Η κυβέρνηση των πλειστηριασμών "επί τω έργω"

του Παύλου Δερμενάκη

Το κεφάλαιο αξιοποιώντας την κρίση που δημιούργησε απαιτεί, στην περίοδο των μνημονίων, όχι μόνο πρόσθετη υπεραξία με τη μείωση των μισθών αλλά και μέρος της υπεραξίας που του "στέρησαν", κατά τις προηγούμενες δεκαετίες, η άνοδος των εργατικών αγώνων και οι επιτυχίες τους. Στο πλαίσιο αυτή της λογικής μειώνονται συνεχώς οι συντάξεις αν και έχουμε καταβάλλει στο ακέραιο τις εισφορές μας επί δεκαετίες. Ακολουθεί η ακίνητη περιουσία μας και μετά θα έρθει η σειρά, σε ότι θα έχει μείνει, από τις καταθέσεις. Έτσι η συσσώρευση δεκαετιών του λαού, από το υστέρημά του, θα αλλάξει χέρια. Την υπεραξία που δεν πήραν από τους εργαζόμενους τις περασμένες δεκαετίες την παίρνουν σήμερα στην Ελλάδα μέσω των μνημονίων.

Στην παρούσα περίοδο, στον 9ο χρόνο των μνημονίων, η έμφαση δίνεται στη λεηλασία της ιδιωτικής, κυρίως της λαϊκής, περιουσίας. Αυτά που με "πόνο", "αίμα" και αγώνες αποκτήσαμε το κεφάλαιο τα διεκδικεί πλέον ολοφάνερα για δικό του λογαριασμό. Σήμερα ο φόβος δεν είναι ότι "όταν θα έρθουν οι κομμουνιστές θα μας πάρουν τα σπίτια". Σήμερα η πραγματικότητα είναι ότι τα σπίτια μας τα απαιτεί και μας τα παίρνει με το "έτσι θέλω" το κεφάλαιο.

Ο μηχανισμός αρπαγής της λαϊκής περιουσίας στήθηκε με ιδιαίτερη προσοχή και επιμέλεια εδώ και αρκετά χρόνια. Ξεκίνησε πριν τα μνημόνια με την αλόγιστη πιστωτική επέκταση και επιταχύνθηκε στη μνημονιακή περίοδο με τη δημιουργία ενός μηχανισμού νομικής προστασίας των τραπεζών και όσων συνδράμουν τις τράπεζες στο έργο της αρπαγής της ιδιωτικής περιουσίας. Οι δανειστές που αποφασίζουν για το τι θα γίνει στο προτεκτοράτο με το όνομα Ελλάδα, στην παρούσα περίοδο κρίνουν αναγκαίο ότι πρέπει να αξιοποιηθεί στο έπακρο η διαδικασία των πλειστηριασμών. Η κυβέρνηση των ανδρείκελων, πιστή στην εφαρμογή των εντολών των δανειστών και όχι μόνο, προχωρά στην ικανοποίηση κάθε αιτήματός τους. Η δικαιοσύνη έχει μετατραπεί σε θεραπαινίδα των τραπεζών μέσω των συνεχών αλλαγών στον κώδικα πολιτικής δικονομίας και το νόμο Κατσέλη. Τα ελάχιστα "ψιχία" προστασίας που υπήρχαν θεωρούνται κάθε φορά αντικίνητρα και στο όνομα των μεταρρυθμίσεων, αυτής της "μαγικής" λέξης για να κρυφτούν οι λέξεις λεηλασίες - κλοπές, κάθε λίγο γίνεται και μια νέα τροποποίηση επί το δυσμενέστερο για το λαό αλλά υπέρ των τραπεζών και των αρπακτικών funds που ορέγονται την περιουσία μας.

Η τρίτη αξιολόγηση του μνημονίου είναι η αξιολόγηση των "πλειστηριασμών". Οι δανειστές απαιτούν τα πάντα στο σφυρί. Και επειδή με τις κινητοποιήσεις στα ειρηνοδικεία ο λαός είχε μπλοκάρει τις διαδικασίες κατάργησαν τους φυσικούς πλειστηριασμούς και προχωρούν πλέον από 21/2/2018 μόνο με τους ηλεκτρονικούς. Πιστεύουν ότι με τους ηλεκτρονικούς και με τα επικοινωνιακά τερτίπια, ότι πρόκειται για μεγάλες οφειλές, για πολυτελείς κατοικίες, για στρατηγικούς κακοπληρωτές κλπ θα ξεφύγουν από τη λαϊκή οργή. Κρύβουν ότι η εντολή που έχουν λάβει είναι πλειστηριασμός για κάθε απαίτηση, ανεξάρτητα από το ύψος της, ακόμα και για λίγες εκατοντάδες ευρώ. Κρύβουν ότι οι δεκάδες χιλιάδες σχεδιαζόμενοι πλειστηριασμοί για φέτος και τα επόμενα χρόνια δεν αφορούν μόνο πολυτελείς κατοικίες αλλά αριθμητικά κυρίως τις λαϊκές κατοικίες.

Όμως "σχεδιάζουν χωρίς τον ξενοδόχο", το λαό. Αν νομίζουν ότι θα παραμένουμε απαθείς, επειδή έτσι πιστεύει ο Τσίπρας και η "αριστερή" παρέα του, στην αρπαγή της λαϊκής περιουσίας είναι "μακριά νυχτωμένοι". Στην παρούσα φάση η μάχη δίνεται στα συμβολαιογραφεία, τα οποία πλέον φρουρούνται σαν να πρόκειται για το κρατικό θησαυροφυλάκιο. Στο βαθμό δε που θα επιχειρήσουν να ξεκινήσουν εξώσεις, οι εντολές των δανειστών απαιτούν έξωση το αργότερο εντός διμήνου από τον πλειστηριασμό, εκεί θα γνωρίσουν έναν άλλο λαό... αυτόν που είδαν και τρόμαξαν στα δύο πρόσφατα συλλαλητήρια.

Δείτε περισσότερα για το θέμα των πλειστηριασμών "Οι πλειστηριασμοί ταφόπλακα της οικονομίας και της λαϊκής κατοικίας" εδώ.

Δημοσίευση: Εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" Φύλλο 396, 24/2/2018

Πηγή: Αραδιαστά (φ. 396) | Δρόμος της Αριστεράς