Αυταπάτες για την αύξηση του κατώτατου μισθού

Άλλο ένα επικοινωνιακό παιχνίδι της κυβέρνησης εις βάρος των χαμηλόμισθων

του Παύλου Δερμενάκη

Ηκυβέρνηση πιστός εκτελεστής των εντολών και των μέτρων των δανειστών, καθώς μειώνεται σταδιακά ο χρόνος παραμονής της στην εξουσία, αναζητά καθρεφτάκια - αντίμετρα για να προσφέρει ως δέλεαρ στους ιθαγενείς της αποικίας με το όνομα Ελλάδα. Με το τέλος των μνημονίων, που επιθυμούν να διακηρύξουν στο τέλος Αυγούστου 2018, ανεξάρτητα αν στην πράξη η εποπτεία και οι μνημονιακές πολιτικές θα συνεχίζεται με άλλο όνομα, επιθυμούν να εμφανίζουν κάποια κίνηση που θα δίνει το "αριστερό" τους στίγμα. Ένα από τα σενάρια που κυοφορούνται στα μυαλά των κυβερνητικών στελεχών και θεωρούν ότι είναι "πιασάρικο" αφορά την αύξηση του κατώτατου μισθού.   Εδώ δεν θα αναλύσουμε το κατά πόσο είναι ρεαλιστικό ή όχι ένα τέτοιο σενάρια καθώς απαιτούνται πολλές υπερβάσεις σε σχέσει με το μνημονιακό θεσμικό πλαίσιο, η σύμφωνη γνώμη των δανειστών και η συναίνεση των εργοδοτικών οργανώσεων. Οι γνωρίζοντες το θέμα από πιο κοντά, σε σχέση με τις προθέσεις ΣΕΒ, εργοδοτών και των δανειστών, μιλούν για αυταπάτη της κυβέρνησης όσον αφορά τη δυνατότητα της αύξησης του κατώτατου μισθού.

Ο κατώτατος μισθός με τις μνημονιακές αλλαγές του 2012 μειώθηκε σε μία νύχτα από € 751 σε € 586 και σε 510 για τους νέους κάτω των 25 ετών. Όπως έχει εξελιχθεί η κατάσταση στην αγορά εργασίας με αυτό το μισθό ως σημείο αναφοράς αμείβονται σήμερα το ένα τρίτο και πλέον των μισθωτών (35%) έναντι μόλις 10% πριν τα μνημόνια και φυσικά χρόνο με το χρόνο η κατάσταση χειροτερεύει.  Έκτοτε και με καταργημένες στην πράξη τις συλλογικές συμβάσεις ο μισθός αυτός είναι υπό διαπραγμάτευση είτε στο πλαίσιο ατομικών είτε στο πλαίσιο επιχειρησιακών συμβάσεων. Στην περίοδο Μάιος 2014-Μάιος 2017 με κυριαρχούσες τις "ελεύθερες διαπραγματεύσεις" για ατομικές και επιχειρησιακές συμβάσεις το αποτέλεσμα ήταν η μέση μείωση των μισθών (στην εφαρμογή τους και του κατώτατου) κατά 8,7%. Σε αυτές τις συνθήκες εργασιακής ζούγκλας το σύνηθες φαινόμενο σήμερα είναι οι συμβάσεις μερικής απασχόλησης (4ωρα) αλλά με εργασία 8ώρου και μισθούς στο επίπεδο της φτώχειας. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΕΦΚΑ (Μάιος 2017) 636.424 εργαζόμενοι μερικής απασχόλησης λαμβάνουν αμοιβή € 389,7 (!!!) πριν από τις κρατήσεις κοινωνικής ασφάλισης. Δηλαδή το 1/3 των μισθωτών λαμβάνουν αμοιβή που έχει σαν συνέπεια να χαρακτηρίζονται επίσημα ως εργαζόμενοι φτωχοί.

Αν η κυβέρνηση καταφέρει να πείσει δανειστές και εργοδότες και εφαρμόσει την αύξηση του κατώτατου μισθού η όποια αύξηση θα καταλήξει ως φόρος στα κρατικά ταμεία και όχι ως αύξηση στις τσέπες των εργαζόμενων.

Αυτό σήμερα είναι το έργο, ο απολογισμός της "κυβέρνησης της αριστεράς".  Φυσικά δεν είναι το έργο όλο δικό της αλλά αυτή συνέχισε το έργο των προηγούμενων μνημονιακών - αντεργατικών μέτρων και στην εποχή της εφαρμόστηκε απρόσκοπτα, με απόλυτη επιτυχία, η "ελεύθερη διαπραγμάτευση" μεταξύ εργοδοτών και μισθωτών για ατομικές και επιχειρησιακές συμβάσεις εργασίας που κάθε μήνα έχουν σαν συνέπεια όλο και περισσότεροι μισθωτοί να αμείβονται με όλο και μικρότερο μισθό!!!, το € 389,7 που αναφέραμε παραπάνω ήταν € 397,7  έξι μήνες πριν (Νοέμβρης 2016) και αφορούσε 585.572 μισθωτούς.

Σε αυτές τις συνθήκες εξαθλίωσης, για τους 650.000 μισθωτούς που μαζί με τους ανέργους ανέρχονται σε 1.900.000, η κυβέρνηση προετοιμάζει το παραμύθι της αύξησης του κατώτατου μισθού σε μια προσπάθεια να βρει κοινωνικά ερείσματα.

Όμως έχουν ήδη πυροβολήσει τα πόδια τους όσον αφορά τους σχεδιασμούς τους. Ο κατώτατος ονομαστικός μισθός των € 586, μετά την εισφορά κοινωνικής ασφάλισης είναι € 493. Σήμερα, με το αφορολόγητο στο € 8.600, δεν επιβαρύνεται με φόρο. Σύμφωνα με το μνημονιακό νόμο που προέκυψε από την δεύτερη αξιολόγηση τον Μάϊο 2017 το αφορολόγητο μειώνεται σε € 5.600 (κατά 35%) από την 1/1/2020. Όμως, όπως εξελίσσεται η τέταρτη αξιολόγηση, φαίνεται ότι είναι δεδομένη η εφαρμογή του μέτρου ένα χρόνο νωρίτερα, από 1/1/2019, για να επιτευχθούν τα υπερβολικά πλεονάσματα στο 3,5% του ΑΕΠ. Άρα αν υποθέσουμε ότι η κυβέρνηση θα πετύχει το στόχο για την αύξηση του κατώτατου μισθού σε αυτή την περίπτωση η όποια αύξηση δεν θα πάει στην τσέπη των εργαζόμενων αλλά ως φόρος στο ταμείο της κυβέρνησης.

Κάνοντας την υπόθεση ότι όλα θα γίνουν χωρίς να υπάρξουν εμπλοκές - αρνήσεις από πλευράς δανειστών και εργοδοτών, κάτι οποίο προαναφέραμε αποτελεί αυταπάτη για όποιον θέλει να το πιστεύει,  στην καλύτερη περίπτωση η όλη διαδικασία αύξησης, σύμφωνα με το ισχύον θεσμικό πλαίσιο θα τεθεί σε εφαρμογή στο τέλος Α' εξαμήνου 2019, δηλαδή στην περίοδο που θα ισχύει το μειωμένο αφορολόγητο. Αν υποθέσουμε ότι η αύξηση στον κατώτατο μισθό θα είναι της τάξης του 10% (είναι αυστηρά υπόθεση εργασίας και δεν στηρίζεται σε κάποια πληροφόρηση) τότε η πραγματική αύξηση στο μισθό πριν από το φόρο θα είναι € 49. Από αυτά τα € 49 τα 36,5 (75%) θα πάνε στο κράτος ως φόρος εισοδήματος και μόλις €12,5 θα μείνουν στο μισθωτό. Αν μάλιστα η αύξηση είναι μέχρι 7% τότε όλο το ποσό της αύξησης του κατώτατου μισθού θα πάει στον αυξημένο φόρο μαζί με ένα τμήμα από τον μέχρι τότε μισθό. Δηλαδή αντί για αύξηση θα σημειωθεί μείωση του πραγματικού μισθού.

Συνεπώς για μία ακόμα φορά στήνονται σενάρια εξαπάτησης των λαϊκών στρωμάτων από την κυβέρνηση των φόρων. Διαμορφώνουν σενάρια αύξησης των κατώτατων μισθών αλλά στην πράξη ακόμα και αν αυτά πραγματοποιηθούν δεν θα αποφέρουν τίποτα στους ίδιους τους εργαζόμενους καθώς θα πάνε στα κρατικά ταμεία ως νέοι φόροι, προς ικανοποίηση των δανειστών.

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 403, 14/4/2018

Πηγή:  Αυταπάτες για την αύξηση του κατώτατου μισθού | Δρόμος της Αριστεράς