησης. Έναντι στόχου για μηδενισμό, το ύψος των σχετικών οφειλών στο τέλος του 2018 ήταν 1,4 δισ. ευρώ, συμβάλλοντας τα μέγιστα στη δημιουργία των απατηλών υπέρ-πλεονασμάτων.

Στελέχωση της ΑΑΔΕ (Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων): Η έκθεση σημειώνει ότι απαιτούνται βήματα για την κάλυψη της έλλειψης προσωπικού στην ΑΑΔΕ. Κλείνει όμως τα μάτια και τα αυτιά στις τεράστιες ανάγκες προσωπικού και σε άλλους χώρους που αφορούν το μέλλον της χώρας και τους πολίτες π.χ. παιδεία, υγεία κ.λπ. Μάλιστα η Κομισιόν εκφράζει ανησυχίες για τις πρόσφατες ανακοινώσεις προσλήψεων μόνιμου προσωπικού το 2019 και για τη σημαντική αύξηση του έκτακτου προσωπικού το 2018.

Νέα μέτρα και επιβαρύνσεις για το 2019-2020

Παράλληλα, μέσα στην έκθεση θίγονται μια σειρά σημαντικά ζήτημα όπως:

Ολοκλήρωση έργου ΤΧΣ (Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας): Όπως προκύπτει, έχει ληφθεί η απόφαση για αποεπένδυση με την πώληση των μετοχών των συστημικών τραπεζών στις ίδιες τις τράπεζες. Λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση όσον αφορά τις τιμές τους στο χρηματιστήριο, το αβίαστο συμπέρασμα είναι ότι από μία ακόμα πλευρά θα φορτωθούν βάρη δισεκατομμυρίων στον λαό.

Ρύθμιση 120 δόσεων για οφειλές στο δημόσιο (ΔΟΥ & ασφαλιστικά ταμεία): Εδώ φαίνεται ότι παίζεται «παιγνίδι». Σύμφωνα με την Κομισιόν, η ελληνική κυβέρνηση έχει ενημερώσει ότι δεν σκοπεύει στο εγγύς μέλλον να προχωρήσει σε αναθεώρηση του ισχύοντος συστήματος δόσεων για χρέη στο δημόσιο. Την ίδια περίοδο η κυβέρνηση έχει εξαγγείλει ρύθμιση για 120 δόσεις με διαγραφές προσαυξήσεων και τόκων και το σχετικό νομοσχέδια αναμένεται σύντομα. Γενικά οι θεσμοί είναι αντίθετοι στην προοπτική νέας γενικευμένης ρύθμισης, όπως αυτή των 120 δόσεων για μικρο-οφειλές (έως 10.000 ευρώ) και «κατανοούν» την αναγκαιότητα ύπαρξης ρυθμίσεων για τις μεγαλύτερες (άνω των 10.000).

Κατώτατος μισθός: Η αύξηση 11% που δόθηκε θεωρείται υπερβολική και ότι θα δημιουργήσει προβλήματα (μείωση ανταγωνιστικότητας, μείωση στον ρυθμό προσλήψεων και αύξηση αδήλωτης εργασίας). Αναγνωρίζει όμως ότι συμβάλλει στην τόνωση της κατανάλωσης αλλά και στην αύξηση των δημοσίων εσόδων!!! (βλέπε Δρόμος 2/2/2019).

Μείωση αφορολόγητου το 2020: Ο σχετικός νόμος είναι ενεργός και πρέπει να εφαρμοστεί από 1/1/2020 ώστε να διευρυνθεί η φορολογική βάση ενώ παράλληλα πρέπει να ληφθούν μέτρα φορολογικής ελάφρυνσης των επιχειρήσεων. Συνεπώς ετοιμάζεται με πρωτοβουλία των θεσμών η εφαρμογή της μείωσης του αφορολόγητου από 8.600 ευρώ στα 5.600, όπως «νομοθέτησε» η παρούσα κυβέρνηση τον Μάιο του 2017. Έτσι, όποιος έχει μηνιαίο μεικτό εισόδημα πάνω από 466 ευρώ (μαζί με δώρα κ.λπ.) θα επιβαρύνεται φορολογικά με 22% συντελεστή και την ίδια στιγμή στα μερίσματα των επιχειρήσεων η φορολογία θα μειωθεί από 15% σε 10% (δηλαδή κατά 33%)!!!

Δικαστικές αποφάσεις αναδρομικών κλπ: Σύμφωνα με την έκθεση, οι ελληνικές αρχές καλούνται να παρακολουθούν στενά όλους τους παράγοντες που επηρεάζουν τα δημοσιονομικά μεγέθη περιλαμβανομένων των δικαστικών αποφάσεων, και καλούνται επίσης να πάρουν ισοδύναμα μέτρα, όπως χρειάζεται, στο πλαίσιο του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος Δημοσιονομικής Στρατηγικής. Στον βαθμό όπου οι δικαστικές αποφάσεις ανατρέπουν διαρθρωτικά μέτρα τα οποία συμφωνήθηκαν στο πλαίσιο του προγράμματος, η αντιμετώπισή τους θα πρέπει να γίνει με μεταρρυθμίσεις ή μέτρα εντός του ιδίου πλαισίου πολιτικής. Το δημοσιονομικό κόστος μόνο για την περίπτωση δικαίωσης των διεκδικήσεων Δώρων στο δημόσιο ανέρχεται σε 1,3% του ΑΕΠ ή περίπου 2,4 δισ. ευρώ. Συνεπώς αναζητούνται μέτρα ίσης αξίας και άμεσης απόδοσης στον βαθμό που θα τελεσιδικήσουν τέτοιες αποφάσεις δικαιώνοντας τους εργαζόμενους ή τους συνταξιούχους.

Η υποχρεωτικότητα της εφαρμογής των μνημονιακών πολιτικών

Οι παραπάνω συστάσεις και παρατηρήσεις της Κομισιόν έχουν έναν συγκεκριμένο στόχο. Την εφαρμογή, με την απαιτούμενη συνέπεια, των μνημονιακών πολιτικών. Όπως άλλωστε «ξεκαθάρισε» ο κ. Μοσκοβισί η κυβέρνηση οφείλει να έχει ολοκληρώσει έγκαιρα τις αναγκαίες ενέργειες για να πείσει τους θεσμούς ότι «τηρεί τα συμφωνημένα» έως την 11η Μαρτίου που θα είναι η επόμενη σύνοδος του Eurogroup και θα ασχοληθεί με το θέμα.

Πίσω από αυτή τη ρητορική κρύβεται ο εκβιασμός. Το ποσό των παρεμβάσεων στην τρέχουσα περίοδο για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους υπολογίζεται σε 970 εκ. ευρώ. Σε περίπτωση που οι Ελληνικές τοποθετήσεις δεν θα κριθούν θετικές, η διαδικασία μεταφοράς των 970 εκ. θα πάει αργότερα, ή και καθόλου, ανάλογα με τον βαθμό «συμμόρφωσης» της Ελλάδας στις απαιτήσεις των θεσμών. Φανταστείτε τον αντίκτυπο στα ελληνικά ομόλογα στις 12/3/2019 σε περίπτωση αρνητικής εξέλιξης και το τι θα γίνει με την προετοιμαζόμενη νέα έξοδο της χώρας στις αγορές….

Συνεπώς η κυβέρνηση έχει δέσει τη χώρα και τον λαό «χειροπόδαρα» στις μνημονιακές πολιτικές τόσο τυπικά μέσω της αυξημένης εποπτείας όσο και άτυπα μέσω της διαδικασίας των αγορών. Κατά τα άλλα πανηγυρίζει για την επιτυχία της «εξόδου από τα μνημόνια»…

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 443, 23/02/2019

Πηγή: https://www.e-dromos.gr/mavra-mantata-oi-ektheseis-tis-komision/