Οι ψευδείς υποσχέσεις της Ν.Δ. για παραγωγικές επενδύσεις

Η λογική του «λεφτά υπάρχουν» διαπερνάει το οικονομικό πρόγραμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης

του Παύλου Δερμενάκη

Εδώ και πολλούς μήνες το πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε μια μεγάλης διάρκειας, άτυπη προεκλογική περίοδο που μπορεί να διαρκέσει μέχρι τον προσεχή Οκτώβριο. Στην περίοδο αυτή η μεν κυβέρνηση προσπαθεί, με στόχο την ανάκαμψη των χαμηλών δημοσκοπικών ποσοστών της, να βελτιώσει με κάθε τρόπο το, λόγω μνημονιακής μετάλλαξης, «αγρίως στραπατσαρισμένο» φιλολαϊκό, προοδευτικό, αριστερό προφίλ που είχε στην εκλογική αναμέτρηση Ιανουαρίου 2015.  Η δε ΝΔ, με επικεφαλής σε αυτή την περίοδο τον Κυριάκο Μητσοτάκη, προσπαθεί να πείσει ότι αποτελεί την πολιτική δύναμη που με την άνοδό της στην κυβέρνηση ως «δια μαγείας» θα αλλάξει τα πάντα στην οικονομία και όλα θα «δουλεύουν ρολόι». Η εικόνα της ΝΔ, τηρουμένων των αναλογιών με τις εκλογές Ιανουαρίου 2015, είναι αντίστοιχη με εκείνη του ΣΥΡΙΖΑ της τότε εποχής. Ο ΣΥΡΙΖΑ τότε υποσχόταν τα πάντα, χωρίς να παρουσιάζει πρόγραμμα πως θα γίνουν, με ποια εργαλεία και που θα βρεθούν οι πόροι. Απλά ζητούσε την ψήφο των πολιτών. Αυτή αρκούσε για να μας απαλλάξει από τα μνημόνια, μέσω μιας διαπραγμάτευσης, που μόνο αυτός ήταν ικανός να κάνει, η οποία θα είχε οπωσδήποτε θετικό αποτέλεσμα... Τα αποτελέσματα αυτής της «πολιτικής προσπάθειας», χωρίς λαϊκό κίνημα και χωρίς πρόγραμμα, έφεραν το 3^ο μνημόνιο και επέκταση μιας «άτυπης» μνημονιακής λογικής μέχρι το 2060!!! 

Παρακολουθώντας την ΝΔ και τον Κ. Μητσοτάκη φαίνεται να βαδίζουν στην παρούσα περίοδο στα ίδια «χνάρια». Υποσχέσεις οι οποίες, όσο περνά ο καιρός και η προεκλογική μάχη «φουντώνει», τόσο αυξάνονται χωρίς όμως να εμφανίζουν, όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ το 2014-2015, το αναγκαίο υποστηρικτικό «υλικό». Για να γίνει απόλυτα κατανοητή αυτή η προσέγγιση θα δούμε στην παρούσα ανάλυση το θέμα των επενδύσεων στην ελληνική οικονομία, στο οποίο δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα η ΝΔ. Σε επόμενα άρθρα άρθρα θα δούμε τα λοιπά επιμέρους βασικά στοιχεία του προγραμματικού λόγου της ΝΔ.

Υποσχέσεις για επενδύσεις

Ο Κ. Μητσοτάκης υπόσχεται επενδύσεις οι οποίες θα προέλθουν κύρια από το εξωτερικό. Στο πλαίσιο αυτό, το τελευταίο διάστημα, συζητά είτε κάνει ταξίδια για να προσεγγίσει επιχειρηματίες από Ρωσία, Γερμανία ΗΠΑ κ.λπ. Μιλά για επενδύσεις, θεωρώντας ως αναγκαία και ικανή προϋπόθεση τη νίκη της Ν.Δ. στις προσεχείς εκλογές. Η λογική του είναι «απλή»: σε συνάντηση με εκπροσώπους Γερμανικών εταιρειών προσδιόρισε ότι «η νίκη της Νέας Δημοκρατίας στις επερχόμενες εθνικές εκλογές θα εξαλείψει την πολιτική αβεβαιότητα στη χώρα (country risk) και θα καταστήσει την Ελλάδα ασύγκριτα πιο ελκυστική για άμεσες ξένες επενδύσεις». Άρα, ψηφίστε μας και οι επενδύσεις έρχονται…

Τα «μέτρα» για την πραγματοποίηση των επενδύσεων

Στα υλικά του 12ου Συνεδρίου της Ν.Δ. υπάρχει κάποια «διαφωτιστική πληροφόρηση» για το πώς θα βελτιωθεί το οικονομικό κλίμα, προκειμένου να γίνουν νέες επενδύσεις. Εκεί λοιπόν μας πληροφορούν ότι «άμεσα»:

α) Θα μειωθεί ο φορολογικός συντελεστής στα κέρδη, από 29% σε 20%,

β) Θα μειωθεί ο φορολογικός συντελεστής στα διανεμόμενα μερίσματα από 15% σε 5%. Ήδη η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προχωρά με «ντροπολογία» στη μείωση του συντελεστή στο 10%, ως προαπαιτούμενο από τους θεσμούς.

γ) Θα αυξηθεί το όριο υπαγωγής στο ΦΠΑ από 10.000 σε 25.000 ευρώ. Το μέτρο αφορά μικρές ελληνικές επιχειρήσεις. Ενδεχόμενα θα φέρει πολύ περιορισμένα αποτελέσματα, καθώς το ύψος της επένδυσης για τέτοιον κύκλο εργασιών θα είναι σημαντικό και δεν υπάρχουν πλέον, μετά από εννιά χρόνια κρίσης και μνημονίων, ούτε προσωπικά-οικογενειακά αποθέματα, ούτε φυσικά χρηματοδότηση από το τραπεζικό σύστημα.

δ) Θα θεσπιστούν νέα φορολογικά κίνητρα για τις επιχειρήσεις που πραγματοποιούν επενδύσεις. Μεταξύ των κινήτρων είναι και η ενίσχυση του προγράμματος Golden Visa σε αλλοδαπούς τρίτων χωρών για επενδύσεις. Ο σχετικός νόμος θεσπίστηκε το 2013, επί κυβέρνησης Σαμαρά. Να θυμίσουμε ότι η Ελλάδα έχει το «οικονομικότερο πρόγραμμα» Golden Visa σε όλη την Ε.Ε., χωρίς να υπάρχουν αποτελέσματα παραγωγικών επενδύσεων. Εξαιρείται το «πλιάτσικο» που έχει στηθεί με ντόπιους μεσάζοντες (π.χ. υπόθεση αντιπροέδρου Jumbo με Κινέζους) στα ακριβά ακίνητα μέσω πλειστηριασμών και στα μεσαία ακίνητα σε επιλεγμένες περιοχές, λόγω της δραματικής πτώσης των τιμών. Σημειώνουμε η «επένδυση» κάποιου από τρίτη χώρα σε ακίνητο πάνω από 250.000 ευρώ του δίνει και πενταετή Visa, ελληνικό διαβατήριο.

ε) Ευνοϊκότερη φορολόγηση των αγροτικών συλλογικών σχημάτων με συντελεστή 10%. Αυτό είναι το μόνο μέτρο που μπορεί να αποδώσει κάποιους περιορισμένους «καρπούς». Όμως και εδώ υπάρχουν άλλα προβλήματα (νοοτροπία, αρνητικά παραδείγματα με συνεταιρισμούς κ.λπ.) που έχουν ανασταλτικά αποτελέσματα σε τέτοιες προσπάθειες.

στ) Εισαγωγή στην διαδικασία αδειοδοτήσεων αποκλειστικών προθεσμιών, για να «χτυπηθεί» η γραφειοκρατία και να μπούμε στις διαδικασίες ασύδοτης επιχειρηματικής δραστηριότητας, χωρίς κανένα έλεγχο.

ζ) Απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας για χαμηλότερο ενεργειακό κόστος. Το αντίστοιχο παράδειγμα που εφαρμόστηκε, με την ίδια επιχειρηματολογία, στις τηλεπικοινωνίες για να καταλήξει στο καρτέλ που λειτουργεί στην πράξη και κρατά τις τιμές πολύ ψηλά, προφανώς «δεν το γνωρίζουν» στη Ν.Δ. για να προβληματιστούν και για την ενέργεια.

η) Εξόφληση των οφειλών του Δημοσίου και πλήρη αξιοποίηση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ). Φυσικά τα 1,4 δισ. ευρώ οφειλές του Δημοσίου στο τέλος 2018 δεν θα κάνουν τη διαφορά στα κίνητρα για επενδύσεις, ούτε η γενική και αόριστη «αξιοποίηση» του ΠΔΕ.

Πουθενά στον προγραμματικό λόγο της Ν.Δ., όπως και του ΣΥΡΙΖΑ στο παρελθόν αλλά και τώρα, δεν υπάρχουν πιο συγκεκριμένα μέτρα για το θέμα των επενδύσεων. Μάλλον δεν χρειάζεται να υπάρχει η επεξεργασία κάποιου προγράμματος που θα προσανατολίζει σε συγκεκριμένες παραγωγικές επενδύσεις

Οι πραγματικές συνέπειες των μέτρων

Με αυτά τα μέτρα ο Κ. Μητσοτάκης πιστεύει ότι θα δημιουργηθεί κύμα επενδύσεων στη χώρα. Ουσιαστικά, θα αυξήσει από δύο πλευρές τα κέρδη που πηγαίνουν στην τσέπη των επιχειρηματιών, μέσω της μείωσης συντελεστών στα κέρδη και στα διανεμόμενα μερίσματα. Η σωρευτική αύξηση που προσφέρει είναι 26% και μάλιστα χωρίς να γίνει καμία νέα επένδυση εκ μέρους τους. Συνεπώς, γεννάται το ερώτημα αν υπάρχει λόγος, οι όποιοι επιχειρηματίες, να κάνουν την οποιαδήποτε επένδυση και να αναλάβουν ρίσκο, λαμβάνοντας υπόψη και τη γενικότερη κατάσταση της οικονομίας, αφού έχουν εγγυημένη αύξηση των κερδών στην «τσέπη» τους. Η απάντηση δόθηκε στη δεκαετία του 2000, και ήταν ότι δεν έγιναν παραγωγικές επενδύσεις. Τότε, η κυβέρνηση Καραμανλή μείωσε τον φορολογικό συντελεστή στα επιχειρηματικά κέρδη από 35% σε 29%, χωρίς φυσικά να γίνουν στη συνέχεια επενδύσεις. Απλά, αυξήθηκαν τα κέρδη των επιχειρηματιών. Με το τέλος της κυβέρνησης Καραμανλή ήρθε η κρίση και τα μνημόνια. Στο αντίστοιχο συμπέρασμα καταλήγουν και στις ΗΠΑ μετά τη δραστική περικοπή στη φορολογία των επιχειρήσεων από τη διοίκηση Τραμπ. Οι μόνοι ωφελημένοι είναι οι μέτοχοι των επιχειρήσεων που είδαν τα κέρδη τους και τις τιμές των μετοχών που κατέχουν να αυξάνονται. Οι υποσχόμενες επενδύσεις δεν έγιναν, αλλά προς το παρόν το πρόβλημα δεν φαίνεται καθώς η οικονομία των ΗΠΑ έχει ψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, λόγω και της υψηλής καταναλωτικής δαπάνης.

Συνεπώς, από όλα τα παραπάνω μέτρα τα α) και β) αποτελούν ευθεία παροχή – αύξηση εισοδήματος στους επιχειρηματίες και όχι μέτρο τόνωσης των επενδύσεων. Τα υπόλοιπα, αποτελούν «φτιασιδώματα» με αμφίβολα αποτελέσματα που δεν λύνουν το πρόβλημα των επενδύσεων στη χώρα. Πολύ δε περισσότερο που όλοι (κυβέρνηση, αντιπολίτευση αλλά και επιχειρηματίες) μιλούν για την ανάγκη ενός «επενδυτικού τσουνάμι» της τάξης των 100 δισ. ευρώ για την επανεκκίνηση της οικονομίας.

Επενδύσεις σε συνθήκες φτώχειας και εξαθλίωσης;

Πουθενά στον προγραμματικό λόγο της Ν.Δ. δεν υπάρχουν πιο συγκεκριμένα μέτρα για το θέμα των επενδύσεων. Προφανώς δεν χρειάζεται να υπάρχει η επεξεργασία κάποιου προγράμματος που θα προσανατολίζει σε συγκεκριμένες παραγωγικές επενδύσεις. Κατά τη νεοφιλελεύθερη Ν.Δ. και τον Κ. Μητσοτάκη, ειδικότερα, αυτά τα καθορίζει η «αγορά» από μόνη της. Ούτε φυσικά υπάρχει κάποιο σχέδιο αύξησης, αξιοποίησης, δράσης με μοχλό το ΠΔΕ. Όπως προκύπτει από την διατύπωση της ΝΔ αποφεύγεται να γραφτεί η λέξη «αύξηση» του ΠΔΕ, παρά την κριτική που ασκούν για το θέμα αυτό στην παρούσα κυβέρνηση, για τη στασιμότητα επί τριετία στο ποσό προϋπολογισμού και την υποεκτέλεση στην πράξη, προκειμένου να επιτευχθούν τα υπέρ-πλεονάσματα. Έτσι καταφεύγουν στο ότι το «ΠΔΕ θα αξιοποιηθεί». Το πώς, το γνωρίζουμε από το παρελθόν της Ν.Δ. Με τις πελατειακές σχέσεις και την εκτόξευση στο πολλαπλάσιο του κόστους των όποιων επενδύσεων γίνονται με συμμετοχή δημόσιας χρηματοδότησης, ώστε να μην χρειάζεται η καταβολή του μεριδίου του ιδιώτη, για να μην πούμε ότι υπάρχουν και κέρδη από την επιδότηση.

Σύμφωνα με τους εθνικούς λογαριασμούς οι ακαθάριστες πάγιες επενδύσεις παγίου κεφαλαίου (δεν περιλαμβάνονται τα αποθέματα) στην περίοδο 2009-2017 μειώθηκαν κατά 53,2%. Αν μάλιστα αφαιρεθούν οι αποσβέσεις, καταλήγουμε σε αρνητικές πραγματικές επενδύσεις, όπως προκύπτει από μελέτη της Eurobank. Η κατάσταση, στην πραγματικότητα, είναι ακόμα χειρότερη, αν λάβουμε υπόψη ότι ο βαθμός αξιοποίησης του εργοστασιακού δυναμικού βρίσκεται στο 78% ή και χαμηλότερα.

Για να υπάρχουν επενδύσεις πρέπει να υπάρχει αγορά η οποία θα απορροφήσει τα παραγόμενα προϊόντα. Η κρίση έχει οδηγήσει σε δραματική πτώση την ιδιωτική κατανάλωση, –24,2% στην περίοδο 2009-2017. Τα δε μνημονιακά μέτρα έχουν ως συνέπεια την πτώση της δημόσιας κατανάλωσης κατά 31,1% στην ίδια περίοδο. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΙΟΒΕ (κέντρο μελετών της επιχειρηματικής ελίτ) το 64% των Ελλήνων καταναλωτών «μόλις τα βγάζει πέρα», με τάσεις επιδείνωσης του ποσοστού.

Συνεπώς, με την υπάρχουσα κατάσταση εισοδημάτων στη χώρα, δεν αναμένονται μεγάλες αλλαγές στην κατανάλωση ώστε να τονωθούν οι επενδύσεις. Η λογική της εξωστρέφειας της οικονομίας έχει κάποια όρια τα οποία φαίνεται ότι ήδη τα έχουμε προσεγγίσει και δεν υπάρχουν μεγάλα περιθώρια βελτίωσης. Η διαφαινόμενη σταδιακή επιβράδυνση στην παγκόσμια ανάπτυξη, με τη μεγαλύτερη να σημειώνεται στην Ευρωζώνη, είναι ένας περιορισμός που αφορά και τις εξαγωγές αλλά και τον τουρισμό. Παράλληλα, η «ομαλοποίηση» σταδιακά της κατάστασης στην Τουρκία έχει σαν αποτέλεσμα την παράλληλη αύξηση της τουριστικής της κίνησης. Τα πρώτα στοιχεία για το 2019 για την Ελλάδα δείχνουν μικρότερη τουριστική κίνηση και χαμηλότερες τιμές.

Όλα αυτά αποτελούν «ψιλά γράμματα» για τους ειδικούς επί των επενδύσεων της Ν.Δ. Οι όποιες αναφορές στο εισόδημα αφορούν οριακές βελτιώσεις στο φορολογικό σύστημα που δεν λύνουν το πρόβλημα. Θέλουν να «ξεχνούν» στη Ν.Δ. ότι, όπως αναφέρει και η πρόσφατη έκθεση αξιολόγησης της Κομισιόν για την ελληνική οικονομία, η ενδεχόμενη μείωση δημοσίων εσόδων ή η αύξηση δαπανών θα εξισορροπείται από αντίστοιχα μέτρα, ώστε το τελικό αποτέλεσμα να μην επιδρά αρνητικά στην επίτευξη των στόχων που είναι τα υψηλά πλεονάσματα. Η λογική που προβάλλει η Ν.Δ., ότι θα διαπραγματευτεί το ύψος των πλεονασμάτων προκειμένου να βελτιωθούν-μειωθούν, κάθε άλλο παρά πρέπει να καθησυχάζει την ελληνική κοινωνία. Η κυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ (Σαμαρά) ήταν εκείνη που είχε αποδεχθεί πλεονάσματα στο 4% του ΑΕΠ. Στην κυβέρνηση εκείνη, ο Κ. Μητσοτάκης ήταν ένας από τους κορυφαίους υπουργούς. Αυτό που δεν μπόρεσαν να κάνουν τότε, σε πιο δύσκολες συνθήκες για την ελληνική οικονομία, γιατί θα μπορούν να το κάνουν σήμερα, όταν δεν παρουσιάζουν κάποιο αξιόλογο ολοκληρωμένο σχέδιο επ’ αυτού καθώς και για τον τρόπο αντιμετώπισης του δημοσίου χρέους που συνδέεται άμεσα με το θέμα;

Μπορεί να δούμε «επενδύσεις» σε ενδεχόμενη κυβέρνηση Ν.Δ. Μόνο που αυτές θα είναι αντίστοιχες με εκείνες που έχει πετύχει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για τη γνωστή «καραμέλα», που έχουν μονίμως στο στόμα τους ο πρωθυπουργός και τα κυβερνητικά στελέχη, για τη μεγάλη αύξηση «επενδύσεων από το εξωτερικό» με την εισροή συναλλάγματος. Ονομάζονται «άμεσες ξένες επενδύσεις»! Μόνο που οι «επενδύσεις» αυτές αφορούν αποκλειστικά σχεδόν το «πλιάτσικο» που συμβαίνει με την εκποίηση του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα. Στον δε ιδιωτικό τομέα η κύρια δραστηριότητα είναι οι εξαγορές ακινήτων με σημαντική εμπορική αξία έναντι χαμηλού τιμήματος. Ένα κλασσικό παράδειγμα του τελευταίου έτους είναι το φαινόμενο του Airbnb, αλλά και οι πλειστηριασμοί πολυτελών κατοικιών. Μόνο που τέτοιες «επενδύσεις» δεν συμβάλλουν στην ανάπτυξη. Απλά οι περιουσίες των πτωχευμένων Ελλήνων αλλάζουν χέρια, και φυσικά δεν δημιουργούνται θέσεις εργασίας.

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 446, 16/03/2019

Πηγή: https://www.e-dromos.gr/oi-psevdeis-yposcheseis-tis-n-d-gia-paragogikes-ependyseis/

Η Ελλάδα δεμένη «χειροπόδαρα» στο μεταμνημονιακό καθεστώς

του Παύλου Δερμενάκη

Ηκυβέρνηση για να δικαιολογήσει τη μνημονιακή της μετάλλαξη προσπαθεί με κάθε τρόπο να μας πείσει ότι από τα μέσα Αυγούστου, που έληξε τυπικά το 3^ο μνημόνιο, είμαστε εκτός μνημονίων. Ότι είμαστε μια χώρα ελεύθερη να αποφασίζει τις πολιτικές που εφαρμόζει και έχει λύσει τα βασικά της προβλήματα, τα οποία την υποχρέωσαν να δεχθεί τα μνημόνια. Αυτή βέβαια η ειδυλλιακή εικόνα δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την πραγματικότητα. Ούτε τα προβλήματα λύθηκαν, αντίθετα επιδεινώθηκαν, ούτε αποφασίζουμε ελεύθερα τις ακολουθούμενες πολιτικές. Οι ίδιες διαδικασίες εξευτελισμού μέσω «Χίλτον» συνεχίζονται και μεταμνημονιακά με τις αξιολογήσεις της πορείας της οικονομίας. Τα κλιμάκια των δανειστών πάνε κι έρχονται, ελέγχουν, καταγράφουν και απαιτούν την εφαρμογή μνημονιακών μέτρων. 

Ο εκβιασμός της «δόσης» του 1 δισ. ευρώ

Οι εκθέσεις της Κομισιόν, από τη μια δίνουν συγχαρητήρια στη δουλικότητα της κυβέρνησης και από την άλλη επισημαίνουν τα, κατά τη γνώμη τους, προβλήματα της οικονομίας και απαιτούν την εφαρμογή νέων «προαπαιτούμενων» (βλέπε «“Μαύρα μαντάτα” οι εκθέσεις της Κομισιόν, Δρόμος, φύλλο 444). Και ακολουθεί το Eurogroup που αποφασίζει, με βάση την υλοποίηση ή μη των προαπαιτούμενων, την απελευθέρωση της «δόσης» που δεν είναι πλέον χρήματα των δανειστών αλλά μέρος από τα μέτρα ελάφρυνσης του δημοσίου χρέους που αποφασίστηκαν το 2018.

Τον περασμένο Δεκέμβριο στο Eurogroup καταγράφηκε η πρώτη απόρριψη εκταμίευσης προς την Ελλάδα 1 δισ. ευρώ. Πριν λίγες ημέρες, στις 11/3, στο πλαίσιο της δεύτερης «μεταμνημονιακής» αξιολόγησης, είχαμε δεύτερη απόρριψη και πάμε για νέα συζήτηση στις 25/3 στο EuroWorking Group, αν προλάβει να «συμμορφωθεί» η κυβέρνηση με τις απαιτήσεις των δανειστών, ώστε να εισηγηθεί την λήψη απόφασης για τον Απρίλιο. Διαφορετικά το «γαϊτανάκι» θα συνεχιστεί… Παράλληλα, οι θεσμοί, που ήρθαν στην Ελλάδα για εποπτεία τον Φλεβάρη (η γνωστή διαδικασία «Χίλτον»), θα ξανάρθουν για έλεγχο από 1η Απριλίου, στο πλαίσιο της «ενισχυμένης εποπτείας» στο οποίο υπάγεται η Ελλάδα. Μέσα δε σε όλα αυτά η Κομισιόν τον Φλεβάρη αποφάσισε μονομερώς την επέκταση της ενισχυμένης εποπτείας για την Ελλάδα κατά ένα εξάμηνο.   Η όποια ομοιότητα «μεταμνημονιακά» με τη μνημονιακή περίοδο, τον εκβιασμό των δόσεων και τις συζητήσεις επί μήνες για να αποδεχθεί στο τέλος η κυβέρνηση όλα τα αιτήματα των δανειστών είναι απλή σύμπτωση!!! 

Στην παρούσα φάση ο εκβιασμός αφορά τη «δόση» 1 περίπου δισ. ευρώ. Τα χρήματα αυτά είναι μέρος του «πακέτου» για την ελάφρυνση του δημοσίου χρέους. Πρόκειται για επιστροφή στην Ελλάδα 644 εκ. ευρώ που αποτελούν μέρος από τα κέρδη των ελληνικών ομολόγων που κατέχουν οι κεντρικές τράπεζες και η ΕΚΤ από το 2011-2012, όταν τα αγόρασαν σε εξευτελιστικές τιμές. Ο εκβιασμός αφορά επίσης 344 εκ. ευρώ που είναι το όφελος για την Ελλάδα από τη διατήρηση του αρχικού χαμηλού επιτοκίου δανεισμού. Δηλαδή δεν πρόκειται για κάποια εκταμίευση νέων δανειακών κεφαλαίων αλλά για επιστροφές κερδών προς την Ελλάδα και διατήρηση των επιτοκίων στα ίδια επίπεδα. Ο κ. Ρέγκλιγκ, επικεφαλής του ESM που δανείζει τα κράτη και διαχειρίζεται το θέμα της ελάφρυνσης του χρέους, ήταν ο πρώτος που επεσήμανε την ανάγκη «συμμόρφωσης» της Ελλάδας με τα «συμφωνηθέντα». Σε διαφορετική περίπτωση είχε επισημάνει δεν θα υλοποιηθούν τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους. Σε συνέντευξή του πριν μερικές μέρες στην ΕΡΤ άφησε να εννοηθεί ότι η δόση δεν είναι δεδομένη ούτε και τον Απρίλιο αν δεν υπάρξει πλήρης συμμόρφωση.

Τα «προβλήματα» κατά τους δανειστές

Οι δανειστές επισημαίνουν ότι αν και έχουν γίνει πρόοδοι από πλευράς κυβέρνησης στην υλοποίηση των προαπαιτούμενων υπάρχουν σημαντικά θέματα σε καθυστέρηση ή σε προβληματική πορεία. Αυτά συνοψίζονται:

•     Καθυστέρηση της πώλησης των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ. Ήδη η κυβέρνηση συμμορφούμενη ξεκίνησε τη νέα διαδικασία, για να ολοκληρωθεί ένα ακόμα έγκλημα σε βάρος της ΔΕΗ και της εθνικής οικονομίας.
•     Στο πλαίσιο των ιδιωτικοποιήσεων, το ξεπούλημα της Εγνατίας οδού. Εδώ οι δανειστές έχουν εντοπίσει καθυστερήσεις και εμπόδια στην υλοποίησή του από τον κρατικό μηχανισμό.
•     Καθυστερήσεις στη στελέχωση της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων. Θέλουν άμεσα μια πλήρως στελεχωμένη, ανεξάρτητη από την κυβέρνηση αρχή με ιδιαίτερα μισθολόγια κλπ που θα προχωρά στην καταδίωξη των οφειλετών χωρίς κοινωνικές ευαισθησίες. 
•     Η εξόφληση μεγάλου μέρους των οφειλών του δημοσίου προς ιδιώτες που έχει μείνει πίσω σε σχέση με το σχεδιασμό για να εμφανίζονται διογκωμένα, πλασματικά πρωτογενή υπέρ-πλεονάσματα. Η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί να αποπληρώσει 1,3 δισ. ευρώ μέχρι τέλος Μαρτίου και έχει δώσει μέχρι την 11/3/2019 μόλις 600 εκ. 

Το αγκάθι με τον «νόμο Κατσέλη»

Η πρόταση της κυβέρνησης που έγινε καθ΄υπαγόρευση των τραπεζών για την προστασία της Α’ κατοικίας (βλέπε σχετικό άρθρο στο «Δρόμο» φύλλο 442 «Νέος “νόμος Κατσέλη”: Λιγότερη προστασία σε ακόμα λιγότερους δανειολήπτες) δεν βρίσκει σύμφωνους τους δανειστές που θέλουν να αποκλειστούν ακόμα περισσότεροι δανειολήπτες από τη δυνατότητα να αξιοποιηθούν οι όποιες ρυθμίσεις. Οι διαφωνίες τους αφορούν:

• Την ένταξη των «επιχειρηματικών» δανείων στην προστασία του νόμου. Πρόκειται για δάνεια 2 περίπου δισ. σύμφωνα με τα στοιχεία των τραπεζών που μπορούν να ενταχθούν και αφορούν επιχειρηματικά δάνεια, κύρια ελεύθερων επαγγελματιών, που έχουν ως εγγύηση την  πρώτη τους κατοικία. Αυτές οι πρώτες κατοικίες, που αφορούν ένα τμήμα της κοινωνίας που έχει χτυπηθεί με τον πιο σκληρό τρόπο από τις μνημονιακές πολιτικές, πρέπει να εξαιρεθούν από την οποιαδήποτε προστασία σύμφωνα με τους θεσμούς.
• Τα περιουσιακά κριτήρια ένταξης. Αφού πέρασαν οι τράπεζες ως ανώτατο όριο οφειλών για ένταξη στην προστασία τις 130.000 ευρώ, μαζί με ενδεχόμενα συσσωρευμένους τόκους, έρχονται οι θεσμοί και μειώνουν τον αριθμό των εντασσόμενων στο νόμο με τη δραστική μείωση των περιουσιακών κριτηρίων. Η συμβιβαστική πρόταση κυβέρνησης – τραπεζών προέβλεπε οι καταθέσεις να μην ξεπερνούν το μισό της οφειλής. Δηλαδή στην περίπτωση οφειλής 130.000 ευρώ που είναι το μέγιστο οι καταθέσεις δεν μπορεί να είναι πάνω από 65.000 ευρώ. Έναντι αυτών η πρόταση των δανειστών είναι για μόλις 5.000 ευρώ!!!. Επίσης η αξία της ακίνητης περιουσίας του οφειλέτη ενώ η αρχική πρόταση ήταν για διπλάσιο της οφειλής (260.000 ευρώ στην ανώτερη βαθμίδα οφειλής) η πρόταση των δανειστών είναι ανώτατο όριο οι 100.000 ευρώ. Ειδικά με αυτή την προσέγγιση θα κοπούν επιπλέον πολλές χιλιάδες δανειολήπτες, από αυτούς που μένουν μετά το σφαγιαστικό ανώτατο όριο υπολοίπου δανείου των 130.000 ευρώ.

Στα παραπάνω πρέπει να ληφθούν υπόψη και οι υποδείξεις του ΔΝΤ στην πρόσφατη έκθεσή του για την Ελληνική οικονομία, όπου στο θέμα των τραπεζών μεταξύ άλλων ζητά την ακόμα μεγαλύτερη νομική ενίσχυση της θέσης των τραπεζών έναντι των δανειοληπτών.

Συνεπώς με τις προτάσεις των δανειστών διαμορφώνεται ένα τελείως αρνητικό πλαίσιο όσον αφορά τις δυνατότητες προστασίας της Α’  κατοικίας. Η προστασία θα είναι ουσιαστικά κατ΄ ευφημισμό για να ενισχυθούν ακόμα περισσότερο οι τράπεζες και να κερδοσκοπήσουν τα ξένα funds σε βάρος της περιουσίας που δημιούργησαν οι πολίτες της Χώρας. Η μέθοδος πλέον είναι γνωστή, για τους εξαθλιωμένους πολίτες από τα μνημόνια, κατάσχεση της ακίνητης περιουσίας τους και πλειστηριασμός με συνοπτικές διαδικασίες.

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 446, 16/03/2019

Πηγή: https://www.e-dromos.gr/i-ellada-demeni-cheiropodara-sto-metamnimoniako-kathestos/

«Μαύρα μαντάτα» οι εκθέσεις της Κομισιόν

Υπερβολικές ανισορροπίες βλέπουν οι θεσμοί στην οικονομία και καλούν να τηρηθούν οι δεσμεύσεις

του Παύλου Δερμενάκη

Δημοσιοποιήθηκαν από την Κομισιόν την Τετάρτη 27/2/2019 οι εκθέσεις της που αφορούν την «ετήσια αξιολόγηση της οικονομικής κατάστασης στα κράτη μέλη» (Έκθεση για το Ευρωπαϊκό Εξάμηνο) μεταξύ των οποίων και στην Ελλάδα, καθώς και η εκείνη που αφορά την Ελλάδα στο πλαίσιο της «Ενισχυμένης Εποπτείας» από τους θεσμούς.

Το πρώτο πολιτικό συμπέρασμα που προκύπτει για την Ελλάδα, από τα κείμενα αλλά και από τις ενέργειες που θα ακολουθήσουν (εξέταση κατάστασης από Eurogroup, υποβολή προγράμματος διορθωτικών ενεργειών, συστάσεις, «πιέσεις» κ.λπ.), είναι ότι, αν και τυπικά τα μνημόνια έχουν λήξει, στην πράξη συνεχίζουν και υφίστανται «άτυπα». Οι μνημονιακές πρακτικές, οι διαδικασίες και οι πολιτικές τους συνεχίζουν να είναι υποχρεωτικές για την Ελλάδα και μάλιστα χωρίς πλέον χρηματοδότηση. Ήδη η Κομισιόν με απόφασή της την 20/2/2019 παρέτεινε κατά 6 μήνες την υπαγωγή της Ελλάδας στην αυξημένη επιτήρηση. Επίσης, ο κ. Μοσκοβισί, με αφορμή την έκθεση ενισχυμένης εποπτείας, μας ξεκαθάρισε ότι «Οι δεσμεύσεις πρέπει να γίνουν σεβαστές».

Η συνέχεια των μνημονίων…

Το δεύτερο συμπέρασμα αφορά την κατάσταση της οικονομίας η οποία, για όποιον θέλει να βλέπει πέρα από την ευημερία των αριθμών που δημοσιοποιούνται ως τρέχουσα κατάσταση-εκτίμηση, χωρίς όμως να έχουν επιβεβαιωθεί-πραγματοποιηθεί, βρίσκεται σε αδιέξοδο. Μετά από τρία μνημόνια και δεκάδες δισ. ευρώ μέτρα τα βασικά προβλήματα όχι μόνο παραμένουν αλλά έχουν επιδεινωθεί. Αναμένεται δε περαιτέρω επιδείνωσή τους καθώς οι ρυθμοί ανάπτυξης στην παγκόσμια οικονομία και κυρίως στην ΕΕ μειώνονται, ενώ παράλληλα έχουμε μπει σε περίοδο αντιστροφής πορείας από το φθηνό χρήμα μέσω μηδενικών επιτοκίων και προσφοράς ρευστότητας από τις κεντρικές τράπεζες.

Στην έκθεση για την αξιολόγηση της οικονομικής κατάστασης η Ελλάδα κατατάσσεται στην κατηγορία χωρών με «υπερβολικές ανισορροπίες», μαζί με την Κύπρο και την Ιταλία. Άλλα 10 κράτη μέλη της ΕΕ περιλαμβάνονται στην κατηγορία που αφορά «οικονομικές ανισορροπίες». Οι βασικές ανισορροπίες που καταγράφει η έκθεση για την Ελλάδα αφορούν τα μεγάλα προβλήματα χρέους και κόκκινων δανείων, αλλά και την ιδιαίτερα αρνητική καθαρή διεθνή επενδυτική θέση καθώς και τη συνεχή απώλεια στα μερίδια αγοράς των εξαγωγών. Να σημειώσουμε εδώ, σε σχέση με την αποτελεσματικότητα των μνημονίων αν και δεν γίνεται φυσικά καμία αναφορά από την Κομισιόν, ότι α) το πρόβλημα του χρέους υπήρχε και επιδεινώθηκε δραματικά με τα μνημόνια, και β) τα λοιπά προβλήματα που καταγράφει η έκθεση είναι επιδεινούμενα αποτελέσματα των μνημονιακών πολιτικών που εφαρμόστηκαν. Παρ΄ όλα αυτά συνεχίζουν να μας κάνουν υποδείξεις και να επιβάλλουν πολιτικές, αφού το εθελόδουλο πολιτικό σύστημα τους έχει δώσει όλες τις αναγκαίες εξουσιοδοτήσεις.

Καθυστερήσεις στην υλοποίηση μνημονιακών υποχρεώσεων

Η ειδικότερη έκθεση που αφορά την αυξημένη εποπτεία για την Ελλάδα καταγράφει, ως ένα καθαρά μνημονιακό κείμενο, τις καθυστερήσεις στην εφαρμογή συμφωνημένων μέτρων και το πλαίσιο των αναγκαίων διορθωτικών ενεργειών.

Από τα 16 μέτρα που έπρεπε να έχουν ολοκληρωθεί εντός του 2018 βασικά προβλήματα εντοπίζονται στα ακόλουθα 5 θέματα:

Προστασία Α’ κατοικίας: Η Κομισιόν θεωρεί ότι το υπό συζήτηση πλαίσιο προστασίας ενισχύει τους «στρατηγικούς κακοπληρωτές». Γενικώς οι θεσμοί έχουν αρκετές ενστάσεις επί της πρότασης. Σε ένα πλαίσιο το οποίο υπαγορεύθηκε από τις τράπεζες (βλέπε σχετικό άρθρο στον Δρόμο της 16/2/2019) οι θεσμοί «ζητούν» να γίνει ακόμα φιλικότερο προς αυτές.

Μείωση «κόκκινων δανείων», αξιολόγηση τραπεζών: Η έκθεση θεωρεί ελλιπή τα μέχρι στιγμής αξιοποιηθέντα εργαλεία για τη μείωση των κόκκινων δανείων. Παράλληλα εκτιμά ότι τα κεφάλαια των τραπεζών είναι ποιοτικά υποβαθμισμένα (κοινώς ανεπαρκή). Σημειώνουμε ότι από τα 25 δισ. ευρώ ίδια κεφάλαια τα 21,8 δισ. είναι αναβαλλόμενοι φόροι. Ζητά βελτιώσεις στη διαδικασία των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών και επιτάχυνση των διαδικασιών για οριστικοποίηση λύσεων για τα κόκκινα δάνεια. Ουσιαστικά αναζητείται η νέα διαδικασία, που όπως έχουμε αναφέρει (Δρόμος της 1ης & 8ης/12/2018), θα μεταφέρει τις ζημιές των τραπεζών από τη μείωση των κόκκινων δανείων στις τσέπες όλων μας, όπως έγινε και με την πρώτη ανακεφαλαιοποίηση που μας στοίχισε 40,2 δισ. ευρώ.

Αποκρατικοποιήσεις: Δίνεται έμφαση στην ιδιωτικοποίηση της Εγνατίας οδού, καλώντας την κυβέρνηση να εφαρμόσει τις συμφωνίες για την πώλησή της και να σταματήσουν να δημιουργούνται προβλήματα. Ως προς τις λοιπές αποκρατικοποιήσεις το «νερό έχει μπει στο αυλάκι» καθώς εγκρίθηκε από την κυβέρνηση το πρόγραμμα του 2019 (βλέπε Δρόμος 23/2/2019).

Πώληση λιγνιτικών μονάδων ΔΕΗ: Η αποτυχία στην πρώτη διαγωνιστική διαδικασία έχει σαν αποτέλεσμα την αύξηση των πιέσεων για να κλείσει όσο το δυνατόν συντομότερα το θέμα. Κάτω από αυτές τις συνθήκες η πιο πιθανή κατάληξη, για μία ακόμα φορά, θα είναι η πώληση ενός σημαντικού δημόσιου περιουσιακού στοιχείου έναντι ευτελούς τιμήματος.

Ληξιπρόθεσμες οφειλές δημοσίου: Ο ρυθμός μείωσης των ληξιπρόθεσμων οφειλών του δημοσίου προς ιδιώτες επιβραδύνεται σταδιακά ενώ παράλληλα δημιουργούνται νέες καθυστερούμενες οφειλές, παρά τις δεσμεύσεις της κυβέρνησης. Έναντι στόχου για μηδενισμό, το ύψος των σχετικών οφειλών στο τέλος του 2018 ήταν 1,4 δισ. ευρώ, συμβάλλοντας τα μέγιστα στη δημιουργία των απατηλών υπέρ-πλεονασμάτων.

Στελέχωση της ΑΑΔΕ (Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων): Η έκθεση σημειώνει ότι απαιτούνται βήματα για την κάλυψη της έλλειψης προσωπικού στην ΑΑΔΕ. Κλείνει όμως τα μάτια και τα αυτιά στις τεράστιες ανάγκες προσωπικού και σε άλλους χώρους που αφορούν το μέλλον της χώρας και τους πολίτες π.χ. παιδεία, υγεία κ.λπ. Μάλιστα η Κομισιόν εκφράζει ανησυχίες για τις πρόσφατες ανακοινώσεις προσλήψεων μόνιμου προσωπικού το 2019 και για τη σημαντική αύξηση του έκτακτου προσωπικού το 2018.

Νέα μέτρα και επιβαρύνσεις για το 2019-2020

Παράλληλα, μέσα στην έκθεση θίγονται μια σειρά σημαντικά ζήτημα όπως:

Ολοκλήρωση έργου ΤΧΣ (Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας): Όπως προκύπτει, έχει ληφθεί η απόφαση για αποεπένδυση με την πώληση των μετοχών των συστημικών τραπεζών στις ίδιες τις τράπεζες. Λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση όσον αφορά τις τιμές τους στο χρηματιστήριο, το αβίαστο συμπέρασμα είναι ότι από μία ακόμα πλευρά θα φορτωθούν βάρη δισεκατομμυρίων στον λαό.

Ρύθμιση 120 δόσεων για οφειλές στο δημόσιο (ΔΟΥ & ασφαλιστικά ταμεία): Εδώ φαίνεται ότι παίζεται «παιγνίδι». Σύμφωνα με την Κομισιόν, η ελληνική κυβέρνηση έχει ενημερώσει ότι δεν σκοπεύει στο εγγύς μέλλον να προχωρήσει σε αναθεώρηση του ισχύοντος συστήματος δόσεων για χρέη στο δημόσιο. Την ίδια περίοδο η κυβέρνηση έχει εξαγγείλει ρύθμιση για 120 δόσεις με διαγραφές προσαυξήσεων και τόκων και το σχετικό νομοσχέδια αναμένεται σύντομα. Γενικά οι θεσμοί είναι αντίθετοι στην προοπτική νέας γενικευμένης ρύθμισης, όπως αυτή των 120 δόσεων για μικρο-οφειλές (έως 10.000 ευρώ) και «κατανοούν» την αναγκαιότητα ύπαρξης ρυθμίσεων για τις μεγαλύτερες (άνω των 10.000).

Κατώτατος μισθός: Η αύξηση 11% που δόθηκε θεωρείται υπερβολική και ότι θα δημιουργήσει προβλήματα (μείωση ανταγωνιστικότητας, μείωση στον ρυθμό προσλήψεων και αύξηση αδήλωτης εργασίας). Αναγνωρίζει όμως ότι συμβάλλει στην τόνωση της κατανάλωσης αλλά και στην αύξηση των δημοσίων εσόδων!!! (βλέπε Δρόμος 2/2/2019).

Μείωση αφορολόγητου το 2020: Ο σχετικός νόμος είναι ενεργός και πρέπει να εφαρμοστεί από 1/1/2020 ώστε να διευρυνθεί η φορολογική βάση ενώ παράλληλα πρέπει να ληφθούν μέτρα φορολογικής ελάφρυνσης των επιχειρήσεων. Συνεπώς ετοιμάζεται με πρωτοβουλία των θεσμών η εφαρμογή της μείωσης του αφορολόγητου από 8.600 ευρώ στα 5.600, όπως «νομοθέτησε» η παρούσα κυβέρνηση τον Μάιο του 2017. Έτσι, όποιος έχει μηνιαίο μεικτό εισόδημα πάνω από 466 ευρώ (μαζί με δώρα κ.λπ.) θα επιβαρύνεται φορολογικά με 22% συντελεστή και την ίδια στιγμή στα μερίσματα των επιχειρήσεων η φορολογία θα μειωθεί από 15% σε 10% (δηλαδή κατά 33%)!!!

Δικαστικές αποφάσεις αναδρομικών κλπ: Σύμφωνα με την έκθεση, οι ελληνικές αρχές καλούνται να παρακολουθούν στενά όλους τους παράγοντες που επηρεάζουν τα δημοσιονομικά μεγέθη περιλαμβανομένων των δικαστικών αποφάσεων, και καλούνται επίσης να πάρουν ισοδύναμα μέτρα, όπως χρειάζεται, στο πλαίσιο του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος Δημοσιονομικής Στρατηγικής. Στον βαθμό όπου οι δικαστικές αποφάσεις ανατρέπουν διαρθρωτικά μέτρα τα οποία συμφωνήθηκαν στο πλαίσιο του προγράμματος, η αντιμετώπισή τους θα πρέπει να γίνει με μεταρρυθμίσεις ή μέτρα εντός του ιδίου πλαισίου πολιτικής. Το δημοσιονομικό κόστος μόνο για την περίπτωση δικαίωσης των διεκδικήσεων Δώρων στο δημόσιο ανέρχεται σε 1,3% του ΑΕΠ ή περίπου 2,4 δισ. ευρώ. Συνεπώς αναζητούνται μέτρα ίσης αξίας και άμεσης απόδοσης στον βαθμό που θα τελεσιδικήσουν τέτοιες αποφάσεις δικαιώνοντας τους εργαζόμενους ή τους συνταξιούχους.

Η υποχρεωτικότητα της εφαρμογής των μνημονιακών πολιτικών

Οι παραπάνω συστάσεις και παρατηρήσεις της Κομισιόν έχουν έναν συγκεκριμένο στόχο. Την εφαρμογή, με την απαιτούμενη συνέπεια, των μνημονιακών πολιτικών. Όπως άλλωστε «ξεκαθάρισε» ο κ. Μοσκοβισί η κυβέρνηση οφείλει να έχει ολοκληρώσει έγκαιρα τις αναγκαίες ενέργειες για να πείσει τους θεσμούς ότι «τηρεί τα συμφωνημένα» έως την 11η Μαρτίου που θα είναι η επόμενη σύνοδος του Eurogroup και θα ασχοληθεί με το θέμα.

Πίσω από αυτή τη ρητορική κρύβεται ο εκβιασμός. Το ποσό των παρεμβάσεων στην τρέχουσα περίοδο για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους υπολογίζεται σε 970 εκ. ευρώ. Σε περίπτωση που οι Ελληνικές τοποθετήσεις δεν θα κριθούν θετικές, η διαδικασία μεταφοράς των 970 εκ. θα πάει αργότερα, ή και καθόλου, ανάλογα με τον βαθμό «συμμόρφωσης» της Ελλάδας στις απαιτήσεις των θεσμών. Φανταστείτε τον αντίκτυπο στα ελληνικά ομόλογα στις 12/3/2019 σε περίπτωση αρνητικής εξέλιξης και το τι θα γίνει με την προετοιμαζόμενη νέα έξοδο της χώρας στις αγορές….

Συνεπώς η κυβέρνηση έχει δέσει τη χώρα και τον λαό «χειροπόδαρα» στις μνημονιακές πολιτικές τόσο τυπικά μέσω της αυξημένης εποπτείας όσο και άτυπα μέσω της διαδικασίας των αγορών. Κατά τα άλλα πανηγυρίζει για την επιτυχία της «εξόδου από τα μνημόνια»…

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 443, 23/02/2019

Πηγή: https://www.e-dromos.gr/mavra-mantata-oi-ektheseis-tis-komision/

Νέες αποκρατικοποιήσεις του δημόσιου πλούτου

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να υποθηκεύει το μέλλον της χώρας

του Παύλου Δερμενάκη

Στις 15/2 το αρμόδιο κυβερνητικό συμβούλιο για τα θέματα οικονομίας (ΚΥΣΟΙΠ) ενέκρινε με συνοπτικές διαδικασίες το πρόγραμμα «αξιοποίησης» της δημόσιας περιουσίας που κατέχει το ΤΑΙΠΕΔ. Την ίδια μέρα δημοσιεύθηκε το ΦΕΚ για να ξεκινήσουν άμεσα οι διαδικασίες ξεπουλήματος ενός ακόμα τμήματος της δημόσιας περιουσίας. Η κυβέρνηση μπορεί να χρησιμοποιεί εύηχους τίτλους για να θολώσει τα νερά, «αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας» η πραγματικότητα όμως είναι γνωστή, ξεπούλημα με συνοπτικές διαδικασίες με έναν ή δύο υποψήφιους ως συνήθως και τίμημα ευτελές, «έναντι πινακίου φακής». Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό στο επιχειρησιακό πρόγραμμα του ΤΑΙΠΕΔ όπου περιγράφεται, στο σύνολο σχεδόν των περιπτώσεων, ως «μέθοδος αξιοποίησης» ωμά η πώληση ή η ισοδύναμη ουσιαστικά με πώληση, μακροχρόνια παραχώρηση (π.χ. για 99 χρόνια). Σε ορισμένες περιπτώσεις παρουσιάζονται αναλύσεις με «περικοκλάδες» εκεί που δεν θέλουν να εκτεθούν άμεσα πολιτικά, όπως π.χ. στη ΔΕΗ και τη ΔΕΠΑ, αλλά θα προχωρήσουν τελικά στην πώληση μέσω της «αξιολόγησης εναλλακτικών λύσεων αξιοποίησης».

ΣΥΝΟΛΙΚΑ πρόκειται για 24 δράσεις αποκρατικοποιήσεων στις οποίες περιλαμβάνονται: η ολοκλήρωση της διαδικασίας για το Ελληνικό, η παραχώρηση των 10 σημαντικότερων περιφερειακών λιμανιών, ο Αερολιμένας Αθηνών, οι 17 σημαντικότερες μαρίνες σκαφών, η Εγνατία οδός, τα ΕΛΠΕ, η ΔΕΗ, οι ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ, η Δημόσια Επιχείρηση Αερίου (ΔΕΠΑ), η υπόγεια αποθήκη φυσικού αερίου στην Καβάλα (προς κατασκευή), καθώς και 12 ακίνητα φιλέτα ή ομάδες ακινήτων. Από αυτά η κυβέρνηση προσπαθεί να μαζέψει τουλάχιστον 1,6 δισ. ευρώ.

Δεδομένου του ενδιαφέροντος του ιδιωτικού τομέα για συμμετοχή στο «πάρτι της λεηλασίας» αλλά και της πάγιας θέσης της Ν.Δ. καθώς και του ΚΙΝ.ΑΛ. υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων, το όλο θέμα απλά παρουσιάστηκε στον Τύπο ως ένα «φυσικό» γεγονός χωρίς σχόλια και εντάσεις και αναλύσεις.

Το σκηνικό για την επίσπευση των διαδικασιών στήθηκε πριν από ένα δεκαπενθήμερο, κατά την επίσκεψη-έλεγχο στο πλαίσιο της Β΄ αξιολόγησης της «αυξημένης μεταμνημονιακής εποπτείας» από τους θεσμούς. Ένα από τα κεντρικά θέματα που απαίτησαν ήταν η επιτάχυνση των διαδικασιών αποκρατικοποιήσεων και φυσικά η υπάκουη κυβέρνηση θεώρησε «δίκαιο το αίτημα και το έκανε πράξη».

Η κυβέρνηση δημοσίευσε το ξεπούλημα του Ελληνικού, του Αερολιμένα Αθηνών, της Εγνατίας οδού, των ΕΛΠΕ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΔΕΠΑ, των 10 περιφερειακών λιμανιών, των 17 μαρίνων σκαφών κ.λπ. Υλοποιεί τις εντολές των δανειστών, όπως ακριβώς και οι προηγούμενοι

ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ για τις επιμέρους ενέργειες. Μεταξύ των επιχειρήσεων προς πώληση είναι οι δύο μεγάλες εταιρείες νερού. Η ΕΥΔΑΠ (Αθήνα) και η ΕΥΑΘ (Θεσσαλονίκη). Τα σχετικά «τεχνικά» δελτία του ΤΑΙΠΕΔ αναφέρουν συγκεκριμένα «πώληση του 11,33% των μετοχών της ΕΥΔΑΠ που κατέχει το ΤΑΙΠΕΔ» και αντίστοιχα για την ΕΥΑΘ «πώληση του 24,02%». Σημειώνουμε ότι το 50% συν μία μετοχή ανήκει στο Υπερταμείο Αποκρατικοποιήσεων (που δημιουργήθηκε κατόπιν απαίτησης των δανειστών ως εγγύηση για το δάνειο του τρίτου μνημονίου) και οι υπόλοιπες μετοχές έχουν πουληθεί σε ιδιώτες μέσω του χρηματιστηρίου εδώ και χρόνια.

Η κυβέρνηση υλοποιεί το ξεπούλημα του νερού, το οποίο ως αντιπολίτευση αναγόρευε σε βασικό κοινωνικό αγαθό και απαιτούσε την εξαίρεσή του. Σήμερα μετά τη μνημονιακή της μετάλλαξη υλοποιεί και αυτή τις εντολές των δανειστών, όπως ακριβώς και οι προηγούμενοι. Είναι όμως τόσο χοντρό το θέμα του ξεπουλήματος, έστω και τμηματικά, του νερού που ο ΣΥΡΙΖΑ και τα μέλη του δεν μπορούν να το «καταπιούν». Έτσι βρέθηκε το αριστερό άλλοθι. «Οι δύο επιχειρήσεις παρά τις πωλήσεις μετοχών παραμένουν υπό δημόσιο έλεγχο καθώς δεν πωλείται (επί του παρόντος συμπληρώνω εγώ) το 50% συν μία μετοχή που ανήκουν στο Υπερταμείο». Όμως αυτό δεν είναι κυβερνητική απόφαση. Απλά η κυβέρνηση εκμεταλλεύεται την απόφαση του Συμβουλίου της Επικράτειας (ΣτΕ) για να «πουλά αριστερή μούρη». Και πάλι στο «τεχνικό» δελτίο του ΤΑΙΠΕΔ αναφέρεται και για τις δύο επιχειρήσεις «Σύμφωνα με απόφαση του ΣτΕ το κράτος θα πρέπει να διατηρήσει το 50% συν 1 μετοχή στο μετοχικό κεφάλαιο της ΕΥΔΑΠ» καθώς αυτήν αφορούσε την προσφυγή που είχε γίνει ενάντια στην απόφαση για το ξεπούλημα του νερού και εκδικάστηκε το 2014. Σε άλλο σημείο στο «τεχνικό» δελτίο αναφέρεται: «Η προηγούμενη διαδικασία αποκρατικοποίησης για την πώληση του 51% τέθηκε σε αναμονή, βάσει της απόφασης του ΣτΕ για την ΕΥΔΑΠ». Συνεπώς η όποια θετική εξέλιξη δεν προέκυψε από κάποια κυβερνητική απόφαση αλλά από την εφαρμογή της απόφασης του ΣτΕ.

ΕΑΝ Η ΠΑΡΟΥΣΑ κυβέρνηση πιστεύουν έστω και στο ελάχιστο αυτά που λένε περί «εξόδου από τα μνημόνια» και «ανάκτηση της ανεξαρτησίας μας ως χώρα να διαχειριζόμαστε τις υποθέσεις μας» ας κάνουν το απλούστερο, να περάσουν νόμο περί μη πώλησης του 50% συν μία μετοχή από το Δημόσιο για να μην πούμε ότι υπάρχει και η λύση της κατοχύρωσης του θέματος μέσω του Συντάγματος. Έτσι για να δούμε πόσο έχουν τελειώσει τα μνημόνια. Το πόσο το πιστεύει ειδικά η κυβέρνηση ότι τελείωσαν τα μνημόνια φαίνεται από το παρόν θέμα ως σύνολο. Δεν πρόλαβαν να φύγουν οι θεσμοί-ελεγκτές και η κυβέρνηση προχώρησε εσπευσμένα στην έναρξη της υλοποίησης της απαίτησής τους για αποκρατικοποιήσεις.

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 443, 23/02/2019

Πηγή: https://www.e-dromos.gr/nees-apokratikopoiiseis-tou-dimosiou-ploutou/

«Έξοδος στις αγορές»: Μια ακόμα παράσταση για εσωτερική κατανάλωση

του Παύλου Δερμενάκη

Πραγματοποιήθηκε στις 28-29/1/2019 η «έξοδος στις αγορές» της κυβέρνησης για να δανειστεί 2,5 δισ. ευρώ. Το αποτέλεσμα, υπερκάλυψη του ποσού κατά 4,2 φορές (10,5 δισ.) και επιτόκιο 3,6%. Ακολούθησαν πανηγυρικού χαρακτήρα δηλώσεις από τους κ.κ. Τσακαλώτο και Τζανακόπουλο για εμπιστοσύνη στην ελληνική οικονομία κλπ.

Για μία ακόμα φορά ως λαός στο ίδιο έργο θεατές. Το 2010 η κυβέρνηση Γ.Παπανδρέου δανειζόταν για 10ετές ομόλογο με πάνω από 6% και πανηγύριζε, το ίδιο έκανε η κυβέρνηση Σαμαρά για πενταετές με 4,75% το 2014 και η κυβέρνηση Τσίπρα το 2017 πάλι με πενταετές στο 4,625%. Το ίδιο γίνεται και τώρα. Πάντοτε οι κυβερνήσεις πανηγυρίζουν κρύβοντας την οδυνηρή οικονομική πραγματικότητα και την ουσία των όσων πράττουν σε βάρος του λαού. Αλλά τα πανηγύρια, πανηγύρια…

Είναι σαφές ότι μετά από τρία μνημόνια και δεκάδες δισ. ευρώ μέτρα για να πληρώνονται οι εκάστοτε δανειστές, τα επιτόκια για την Ελλάδα έχουν «βελτιωθεί». Όμως αυτή η «βελτίωση» δεν σημαίνει ότι έπαψαν να είναι ληστρικά. Δανειστήκαμε και πανηγυρίζουμε γι’ αυτό με 3,6% επιτόκιο, υπερδεκαπλάσιο της Πορτογαλίας, όταν για πενταετή ομόλογα τα αντίστοιχα επιτόκια είναι για Ισπανία 0,21%, Πορτογαλία 0,32-34%, Κύπρο 0,78% και Ιταλία 1,57%. Πρακτικά ο ελληνικός λαός από αυτό το ομόλογο θα επιβαρυνθεί, από όσα είναι γνωστά, με 450 εκ. ευρώ τόκους και άλλα 3,5 εκ. προμήθειες και λοιπά έξοδα.

Είναι τόσο μεγάλη η «εμπιστοσύνη» της κυβέρνησης στα έργα της, στην κατάσταση της οικονομίας αλλά και τις αγορές που για «να σκοτώσει μια μύγα έφτιαξε ένα τανκς». Για μια έκδοση μόλις 2,5 δισ. ευρώ επιστρατεύτηκαν ως ανάδοχοι της έκδοσης τέσσερις αμερικάνικες τράπεζες και δύο ευρωπαϊκές, οι : Bank of America Merrill Lynch, Goldman Sachs, JP Morgan, Morgan Stanley, HSBC και Societe Generale για την έκδοση πενταετούς ομολόγου δικαιοδοσίας αγγλικού δικαίου. Και όλα αυτά έχοντας η κυβέρνηση εξασφαλισμένο απόθεμα χρηματοδότησης ύψους 40 δισ. ευρώ, μετά την προσθήκη 7 δισ. με τη νέα απόφαση του υπουργείου οικονομικών για υποχρεωτική κατάθεση (κοινώς αρπαγή) όλων των διαθεσίμων των φορέων της κεντρικής κυβέρνησης στην Τράπεζα της Ελλάδος.

Το μέγεθος της κινητοποίησης, κύρια των αμερικανικών τραπεζών, καθώς και πληροφορίες για τον τρόπο λειτουργίας του συγκεκριμένου συστήματος εξόδου στις αγορές, δημιουργούν εύλογα ερωτηματικά ακόμα και για ενδεχόμενες πολιτικές σκοπιμότητες, λόγω της πολιτικής συγκυρίας στην Ελλάδα (ψήφος εμπιστοσύνης, συμφωνία Πρεσπών). Υπό αυτές τις συνθήκες και λαμβάνοντας υπόψη το ύψος της έκδοσης και τη χρονικής της διάρκεια η εν λόγω έκδοση δεν θεωρείται καταγεγραμμένο γεγονός (non event) ή όπως αναφέρθηκε σε κάποιο τίτλο άρθρου αποτελεί «κατασκευασμένο deal».  Ενδεικτικό της «αδιαφορίας» για το γεγονός η αντίδραση του Ελληνικού Χρηματιστηρίου. Στις 28 Ιανουαρίου που ανακοινώθηκε η έξοδος στις αγορές το Ελληνικό Χρηματιστήριο «ενθουσιάστηκε» τόσο που έκλεισε με απώλειες 0,41%.

Με την έκδοση του 5ετούς ομολόγου η κυβέρνηση εκτός των άλλων προσπαθεί να κρύψει την αδυναμία έκδοσης 10ετούς καθώς το επιτόκιο εκτιμάται ότι θα είναι υπέρογκο. Μπορεί να βελτιώθηκαν τα spread στη δευτερογενή αγορά και το ενδεικτικό 10ετές επιτόκιο να έφτασε στο 3,87% αυτό όμως πρακτικά σημαίνει ότι σε περίπτωση νέας έκδοσης το επιτόκιο θα διαμορφωθεί γύρω στο 4,4%-4,6%. Για να έχουμε μια εικόνα τιμολόγησης, το αντίστοιχο επιτόκιο αναφοράς για το 5ετές ομόλογο την ημέρα των προσφορών (29/1) ήταν 2,974% και στην νέα έκδοση διαμορφώθηκε στο 3,6%.

Συνεπώς με τα μέχρι στιγμής δεδομένα: α) δημόσιο χρέος πάνω από το 180% του ΑΕΠ, β) πιστοληπτική αξιολόγηση 3-6 βαθμίδες κάτω από το όριο  επενδυτικής βαθμίδες για αξιόλογους επενδυτές στις αγορές, γ) την αρνητική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και τις προοπτικές της που είναι γνωστή στους διεθνείς επενδυτές και δ) τα μικρά πλέον περιθώρια, υπό τις παρούσες συνθήκες, βελτίωσης του 10ετούς επιτοκίου στη δευτερογενή αγορά οι δυνατότητες για έκδοση 10ετούς ομολόγου, που θα έδινε σήμα για κάποια «κανονικότητα», είναι «απαγορευμένος καρπός» για το σχεδιασμό της κυβέρνησης.

Συνεπώς έχουμε μια ακόμα φορά «κούφια» πανηγύρια για την «έξοδο της Ελλάδας στις αγορές»…. και τον τελικό λογαριασμό, μισό δισ. ευρώ, στο λαό για να εξυπηρετηθεί ένα «εξαιρετικά μη βιώσιμο χρέος» όπως το έχει χαρακτηρίσει το ΔΝΤ.

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 440, 2/02/2019

Πηγή: https://www.e-dromos.gr/eksodos-stis-agores-mia-akoma-parastasi-gia-esoteriki-katanalosi/

Οι παγκόσμιες ανισότητες έχουν ξεπεράσει κάθε λογικό όριο

Αποκαλυπτική η έκθεση της Oxfam για τον παγκόσμιο πλούτο και την φτώχεια

του Παύλου Δερμενάκη

Κάθε χρόνο, λίγο πριν το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός δημοσιοποιείται η έκθεση της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης (ΜΚΟ) Oxfam σχετικά με τις ανισότητες στην κατοχή του παγκόσμιου οικονομικού πλούτου. Όπως προκύπτει από τα διαθέσιμα στοιχεία, μετά την τελευταία παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008, η συγκέντρωση τεράστιου πλούτου σε πολύ λίγους λαμβάνει εκρηκτικές διαστάσεις, συγκριτικά με την κατάσταση του μισού πληθυσμού του πλανήτη που στην ουσία βρίσκεται σε καθεστώς μόνιμης φτώχειας και πολλοί από αυτούς σε κατάσταση εξαθλίωσης.

Σε αυτό το πλαίσιο το 2018 επιταχύνθηκε η συγκέντρωση πλούτου σε πολύ λίγα πρόσωπα για μία ακόμα χρονιά. Οι 26 πλουσιότεροι δισεκατομμυριούχοι έχουν στα χέρια τους περιουσίες που ισούνται με τα εισοδήματα του φτωχότερου μισού της ανθρωπότητας. Δηλαδή 26 άνθρωποι έχουν συνολικά ίση περιουσία με τα 3,8 δισεκατομμύρια κατοίκων του πλανήτη! Τα αντίστοιχα μεγέθη, για να έχουμε αίσθηση του βαθμού συγκέντρωσης του πλούτου αλλά και της ταχύτητας με την οποία εξελίσσεται ήταν 43 δισεκατομμυριούχοι το 2017, και 61 το 2016.

Οι 2.200 δισεκατομμυριούχοι του πλανήτη είδαν τον πλούτο τους να αυξάνεται το 2018 κατά 12%, συνολικά 900 δισ. ή 2,5 δισ. ημερησίως. Την ίδια περίοδο τα 3,8 δισ. ανθρώπων είδαν τα τρέχοντα εισοδήματά τους για την επιβίωση, όχι το συσσωρευμένο πλούτο που γι’ αυτούς δεν υπάρχει ούτε στο ελάχιστο, να μειώνονται αθροιστικά στο έτος κατά 11% ή κατά 500 εκ. την ημέρα. Με άλλους όρους, σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε η Oxfam, το 82% του πλούτου που δημιουργήθηκε το 2018 κατέληξε στα χέρια του 1% των πλουσιότερων ανθρώπων του πλανήτη. Παράλληλα οι γυναίκες συνέχισαν να βρίσκονται σε έντονα μειονεκτική θέση εργασιακά. Έτσι, με τους τρέχοντες επιβραδυνόμενους ρυθμούς εξίσωσης αμοιβών ανδρών-γυναικών θα χρειαστούν 202 χρόνια (!) για να «επιτευχθεί» ισότητα στις αμοιβές.

ΣΥΝΟΛΙΚΑ Ο ΑΡΙΘΜΟΣ των δισεκατομμυριούχων έχει διπλασιαστεί από το την οικονομική κρίση του 2008, σύμφωνα με την Oxfam, καθώς «οι πλούσιοι επωφελούνται όχι μόνο από την επέκταση της περιουσίας τους, αλλά επίσης κι από τα χαμηλότερα επίπεδα φορολόγησης εδώ και δεκαετίες» σε πολλά κράτη. Παράλληλα οι «διευκολύνσεις» που παρέχει η παγκοσμιοποίηση, με ταυτόχρονη ανοχή από τις κυβερνήσεις για τη φοροδιαφυγή-φοροαποφυγή, δημιουργούν τους γνωστούς «φορολογικούς παραδείσους» όπου η παγκόσμια ελίτ «κρύβει» επιμελώς 7,6 τρισ. δολάρια.

Οι 26 πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο έχουν στα χέρια τους περιουσίες που ισούνται με τα εισοδήματα του μισού πληθυσμού της γης. Το 82% του πλούτου που δημιουργήθηκε το 2018 κατέληξε στα χέρια του 1% των πλουσιότερων ανθρώπων του πλανήτη. Την ίδια στιγμή 3,8 δισ. ανθρώπων είδαν τα τρέχοντα εισοδήματά τους να μειώνονται κατά 11%

Εκτός από τους χαμηλούς συντελεστές φορολόγησης εισοδήματος και τη φοροδιαφυγή οι ελίτ επωφελούνται τα μέγιστα και από την σχεδόν μηδενική φορολογία συσσωρευμένου πλούτου. Σύμφωνα με την Oxfam σε κάθε ένα δολάριο φορολογικών εσόδων αντιστοιχούν μόλις τέσσερα σεντς (4%) που προέρχονται από τη φορολόγηση του πλούτου.

Όλα αυτά οδηγούν σε ακραία φαινόμενα φορολόγησης όπως στη Βραζιλία και το Ηνωμένο Βασίλειο όπου «το 10% των φτωχότερων πληρώνει πλέον φόρους επί των εσόδων του αναλογικά πολύ υψηλότερους από ό,τι οι πλουσιότεροι». Σημειώνουμε εδώ ότι κάθε ομοιότητα αυτής της λογικής με τις εφαρμοζόμενες μνημονιακές πολιτικές στην Ελλάδα, με αποκορύφωμα την αποφασισμένη από την «κυβέρνηση της αριστεράς» μείωση του αφορολόγητου από 8.600 σε 5.600 ευρώ είναι «εντελώς συμπτωματική».

Με τα παραπάνω δεδομένα η Oxfam συμπεραίνει ότι «το χάσμα που μεγεθύνεται μεταξύ των πλούσιων και των φτωχών πλήττει τον αγώνα για την καταπολέμηση της φτώχειας, ζημιώνει την οικονομία και τροφοδοτεί την οργή σε όλο τον κόσμο» και συνεπώς ζητά στο πλαίσιο του Φόρουμ του Νταβός τη συζήτηση επ’ αυτών και τη λήψη μέτρων. Φυσικά στη σχετική συζήτηση οι συμμετέχοντες δεν αρνήθηκαν αλλά απάντησαν «ναι μεν αλλά»… δηλαδή υποστηρίζουν τις προσπάθειες του ΟΟΣΑ. «Ας έχουμε μια προσέγγιση βιώσιμη με φορολόγηση στους κόλπους των χωρών του ΟΟΣΑ. Θα συμφωνούσαμε πλήρως». Όπερ σημαίνει «συνεχίζουμε ως έχει» αφού δεν φαίνεται συμφωνία στον ορίζοντα.

ΤΟ ΟΛΟ ΘΕΜΑ έχει ιδιαίτερη σημασία στην τρέχουσα επικαιρότητα με το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων στη Γαλλία και τα αιτήματά τους για φορολογία των πλουσίων αλλά και με αντίστοιχες πρωτοβουλίες υπό εκκόλαψη όπως της νεαρής δημοκρατικής βουλευτού των ΗΠΑ Αλεξάντρια Οκάσιο-Κορτές που προκάλεσε «αναταραχή» πρόσφατα με την πρότασή της να φορολογηθούν με συντελεστή 70% οι πιο πλούσιοι.

Η μεθοδολογία της Oxfam, για την εκπόνηση κατ’ έτος της σχετικής έκθεσης, βασίζεται σε δεδομένα που συγκεντρώνουν: α) το περιοδικό Forbes για την τρέχουσα εξέλιξη της περιουσίας των πλουσιότερων ανθρώπων του πλανήτη και β) η τράπεζα Credit Suisse στην ετήσια έκθεσή της «Global Wealth Report». Διάφοροι οικονομολόγοι, απολογητές του συστήματος, χωρίς να αμφισβητούν την αξιοπιστία των πηγών, ασκούν κριτική στην Oxfam για τον τρόπο αξιοποίησης των στοιχείων. Μάλιστα τις τελευταίες μέρες, λόγω της έντασης που υπάρχει στη Γαλλία με το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων, οι εκεί αμφισβητούντες την έκθεση της Oxfam προχώρησαν σε «παιδαριώδη» συμπεράσματα για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, όπως «ο ακραίος πλούτος των πλουσιότερων δισεκατομμυριούχων είναι φυσικά ανάλογος με την ανυπολόγιστη μεγαλοφυΐα τους».

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 439, 26/01/2019

Πηγή: Οι παγκόσμιες ανισότητες έχουν ξεπεράσει κάθε λογικό όριο | Δρόμος της Αριστεράς

Αλήθειες και ψέματα για την αύξηση του κατώτατου μισθού και την απασχόληση

Προεκλογικά κόλπα οι αυξήσεις - Η κυβέρνηση υπογράφει γεωπολιτικά μνημόνια για να της κάνουν "σκόντο" οι δανειστές.

του Παύλου Δερμενάκη

Στο άμεσης εφαρμογής, «κοστολογημένο» πρόγραμμα που εξάγγειλε ο ΣΥΡΙΖΑ στη Θεσσαλονίκη τον Σεπτέμβρη 2014, που αποτέλεσε τον πολιορκητικό κριό για να «καταλάβει το κάστρο» της κυβερνητικής εξουσίας, μεταξύ πολλών άλλων συμπεριλαμβανόταν και η υπόσχεση για «επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ»….

Από τότε συνέβησαν πολλά… με κυρίαρχο τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖ«Α» σε μνημονικό και την εφαρμογή του 3ου χειρότερου μνημονίου με δισεκατομμύρια ευρώ νέα μέτρα. Όλα αυτά με σκοπό να παραμείνει η «παρέα» Τσίπρα, που κατάργησε τις αποφάσεις του Λαού (ΟΧΙ δημοψηφίσματος) και του κόμματος (αποφάσεις Ιδρυτικού Συνεδρίου για κατάργηση μνημονίων), στην εξουσία. Τα χρόνια πέρασαν. Η λατρεία της εξουσίας, κράτησε συσπειρωμένη την κοινοβουλευτική ομάδα (χεράκια πάνω «ναι σε όλα») σε αντίθεση με όσα είχαμε γνωρίσει στις προηγούμενες κοινοβουλευτικές «πλειοψηφίες», με τις αποχωρήσεις βουλευτών. Αγνοώντας τις ανάγκες και την κατάσταση του λαού επικύρωναν, με συνοπτικές διαδικασίες, ότι τους ζητούσαν ή καλύτερα τους υπέβαλλαν έτοιμα οι δανειστές. Τώρα που πλησιάζουμε στην περίοδο των εκλογών, καθώς αρχίζουν να «ζορίζουν» δημοσκοπικά τα πράγματα προχωρούν σε ένα κύμα «παροχολογίας» που στην ουσία αποτελεί «καθρεφτάκια» προς ιθαγενείς, συγκριτικά με το τι έχουν κάνει και τι μας έχουν πάρει.

Η εικονική πραγματικότητα της αύξησης του κατώτατου μισθού

Ένα από τα κεντρικά θέματα της παρούσας περιόδου είναι η πρόσφατη κυβερνητική απόφαση για αύξηση του κατώτατου μισθού από 587 σε 650 ευρώ και η κατάργηση του υποκατώτατου μισθού με το «παχυλό» 11%.

Η απόφαση είναι ανεπαρκής και ταυτόχρονα αρκετά ψευδής και αποπροσανατολιστική όσον αφορά το πόσο τελικά ωφελούνται οι εργαζόμενοι ή «αυγατίζουν» τα υπερπλεονάσματα με την απόφαση.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖ«Α» χρειάστηκε 4 χρόνια για να κάνει μερικώς το αυτονόητο όσον αφορά την αύξηση του κατώτατου μισθού. Τέσσερα χρόνια χαμένων εισοδημάτων για τους εργαζόμενους, αλλά αυξημένων κερδών για τους εργοδότες, επειδή συνειδητά η ηγετική ομάδα ΣΥΡΙΖ«Α» δεν είχε επεξεργασμένο πρόγραμμα απέναντι στους δανειστές, ούτε το καλοκαίρι του 2015 ούτε μετά και έτσι παραδόθηκαν στο «δεν υπάρχει εναλλακτική λύση» που τους βόλεψε στη μνημονιακή τους μετάλλαξη.

Αναφέρουμε την απόφαση ως ανεπαρκή – μερική καθώς ο κατώτατος μισθός πριν από τα μνημόνια και η σχετική δέσμευση για αύξηση ήταν 751 ευρώ. Συνεπώς η τρέχουσα απόφαση της κυβέρνησης, για αύξηση σε 650 ευρώ από τα 587, που ίσχυσε μέχρι τώρα, κάλυψε ονομαστικά μόλις το 38,4% της απώλειας που είχαν οι εργαζόμενοι έναντι του βασικού μισθού πριν τα μνημόνια.

Η κυβέρνηση με την αύξηση του κατώτατου μισθού αποφάσισε να αυξήσει τα έσοδά της μηνιαίως κατά 42 ευρώ ανά εργαζόμενο και στην “γαλαντομία” της άφησε και για τους εργαζόμενου 21 ευρώ

Όμως και αυτή η αύξηση για τους εργαζόμενους είναι ουσιαστικά ψευδής, καθώς το ποσό της πραγματικής αύξησης που θα καταλήξει τελικώς στις τσέπες τους είναι ελάχιστο και προσδιορίζεται σε μόλις 21 ευρώ μετά από φόρους. Η λεπτομέρεια που έχει αποσιωπηθεί αφορά την αποφασισμένη (Νόμος 4472/2017) από 1/1/2020 μείωση του αφορολόγητου από 8.600 ευρώ σήμερα, σε 5.600 ευρώ. Με βάση αυτόν τον νόμο, η αύξηση του βασικού μισθού στα 650 ευρώ ή κατά 11% όπως δηλώνει η κυβέρνηση, δεν καταλήγει προς όφελος των εργαζόμενων αλλά προς όφελος του Δημοσίου αφού κατά τα 2/3 πηγαίνει σε δημόσια έσοδα. Ειδικότερα, όπως προκύπτει από τα αναλυτικά στοιχεία του παρακάτω πίνακα, από την συνολική αύξηση κατά 63 ευρώ η «διανομή» γίνεται ως εξής: α) εισφορά εργαζόμενου για κοινωνική ασφάλιση 10, β) αύξηση φόρου λόγω μείωσης αφορολόγητου 32, και γ) καθαρά στην «τσέπη» του εργαζόμενου μόλις 21 ευρώ μηνιαία, σε ποσοστό 4,2%, ή αλλιώς ούτε ένα ευρώ ανά ημέρα εργασίας! Δηλαδή η κυβέρνηση με την αύξηση του κατώτατου μισθού αποφάσισε να αυξήσει τα έσοδά της κατά 42 ευρώ και στην «γαλαντομία» της άφησε και για τους εργαζόμενους 21

Αξίζει εδώ να θυμίσουμε ότι ακόμα και τα 751 ευρώ, που ήταν ο βασικός μισθός πριν από τα μνημόνια, ήταν πλήρως αφορολόγητα καθώς το αφορολόγητο ήταν στις 12.000. Συνεπώς η απόφαση της κυβέρνησης για την αύξηση του κατώτατου μισθού με τον τρόπο που έγινε μόνο ως προκλητικός εμπαιγμός μπορεί να θεωρηθεί διανθισμένος, με προεκλογικές «αμπελοφιλοσοφίες» από την σχετική ομιλία του πρωθυπουργού στο υπουργικό συμβούλιο…

Η άλλη όψη της πολιτικής ΣΥΡΙΖ«Α» για τους μισθούς

Η κυβέρνηση θυμήθηκε όψιμα το θέμα του κατώτατου μισθού, λόγω φυσικά εκλογών. Ας δούμε όμως τι έγινε επί της δικής της διακυβερνήσεως στην αγορά εργασίας χωρίς να υπάρχουν πολιτικές αποφάσεις για μειώσεις μισθών. Η πίεση της εργοδοσίας, με την αξιοποίηση κάθε θεμιτού και αθέμιτου μέσου, είχε σημαντικά αποτελέσματα υπέρ της και φυσικά σε βάρος των εργαζόμενων.

Να θυμίσουμε ότι:

α) σε πολλές επιχειρήσεις οι εργαζόμενοι αν και προσφέρουν στο ακέραιο τις συμβατικές τους υπηρεσίες μένουν απλήρωτοι από έναν μήνα έως και πάνω από ένα χρόνο ή στην καλύτερη περίπτωση πληρώνονται «έναντι» λαμβάνοντας ευτελή ποσά. Η μέθοδος αυτή χρησιμοποιείται, ως επί το πλείστον, από επιχειρήσεις που συναλλάσσονται με το Δημόσιο με την «αιτιολογία» το «Δημόσιο δεν μας έχει πληρώσει»… (για να εμφανίζει υπέρ-πλεονάσματα…)

β) επίσης σε πολλές επιχειρήσεις τα «δώρα» καταβάλλονται «τυπικά» σύμφωνα με τη νομοθεσία και στη συνέχεια οι εργαζόμενοι, υπό το καθεστώς εκβιασμού απόλυσης από τον εργοδότη, του τα επιστρέφουν «μαύρα». Δηλαδή και δώρο δεν πληρώνει και κερδίζει τους φόρους… Στους «παροικούντες της Ιερουσαλήμ» αυτά είναι γνωστά, ιδιαίτερα στον κλάδο εστίασης και γρήγορου φαγητού και συχνά «ξεφεύγουν» δημοσιεύματα στον τύπο, που όμως δεν φαίνεται να ευαισθητοποιούν την κυβέρνηση.

Τα παραπάνω είναι δύο καυτά θέματα, αλλά για τον πρωθυπουργό που βλέπει ότι «η κυβέρνησή μας έχει σημειώσει πολύ σημαντικές επιτυχίες στο πεδίο της αγοράς εργασίας» αυτά φυσικά δεν συμβαίνουν στην Ελλάδα αφού θεωρεί ότι βρισκόμαστε εργασιακά σε συνθήκες «ευρωπαϊκής κανονικότητας»!

Για τα δύο παραπάνω θέματα δεν υπάρχουν «στοιχεία» τεκμηρίωσης εκτός και αν κάποιος θέλει να εμπλακεί σε μακροχρόνιους δικαστικούς αγώνες με τις επιχειρήσεις. Γιατί όποιος κινείται στην «πιάτσα» γνωρίζει τι συμβαίνει με ονόματα και καταστάσεις… Μόνο η εκάστοτε κυβέρνηση, σήμερα της «αριστεράς», δεν τα ξέρει. Ας δούμε όμως την πολιτική της και με τα δικά στης στοιχεία όσον αφορά την πορεία των μισθών.

Ο ΕΦΚΑ από το Μάιο 2016 δημοσιεύει απολογιστικά στοιχεία για την απασχόληση και τις αμοιβές. Από επεξεργασία των στοιχείων αυτών για την περίοδο Μαΐου 2016 – Μαΐου 2018 προκύπτει ότι σε συνθήκες «ευρωπαϊκής κανονικότητας» κατά τον κ. Τσίπρα οι μισθοί των πλήρως απασχολούμενων μειώθηκαν κατά 45 ευρώ η 3,8%, οι μισθοί των μερικώς απασχολούμενων κατά 14 ή 3,5% και γενικά (μερικώς και πλήρους απασχόλησης) οι μισθοί μειώθηκαν κατά 37 ευρώ ή 3,9%. Δηλαδή από μια άλλη πλευρά, σχετικά με την αύξηση του κατώτατου μισθού, ο ΣΥΡΙΖ«Α» επιστρέφει στους εργαζόμενους κάτι από αυτά που έχασαν στη δική του περίοδο διακυβέρνησης.

Μείωση ανεργίας ή οι εργοδότες κανιβαλίζουν τις εργασιακές σχέσεις;

Ο κ. Τσίπρας, απαριθμώντας επιτυχίες, μας ενημέρωσε ότι για «τη μείωση της ανεργίας, από το 27% περίπου το 2014, έχουμε σήμερα, τη χρονιά που μας πέρασε, το 18,3%, που αντιστοιχεί αυτή η μείωση από το 27% στο 18% σε δημιουργία 350 χιλιάδων νέων θέσεων εργασίας…»

Αν είχαν την ευαισθησία αυτοί που του έγραψαν την ομιλία θα έπρεπε να ανατρέξουν στα στοιχεία τους (πηγή ΟΑΕΔ) και να εξηγήσουν πώς δικαιολογούνται οι παραπάνω «βαρύγδουπες» αναφορές όταν τα στοιχεία λένε ακριβώς τα αντίθετα. Ειδικότερα οι καταγεγραμμένοι το Δεκέμβριο 2014 άνεργοι συνολικά (αναζητούντες εργασία και μη) ανέρχονταν σε 1.063.968. Το αντίστοιχο μέγεθος τον Δεκέμβριο του 2018, όπως το δημοσιοποίησε ο ΟΑΕΔ της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖ«Α», ήταν 1.116.816. Συνεπώς με τα στοιχεία τους οι άνεργοι όχι μόνο δεν μειώθηκαν αλλά αυξήθηκαν κατά 52.888 (+5%). Όταν είναι γνωστό ότι το εργατικό δυναμικό δεν αυξήθηκε, αντίθετα μειώνεται λόγω γηράσκοντος πληθυσμού και συνταξιοδοτήσεων, πώς μειώθηκε η ανεργία και μάλιστα με τα ποσοστά που αναφέρει ο πρωθυπουργός;

Εξετάζοντας δε τα ποιοτικά στοιχεία ροών εργασίας όπως τα περιγράφει το σύστημα ΕΡΓΑΝΗ του υπουργείου Εργασίας για το διάστημα 2015-2018 της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖ«Α» προκύπτουν τα ακόλουθα:

• χάθηκαν 213.197 θέσεις πλήρους απασχόλησης, οι οποίες μετατράπηκαν σε μερικής η εκ περιτροπής απασχόληση

• έναντι 8.494.195 αποχωρήσεων από την εργασία (απολύσεις, λύση συμβάσεων και συνταξιοδοτήσεις) δημιουργήθηκαν 8.927.230 θέσεις εργασίας εκ των οποίων οι 4.852.466 (54,4%) είναι μερικής και εκ περιτροπής απασχόληση

• σημειώνουμε, για να συγκριθεί η ποιότητα των νέων θέσεων απασχόλησης την εξεταζόμενη περίοδο, ότι για όλο το 2014 το ποσοστό νέων θέσεων πλήρους απασχόλησης ήταν 54,2% και μερικής 45,8%. Η εικόνα αντιστράφηκε την περίοδο της παρούσας κυβέρνησης

• οι 433.045 νέες θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν, 4,9% επί του συνόλου των νέων θέσεων, αντιστοιχούν στη δημιουργία αποκλειστικά των νέων θέσεων μερικής απασχόλησης.

Συνεπώς «μοιράζοντας» μια θέση εργασίας σε περισσότερους από ένα εργαζόμενους η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι λύνει το πρόβλημα της ανεργίας, δημιουργώντας εργαζόμενους των €300.

Η κυβέρνηση επικαλούμενη μια κοινωνική – εργασιακή ευαισθησία, για την οποία δεν έδωσε ουσιαστικά δείγματα την περίοδο της μέχρι τώρα θητείας της, προσπαθεί προεκλογικά να φανεί φιλεργατική με την αύξηση του κατώτατου μισθού. Όμως αυτή η αύξηση αφορά ουσιαστικά την αύξηση των δημοσίων εσόδων και όχι την αύξηση της ελάχιστης αμοιβής εργασίας όπως «πλασάρεται». Ακόμα δε και με αυτό τον τρόπο, η αύξηση υπολείπεται κατά πολύ των €751 που είχαν υποσχεθεί…

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 440, 02/02/2019

Πηγή: Αλήθειες και ψέματα για την αύξηση του κατώτατου μισθού και την απασχόληση | Δρόμος της Αριστεράς